“ARABIAN TOUR” ΣΤ΄ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΙΣΡΑΗΛ

Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/5/2022

Με την παρουσία μου στο Αμμάν της Ιορδανίας, ολοκληρώθηκε και τυπικά το κομμάτι του ταξιδιού μου στην αραβική χερσόνησο. Η επιστροφή μου στη περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν πλέον γεγονός, ενώ ο χρονικός ορίζοντας του “ARABIAN TOUR” είχε σχεδόν φτάσει στο τέλος του. Υπολείπονταν μόλις 160 χλμ. μέχρι να αντικρίσω το λιμάνι της Χάιφα (Ισραήλ), εκεί όπου θα φόρτωνα την BMW F-850 GS σ’ ένα εμπορικό πλοίο με προορισμό την Ελλάδα κι εγώ θα επέστρεφα αεροπορικώς στην πατρίδα.

Πάμε λοιπόν Ισραήλ. Το συνοριακό πέρασμά μου στο Ισραήλ, την όγδοη και τελευταία χώρα του “ARABIAN TOUR”, καθυστέρησε όμως κατά μια μέρα. Ο λόγος; Τα σύνορα Ιορδανίας–Ισραήλ ήταν κλειστά τα Σαββατοκύριακα. Το έζησα κι αυτό!

Οι συνοριακές διαδικασίες εισόδου στο Ισραήλ ήταν αρκετά εξονυχιστικές και χρονοβόρες – μέχρι και τεστ PCR πραγματοποίησα στα σύνορα. Κι αφού αποχαιρέτησα τις τελωνιακές εγκαταστάσεις, ξεκίνησα με χαλαρό ρυθμό για την κοντινή πόλη της Χάιφα, η οποία θα “υπέγραφε” τον επίλογο του αραβικού οδοιπορικού μου. Λίγη ώρα αργότερα, με 7.700 χλμ. καταγεγραμμένα στο κοντέρ της, η BMW F-850 GS προσέγγιζε τα νότια προάστια της παραθαλάσσιας Χάιφα, ενώ με το δάκτυλο κολλημένο στο μπουτόν της κόρνας πανηγύριζα το φινάλε του “ARABIAN TOUR”.

Πρωταρχική μου μέριμνα στη Χάιφα –πριν ακόμα την ανεύρεση καταλύματος– ήταν η διευθέτηση της ακτοπλοϊκής μεταφοράς της μοτοσυκλέτας για Ελλάδα. Το συνολικό κόστος (εισιτήριο μοτοσυκλέτας & εκτελωνιστικά τέλη) για να στείλω την BMW F-850 GS από το Ισραήλ στην Ελλάδα άγγιξε τα 640 Ευρώ. Αντίθετα, εγώ θα ταξίδευα αεροπορικώς (Τελ Αβίβ–Αθήνα) με μόλις 48 Ευρώ!

Στο ίδιο καράβι για Ελλάδα θα ταξίδευε όμως και η YAMAHA TENERE 700 του διάσημου Άγγλου μοτο-ταξιδιώτη Nick Sanders, ο οποίος επέστρεφε κι αυτός από την Σαουδική Αραβία. Η συνάντηση και η γνωριμία μου με τον Nick Sanders ήταν αναμφίβολα μια από τις πιο δυνατές στιγμές του “ARABIAN TOUR”. Σκέτο τρελοκομείο ο τύπος!

Αποχαιρετώντας (προσωρινά) την BMW F-850 GS στο χώρο του λιμανιού, αναχώρησα σιδηροδρομικώς από την Χάιφα με προορισμό το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Τελ Αβίβ. Διαβατήριο και boarding pass ανά χείρας, έλεγχος αποσκευών και μετά από 2 ώρες στον αέρα προσγειώθηκα στην Αθήνα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα. Επιτέλους, σπίτι μου!

Μετά την ολοκλήρωση του κάθε δίτροχου οδοιπορικού ακολουθεί πάντα ο απολογισμός και η “αξιολόγησή” του – είναι μια αναγκαιότητα ψυχής! Και σίγουρα, το “ARABIAN TOUR” δεν θα μπορούσε να αποτελεί την εξαίρεση, αφού για 25 μέρες έζησα με πάθος και ένταση ένα ονειρικό ταξίδι στην Αραβική χερσόνησο και την Μέση Ανατολή.

Με την μοτοσυκλέτα μου περιπλανήθηκα σε τόπους ιστορικούς και μυθικούς, εξερεύνησα πόλεις που μετρούν την ηλικία τους σε χιλιετίες και αποτύπωσα με τις αισθήσεις μου πρωτόγνωρα τοπία που ακροβατούσαν ανάμεσα στο έντονο φως και τη σκιά, στη γυμνή πέτρα και την καυτή άμμο. Αλλά πάνω απ’ όλα, γνώρισα ανθρώπους περήφανους, ευγενικούς, με καθάριο βλέμμα και αγνή ψυχή, που αιώνες τώρα επιβιώνουν μέσα στην αμμώδη αγκαλιά μιας φιλόξενης ερήμου…

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

5/9/2022

Μετά το ιστορικό «προσκύνημα» στην πόλη των ηρώων (Βόλγογκραντ), η πράσινη BMW F 850 GS συνέχισε την προκαθορισμένη πορεία της κατά μήκος του Βόλγα. Μέσα στις δύο επόμενες μέρες, περίπου 950 χλμ. προστέθηκαν στα υδάτινα χιλιόμετρα του “VOLGA ROUTE”, ενώ οι πόλεις Saratov, Syzran και Samara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, διευρύνοντας έτσι τον κύκλο γνωριμίας μου με τα παραποτάμια αστικά κέντρα του μεγάλου ρώσικου ποταμού.

Όμως, η οδήγηση στους επαρχιακούς οδικούς άξονες που ένωναν τις παραπάνω πόλεις αποδείχθηκε ένας εφιάλτης, αφού ήταν κυκλοφοριακά κορεσμένοι και σε πολλές περιπτώσεις αναγκάστηκα να βγω εκτός δρόμου για να αποφύγω την μετωπική σύγκρουση! Ρώσος στο τιμόνι, ο Χάρος σε ζυγώνει!

Οι πόλεις Σαράτοφ και Σαμάρα που μού πρόσφεραν στέγη, είχαν θεμελιωθεί με μόλις 4 χρόνια διαφορά: η Σαμάρα ξεκίνησε την ζωή της το 1586 και η Σαράτοφ το 1590. Αποδείχθηκαν ωστόσο δυο πόλεις με αδιάφορη «προσωπικότητα», χωρίς κάποιο σημαντικό αρχιτεκτονικό αξιοθέατο -μοιραία λοιπόν δεν με συγκίνησαν διόλου.

Σημείο αναφοράς των δυο παραποτάμιων αστικών κέντρων αποτελούσαν οι πεζοδρομημένες περιοχές δίπλα στον Βόλγα. Τις απογευματινές και πρώτες βραδυνές ώρες, οι παρόχθιοι πεζόδρομοι «πλημμύριζαν» από ντόπιους που αποζητούσαν την χαλάρωση και την ηρεμία σουλατσάροντας δίπλα στα ασάλευτα νερά του Βόλγα -μαζί τους κι εγώ! Ήταν μια ζωντανή εικόνα-φιέστα της ρώσικης καθημερινότητας που τόσο μου άρεσε. Απ’ όλα είχε το πανηγύρι: καφέ, μπύρα, φαγητό στο πόδι, πολύχρωμα παιχνίδια για τα παιδιά, υπαίθριους πωλητές, εμπνευσμένους μουσικούς…

Και στον αντίποδα η αρχοντική Καζάν. Πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ταταρστάν, με καρτερούσε 520 χλμ. βορειότερα και μου έκλεψε την καρδιά! Γεμάτη από μοναδικά μνημεία Ιστορίας και πολιτισμού, η Καζάν αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού των Τατάρων και περιλαμβάνεται στην λίστα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Η πολύχρωμη Καζάν μετρά πάνω από μια χιλιετία ζωής και ανέκαθεν ήταν ένα πρότυπο ειρηνικής συμβίωσης Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Απόδειξη αποτελεί άλλωστε το γεγονός πως στην Καζάν (στο χώρο του συγκροτήματος Kazan Kremlin) ορθώνεται το γαλανόλευκο τζαμί Kul-Sharif, το μεγαλύτερο τζαμί της Γηραιάς ηπείρου -ανεγέρθηκε το 2005.

Κτισμένος σ’ ένα λόφο με πανοραμική θέα τον Βόλγα, ο εκτεταμένος χώρος του Kazan Kremlin φιλοξενεί επίσης πίσω από τα τείχη του μερικά από τα σημαντικότερα θρησκευτικά, ιστορικά και κυβερνητικά αρχιτεκτονήματα της πολιτείας του Βόλγα. Το Kazan Kremlin αποτελεί την ιδανική αφετηρία για να ξεκινήσει κάποιος την επίσκεψή του εδώ στην κοιτίδα του ταταρικού πολιτισμού.

Στην Καζάν παρέμεινα δυο ολόκληρες μέρες, χρονικό διάστημα που αποδείχθηκε αρκετά λίγο για να γνωρίσω σε βάθος τα καλαίσθητα μνημεία και την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση της πόλης. Με επίκεντρο τον κεντρικό εμπορικό πεζοδρομο Ulitsa Profsoyuznaya και την αστική λίμνη Kaban Lake, ολοκλήρωσα εντέλει την επιδερμική γνωριμία μου με την Καζάν, αποτυπώνοντας στα μύχια του μυαλού μου μοναδικές εικόνες και εμπειρίες της ομορφότερης πολιτείας του “VOLGA ROUTE”.