Yamaha NIKEN στην Ελλάδα: Οι αντιδράσεις του κόσμου όταν το βλέπουν στο δρόμο

Παράγοντας «κεφαλογυρίσματος»
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/9/2018

Η τρίκυκλη μοτοσυκλέτα της Yamaha κυλά πλέον τους τροχούς της στην ελληνική άσφαλτο κι απ’ όπου κι αν περνά γίνεται αντικείμενο συζήτησης, ενώ ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται η περιέργεια του κόσμου είναι από μόνο του ένα μικρό θέμα. Γράψαμε μαζί του πολλά χιλιόμετρα για να τραφεί πρώτα απ’ όλα η δική μας περιέργεια, θέλοντας να διαπιστώσουμε κάθε πτυχή της οδήγησής του. Κι αυτό γιατί μετά την αποκλειστική του παρουσίαση στην Αυστρία μας είχε δείξει έναν νέο τρόπο οδήγησης που μέχρι σήμερα ήταν άγνωστος!

[video]: Οδηγούμε Yamaha Niken 900: Τρικύλινδρο & τρίροδο - Πρώτη διεθνής παρουσίαση στην Αυστρία 

Ξέρετε υπάρχουν δύο τρόποι να φτιάξεις ένα νέο προϊόν, ο πρώτος είναι καλύπτοντας μία ανάγκη της αγοράς και ο δεύτερος, ο δύσκολος, να πρέπει πρώτα να πείσεις τους ανθρώπους πως το χρειάζονται κι έπειτα να ανταμειφθείς για την πρωτοποριακή σου σκέψη, αν πετύχει, βλέποντας τους άλλους να σε αντιγράφουν…

Το NIKEN όμως δεν πέφτει σε κανένα από αυτούς τους δύο γενικούς κανόνες, και η Yamaha κάνει εδώ κάτι γενναίο και οφείλει να της αναγνωριστεί. Δεν είπε ποτέ πως το NIKEN ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα και πως οι μοτοσυκλέτες θα πρέπει από εδώ και πέρα να έχουν δύο ρόδες μπροστά. Δεν χτύπησε το χέρι στο τραπέζι να μας πει να ξεχάσουμε όσα ξέραμε, αυτό αντιθέτως θα το δείτε να κυκλοφορεί ως άποψη από ανθρώπους που αρέσκονται να προκαλούν την προσοχή αφορίζοντας -και το κάνουν για να στρέψουν την προσοχή στους εαυτούς τους όχι γιατί έχουν κάτι βαρύγδουπο να πουν…

Δεν είναι επίσης η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην μοτοσυκλέτα. Να έρχεται κάτι νέο που κανείς δεν πίστευε πως θα ήθελε να χρησιμοποιήσει. Από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι το DCT κιβώτιο της Honda που στην αρχή ακούγαμε κάθε είδους σχόλιο μέχρι να φτάσουμε στα Test Ride Event του περιοδικού σε πράξεις μετάνοιας! Από ανθρώπους που σχολίαζαν το DCT και όταν το δοκίμασαν τους άρεσε και με το παραπάνω… Το NIKEN είναι με διαφορά το πιο κραυγαλέο παράδειγμα που θα μείνει ως τέτοιο για καιρό, κι ας είναι χρόνια τώρα που τα τρίκυκλα σκούτερ έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Είναι από τις περιπτώσεις που η αγορά, οι μοτοσυκλετιστές, δεν δημιούργησαν πρώτα την ανάγκη, αλλά τώρα που το είδαν μπροστά τους θα ήθελαν τουλάχιστον να το δοκιμάσουν για να δουν πώς είναι να οδηγείς κάτι τέτοιο, κι αυτό το καταλαβαίνεις αν κυκλοφορείς μαζί του.

Χάνεται κάθε έννοια ιδιωτικότητας, και ξαφνικά όλοι ξέρουν που ήσουν, που πηγαίνεις κι από πού πέρασες, βλέπεις τις φωτογραφίες σου στο internet ενώ αν σε πέτυχαν να κινείσαι, με το πίσω ελαστικό να τσιρίζει ή τους δύο τροχούς στον αέρα… τότε είναι που οι κινήσεις του καταγράφονται βήμα-βήμα. Το NIKEN στους δρόμους είναι ένα θέαμα μοναδικό, με τους οδηγούς να φρενάρουν στο αντίθετο ρεύμα για να το προσέξουν καλύτερα, με τον κόσμο στο φανάρι να σε κυνηγά για μία φωτογραφία. Υπάρχει αμηχανία -ναι αμηχανία- κι έπειτα θαυμασμός στην θέα του. Απομονώσαμε μερικές από τις αντιδράσεις που είχαμε κυκλοφορώντας καθημερινά μαζί του:

«Ποιο είναι αυτό το θηρίο που πάει έτσι;» - «Το NIKEN της Yamaha» - «Χιλιάρι είναι αδερφέ;» - «Ναι ο κινητήρας του Tracer με πιο βαρύ στρόφαλο» - «Διάολο έχει, όχι στρόφαλο» - Ένας εξαιρετικός τύπος με XT ενώ ακολουθούσε το NIKEN χωρίς να πιστεύει πως το τρίκυκλο πηγαίνει με τον τρόπο που μόλις είχε δεί…

«Τι είναι αυτό; Πειραματικό είναι;» - «Όχι είναι το NIKEN» - «Έτσι βγαίνει ή εσύ το έφτιαξες;» - «Δεν διαβάζεις ΜΟΤΟ εε;» - «Δεν ασχολούμαι με τις μοτοσυκλέτες έχω απλά ένα σκούτερ να πηγαίνω στη δουλειά.. αλλά ψήνομαι τώρα τελευταία περισσότερο. Πώς έγινε αυτό;» - «Είπαν να δουν αν μπορούν να το κάνουν και το έκαναν, όποιος θέλει το αγοράζει κιόλας» - «Τι λες τώρα! Δεν το είχα φανταστεί ποτέ!»

«Μεγάλε από το Σταρ Τρεκ το πήρες;» - «Σσσς μην μας ακούσουν! Η δύναμη είναι μαζί μας αγαπητέ!»

«Μπαμπά αυτό τώρα είναι αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα;» - Υποψήφιος αναβάτης δέκα ετών, στο κέντρο της Αθήνας: «Μάλλον είναι και τα δύο αγόρι μου» Η εύκολη απάντηση του μπαμπά…

«Τι διαόλι είναι αυτό ρε φίλε πώς πάει έτσι;» - «Δεν το περίμενες έεε;» - «Το είδα να έρχεται και σκιάχτηκα σου λέω»

«Στρίβει;» (από τις πιο κλασσικές ερωτήσεις σε φανάρι) «Πολύ καλύτερα από αυτό που θα περίμενε κανείς αν σκεφτόσουν πως είναι κάτι αντίστοιχο με τρίκυκλο σκούτερ, αλλά η απάντηση είναι πάντοτε πολύπλοκη, θα το αναλύσουμε στο MOTO» - «Είναι εντυπωσιακό ρε γ---το! Έχουν ξεφύγει!»

«Οδηγείται με δίπλωμα αυτοκινήτου;» (ευγενικός κύριος μέσης ηλικίας στα Β. Προάστεια): «Δυστυχώς όχι, από το μετατρόχιο έως όλα όσα ορίζουν οι προδιαγραφές για τα τρίκυκλα που οδηγούνται με δίπλωμα αυτοκινήτου, το NIKEN δεν τσεκάρει κανένα κουτάκι. Είναι κανονική μοτοσυκλέτα μόλις βρεθείς στην σέλα της» - «Κρίμα θα ήθελα να φαντάζομαι πως οδηγώ μία τέτοια μοτοσυκλέτα» - «Βγάλτε ένα δίπλωμα, θα μάθετε και στην πορεία που είναι σημαντικό βήμα!»

«Γιατί;» (πρώτη ερώτηση περιμένοντας το φανάρι να ανάψει)- «Τι γιατί;» - «Γιατί να το κάνουν αυτό;» - «Γιατί όχι;» - «Τι θέλουν να μας πουν δηλαδή;» - «Ποιοι;» - «Είναι θηρίο όμως» (ο καλύτερος διάλογος, από την άρνηση στην αποδοχή, όλα μόνος του)

«Είναι πιο γρήγορο από Tracer;» - «Ναι είναι, περίπου δέκα άλογα δυνατότερο» - «Άντε να δούμε μία άσπρη μέρα…» (μάλλον σκεπτόμενος πως οι αλλαγές που έχει ο κινητήρας του NIKEN μπορεί να περάσουν στο Tracer)

«Καινούριο;» (ερώτηση αμηχανίας, κερδίζοντας χρόνο για την επόμενη) «Καινούριο σε όλα του» - «Μπορώ να καθίσω ένα λεπτό στη σέλα;» - «Φυσικά, ορίστε» - «Πωω πω φίλε άρχοντας είσαι εδώ!»

«Πάει το γ-------δι εε; Τρομερό είναι!» - «Και λίγα λες» - «Σήκωσέ το μία ρε αδερφέ να το δούμε»

«Ποιο είναι αυτό;; ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ;» - «Το NIKEN της Yam…» - «ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ!!! Ρεζέρβα έχει;»

«Φίλε που πηγαίνεις;» (πρώτη ερώτηση σταματώντας σε φανάρι) – «Παρακαλώ;» - «Σορρυ ρε συ. Σε ακολουθώ πόση ώρα ρε φίλε και ήθελα να στρίψω πολύ πίσω, αλλά θέλω να το δω κιόλας. Απλά για να πάμε μαζί το λέω…» - «Κάνε δεξιά, θα σταματήσουμε εκεί να το δεις με την ησυχία σου»

«Τι βγάζουν ρε τα άτομα;» - «Σ’ αρέσει;» - «Τούμπανο»

«Αχχχχ!!! Έχει τρεις ρόδεςςςςς» (Ξανά διαβάστε την πρόταση με τσιριχτή φωνή τραβώντας την λήγουσα και φανταστείτε δεσποινίδα με προσεγμένη ξανθιά κώμη, κι εμφάνιση που δεν μαρτυρούσε πώς την αφορά οτιδήποτε με τροχούς»

«Κώστα ένα τέτοιο να πάρεις»: Ορθά και κοφτά, γυναίκα συνεπιβάτης σε σκούτερ. Κώστας: «Πφφ… καλάααα»

«Δεν μ’ αρέσει» Πρώτη ατάκα ενώ κοιταζόμασταν για κάποια δευτερόλεπτα που φάνηκαν πολύ περισσότερο. «Μην το πάρεις» - «Δεν θέλω ούτε να το βλέπω» - «Με το ίδιο δικαίωμα που εκφράζεις κι εσύ την γνώμη σου, έφτιαξε και η Yamaha αυτό….» - «Μόνο μην μας πεις ό,τι είναι καλύτερο από τις δύο ρόδες» (αναγνώστης που με κατάλαβε όπως αποδείχτηκε) «Κι αν είναι;» - «Θάψτο!» Ανοίγει το γκάζι και φεύγει, αφήνοντάς με να γελάω μόνος μου, από τον τρόπο που τόνισε το «Θάψτο», σαν να κρατούσα εκείνη την στιγμή ένα επικίνδυνο για την ανθρωπότητα μυστικό!

«Δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο» - «Είναι μοναδικό είναι η αλήθεια» - «Πάει καλά;» - «Πώς το είδες πριν» - «Ταυτότητα να έχεις μαζί σου…»

Θαυμασμός, απορία, αμηχανία.. είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα στον δρόμο, η κανονική αντίδραση καθώς εμείς οι Έλληνες έχουμε την τάση να παρουσιάζουμε διπλή προσωπικότητα, άλλη σε σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα γράφοντας σε οθόνες και διαφορετική τελείως όταν βρισκόμαστε κατά πρόσωπο. Άλλωστε έτσι εκδηλώνεται και το χιούμορ μας, όπως ίσως θα είδατε παραπάνω και είναι και μπόλικο το άτιμο. Ακούσαμε πολλά με το NIKEN, την πρώτη του είδους της αλλά πριν μιλήσουμε για αυτό, τώρα που έχουμε πολύ καλύτερη εικόνα συγκριτικά με την πρώτη μας επαφή στις  Άλπεις, θα ολοκληρώσουμε την δοκιμή του κάνοντας τα πάντα μαζί του.

Το βάλαμε στην πίστα κυνηγώντας με αυτό τον Άλεξ Παπαγεωργίου στον οποίο είχαμε δώσει ένα MT-09SP! Ίδιος κινητήρας σε ένα σύνολο φτιαγμένο να το οδηγείς γρήγορα, στα χέρια ενός Έλληνα αγωνιζόμενου! Κι αν τα καταφέραμε με το NIKEN; Θα το δείτε σύντομα στο MOTO, μαζί με όλες τις απορίες που συγκεντρώσαμε για αυτό, από τις πιο άστοχες έως τις πιο σοβαρές. Διότι μετά την πρώτη αντίδραση ακούς απίστευτα πράγματα: «Έπεσαν δύο άκουσα» - «και γιατί να μην πέσουν;» - «Είπε κανείς πως δεν πέφτει; Πως νικά την βαρύτητα;»

Τα ίδια που ακούσαμε και στα πρώτα τρίκυκλα σκούτερ δηλαδή… και που φυσικά είναι τελείως λάθος. «Αν πατάς με τον έναν τροχό στο χώμα και φρενάρεις… θα πέσει;» - «Όχι, δεν έχει μετατρόχιο αυτοκινήτου να κάνει μοχλό και να σου φύγει το τιμόνι, και ναι είναι πιο πολύπλοκη η απάντηση» Το έχουμε και σε video το παραπάνω παράδειγμα, μέχρι όμως να έρθουν αυτές οι απαντήσεις στο επόμενο MOTO και το νέο «full length video» θυμηθείτε την οδήγησή μας στην άσφαλτο, τότε που είμασταν οι μόνοι και πρώτοι σε όλο τον κόσμο που στρίβαμε με γόνατα κάτω και τους υπόλοιπους δημοσιογράφους να προσπαθούν ακόμα να το αποκωδικοποιήσουν:

α

 

 

 

Ετικέτες

D. Domokos: Ο πρώτος βασιλιάς της σούζας!

The Wheelie King
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

9/10/2017

Ο Doug Domokos ήταν ο «Wheelie King», ο πρώτος επαγγελματίας του είδους και ο άνθρωπος που έκανε τις καλύτερες σούζες μέχρι τον θάνατό του. Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, την εποχή που ο Evel Knievel έχει ήδη συμπληρώσει μία δεκαετία κάνοντας άλματα, και πλέον έχει έρθει η στιγμή που το αστέρι του μεσουρανεί και η καριέρα του απογειώνεται στρώνοντας τον δρόμο για ένα επάγγελμα που ως τότε πρακτικά δεν υπήρχε.

Το 1975 ο Doug Domokos ετοιμάζεται να γιορτάσει τα εικοστά του γενέθλια, και με την προτροπή ενός φίλου σχηματίζει μία ομάδα τριών ανθρώπων, για να διασκεδάζουν τον κόσμο στα διαλείμματα ανάμεσα στους αγώνες αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών. Για να φτάσουμε βέβαια σε αυτό, έχει προηγηθεί μία φοβερή πενταετία. Ο Domokos καβαλούσε μοτοσυκλέτες από μικρή ηλικία, αλλά η πρώτη δική του ήρθε όταν ήταν 15 ετών. Για να την συντηρήσει, αλλά κι από πραγματικό πάθος, ο Doug ξεκίνησε ως βοηθός συνεργείου μετά το σχολείο. Είναι η εποχή που τα συνεργεία – ανά τον κόσμο κι όχι μονάχα στις ΗΠΑ- είναι πανίσχυρα και λειτουργούν με την δυναμική που σήμερα έχουν οι αντιπροσωπείες. Το συνεργείο που πιάνει δουλειά ο Domokos, το Red Bud, που τόσο θυμίζει σε όνομα την Red Bull (!) οργανώνει τοπικά πρωταθλήματα motocross στα οποία το προσωπικό βοηθά σε οργανωτικό ρόλο. Σε κάθε διάλειμμα, ο Domokos πραγματοποιεί σούζες με την μοτοσυκλέτα του μαζεύοντας κόσμο τριγύρω του που συχνά αριθμεί το σύνολο των θεατών του αγώνα. Χρόνο με τον χρόνο χτίζεται η φήμη πως όταν πηγαίνεις την μοτοσυκλέτα σου για service στο Red Bud, ο Domokos την τεστάρει πριν στην παραδώσει κάνοντας σούζες κατά μήκος της παρακείμενης σιδηροδρομικής γραμμής. Ο ίδιος χρόνια αργότερα στο βιβλίο που πρόλαβε να εκδώσει πριν τον θάνατό του, επιβεβαιώνει πως η φήμη ήταν βάσιμη. Είμαστε βέβαια σε διαφορετικές εποχές από σήμερα, και υπάρχουν πελάτες που πηγαίνουν απλά για να δώσουν την μοτοσυκλέτα τους στον Domoko και να την δουν να ξύνει το πίσω φτερό της στην άσφαλτο..

Είναι εξαιτίας αυτής της φήμης που ο Domokos και τρεις φίλοι με αντίστοιχο πάθος για τις σούζες, ξεκινούν τις επιδείξεις σε αγώνες. Από τους τρεις, ένας είναι εκείνος που εκτός από τις σούζες παθιάζεται με το χειροκρότημα του κόσμου και χτίζει την προσωπικότητα του “showman” προσπαθώντας να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών στην ακμή του για κάθε διαθέσιμο λεπτό. Το αποτέλεσμα είναι να συνεχίσει μόνος του καθώς οι άλλοι δύο χάνουν το ενδιαφέρον τους και λίγο αργότερα, σχεδόν οκτώ χρόνια από την ημέρα που απέκτησε την πρώτη του μοτοσυκλέτα, κλείνει συμβόλαιο με την Kawasaki. Πλέον είναι ο πρώτος «επαγγελματίας της σούζας» ζει μονάχα από τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί στο Supercross.

Η πρώτη επαφή με την Kawasaki δεν είναι εύκολη. Η μοτοσυκλέτα του παραδίδεται καινούρια σε κούτα, μόλις μισή ώρα πριν την έναρξη του σόου, και ο Domokos έχει μονάχα δέκα λεπτά με ένα τέταρτο στην κατοχή του για να την συνηθίσει και να την προετοιμάσει. Εκείνο το πρώτο σόου με την Kawasaki όμως έμελλε να είναι από τα πιο πετυχημένα!

Ο ίδιος θα πει αργότερα: «νόμιζα ότι αυτό θα είναι πάντα κάτι που κάνω τα Σαββατοκύριακα, ότι θα γυρνώ από πόλεις σε πόλεις με τα ταξίδια και την εμπειρία να είναι η μόνη σοβαρή ανταμοιβή. Στην καλύτερη περίπτωση θα ζούσα σαν κάποιος που δουλεύει σε τσίρκο. Ποτέ δεν πίστευα ότι δεν θα χρειαζόταν να ξανά δουλέψω στην ζωή μου. Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα εξελίχθηκαν τα πράγματα»!

Το 1981 τα «πράγματα» γίνονται ακόμα καλύτερα: Προσλαμβάνεται από την Honda όπου τον αντιμετωπίζει όπως μία κανονική ομάδα, κι έτσι του διαθέτει χρόνο από τους μηχανικούς της καθώς και προϋπολογισμό για να κάνει τις δικές του μετατροπές.

Αμέσως κατασκευάζουν κάτι πρωτοποριακό για την εποχή, ένα ηλεκτρικό μοτέρ στον εμπρός τροχό με δύο ταχύτητες, ώστε να συνεχίσει να γυρνά όταν ο Domokos ξεχνούσε να τον κατεβάσει. Το μοτέρ αυτό είχε διακόπτη υδραργύρου για να σταματά αμέσως μόλις ο τροχός άγγιζε το έδαφος. Ξεκινούσε το καλύτερο μέρος για την καριέρα του.

Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, από την Ιαπωνία και την Νέα Ζηλανδία, μέχρι χώρες τις Λατινικής Αμερικής που ο μοτοσυκλετισμός ήταν μία πιο ασαφής έννοια. Ενέπνευσε έτσι κι άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμα και έτσι σχηματίστηκε ανταγωνισμός στο επάγγελμα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Γρήγορα λοιπόν μπήκε στην διαδικασία να αναζητεί την επόμενη μεγάλη πρόκληση που κανείς χωρίς υποστήριξη, προϋπολογισμό και φυσικά αντίστοιχο ποσό τρέλας, δεν θα μπορούσε να αντιγράψει.

Ο Domokos δεν μπορούσε φυσικά να γνωρίζει, πως εκείνη την στιγμή έριχνε τα θεμέλια και για τον τρόπο που λειτουργούν οι stuntmen της μοτοσυκλέτας, στην σημερινή εποχή!

Οι σούζες και τα σόου γινόντουσαν πλέον με όλων των ειδών τις μοτοσυκλέτες και ακόμα και σήμερα φιγουράρει η φωτογραφία του με το εξακύλινδρο KZ1300 της Kawasaki, να δείχνει με περηφάνια τους λαιμούς των εξατμίσεων του..

Από την παραπάνω ανάγκη, το 1983 παίρνει μία άδεια που εκείνη την εποχή δινόταν πιο εύκολα, και ανεβάσει την μοτοσυκλέτα στην κορυφή του Empire State Building και λίγους μήνες αργότερα ολοκληρώνει μία περιστροφή της πίστας Supercross στο Anaheim Stadium χωρίς να προσγειώσει τον εμπρός τροχό, σε μία παράσταση που έξυπνα είχε προμοταριστεί ως «στοίχημα» με τον διοργανωτή του αγώνα για 10.000 δολάρια!

Η επιτυχία αυτή έφερε και την προσπάθεια για το παγκόσμιο ρεκόρ απόστασης με σούζα, που ο Domokos στερέωσε στα 234 χιλιόμετρα! Ένα ρεκόρ που παρέμεινε δικό του για περισσότερο από μία δεκαετία και πιθανότητα θα το είχε ξανά κερδίσει και ίσως το κρατούσε και σήμερα, αν δεν έφευγε απότομα από την ζωή. Μαθαίνοντας να πετά με υπερελαφρά αεροσκάφη, ο Domokos σκεφτόταν τον τρόπο που θα τα ενσωματώσει στις μελλοντικές του παραστάσεις, όταν σκοτώθηκε στα τέλη του 2000 μαζί με τον εκπαιδευτή του, σε μία εκπαιδευτική πτήση. Η αρραβωνιαστικιά του είχε φέρει λίγο καιρό πριν στην ζωή, τον γιο τους Νικόλα.

Ακόμα και σήμερα στην εποχή του internet, το επίθετο «Domokos» μαζί με το όνομα του γιου του (Νικόλας) χρειάζεται μονάχα ένα σχόλιο για να πυροδοτήσει εικασίες για την ελληνικότητα της καταγωγής του. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Domokos είχε μακρινές ρίζες από την Ουγγαρία και μάλιστα το όνομα αυτό απαντάται σε ισπανικές φυλές, αν κανείς πάει ακόμη πιο πίσω… Καμία σχέση με τον Δομοκό εδώ, τις στροφές του και φυσικά το «Κατίκι Δομοκού»…

Πριν τον θάνατό του,  ο Doug Domokos είχε πλούσιο συγγραφικό έργο σε περιοδικά και είχε εκδώσει ήδη ένα βιβλίο, ενώ πλούσιο ήταν και το ανθρωπιστικό του έργο. Το Hollywood είχε ήδη αρχίσει να αποκτά επικοινωνία μαζί του, έχοντας συμμετοχή σε ταινίες όπως το Cannonball Run.

Ήταν ο πρώτος βασιλιάς της σούζας και αναμφισβήτητος στην εποχή του, θέτοντας πολλά από τα θεμέλια για μία αντίστοιχη καριέρα σήμερα. Εκτός από ταλέντο σε αυτό που έκανε, μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας του, ήταν ο τρόπος που διαχειριζόταν το κοινό και η ευγενική φυσιογνωμία του…

 

Ανεβαίνοντας με σούζα, έναν από τους πιο διάσημους δρόμους στο San Francisco:

 

---- Στην σημερινή εποχή:

Ο Dougie Lampkin πραγματοποιεί έναν ολόκληρο γύρο του Isle of Man με σούζα