RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Β - Λίχτενστάιν, Γερμανία

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

12/10/2022

Κάτω από ένα βαρύ, συννεφιασμένο ουρανό που με απειλούσε με βροχή, προσέγγισα τα ελβετικά σύνορα, που απέιχαν μόλις 21 χλμ. από τις όχθες της Como –

Goodbye Italy, Welcome to Switzerland! Mε την απαραίτητη βινιέτα κολλημένη στον ανεμοθώρακα της BMW R 18 Classic, ξεκίνησα αμέσως μετά την διάσχιση της Ελβετίας με προορισμό το λιλιπούτειο πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν.

Ακολουθώντας την διαδρομή Lugano, Bellinzona, San Bernardino, Splugen, Bad Ragaz, Vaduz (190 χλμ.), βρέθηκα να ταξιδεύω μέσα στον καταπράσινο κόσμο των Άλπεων, με σημείο αναφοράς το ορεινό πέρασμα San Bernardino (2.066 μ.). Παρατεταμένες ανηφόρες, κατηφόρες, κλειστές και ανοικτές στροφές, αυστηρά όρια ταχύτητας, η BMW R 18 Classic ανταποκρίθηκε επάξια στις ποικίλλες προκλήσεις της διαδρομής και μου χάρισε μια ανεπανάληπτη εμπειρία οδηγικής απόλαυσης.

Με έκταση μόλις 160 τετρ. χλμ., το λιλιπούτειο πριγκηπάτο του Λιχτενστάιν είναι το τέταρτο μικρότερο ευρωπαϊκό κράτος (μετά το Βατικανό, το Μονακό και τον Άγιο Μαρίνο) και το έκτο μικρότερο στον κόσμο. Τόσο μικρό είναι το μέγεθος του Λιχτενστάιν, που οι 35.000 κάτοικοί του χαριτολογώντας αναφέρουν ότι «μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, το έχεις χάσεις»! Και δεν έχουν άδικο, αφού η απόσταση από την Ανατολή στη Δύση είναι κατά μέσο όρο 6,5 χλμ. και από τον Βορρά στο Νότο 25 χλμ.

Φυσικά, ανάλογη σε έκταση –αλλά και πληθυσμό– ήταν η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου. Κτισμένη στο γεωγραφικό κέντρο της χώρας, κοντά στη δεξιά όχθη του Ρήνου, η μικρή Vaduz φιλοξενούσε μόλις 5.000 κατοίκους. Στη γνωριμία μου με την πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν, μού δόθηκε η εντύπωση πως είχα προσεγγίσει μια τυπική ελβετική ή αυστριακή κωμόπολη.

Το μεσαιωνικό κάστρο, ο κεντρικός πεζόδρομος Stadtle, το Ταχυδρομικό Μουσείο Γραμματοσήμων, οι Αμπελώνες & τα Δοκιμαστήρια κρασιών «Hofkellerei des Fürsten von Liechtenstein», ο νέο-γοτθικού ρυθμού Καθεδρικός ναός (1873) και το Κυβερνητικό κτήριο (1905) υπήρξαν τα σημεία ενδιαφέροντος που τράβηξαν εδώ την προσοχή μου.

Και μετά το Λιχτενστάιν, σειρά είχε η Γερμανία να φιλοξενήσει την πορεία του “RIDE THE CLASSIC WAY” -η πόλη Fussen της Βαυαρίας ήταν ο επόμενος σταθμός μου. Ο φιδίσιος επαρχιακός οδικός άξονας που επέλεξα για να προσεγγίσω την Fussen (158 χλμ.) διέσχιζε χαμηλούς λόφους και κατάφυτες πεδιάδες, ενώ γραφικές κωμοπόλεις, χαριτωμένα χωριά με παραδοσιακά ξύλινα αγροτόσπιτα, μικρές εκκλησίες και περίτεχνα διακοσμημένα πανδοχεία -όλα εναρμονισμένα με το τοπικό οικοσύστημα της γερμανικής υπαίθρου- «παρέλασαν» μπροστά στα μάτια μου.

Ο λόγος που επέλεξα να διανυκτερεύσω στην κοσμοπολίτικη Fussen είχε σχέση με τα δυο διάσημα αξιοθέατά της. Σε απόσταση αναπνοής από το ιστορικό κέντρο της Fussen, τα βασιλικά κάστρα Neuschwanstein (κτίστηκε το 1886 από το βασιλιά Λουδοβίκο B΄) και Hohenschwangau (κτισμένο από το βασιλιά Μαξιμιλιανό Β΄ το 1832) ύψωναν τα αγέρωχα τείχη τους μέσα στην καταπράσινη αγκαλιά των Βαυαρικών Άλπεων. Κτισμένα σε κοντινή απόσταση από τα γερμανο-αυστριακά σύνορα, τα δύο επιβλητικά κάστρα της Βαυαρίας έμοιαζαν να ξεπηδούν μέσα από ένα γοητευτικό παραμύθι αλλοτινών εποχών και μού χάρισαν μια συναρπαστική περιπλάνηση στα μονοπάτια της γερμανικής ιστορίας.

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

19/7/2021

Καλά έφτασα ως το Nordkapp, τώρα έπρεπε όμως να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή, ξεκίνησα αποφασιστικά το ταξίδι της μεγάλης κατηφόρας, έχοντας καταγεγραμμένα 5.700 χλμ. στο κοντέρ του SYM HD 300 και 13 μέρες ταξιδιού στην πλάτη. Δεν ήταν και άσχημα!

Απόδραση λοιπόν από το Nordkapp, οδηγώντας πάνω στη διαδρομή Nordkapp – Alta – Haparanda – Umea – Sundsvall – Stockholm (2.100 χλμ.), με την Σουηδία να φιλοξενεί την κατά νότο πορεία μου. Στα πρώτα 1.000 χιλιόμετρα επί σουηδικού εδάφους διέσχισα καταπράσινες αραιοκατοικημένες εκτάσεις, με λίγη ανθρώπινη παρουσία και πολλούς απρόβλεπτους ταράνδους, που πετάγονται στο δρόμο.

Μετά από τέσσερις μέρες βαρετής οδήγησης μέσα σε ομοιόμορφα δασώδη τοπία, έφτασα ανακουφισμένος στην Στοκχόλμη. Εδώ έκανα μια διήμερη στάση για ανασυγκρότηση και γνωριμία με την πανέμορφη «Βενετία του Βορρά», που είναι κτισμένη σε 14 νησιά, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με 57 γέφυρες. Η Στοκχόλμη μ’ ενθουσίασε πολύ, δικαιώνοντας το προσωνύμιό της.

Η διαδρομή Stockholm–Trelleborg (640 χλμ.) ήταν η τελευταία επί σουηδικού εδάφους για τους τροχούς του SYM HD300. Στο λιμάνι Trelleborg ακολούθησε επιβίβαση σε καράβι, οκτάωρο νυκτερινό ταξίδι και πρωινή αποβίβαση στο Rostock της Γερμανίας. Κανένας έλεγχος εγγράφων για covid–19 δεν μου έγινε, ενώ το λόγο είχαν στη συνέχεια οι άψογες γερμανικές autobahn. Προορισμός ο γερμανικός νότος και συγκεκριμένα η πόλη Winnenden, στα βόρεια περίχωρα της Στουτγάρδης (820 χλμ. νοτιότερα)…

Αγαπημένα συγγενικά πρόσωπα με φιλοξένησαν τις δυο επόμενες μέρες στην Winnenden. Άδραξα την ευκαιρία για ξεκούραση και γνωριμία με τα κυριότερα αξιοθέατα της κοντινής Στουτγάρδης, ενώ στο ακούραστο SYM HD 300 αλλάχθηκαν οι βαλβολίνες και καθαρίστηκε το φίλτρο αέρα. Η επόμενη αλλαγή λαδιών κατά πάσα πιθανότητα στην Ιταλία.

Καλή η κεφάτη ελληνική παρέα, αλλά ήρθε η ώρα να συνεχίσω το οδοιπορικό της μεγάλης κατηφόρας. Που πάω τώρα; Η Ελβετία επιλέχθηκε να ανοίξει τα σύνορά της στον αναβάτη του SYM HD 300. Απώτατος προορισμός εντός της ελβετικής επικράτειας θα αποτελούσε το αλπικό πέρασμα Col du Grand St.-Bernard (2.473 μ.), στα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας. Πορεία λοιπόν για τις χιονοσκέπαστες Άλπεις.