Joaquim Rodrigues - Βάζει τέλος στην 35χρονη αγωνιστική του καριέρα

Ένας από τους διασημότερους Πορτογάλους αγωνιζόμενους MX, Enduro και Rally αποσύρεται από το προσκήνιο
JROD Retires
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/3/2024

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ο Joaquim Rodrigues ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετά από 35 χρόνια εμπλοκής στους χώρους Motocross, Supercross, Enduro και Rally.

O JRod” αγωνίστηκε για 20+ χρόνια στο Motocross αλλά και στο Supercross στις Η.Π.Α., ενώ έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες Rally ως μέλος της εργοστασιακής ομάδας της Hero MotoSports το 2016. Με τη Hero κέρδισε τον αγώνα Baja India το 2017, τον Pan-Africa το 2019, ήταν 3ος στο Abu Dhabi Desert Challenge 2021, και 4ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 2021. Στο Rally Dakar καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν η 11η θέση τη γενικής το 2021, ενώ είχε νίκη ημέρας (stage) το 2022. Το 2024 εγκατέλειψε μετά από πτώση και τραυματισμό το θρυλικό ράλι, μόλις στην 1η ημέρα του αγώνα.

Ο Joaquim Rodrigues μπροστά στο άγαλμα του Paulo Goncalves

Ο θάνατος του κουνιάδου του, Paulo Goncalves (είχε παντρευτεί την αδελφή του JROD), στο Dakar 2020 στάθηκε μεγάλο πλήγμα για τον Rodrigues.

Jrod

Στην ανακοίνωση για το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο JRod αναφέρει μεταξύ άλλων: “Για 35 χρόνια αφιέρωσα τον εαυτό μου ολόψυχα στο Motocross, το Supercross, το Enduro και, πιο πρόσφατα, στα ράλι. Πάντα το έκανα με ένταση και πάθος. Δεν θα είχε νόημα με άλλον τρόπο.
Η αφοσίωση που με οδήγησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross και στη συνέχεια στο πολυαγαπημένο AMA Supercross στις Ηνωμένες Πολιτείες με συνόδευσε σε όλη μου την καριέρα. Η ίδια αφοσίωση και ο ίδιος ενθουσιασμός με τον οποίο αφιέρωσα τον εαυτό μου στους αγώνες ράλι. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι ποτέ εύκολο. Το να φύγεις από το σπίτι σου ως παιδί για να ενταχθείς σε μια επίσημη ομάδα του παγκόσμιου Motocross δίπλα στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή είναι ένα όνειρο για κάθε νεαρό αναβάτη, να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και να πηγαίνεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις από το πιο άγριο πρωτάθλημα supercross στον κόσμο. Ήρθε ένα σημείο όπου, περισσότερο από την έλλειψη κινήτρων, ένιωσα ότι ήταν καιρός να σταματήσω, να αλλάξω πορεία. Ο ενθουσιασμός δεν υπήρχε και πάντα σεβόμουν τις ομάδες, τους χορηγούς και όλους γύρω μου. Αυτό συνέβη και με τ
α Rally-Raids, μέσω των οποίων ερωτεύτηκα την έρημο. Ξεκινήσαμε τις περιπέτειές μας στο Ντακάρ με επιτυχίες, ήττες, χαρές, καλές και όχι και τόσο καλές μέρες, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό που είχα βάλει σκοπό να κάνω, γιατί δεν είναι μέσα μου να τα παρατάω. Αλλά ήταν ο πόνος που ένιωσα με το ατύχημα του Πάολο εκείνη την καταραμένη 12η Ιανουαρίου 2020 που μου κόστισε περισσότερο και άλλαξε τα πάντα. Υπέφερα πολύ, αλλά, επίσης εξαιτίας του, επέστρεψα στο Ντακάρ. Ξεπέρασα τους φόβους και τις φοβίες μου και καταφέραμε να κερδίσουμε ένα στάδιο το 2022. Ξέρω ότι δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός. Όχι επειδή φοβάμαι τα ατυχήματα, αλλά μια τόσο τεράστια απώλεια σε κάνει να βάζεις όλα τα υπόλοιπα σε μια άλλη προοπτική και να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν εγκατέλειψα ποτέ την προπόνηση, δούλεψα σκληρά και αφοσιώθηκα ώστε, μαζί με την ομάδα, να πετύχω τους στόχους που είχαμε θέσει. Όσο περνάει όμως ο καιρός, αρχίζουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το αν αυτό είναι πραγματικά το σημείο που θέλουμε να είμαστε, και πρόσφατα αυτές οι αμφιβολίες εντάθηκαν. Πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τον αγώνα του Αμπού Ντάμπι από το περιθώριο και, για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα καλά που ήμουν εκεί χωρίς να συμμετέχω, χωρίς να θέλω να βάλω πρώτη ταχύτητα και να ξεκινήσω όταν είδα τους συναδέλφους μου στην πίστα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Επιστρέψαμε στο σπίτι και μίλησα ανοιχτά με την ομάδα, η οποία αμέσως κατανόησε και αποδέχθηκε την επιθυμία μου να αποχωρήσω από τους αγώνες. Ένιωσα ότι ήταν καιρός να φύγω και ότι έπρεπε να το κάνω με τον ίδιο ειλικρινή τρόπο που πάντα διαχειριζόμουν την καριέρα μου. Δεν ήταν σωστό να είμαι εκεί έξω και να εξαπατώ τους χορηγούς και όσους πάντα με υποστήριζαν, κάνοντας τον εαυτό μου ρεζίλι, όταν το μυαλό μου μου έλεγε ότι ήταν καιρός να σταματήσω. Έτσι αποφάσισα να φύγω τη σωστή ώρα. Ελπίζω όλοι να κατανοήσουν την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματήσουμε και να σεβόμαστε αυτούς που θέλουν να σταματήσουν. Μια στάση δεν είναι αποχαιρετισμός. Ευτυχώς, η Hero έδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια, και με κάλεσε να παραμείνω στην ομάδα, την οποία ελπίζω να βοηθήσω, σε άλλο ρόλο πλέον, και να συμβάλω στις μελλοντικές επιτυχίες της.”

Αναμένουμε να δούμε αν ο JRod αποδεχτεί την πρόσκληση της Hero και συνεχίσει την εμπλοκή του με τα ράλι, σε διαφορετικό ρόλο.

Ετικέτες

Isle of Man TT: O Michael Dunlop έχει πλέον την “δική του” στροφή

"MD's" ονομάστηκε η στροφή που βρίσκεται μετά την Guthrie's Memorial στο 27ο μίλι
MD's 27 Bend
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

28/5/2025

Ο Michael Dunlop, ο πλέον επιτυχημένος αναβάτης στην ιστορία των αγώνων του Isle of Man TT, αποκάλυψε μια νέα πινακίδα που φέρει το όνομά του, σε μια ξεχωριστή τελετή αναγνώρισης των επιτευγμάτων του.

Η νέα πινακίδα βρίσκεται λίγο πριν το 27ο μίλι της διαδρομής, στη θέση μιας μέχρι πρότινος ανώνυμης αριστερής στροφής, η οποία πλέον ονομάζεται επίσημα ‘MD’s’, προς τιμήν της 27ης νίκης του στο TT, μια νίκη ορόσημο που τον κατέστησε τον πιο πετυχημένο αναβάτη στην ιστορία του θεσμού.

Ο Michael προστίθεται σε μια εκλεκτή λίστα θρύλων των αγώνων που έχουν δώσει το όνομά τους σε σημεία της Mountain Course, ανάμεσα στους οποίους είναι οι Giacomo Agostini, Mike Hailwood, John McGuinness και, Joey Dunlop. Το 2024, σε μια χρονιά-ορόσημο, ο Michael ισοφάρισε και ξεπέρασε το ρεκόρ των 26 νικών, του θείου του Joey, το οποίο κρατούσε από το 2000.

Μιλώντας κατά την αποκάλυψη της πινακίδας, ο Michael δήλωσε:

“Το έχω πει πολλές φορές από τότε που ισοφάρισα και ξεπέρασα το ρεκόρ του, ότι τα ρεκόρ υπάρχουν για να σπάνε και κάποια στιγμή θα ξανασπάσουν. Για μένα, όμως, αυτό που είχε πάντα σημασία ήταν το όνομα Dunlop να παραμείνει στην κορυφή του αθλήματος και να είναι ένας Dunlop που πάει τα πράγματα στο επόμενο επίπεδο.”

Το προηγούμενο ρεκόρ κρατούσε από το 1993, όταν ο Joey Dunlop κατέκτησε την 14η του νίκη, ξεπερνώντας τον Mike Hailwood στη λίστα των αναβατών με τις περισσότερες νίκες. Η 26η και τελευταία νίκη του το 2000 θεωρούνταν από πολλούς ως αξεπέραστη για δεκαετίες.

Ωστόσο, με τις νίκες 26, 27, 28 και 29 που κατέκτησε μέσα στο 2024, ο Michael έχει πλέον ξεχωρίσει ως ο πιο επιτυχημένος αγωνιζόμενος στην ιστορία του TT και κατά πολλούς, ο κορυφαίος όλων των εποχών.

Όταν ρωτήθηκε για τη νέα πινακίδα, σχολίασε:

“Είναι μια πραγματική τιμή αυτό που συνέβη και νιώθω ειλικρινά υπερήφανος. Όποιος με ξέρει, ξέρει πόσο σημαντική είναι για μένα η ιστορία και η κληρονομιά. Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει η προσοχή και νομίζω το ξέρουν όλοι αυτό, αλλά το να αναγνωρίζεται κάποιος με αυτόν τον τρόπο είναι κάτι το ξεχωριστό και σημαίνει πολλά για μένα.”

“Έχω ακόμη πολλές νίκες μπροστά μου, ποιος ξέρει που μπορεί να φτάσω, αλλά το να ξέρω ότι αυτή η στροφή είναι εδώ και θα είναι πάντα εδώ, είναι πραγματικό προνόμιο.”