Fabrizio Meoni: Ένας θρύλος του Dakar

"Έφυγε" σαν σήμερα πριν 13 χρόνια
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/1/2019

Τα νέα από την 11η ειδική του Dakar στις 11 Ιανουαρίου του 2005, ήταν ένα σοκ για όλους όσοι ασχολούνταν με τους αγώνες μοτοσυκλετών και όχι μόνο με τον επικό αγώνα του Dakar. Η είδηση έπεσε σαν κεραμίδα πάνω σε όσους είχαν και μια μικρή, έστω, επαφή με τα αγωνιστικά δρώμενα. Διότι ο Fabrizio Meoni που έχασε τόσο τραγικά τη ζωή του, ήταν ήδη ένας από τους θρύλους του Dakar με παγκόσμια εμβέλεια και καθολική αποδοχή σε όλο το κοινό. Εκείνη την χρονιά μάλιστα, άλλος ένας αναβάτης της ΚΤΜ ο Ισπανός Jose Manuel Perez, είχε χάσει τη ζωή του νωρίτερα σε ένα ατύχημα στην έβδομη ειδική.


Από τότε έχουν περάσει 13 ολόκληρα χρόνια, αλλά το όνομα του Ιταλού αναβάτη συνεχίζει να "ζει" μέσα από όλους αυτούς που κρατούν την μνήμη του ζωντανή και μέσα από τις ίδιες τις επιτυχίες του. Ο Meoni ήταν 47 ετών όταν έφυγε από τη ζωή, έχοντας προλάβει όμως μέσα σ' αυτόν τον σύντομο βίο να σημειώσει σπουδαίες επιτυχίες στους αγώνες, τους οποίους αποκαλούσε "… η ζωή μου…". O Fabrizio γεννήθηκε παραμονή πρωτοχρονιάς το 1957 στο Castiglion Fiorentino. Η ενασχόλησή με το enduro ξεκίνησε το 1972 με το τοπικό club και δύο χρόνια αργότερα απέκτησε την πρώτη του μοτοσυκλέτα, ένα Ancilotti 50cc Enduro. Το 1975 ξεκίνησε την αγωνιστική του δράση, παρά το ότι ο πατέρας του θεωρούσε τους αγώνες "επικίνδυνους και ακριβούς", ενώ από την αρχή άρχισαν να έρχονται τα θετικά αποτελέσματα με νίκες.

Από το 1976 ως το 1978 αγωνίζεται στην κατηγορία των 125cc, με μοτοσυκλέτες της Beta της SWM και της Fantic Motor, κερδίζοντας το 1977 το πρώτο Πρωτάθλημα Toscano Enduro. Το 1978 αλλάζει κατηγορία και τις δύο επόμενες παίρνει μέρος στο παγκόσμιο πρωταθλήματος, με δύο τρίτες θέσεις στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά η στρατιωτική του θητεία του στερεί την παρουσία του από το σύνολο του πρωταθλήματος, περιορίζοντάς τον στην 6η και 7η θέση αντίστοιχα.
Το 1981 ανοίγει παράλληλα και την δική του επιχείρηση πώλησης χωματερών μοτοσυκλετών και αρχίζει να τρέχει ως ιδιώτης με ένα ΚΤΜ 250cc, τόσο στο motocross όσο και στο enduro, καταφέρνοντας μάλιστα να πάρει και μερικές νίκες στο ΜΧ, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Τότε, το 1982, σταματά την ενεργό δράση στους αγώνες για μια πενταετία, θέλοντας να αφοσιωθεί πλήρως στην δουλειά του. Μάλιστα, η σύντροφός του, Elena, είναι αντίθετη με αυτή την απόφασή του, αλλά ο ίδιος ο Meoni δεν αλλάζει τις σκέψεις του.


Το 1987 επιστρέφει περιστασιακά σε αγώνες με μοτοσυκλέτες της ΚΤΜ και το 1988 έρχονται δύο τίτλοι στο παλμαρές του. Εκείνη την χρονιά παντρεύεται και την Elena που έμεινε μέχρι το τέλος στο πλευρό του. Το 1990 παίρνει για πρώτη φορά μέρος σε αγώνα στην Αφρική, πάνω στη σέλα ενός ΚΤΜ 500 για το Rally Tunisia. Μια ατυχία του στερεί την πρωτιά, αλλά την ίδια χρονιά στον αγώνα Lima-Rio κυριαρχεί ολοκληρωτικά έναντι των αντιπάλων του.
Το 1992 είναι η χρονιά της πρώτης συμμετοχής του στο Dakar. Πάνω σε ένα Yamaha XT660Z βγαίνει 12ος Γενικής και πρώτος ιδιώτης. Από τότε συνεχίζει να αγωνίζεται ανελλιπώς σε αγώνες Rally, ενώ το 1997 συμπεριλαμβάνεται στην εργοστασιακή ομάδα της ΚΤΜ. Το όνειρο όμως εκπληρώνεται το 2001, όταν παίρνει την πρώτη του νίκη στον θρυλικό αγώνα. Η ΚΤΜ του ζητάει την βοήθειά του να εξελίξει τον δικύλινδρο κινητήρα με τον οποίο ξανακερδίζει το Dakar την επόμενη χρονιά! Το 2003 κερδίζει και το Rally Tunisia και λίγο μετά τον εορτασμό των 45 γενεθλίων του τερματίζει τρίτος στο Dakar εκείνης της χρονιάς.


Δυστυχώς, η λαμπρή αυτή πορεία του Meoni, έμελλε να διακοπεί απότομα το 2005. Παρ' όλα αυτά όμως, η μορφή του τεράστιου αυτού Ιταλού αναβάτη έχει μείνει ανεξίτηλη στο χρόνο και θα αποτελεί για πάντα ένα εμβληματικό ορόσημο του Dakar.

 

Isle of Man: Νικητής στα Superbike ο Davey Todd με BMW

Δεύτερος ο Michael Dunlop και τρίτος ο Dean Harrison
tt
Από τον

Παύλο Καρατζά

2/6/2025

Σε έναν συναρπαστικό αγώνα τεσσάρων γύρων ο Davey Todd αναδείχθηκε νικητής στα Superbike - τρίτη του νίκη στο TT συνολικά - με τον αναβάτη της Monster Energy by 8TEN Racing BMW Motorrad να κερδίζει τον Michael Dunlop (MD Racing BMW Motorrad) για μόλις 1,296 δευτερόλεπτα. Ο Dean Harrison (Honda Racing) συμπλήρωσε το βάθρο των νικητών στην τρίτη θέση.

Ο Davey Todd οδήγησε μέσα στο Glen Helen στον πρώτο γύρο, έχοντας μια μικρή διαφορά μόλις 0,044 δευτερολέπτων από τον Dean Harrison. Ο Dunlop βρισκόταν 2,8 δευτερόλεπτα πιο πίσω στην τρίτη θέση, με την πρώτη εξάδα να συμπληρώνουν οι Nathan Harrison (H&H Motorcycles Honda), Mike Browne (KTS Racing by Stanley Stewart BMW) και James Hind (North Lincs Components Honda), ενώ έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι οι John McGuinness, Conor Cummins και Josh Brookes βρέθηκαν εκτός της πρώτης δεκάδας.

Ο πρώτος γύρος των 216,09 χλμ/ώρα έδωσε στον Todd πλεονέκτημα 7,8 δευτερολέπτων έναντι του νέου δεύτερου αναβάτη Dunlop (214,42 χλμ/ώρα), ενώ ο Dean Harrison (214,12 χλμ/ώρα) ήταν μόλις ένα δευτερόλεπτο πιο πίσω στην τρίτη θέση. Ο Nathan Harrison μπήκε επίσημα στο «κλαμπ των 210 χιλιομέτρων/ώρα» αφού έκανε τον γύρο στα 211,25 χλμ/ώρα, με τους Browne (210,41 χλμ/ώρα) και Herbertson (209,94 χλμ/ώρα) να παραμένουν στην πέμπτη και έκτη θέση αντίστοιχα. 

Ο δεύτερος γύρος του Todd με 215,44 χλμ/ώρα είδε το προβάδισμά του να μειώνεται στα 7,1 δευτερόλεπτα, καθώς ο Dunlop ήταν ελαφρώς ταχύτερος με 215,59 χλμ/ώρα. Ο Dean Harrison φάνηκε να βγαίνει εκτός της μάχης για την πρώτη θέση, καθώς ήταν πίσω από τον Dunlop κατά 11,2 με μέση ταχύτητα 213,53 χλμ/ώρα. Οι Nathan Harrison (210,54 χλμ/ώρα), Johnson (210,18 χλμ/ώρα) και Brookes (209,03 χλμ/ώρα) κατέλαβαν τις θέσεις τέσσερα έως έξι.

Ξεκινώντας τον τέταρτο και τελευταίο γύρο, το προβάδισμά του Todd ήταν 1,9 δευτερόλεπτα, με τον Harrison να βρίσκεται πλέον 25 δευτερόλεπτα πίσω και να είναι άνετα τρίτος. Ο Nathan Harrison ήταν επίσης σταθερός στην τέταρτη θέση, ενώ ο Johnson κρατούσε την πέμπτη θέση μόλις τέσσερα δευτερόλεπτα μπροστά από τον Hillier. Ο Brookes, που βρισκόταν πλέον στην έβδομη θέση, ήταν μόλις 1,3 δευτερόλεπτα μακριά από τον McGuinness (Honda Racing), ενώ ο Hutchinson εγκατέλειψε στα pits.

Στο Glen Helen, για τελευταία φορά, ο Todd εξακολουθούσε να προηγείται, αλλά το πλεονέκτημά του είχε μειωθεί σε μόλις δύο δέκατα του δευτερολέπτου. Λίγα χιλιόμετρα αργότερα, ο Dunlop προσπέρασε τον Harrison στο Rhencullen για να πάρει το προβάδισμα στο δρόμο. Ωστόσο, ο Todd διεύρυνε το προβάδισμά του έναντι του Dunlop σε 2,2 δευτερόλεπτα στο Ballaugh.

Με έναν τελικό γύρο 217,78 χλμ/ώρα, ο Todd εξασφάλισε τη νίκη με διαφορά μόλις 1,296 δευτερολέπτων από τον Dunlop, ο οποίος στην πραγματικότητα σημείωσε έναν ελαφρώς ταχύτερο τελικό γύρο στα 217.93 χλμ/ώρα. Ο Harrison συμπλήρωσε το βάθρο στην τρίτη θέση - το 31ο βάθρο του στο ΤΤ.

Ο Nathan Harrison πήρε την τέταρτη θέση, με πέμπτο τον Johnson και έκτο τον Hillier. Πίσω τους βρέθηκαν οι McGuinness, Brookes, Michael Evans - ο οποίος σημείωσε νέο προσωπικό ρεκόρ με 208,56 χλμ/ώρα με τη Honda της Dafabet Racing - και ο Paul Jordan με τη δεύτερη μηχανή της Jackson Racing, συμπλήρωσε την πρώτη δεκάδα.