Με ποιους τρόπους κλέβουν τις μοτοσυκλέτες

Συνήθεις τακτικές για ξέρουμε πως να προστατευτούμε
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

30/1/2018

Όσοι έχουν πέσει θύματα κλοπής, συνήθως μένουν σοκαρισμένοι με τον τρόπο και την εφευρετικότητα των κλεφτών. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μέχρι στιγμής κάποιος τρόπος άμυνας που να μας εξασφαλίζει πλήρη προστασία. Όμως αν ξέρεις ποιες κατηγορίες κλεφτών υπάρχουν και ποιες μεθόδους χρησιμοποιούν, σίγουρα θα σε βοηθήσει να προστατευτείς σε μεγάλο βαθμό και τουλάχιστον να αποτρέψεις τους περισσότερους από αυτούς να βάλουν τα βρώμικα χέρια τους στην μοτοσυκλέτα σου.

Μικροαπατεώνας-“πρεζάκι”
Αυτή η κατηγορία των κλεφτών συνήθως βάζει στόχο δίκυκλα που είχαν οι ίδιοι ή φίλοι τους και γνωρίζουν πώς να τα βάζουν μπροστά, ακόμα και χωρίς εργαλεία. Παπιά, scooter και παλαιάς τεχνολογίας μοτοσυκλέτες είναι τα βασικά θύματά τους. Δρουν μόνοι τους ή σε μικρές παρέες και κλέβουν ότι τους είναι εύκολο να σπρώξουν με τα χέρια.
Έχουν “άκρες” για να πουλήσουν μεμονωμένα ανταλλακτικά (αλουμινένιες ζάντες για παπιά, μεγάλα καρμπιρατέρ κ.τ.λ.), είτε μέσα στις παρέες τους, είτε σε συνεργεία, είτε μέσω αγγελιών.

 

Πως τους αποτρέπεις;

 Ένα καλό λουκέτο και το κλείδωμα σε σταθερό σημείο (π.χ. κολόνες) συνήθως τους βάζει σε μπελάδες και τα παρατάνε (οι συγκεκριμένοι). Οι συναγερμοί πάλι όμως όχι, απλά γιατί βρίσκονται σε κίνηση εκείνη την στιγμή νιώθοντας πως η βασική "δουλειά" έχει γίνει.. 

Γυρολόγοι οι “Ημι-επαγγελματίες”
Το βασικό τους επάγγελμα δεν είναι η κλοπή δικύκλων, αλλά αν τους το κάνεις εύκολο δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φορτώσουν στο van ή στην καρότσα του φορτηγού οποιαδήποτε μοτοσυκλέτα και να την πουλήσουν ακόμα και για παλιοσίδερα με το κιλό.

Πολλές φορές δεν ξέρουν καν την αξία του δικύκλου που έκλεψαν και σπάνια το κριτήριο επιλογής έχει να κάνει με το μοντέλο. Κάποιοι από αυτούς δρουν πιο οργανωμένα και δέχονται “παραγγελίες”, αλλά σπάνια έχουν τις γνώσεις για να τις εκτελέσουν!

Από αυτούς κινδυνεύουν δίκυκλα που είναι εκτεθειμένα για μεγάλα χρονικά διαστήματα στα βλέμματα των περαστικών ή δείχνουν βρώμικα και παραμελημένα.  

 

Πως τους αποτρέπεις;

Το κλείδωμα σε σταθερό σημείο και η δυσκολία να μεταφέρουν το δίκυκλο έως το φορτηγό τους είναι τα μόνα που αποτρέπουν τους συγκεκριμένους.

Παραγγελιοδόχοι μικρού και μεσαίου επιπέδου
Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται οι περισσότεροι κλέφτες δικύκλων. Βγάζουν χρήματα συνεργαζόμενοι με συνεργεία ή καταστήματα πώλησης δικύκλων. Δρουν με συγκεκριμένα κριτήρια και επιλέγουν στόχους που ξέρουν ήδη ότι έχουν πελάτες ή μπορούν να βρουν εύκολα πελάτες. Η εμπειρία, ο εξοπλισμός και οι γνώσεις τους επαρκούν για να κλέψουν τις περισσότερες σύγχρονες μοτοσυκλέτες αλλά όχι απεριόριστες, ενώ δεν έχουν αποκτήσει ακόμα βαρύ ποινικό μητρώο. Αυτό σημαίνει ότι κοιτάνε τους πιο εύκολους στόχους και προσπαθούν να αποφύγουν την σύλληψή τους.  

 

Πώς να τους αποτρέψεις;
Τους ενδιαφέρει να μην γίνουν αντιληπτοί και προσπαθούν να αποφύγουν τις χρονοβόρες και θορυβώδεις κλοπές. Παρακολουθούν τα θύματά τους και κάνουν εκτίμηση του κινδύνου, οπότε ένα κλειστό γκαράζ, ένας δυνατός συναγερμός και ένα καλής ποιότητας λουκέτο είναι η τελευταία επιλογή που θα έκαναν.

Επαγγελματίες και συμμορίες
Μπαινοβγαίνουν συχνά στις φυλακές για διάφορα αδικήματα, οπότε έχουν αποκτήσει αρκετό θράσος για να τολμούν να κλέβουν δίκυκλα μέρα μεσημέρι, μπροστά στα μάτια του ιδιοκτήτη. Η σύλληψη από την αστυνομία τους είναι αδιάφορη. Έχουν τα πάντα από εξοπλισμό και το μόνο κριτήριο για το ποιο δίκυκλο θα κλέψουν, έχει να κάνει μόνο με τις απαιτήσεις του πελάτη τους και όχι με τον βαθμό δυσκολίας. Συνήθως έχουν οι ίδιοι στην κατοχή τους συνεργεία και καταστήματα πώλησης των κλοπιμαίων. Παρακολουθούν τα θύματά τους και ξέρουν με κάθε λεπτομέρεια τι θα χρειαστεί να κάνουν για να πάρουν αυτό που θέλουν. Χρησιμοποιούν πληροφοριοδότες και αν χρειαστεί έρχονται σε προσωπική επαφή με τα θύματά τους. Κάποιοι από αυτούς κάνουν τουρισμό-κλοπών σε άλλες χώρες.
 
Πώς να τους αποτρέψεις;
Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι όταν ο κλέφτης δεν φοβάται να συλληφθεί από την αστυνομία και έχει για σπίτι του τις φυλακές. Ένα σύστημα εντοπισμού GPS-Tracking ίσως σε βοηθήσει να βρεις το δίκυκλό σου ή τμήματά του. Για να τους αποτρέψεις πάντως δεν υπάρχει κάτι. Ούτε κάμερες παρακολούθησης, ούτε συναγερμοί, ούτε υπόγεια γκαράζ, ούτε η παρουσία της αστυνομίας τους τρομάζει. Ζουν μέσα στις φυλακές και το μόνο που ξέρουν να κάνουν έξω από αυτές είναι να κλέβουν.

 

Καθώς όμως δεν γίνεται να επιλέξεις εκείνον που θα προσπαθήσει να κλέψει την μοτοσυκλέτα σου, και καθώς το κακό έχει παραγίνει με την αστυνομία να μην είναι σε θέση να περιορίσει το φαινόμενο των κλοπών, αυτές είναι ορισμένες γενικές οδηγίες που αν και γενικά γνωστές, τις υπενθυμίζουμε με στόχο να περιορίσουμε το μεγάλο πρόβλημα των κλοπών.

Γενικοί κανόνες ασφαλείας

Οι πιλοτές των πολυκατοικιών δεν προσφέρουν καμία προστασία από τους κλέφτες

Τα λουκέτα δισκόφρενου προσφέρουν πολύ μικρή προστασία. Όταν τα χρησιμοποιείτε, να τα βάζετε στο πίσω δισκόφρενο ανάμεσα στη δαγκάνα και το ψαλίδι και όχι στο εμπρός δισκόφρενο. Σε κάθε περίπτωση προτιμήστε τα κλασικά πέταλα

Οι συναγερμοί μπορεί να ακούγονται, αλλά κανένας πια δεν δίνει σημασία στους δημόσιους χώρους.

Παρ’ όλα αυτά μπορούν να αποτρέψουν ένα μεγάλο ποσοστό κλοπών, οπότε καλό είναι να έχετε έναν στη μοτοσυκλέτα σας.

Βάλτε σύστημα εντοπισμού GPS-tracking

Όταν αγοράζετε δίκυκλο μην δέχεστε ως δώρο κλειδαριές ασφαλείας, λουκέτα και πέταλα από κανένα κατάστημα ή συνεργείο. Μην βάζετε συναγερμούς σε συνεργεία που δεν γνωρίζετε την αξιοπιστία και το παρελθόν τους

Όσο λιγότεροι βλέπουν τη μοτοσυκλέτα σας, τόσο λιγότεροι θα είναι και οι κλέφτες που θα την βάλουν στο μάτι. Οπότε μην την εκθέτετε συχνά σε σημεία που μπορεί να στοχοποιηθεί

Αν κλαπεί η μοτοσυκλέτα σας, δηλώστε τη στην αστυνομία. Ποτέ μην δώσετε χρήματα σε αγνώστους για να σας την φέρουν πίσω. Πιθανότατα δεν έχουν καν τη μοτοσυκλέτα σας κι απλώς διάβασαν την αγγελία με την κλοπή της.

Όταν αγοράζετε μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα, να αποφεύγετε πάντα όσες έχουν πάνω τους εξαρτήματα από άλλα μοντέλα της ίδιας ή άλλης εταιρείας.  

 

Mega Test 2018: Η ιστορία συνεχίζεται, 1ο "παραλειπόμενο"

Τα "παραλειπόμενα" από τον Ιάκωβο Σουργουτσίδη:
20/8/2018

Το Mega Test δεν είναι απλώς το πιο σκληρό συγκριτικό των νέων on-off αλλά και μία κανονική δοκιμασία για όσους συμμετέχουν κι έτσι "το story" έχει πάντα την δική του αξία. Φροντίζουμε την ιστορία αυτή να την μαθαίνετε ως έχει, κι αν ξεφύγει ποτέ καμία πινελιά, επιστρέφουμε για τα μερεμέτια...

"Πολυαγαπημένοι μας αναγνώστες,

Καθώς γραφόταν το 25σέλιδο (!) story-έπος του φετινού Mega Test για το τεύχος Αυγούστου (τιιί, δεν το έχετε διαβάσει ακόμα; Φτου σας, τρέξτε τώρα στο περίπτερο ή δανειστείτε το από φίλο εάν τα τσιγκουνεύεστε, ντροπή τώρα), αφήσαμε απέξω μερικά συμβάντα διότι εάν έμπαιναν και αυτά, οι 25 σελίδες θα γινόταν 250. Αφήστε που με συκοφάντησαν οι φίλτατοι συνταξιδιώτες ότι τα «ξέχασα» επίτηδες για να μην ξεφτιλιστώ, λες και είμαι απ’ αυτούς. Ο Σεΐχης Ελ Φελούκ όμως έδωσε τη λύση: μπορεί να μην υπήρχε περισσότερος χώρος στο χαρτί, στο ίντερνετ όμως έχουμε όσο χώρο θέλουμε. Θα σας μαρτυρήσω λοιπόν εδώ μερικά γεγονότα τα οποία πρέπει να ειπωθούν για να μπουν στη θέση τους και τα τσογλάνια παιδιά που ταξιδέψαμε παρέα. Ας τα πάρει το ποτάμι ένα ένα…

 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ

Καταρχάς να σας υπενθυμίσουμε ότι ένας από τους απαράβατους κανόνες των Mega Test είναι ότι αν δεν πέσεις δεν φτουράς. Ένας άλλος, εξίσου σημαντικός, είναι ότι ο καθένας μας πρέπει να φορτώνει την πραμάτεια του στην μοτοσυκλέτα του. Διότι εάν σας πιάσει η μούρλα και πάτε να κάνετε τα ίδια, με συνοδεία ελικόπτερου που θα κινηματογραφεί την περιπέτειά σας, νοσοκομειακού με καυτές νοσοκόμες για παν ενδεχόμενο και νταλίκας που θα μεταφέρει τις κρύες μπίρες, τη σκηνή, το φουσκωτό στρώμα king size και τους μελαχρινούς που θα σας κάνουν αέρα στην αιώρα, αφήστε κάτω το ΜΟΤΟ, κατά λάθος το πήρατε, δίπλα είναι το Cosmopolitan και από κάτω το Gala. Η κορυφαία δοκιμή απαιτεί συνθήκες που θα ισχύουν στην πραγματικότητα, άρα θα πάρετε μερική προίκα μαζί σας. Συνεπώς, αφού ο χώρος δεσίματος είναι περιορισμένος αποκλειστικά από τη σέλα του συνεπιβάτη έως τη σχάρα πίσω, είναι καλό να πάρετε λίγα πράγματα. Όπως εγώ: τρία -τέσσερα σώβρακα (ένα για κάθε δυο μέρες και ένα καβάτζα), τρεις μπλούζες (μία τα πρωινά, μία τα βράδια και μία καβάτζα), μια αλλαξιά ρούχα, ένα ζευγάρι παπούτσια και ένα μπουφανάκι αντιανεμικό για το βράδυ, ένα υπόστρωμα και έναν υπνόσακο – όλα μαζί συμπιέστηκαν σε μία τσάντα πλάτης 35 λίτρων. Σκηνή δεν χρειάστηκε να κουβαλήσω γιατί θα με φιλοξενούσε στη δικιά του (που λέει ο λόγος δικιά του γιατί από τον Αντρίκο τον Γκλαβά την είχε δανειστεί ο σπαγκοραμμένος) ο αδελφός Θανάσης ο φωτογράφος.

Αυτήν την τσάντα είχα μόνο να δέσω στο Multistrada 950. Πιο λίγα μόνο ο Πατεράκης θα μπορούσε να πάρει επειδή θα ερχόταν χωρίς σώβρακο και (ίσως) με μια μπλούζα. Το έκανα με μεγάλη προσοχή πριν ξεκινήσουμε εκείνο το αναθεματισμένο πρωινό κάτω από τα γραφεία του ΜΟΤΟ, χρησιμοποιώντας δύο χταπόδια σφιχτά περασμένα χιαστί ανάμεσα από τις χειρολαβές και τους κρίκους της τσάντας.

Στο πέμπτο χιλιόμετρο χώματος την είδα να γέρνει επικίνδυνα στο πλάι – όχι, δεν είχα μάτια στην πλάτη, οδηγούσα άλλη μοτοσυκλέτα και την έβλεπα μπροστά μου. Στην πρώτη στάση κάλεσα για βοήθεια τον Δάσκαλο. Όχι της πέμπτης δημοτικού, τον αδελφό Κωστή που ήρθε κι αυτός από την Κρήτη για μια χαλαρή βόλτα τάχα μου και του οποίου τα χέρια πιάνουν και είναι μεγάλος μάστορας σε ό,τι καταπιάνεται. Τη δέσαμε τόσο καλά με ιμάντες, που η τσάντα δεν κουνούσε ρούπι. Τη σπρώξαμε βίαια μπρος πίσω, αριστερά δεξιά, παραλίγο να γίνουν ντόμινο πέντε μηχανάκια, αλλά η τσάντα δεν κουνήθηκε χιλιοστό.

Δέκα χιλιόμετρα παρακάτω έφυγε πάλι, αυτή τη φορά σε τροχιά πάνω από το μηχανάκι. Ο Φελούκας άρχισε να φωνάζει (για πεντηκοστή φορά την πρώτη μέρα) και να χρησιμοποιεί αγενές λεξιλόγιο που βετεράνος συνταξιούχος φορτηγατζής θα ντρεπόταν. Εμ βέβαια, αφού οδηγούσε το καημένο το Multi ο Νάσος και έκανε διάφορα αεροπλανικά για τις φωτογραφήσεις, πού να μείνει οτιδήποτε απάνω στη σέλα. Αυτή τη φορά τρία άτομα ασχοληθήκαμε με το δέσιμο της τσάντας μου, ο πατέντας ο Κωστής που πιάνουν τα χέρια του, εγώ που πιάνουν έτσι και έτσι, και ο πολυμήχανος Φίλιππος που λέει με στόμφο «τώρα θα δείτε που θα τη δέσω εγώ και τέλος». Τι να σας λέω τώρα, τη δέσαμε τόσο καλά που και γερανός να ερχόταν και να σήκωνε την τσάντα, θα ανυψωνόταν και η μοτοσυκλέτα μαζί. Ούτε με ούπα 18mm X 80mm σε τσιμεντένιο τοίχο δεν θα στερεωνόταν τόσο γερά.

Και μετά ακολούθησε η διαβολεμένη διαδρομή που περιγράφουμε πολύ αναλυτικά στις σελίδες 48 και 49 του τεύχους, αυτή που τρεις μοτοσυκλέτες παραλίγο να γίνουν ήχος και φως. Τα καγκουρό πηδούν σαν μυρμήγκια σε σχέση με το πώς αναπηδούσε το Multi στα χέρια του Νάσου εκείνο το απόγευμα στο φαράγγι του Θανάτου. Μου έφεραν πάλι την τσάντα στο χέρι πατημένη από το Explorer και το 4x4 του φωτογράφου.

Ε άη σιχτίρ πια..."

Ετικέτες