Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Αθήνα-Ιταλία-Μαρόκο (Α' Ανταπόκριση)

Το “DAYTONA DAKAR” (ATHENS – DAKAR – ATHENS) ξεκίνησε!
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

30/6/2022
Με σημείο αναφοράς τις γεωγραφικές συντεταγμένες της Δυτικής Αφρικής, τον Τροπικό του Καρκίνου, τους αμμόλοφους της Σαχάρας και τα θαλασσινά τοπία του Ατλαντικού Ωκεανού, αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα παιδικό μου όνειρο που άκουε στην λέξη «DAKAR»! Δεν το κρύβω, αυτή η λέξη μ’ είχε …στοιχειώσει από μικρό παιδί. Να λοιπόν που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ταξιδέψω με προορισμό την πρωτεύουσα της Σενεγάλης Dakar, τον αλλοτινό τερματισμό του διασημότερου ράλυ στον κόσμο, προκειμένου να «τρέξω» κι εγώ στο δικό μου rally Dakar.
 
Το “DAYTONA DAKAR” (ATHENS – DAKAR – ATHENS) ήταν μια δυναμική περιπέτεια δρόμου 7.500 χλμ. που θα διέτρεχε 4 χώρες (Ιταλία, Μαρόκο, Μαυριτανία, Σενεγάλη), ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι της αφρικάνικης διαδρομής θα διέσχιζε την έρημο Σαχάρα! Ωστόσο, το όχημα περιπέτειας που επέλεξα ήταν μια ανατρεπτική πρόταση για ένα τόσο ιδιαίτερο ταξίδι. Όχι, δεν ήταν μια μεγάλη on-off μοτοσυκλέτα, αλλά ένα μαύρο Scrambler DAYTONA ROCKSTAR 500 (ευγενική χορηγία της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.). Γιατί και οι γυμνές μοτοσυκλέτες ταξιδεύουν - και μάλιστα αρκετά μακριά.
Στην Ιταλία όπου αποβιβάστηκα (Ancona), δυο υπήρξαν τα σημεία ενδιαφέροντος που με απασχόλησαν: το μικροσκοπικό κρατίδιο της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου (San Marino) που δεσπόζει στην κορφή του ξερόλοφου Titano και η πόλη-λιμάνι της Genoa, η γενέτειρα του Χριστόφορου Κολόμβου. Από τον 4ο π. Χ. αιώνα, η Γένοβα είναι μια πόλη που συνδέεται στενά με το εμπόριο και την ναυτιλία, ενώ δεν είναι τυχαίο που –ακόμα και σήμερα- είναι το πιο σημαντικό της Ιταλίας.
 
Κι από το λιμάνι της Genoa συνέχισα κατόπιν ακτοπλοϊκώς με προορισμό την πόλη-λιμάνι Tangier του Μαρόκο. Ιταλία – Μαρόκο: μόλις 55 ώρες μακριά, πλέοντας τα γαλάζια νερά της Μεσογείου.
Παραδόξως, στο τελωνείο της Tangier δεν καθυστέρησα πολύ για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες - μόλις μισή ώρα έμεινα στο χώρο του λιμανιού. Αμέσως μετά, η μαύρη DAYTONA ROCKSTAR 500 και ο ανυπόμονος αναβάτης της, ξεχυθήκαμε με ενθουσιασμό στους δρόμους του Μαρόκου. Η δίτροχη εισβολή μου στον δυτικότερο ακρογωνιαίο λίθο του Ισλάμ ήταν πλέον μια απτή πραγματικότητα.
 
Στο Μαρόκο είχα να διατρέξω περί τα 2.200 χλμ. ως τα σύνορα της Μαυριτανίας. Σχεδόν στο σύνολό της, η μαροκινή διαδρομή του “DAYTONA DAKAR” θα ακολουθούσε την ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού, ενώ η πρώτη προγραμματισμένη στάση στην μαροκινή γη έγινε τελικά στην πρωτεύουσα Rabat.
Το Μαυσωλείο του Μohammed V, ο παρακείμενος επιβλητικός ορθογώνιος μιναρές Hassan (11ου μ.Χ αιώνα) και η πολύβουη μεντίνα (παλαιά πόλη) με το πολύχρωμο παζάρι της, δέχτηκαν την επίσκεψη μου sτην διάρκεια της παρουσίας μου στην αυτοκρατορική πόλη της Rabat.   
 
Κείμενο, Φωτογραφίες: Κ. Μητσάκης

"Δρόμος ειρήνης 2018": Σιβηρία

Η μοναξιά των χιλιομέτρων
6/7/2018

Την Σιβηρία την είχα ξαναπερπατήσει άλλες δυο φορές στο παρελθόν (1996, 2007) – όλη, ως το Βλαδιβοστόκ. Είναι ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό ταξίδι, καθώς πρέπει να σου αρέσει η αφόρητη μοναξιά των χιλιομέτρων, η ανεμπόδιστη ελευθερία του ορίζοντα και η τρομακτική απεραντοσύνη του χώρου. Στην Σιβηρία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συνομιλείς καθημερινά με τον εαυτό σου και την φύση γύρω σου και λιγότερο με τους ανθρώπους.
Αφήνοντας πίσω μου τα Ουράλια Όρη, η Σιβηρία είχε επιτέλους ανοίξει την αγκαλιά της και υποδεχόταν την μαύρη Honda CRF 250 Rally. Η Ευρωπαϊκή Ρωσία ήταν πλέον πίσω μου, ενώ με τα μάτια της φαντασίας, στο βάθος του ταξιδιωτικού μου ορίζοντα, άρχιζα πλέον να βλέπω μόνο Βλαδιβοστόκ...

Καταπίνοντας αχόρταγα τα καθημερινά χιλιόμετρα, η μικρή μοτοσυκλέτα είχε ήδη αγγίξει τα πρώτα 6.000 χλμ. του ταξιδιού όταν προσέγγισε την πόλη Omsk, το πρώτο μεγάλο αστικό κέντρο της Σιβηρίας, που απλώνεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Ίρτις. Οι προτεραιότητές μου εδώ ήταν η γνωριμία με τα αξιοθέατα της πόλης και μια πρώτη αλλαγή λαδιών στην αειθαλή μοτοσυκλέτα.
Στο Νοβοσιμπίρσκ, που εκτελεί χρέη άτυπης διοικητικής πρωτεύουσας της Σιβηρίας και δημιουργήθηκε το 1893 δίπλα στις όχθες του ποταμού Ob, ούτε καν σταμάτησα -την προσπέρασα τάχιστα. Με τίποτα δεν ήθελα να περιηγηθώ στα εκτεταμένα αστικά της όρια.


Απλά, γιατί προτιμώ τις μικρότερες και πιο βολικές πόλεις, όπως την κοντινή Kemerovo. Εκεί ωστόσο διανυκτέρευσα και για έναν επιπλέον λόγο: ήθελα να επισκεφθώ στα προάστια της πόλης το σιντριβάνι “Greek Fountain”, που ήταν αφιερωμένο στην Ελλάδα! Τελικά το βρήκα, το θαύμασα, το φωτογράφισα – Ελλάδα, είσαι παντού…
Στην διαδρομή Kemerovo – Krasnoyarsk – Irkutsk, την παράσταση έκλεcε η φύση, καθώς το επίπεδο τοπίο των προηγούμενων σιβηρικών χιλιομέτρων παραχώρησε σταδιακά την θέση ένα χαμηλό δασωμένο ανάγλυφο. Μέχρι που φτάσαμε στην πόλη Irkutsk, μοτοσυκλέτα και αναβάτης βρεθήκαμε να κολυμπάμε για τουλάχιστον τρεις μέρες μέσα σε μια απέραντη καταπράσινο θάλασσα. Μιχαήλ Στρογγόφ, φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στην πόλη σου…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες