WSBK 2019 Donington Park 1o σκέλος: Η ανατροπή!!

Ηγείται του πρωταθλήματος ο Rea
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

6/7/2019

Σε αντίθεση με τα FP1 και FP2, που έγιναν υπό το φως του ηλίου, τόσο ο καιρός της superpole όσο και του πρώτου σκέλους ήταν πιο άστατος. Κατά τη διάρκεια της superpole οι αναβάτες ξεκίνησαν με βρόχινα ελαστικά, όμως το αποτέλεσμα αποφασίστηκε σε στεγνές συνθήκες και με τις μοτοσυκλέτες τους να έχουν ξαναβάλει slick ελαστικά. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν και πτώσεις, όπως του Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team), που έπεσε στην τελευταία στροφή, ενώ λίγο αργότερα τον ακολούθησε και ο Alessandro Delbianco (Althea Mie Racing Team). Τελικά, την Superpole κατέκτησε ο κύριος Superpole Tom Sykes (BMW Motorrad WorldSBK Team), που οι επιδόσεις του ήταν πάρα πολύ δυνατές από χθες στα ελεύθερα δοκιμαστικά. Ο περσινός teammate του, Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK) εξασφάλισε τη δεύτερη θέση στη σχάρα εκκίνησης, ενώ την πρώτη σειρά της συμπλήρωσε ο Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK). Φοβερόςστην superpole ήταν και ο Peter Hickman, αντικαταστάτης του Markus Reiterberger (BMW Motorrad WorldSBK Team) που βρέθηκε στην τέταρτη θέση εκκίνησης με τον Baz και τον Bautista να είναι στην ίδια σειρά με αυτόν και να ξεκινούν πέμπτος και έκτος αντίστοιχα.

Μπορεί εμείς εδώ να ψηνόμαστε κυριολεκτικά απ’ τον ήλιο και τη ζέστη, τουλάχιστον όσοι είναι στην παραλία, όμως τα πράγματα στην Αγγλία είναι διαμετρικά αντίθετα. Ο καιρός αντί να καλυτερεύει, χειροτέρεψε και το πρώτο σκέλος ξεκίνησε με βρεγμένη άσφαλτο, όπως και έληξε. Το Donington Park είναι μια αρκετά τεχνική πίστα, όπως πολλοί αναβάτες δήλωσαν, η οποία θέτει όλες τις μοτοσυκλέτες στα όριά τους και η βροχή έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα και επικίνδυνα για αυτούς.

Η εκκίνηση του αγώνα ήταν άκρως θεαματική με τους δύο πρώην ομόσταβλους να μάχονται για την πρώτη θέση. Παρότι ο Sykes (ΒΜW Motorrad WorldSBK Team) είχε την pole, δεν κατάφερε να παραμείνει σε αυτή λόγω της εκπληκτικής εκκίνησης του Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK). Ο Rea κατάφερε να πάρει τα ηνία του αγώνα με περίσσεια ευκολία, καθώς η ZX-10RR μετέφερε την ιπποδύναμή της στη βρεγμένη άσφαλτο με τέτοια ακρίβεια που ούτε γλίστραγε, ούτε σηκωνόταν πολύ ο μπροστινός τροχός, με αποτέλεσμα να πετάξει τον Rea σαν βέλος μπρόστα, σε αντίθεση με την S1000RR που έδειχνε τη δυσαρέσκειά της στη βροχή.

Ο ρυθμός του Jonathan Rea ήταν πραγματικά απόλυτος και μας θύμισε για ποιο λόγο δεν πρέπει κανείς να υποτιμάει τον τέσσερις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, καθώς με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου είχε ήδη μισό δευτερόλεπτο διαφορά απ’ τον Sykes. Ο Rea συνέχισε να ανεβάζει στροφές και ήταν πραγματικά άπιαστος, ενώ με την ολοκλήρωση του όγδοου γύρου είχε φτάσει στο σημείο να έχει επτά δευτερόλεπτα διαφορά απ’ τον Sykes. Αντίστοιχα και ο Sykes έκανε και αυτός με τη σειρά του έναν μοναχικό αγώνα αφού απ’ τη μια ο Rea ήταν 11’’ μπροστά και ο τρίτος ήταν αλλά 11’’ δευτερόλεπτα πίσω του, όποτε τερμάτισε δεύτερος χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία.

Μοιραία το θέαμα απ’ τις μάχες των αναβατών περιορίστηκε στην κατάκτηση της τρίτης θέσης. Στην εκκίνηση ο Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK) κατάφερε να παραμείνει τρίτος για τον πρώτο γύρο, όμως ο Loris Baz (Ten Kate Racing – Yamaha) έκανε την επίθεσή του και τον προσπέρασε μέχρι το δεύτερο γύρο. Ο Baz παρέμεινε τρίτος μέχρι τον έκτο γύρο, όμως με τη βροχή να δυναμώνει και τον Haslam να διψά για μια θέση στο βάθρο, έχασε τη μάχη και τερμάτισε τέταρτος, πίσω απ’ τον Halsam.

Στον ένατο γύρο είχαμε δύο πτώσεις καρμπόν στην έκτη στροφή της πίστας. Τόσο ο Jordi Torres (Team Pedercini Racing) όσο και ο Sandro Cortese (GRT Yamaha WorldSBK) έπεσαν με τον ίδιο τρόπο και η μοναδική διαφορά στην πτώση τους ήταν στη γραμμή που επέλεξαν πριν μπουν στη στροφή.

Μετά από 7 γύρους του παγκοσμίου πρωταθλήματος superbike και μια πραγματικά απίστευτη πορεία, ο Bautista (Aruba.IT Ducati – Racing) έχασε την πρωτιά απ’ τον βαθμολογικό πίνακα. Ένα γύρο μετά την πτώση των Torres και Cortese, ο Bautista είχε ένα ήπιο highsiding στην ίδια στροφή με αυτούς, που τον ανάγκασε να αποσυρθεί. Αν ο Bautista δεν είχε πέσει και τερμάτιζε πέμπτος, η θέση που βρισκόταν εκείνη την ώρα, θα εξακολουθούσε να είναι μπροστά στη βαθμολογία με μόλις δύο βαθμούς να τον χωρίζουν απ’ τον Rea. Τώρα, όμως ο Rea ήπιε την πιο γλυκιά σαμπάνια της χρονιάς καθώς ηγείται κατά εννιά βαθμούς απ’ τον βασικό ανταγωνιστή του. Και όλα αυτά τα κατάφερε ο Rea με την σταθερότητα που έχει απ’ την αρχή του πρωταθλήματος και κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται αφού την αρπάζει απ’ τα μαλλιά χωρίς να αφήνει καμία ανεκμετάλλευτη.

Την πεντάδα τελικά έκλεισε ο Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team), με τον Leonardo Mercado (Orelac Racing VerdNatura) να τερματίζει πίσω του. Εξαιρετικός με βάση την κατάσταση της υγείας του ήταν και ο Michael van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team), που με τον φρεσκοεπουλωμένο κάταγμα του δεξιού του καρπού τερμάτισε μέσα στη δεκάδα, πίσω απ’ τον Peter Hickman (BMW Motorrad WorldSBK Team) που ήρθε έβδομος. Ο Alessandro Delbianco (Mie Althea Racing Team) φρόντισε να μας χαρίσει άπλετο θέαμα με ίσως το πιο επικό σώσιμο της φετινής χρονιάς. Συγκεκριμένα, στη δεύτερη στροφή της πίστας είδαμε τον Delbianco να κατευθύνεται έξω απ’ αυτή στο γκαζόν την ώρα που κρεμιόταν απ’ τη μια πλευρά της μοτοσυκλέτας του με μαζεμένα τα πόδια. Με το που πάτησε στο γκαζόν και την ώρα που όλοι είμασταν πεπεισμένοι ότι θα έπεφτε ακαριαία συνέχισε ακάθεκτος να οδηγεί με τον ίδιο τρόπο. Ξανακαβάλησε κανονικά τη μοτοσυκλέτα του και τερμάτισε ένατος, ενώ τη δεκάδα έκλεισε ο Chaz Davies (Aruba.IT Ducati – Racing). Με τον καιρό να παρουσιάζει ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο, ο πολλά υποσχόμενος Toprak Razgatlioglu (Turkish Puccetti Racing) τερμάτισε 13ος και δεν κατάφερε να είναι τόσο ανταγωνιστικός όσο έδειχνε.

Μπορεί στην Αγγλία να βρέχει και η θερμοκρασία να μην είναι στους 40 βαθμούς Κελσίου, όμως τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά μεταξύ του Rea και του Bautista από αδρεναλίνη χωρίς να χρειάζεται η ζέστη. Το σαββατοκύριακο αργεί πολύ να τελειώσει με τοση δράση και με την προσθήκη του τρίτου αγώνα (Tissot Superpole Race) φέτος, τίποτα δεν είναι σίγουρο για το ποιος θα επικρατήσει μετά την λήξη του όγδοο γύρου. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι αυριανοί αγώνες θα είναι γεμάτοι ένταση και άγχος.

  1. Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK)
  2. Tom Sykes (BMW Motorrad WorldSBK Team)
  3. Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK)
  4. Loris Baz (Ten Kate Racing – Yamaha)
  5. Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team)
  6. Leandro Mercado (Orelac Racing VerdNatura)

 

Ετικέτες

To Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike φτάνει τους 1.000 αγώνες

Στο Balaton Park της Ουγγαρίας θα γίνει το ορόσημο πραγματικότητα
WSBK
Από τον

Παύλο Καρατζά

16/7/2025

Στις 25 έως 27 Ιουλίου θα διεξαχθεί ο 8ος γύρος της σεζόν του WSBK και μάλιστα ο σύντομος αγώνας Superpole Race θα είναι ο χιλιοστός αγώνας του θεσμού που θα γίνει στην καινούργια πίστα της Ουγγαρίας, το Balaton Park.

Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή και ας δούμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για τα WSBK παρακάτω.

  • Ο πρώτος αγώνας WSBK διοργανώθηκε τον Απρίλιο του 1988 στο Donington Park, με τον Marco Lucchinelli να φεύγει γενικός νικητής με βάση τα συνδυασμένα αποτελέσματα των δύο αγώνων.
  • Ο πρώτος πρωταθλητής του θεσμού ήταν ο Αμερικάνος Fred Merkel με Honda, μάλιστα πήρε το πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά.
  • Ο 50στος αγώνας διεξήχθη το 1990 στο Brainerd της Μινεσότα, με νικητή τον Βέλγο Stephane Mertens με Honda, με διαφορά δύο δευτερολέπτων από τη δεύτερη Ducati του Raymond Roche
  • Ο 100στος αγώνας διεξήχθη στη Jarama το 1992 και νικητής αναδείχθηκε ο Robert Phillis
  • Κορυφαίος αναβάτης του θεσμού θεωρείται ο Jonathan Rea που έχει κατακτήσει 6 σερί πρωταθλήματα (2015-2020) και 119 νίκες
  • Ο Jonathan Rea κατέχει επίσης και το ρεκόρ του αναβάτη με τις περισσότερες νίκες σε μία σεζόν, αφού το 2018 “πήρε” 17 καρό σημαίες
  • Ο κατασκευαστής με τις περισσότερες επιτυχίες είναι η Ducati, καθώς έχει κατακτήσει 20 τίτλους και περισσότερες από 400 νίκες

Παρακάτω μπορείτε να δείτε και τους πρωταθλητές των Superbikes ανά έτος.

Σεζόν

Αναβάτης

Μοτοσυκλέτα

1988

Fred Merkel

Honda RC30

1989

Fred Merkel

Honda RC30

1990

Raymond Roche

Ducati 851

1991

Doug Polen

Ducati 888

1992

Doug Polen

Ducati 888

1993

Scott Russell

Kawasaki ZXR-750

1994

Carl Fogarty

Ducati 916

1995

Carl Fogarty

Ducati 916

1996

Australia Troy Corser

Ducati 916

1997

John Kocinski

Honda RC45

1998

Carl Fogarty

Ducati 916

1999

Carl Fogarty

Ducati 996

2000

Colin Edwards

Honda VTR1000 SP/RC51

2001

Troy Bayliss

Ducati 996R

2002

Colin Edwards

Honda VTR1000 SP-2/RC51

2003

Neil Hodgson

Ducati 999F03

2004

James Toseland

Ducati 999F04

2005

Troy Corser

Suzuki GSX-R1000 K5

2006

Troy Bayliss

Ducati 999F06

2007

James Toseland

Honda CBR1000RR

2008

Troy Bayliss

Ducati 1098 F08

2009

Ben Spies

Yamaha YZF-R1

2010

Max Biaggi

Aprilia RSV4 1000

2011

Carlos Checa

Ducati 1098R

2012

Max Biaggi

Aprilia RSV4 1000

2013

Tom Sykes

Kawasaki ZX-10R

2014

Sylvain Guintoli

Aprilia RSV4 1000

2015

Jonathan Rea

Kawasaki ZX-10R

2016

Jonathan Rea

Kawasaki ZX-10R

2017

Jonathan Rea

Kawasaki ZX-10RR

2018

Jonathan Rea

Kawasaki ZX-10RR

2019

Jonathan Rea

Kawasaki ZX-10RR

2020

Jonathan Rea

Kawasaki ZX-10RR

2021

Toprak Razgatlıoğlu

Yamaha YZF-R1

2022

Álvaro Bautista

Ducati Panigale V4 R

2023

Álvaro Bautista

Ducati Panigale V4 R

2024

Toprak Razgatlıoğlu

BMW M1000RR