Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Μαρόκο (Ε' Ανταπόκριση)

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

18/7/2022

Η άμμος στην κλεψύδρα του (μαροκινού) χρόνου τελείωνε σύντομα κι εγώ είχα αρκετές ακόμα ταξιδιωτικές εκκρεμότητες να διευθετήσω στην χώρα της Μαγκρέμπ. Η πόλη Fez, η αρχαία ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis και η γαλάζια μεντίνα της Chefchaouen συνιστούσαν τους τελευταίους, ξεχωριστούς κρίκους της μαροκινής «αλυσίδας» του “DAYTONA DAKAR”, της οποίας την άκρη θα άγγιζα στο λιμάνι της Tanger – απείχα περίπου 800 χλμ. από την προβλήτα!

Αποχαιρέτησα λοιπόν τον σαγηνευτικό νότο του Μαρόκου και το άγονο οικοσύστημα της Σαχάρας, σκαρφάλωσα ξανά την τραχιά οροσειρά του Άτλαντα και στρατοπέδευσα αρχικά στην πόλη Fez, στις βόρειες παρυφές της οροσειράς. Σιωπηλή μοναχικότητα και αποπνικτική ζέστη (41 C) συνιστούσαν τις οδικές παραμέτρους της δίτροχης πορείας μου εκείνη την ημέρα, ενώ με την άφιξή μου στην Fez το κοντέρ της απροβλημάτιστης DAYTONA ROCKSTAR 500 κατέγραφε 8.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού.

Η περιήγηση και η γνωριμία με τον παλιό τομέα της πόλης (μεντίνα) είναι μια ανυπέρβλητη εμπειρία την οποία θέλουν να βιώσουν όλοι οι επισκέπτες που καταλύουν στην αγκαλιά της Fez. Περιπλανώμενος μέσα στον οικιστικό λαβύρινθο της μεντίνα, τα ανυπόμονα βήματά μου με οδήγησαν σε ανήλια σοκάκια, στενά αδιέξοδα περάσματα, φθαρμένες από τον χρόνο κατοικίες και σε καλά κρυμμένα τζαμιά, ενώ η αχόρταγη ματιά μου κατέγραψε λαλίστατους μικροπωλητές, επίμονους καταστηματάρχες, επιτήδειους χειρώνακτες, αναρίθμητα ποικιλόχρωμα εμπορεύματα και ένα ετερόκλητο πλήθος απλών ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Στα μικρά πλακόστρωτα σοκάκια της μεσαιωνικής Fez έζησα εκστασιασμένος ένα αυθεντικό αραβικό παραμύθι.

Κι από την αραβική καθημερινότητα, μετάβαση πίσω στην αρχαία ρωμαϊκή εποχή! Ξεχωριστή θέση στα ταξιδιωτικά μου πλάνα κατείχε η ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis, τα ερείπια της οποίας δέσποζαν περίπου 80 χλμ. βόρεια της Fez. Εκεί με οδήγησε ένας στενός φιδίσιος δρόμος που ανεβοκατέβαινε με διασκεδαστικό τρόπο ένα ανάγλυφο χαμηλών λόφων.

Απλωμένες σε μεγάλη έκταση, μέσα σ’ ένα φυσικό περιβάλλον μεσογειακής χλωρίδας με αμέτρητες ελιές, εσπεριδοειδή και φραγκοσυκιές, οι εναπομείναντες αρχαιολογικές μαρτυρίες της Volubilis με ταξίδεψαν πολύ πίσω στο χρόνο (2ο και 3ο μ. Χ αιώνα). Η Αψίδα του Θριάμβου, η Βασιλική, το Κυβερνείο, ερείπια κατοικιών και ένας αξιόλογος αριθμός υπέροχων ψηφιδωτών αποτελούσαν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας που διασώθηκαν στην Volubilis χάρη στις ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και στην ανοχή που παραδόξως υπέδειξαν οι Άραβες κατακτητές.

Η τελευταία μου στάση πριν την άφιξη στο λιμάνι της Tanger είχε χρώμα αποκλειστικά γαλάζιο! Ο λόγος φυσικά για την πασίγνωστη πολιτεία Chefchaouen (110 χλμ. νότια της Tanger), εδώ όπου η μεντίνα της συνιστούσε έναν γαλάζιο πίνακα ζωγραφικής φιλοτεχνημένο από το χέρι του εμπνευσμένου λαϊκού καλλιτέχνη. Τι σήμαινε για μένα η Chefchaouen; Όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου σε μια και μόνη πινελιά…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

11/7/2023

Η άφιξή μου στην πόλη Khabarovsk της Ανατολικής Σιβηρίας (Far East) έγινε κάτω από ηλιόλουστες συνθήκες, πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα -μετά από ένα βροχερό τετραήμερο ήταν καιρός να βγάλω τα αδιάβροχα!

Στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου στην παρόχθια πόλη του ποταμού Amur (ο ποταμός αποτελεί εδώ τη συνοριακή γραμμή με την Κίνα) είχα πολλά να κάνω.

Πρώτη μου ενέργεια ήταν η αλλαγή λαδιών στην μικρή μοτοσυκλέτα μου -επρόκειτο για τη δεύτερη αλλαγή λαδιών που θα έκανα στη λευκή SYM NH-T 300. Αυτή έγινε στο συνεργείο αυτοκινήτων του νεαρού μηχανικού Σεργκέι, ο οποίος δέχτηκε να μου παραχωρήσει τον χώρο.

Κάτοχος μιας HONDA CBR 600, ο Σεργκέι ενθουσιάστηκε με την δίτροχη παρουσία μου στην πόλη του και μερίμνησε ο ίδιος για την αλλαγή των λαδιών. Μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη!

Στη γνωριμία μου κατόπιν με την Khabarovsk, αντίκρισα μια κομψότατη πόλη «προικισμένη» με εμβληματικά κτίσματα του 19ου αιώνα, βαθύσκιωτους χώρους πρασίνου, καλοσυνάτους κατοίκους και μια παραποτάμια πεζοδρομημένη ζώνη που έσφυζε από ζωή.

Θεμελιωμένη από τον Κοζάκο εξερευνητή Yerofey Khabarov (1651) αρχικά ως ένα προκεχωρημένο ρωσικό στρατιωτικό φυλάκιο, η ατμοσφαιρική Khabarovsk φιλοξενεί σήμερα περίπου 630.000 κατοίκους.

Μόλις 776 χλμ. νότια της Khabarovsk με καρτερούσε η πόλη–λιμάνι του Vladivostok, ο απώτατος προορισμός του SYM SIBERIA. Δεν το είχα καλά-καλά συνειδητοποιήσει, αλλά απείχα μόλις “ένα τσιγάρο δρόμο” από το πολυπόθητο φινάλε του σιβηρικού οδοιπορικού. Και πριν ο ήλιος με καλημερίσει, έκλεινα την ζελατίνα του κράνους και ξεκινούσα για το παραθαλάσσιο Vladivostok.

Αργά το ίδιο απόγευμα, μετά από 32 ημέρες on the road και καταγεγραμμένα 14.100 χλμ. στο κοντέρ της απροβλημάτιστης SYM NH-T 300, “άλωσα” το θρυλικό Vladivostok και πανηγύριζα έξαλλα στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού την ολοκλήρωση του ταξιδιωτικού άθλου SYM SIBERIA. Ήταν μια πραγματικά αλησμόνητη μέρα, που ταυτίστηκε στα κύτταρα της μνήμης μου με τον τερματισμό στο τελευταίο ετάπ του ράλι Dakar -με έπαθλο φυσικά το Vladivostok.

Ο “Άρχοντας της Ανατολής”, όπως ερμηνεύεται ετυμολογικά το Vladivostok, εμφανίστηκε στον χάρτη της περιοχής Far East μόλις το 1860. Ο κυβερνήτης της Ανατολικής Σιβηρίας Nikolay Muravyov–Amursky ίδρυσε τότε στη νότια άκρη της ομώνυμης χερσονήσου μια στρατιωτική βάση, ικανοποιώντας την επιθυμία της Ρωσίας για έξοδο στον Ειρηνικό Ωκεανό -μόλις είχε τεθεί η θεμέλιος λίθος του Vladivostok!

Ζώντας στη δική του διάσταση του χρόνου, το Vladivostok δεν έμοιαζε με καμία άλλη πόλη της Ρωσίας -εδώ γνώρισα ένα κοσμοπολίτικο, σύγχρονο και δυναμικό αστικό κέντρο. Η τεράστια γεωγραφική απόσταση από τη μητροπολιτική Μόσχα, η γειτνίαση με την Κίνα και την Ιαπωνία και ο ανοιχτός ορίζοντας του ωκεανού ευνόησαν την δημιουργία μιας χαλαρότερης αστικής νοοτροπίας, σε σχέση πάντα με τις υπόλοιπες ρωσικές πόλεις της ενδοχώρας.

Σημείο αναφοράς της γενέτειρας του αείμνηστου ηθοποιού Yul Brynner αποτελούσε το γεγονός πως στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης τραβά χειρόφρενο (μετά από 9.288 χλμ.) ο Υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος, γράφοντας τον επίλογο του μεγαλύτερου ταξιδιού πάνω σε ράγες παγκοσμίως (Moscow–Vladivostok).

Καλά έφτασα ως το Vladivostok, τώρα όμως πρέπει να γυρίσω σπίτι μου! Με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό; Η λευκή SYM NH-T 300 με τρένο (κι εγώ αεροπορικώς) μέχρι τη Μόσχα, και κατόπιν οδικώς (3.500 χλμ.) ως την Ελλάδα. Καλή επιστροφή.