Αποκλειστικό: BMW F850GS & F750GS - Τα οδηγήσαμε στην Ισπανία! [video]

Επιτέλους ανανέωση για την σειρά F!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/3/2018

Μόλις οδηγήσαμε στην Ισπανία τα νέα F850GS και F750GS σε δρόμο και χώμα, και μεταφέρουμε απευθείας τις πρώτες εντυπώσεις μας, καθώς κι ένα "teaser" video με την πλήρη παρουσίασή τους να ακολουθεί στο επόμενο τεύχος του MOTO. Τα δύο νέα GS δεν έχουν πλέον καμία σχέση με τον προκάτοχό τους, μία από τις μοτοσυκλέτες με την μεγαλύτερη διάρκεια στην παραγωγή, που η ανανέωσή της ήταν πλέον επιβεβλημένη. 

Ή μάλλον, ακόμα καλύτερα, έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια που η ανανέωση των μεσαίων GS ήταν επιτακτική, με τον ανταγωνισμό να έχει πλέον διάφορες νέες προτάσεις να προσφέρει, κάνοντας τον Rotax κινητήρα και το χαρακτηριστικά στενό πλαίσιο εμπρός, να δείχνουν τα χρόνια τους. Η σειρά F είχε λοιπόν περάσει το στάδιο του σωστού “timing” για την αλλαγή της και συνέχιζε με επέκταση χρονοδιαγράμματος.

Ωστόσο είναι πλέον εδώ, πλήρως ανανεωμένη και πλούσια εξοπλισμένη, προσφέροντας λύσεις εξοπλισμού που πρώτη φορά υπάρχουν σε αυτή την κατηγορία – και ναι, ακόμα και μέσα στην οικονομική κρίση, ο πλούσιος εξοπλισμός αποτελεί σοβαρό πλεονέκτημα για την BMW, ιδιαίτερα από την στιγμή που έχει επενδύσει σε ανταγωνιστικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα.

δείτε άμεσα το teaser video, εν αναμονή της πλήρης παρουσίασής του με την επιστροφή μας:

Η πρώτη διαφορά που προσέχει κανείς, είναι φυσικά η εμφάνιση που παραπέμπει και στο γεγονός πως ο κινητήρας δεν έχει καμία σχέση με τον προηγούμενο, από την στιγμή που η τελική μετάδοση και η εξάτμιση είναι από τις πλευρές που τις περιμένει κανείς, κι όχι τελείως ανάποδα, ένα χαρακτηριστικό του προηγούμενου μοντέλου. Το ίδιο και το ρεζερβουάρ, πάνω από τον κινητήρα, μπροστά σου, αντί για κάτω από την σέλα. Οι συγκρίσεις είναι ατελείωτες και μονάχα στην φιλοσοφία ταιριάζουν τα νέα μεσαία GS με τους προκατόχους. Ο κινητήρας για παράδειγμα έχει τώρα δύο αντικραδασμικούς άξονες, από εκεί που δεν είχε κανένα. Στο προηγούμενο μοντέλο μία «ψευδομπιέλα» αναλάμβανε να εξαφανίσει τους χαμηλούς και μεσαίους κραδασμούς, εκείνους δηλαδή που μπορεί να γίνουν ενοχλητικοί στην καθημερινή οδήγηση. Ο νέος κινητήρας είναι στο άλλο άκρο, καθώς με τα διαστήματα ανάφλεξης που του έδωσαν χρησιμοποιώντας στρόφαλο 270 μοιρών, χρειαζόταν μία λύση που θα εξισορροπούσε τους κραδασμούς από την ψευδαίσθηση ενός V κινητήρα.

Επιστρέφοντας στην εμφάνιση, δεν γίνεται να μην προσέξεις τα όργανα. Εκεί βρίσκεται η οθόνη των 6.5 ιντσών που είδαμε στο MOTO, στην δοκιμή του νέου R1200 GS Adventure, πανομοιότυπη δηλαδή με το μεγάλο GS, όπως φυσικά και με το νέο σκούτερ που θα βγει σε λίγους μήνες, το C400X. Όταν λέμε πανομοιότυπη το εννοούμε κυριολεκτικά, παρόλο που υπάρχει διαφορετικό part-number, γιατί αφού κατασκευαστεί και περαστεί το λογισμικό, λίγο πριν συσκευαστεί για να μεταφερθεί στην γραμμή παραγωγής, από την άλλη άκρη της Ευρώπης, επιδέχεται έναν κωδικό που την διαφοροποιεί ανάλογα με το μοντέλο. Μπαίνουμε τώρα σε λεπτομέρειες που κανονικά ανήκουν στην έντυπη έκδοση, καθώς η online ανάγνωση απαιτεί λιγότερο βάθος και επιγραμματικές αναφορές, αλλά ας μείνουμε λίγο ακόμη σε πληροφορίες που δεν θα τις βρείτε πουθενά αλλού: Η νέα οθόνη των οργάνων κατασκευάζεται από την Bosch, σε ένα ολοκαίνουριο εργοστάσιο στην Πορτογαλία, και η εξέλιξή της έχει γίνει στις εγκαταστάσεις της Γερμανίας, όπου κλήθηκαν οι άνθρωποι της BMW για να καταλήξουν στο μενού και στον τρόπο διαχείρισης.

Η BMW έχει μεγάλη εμπειρία στον τομέα αυτό που έρχεται από τα αυτοκίνητα, κι έτσι κατασκευάζει μενού που είναι απόλυτα εύχρηστα και γρήγορα στην πλοήγησή τους, κάτι που λείπει από τους υπόλοιπους κατασκευαστές. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα που μπαίνει στην ζωή μας ως μοτοσυκλετιστές, τώρα που οι έγχρωμες ψηφιακές οθόνες και η συνδεσιμότητα με τις κινητές μας συσκευές γίνεται κομμάτι της ζωής μας. Εκτός από μόδα είναι πλέον και απαραίτητο, με όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα που σου δίνεται η δυνατότητα να ρυθμίσεις και δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από μία οθόνη, ή μερικούς χιλιάδες διακόπτες στο τιμόνι, σαν να καβαλούσες αεροπλάνο... Τα νέα μοντέλα της σειράς F, είναι μάλιστα περισσότερο εξοπλισμένα από κάθε άλλη φορά, κι αυτό σημαίνει κι άλλες διαθέσιμες ρυθμίσεις. Ευτυχώς αυτό γίνεται μέσα από το πιο εύχρηστο μενού που υπάρχει, και με το μοναδικό, πατενταρισμένο χειριστήριο που έχει η BMW και στο μεγάλο GS και σε όλες τις τουριστικές της μοτοσυκλέτες. Καθιστώντας έτσι κάθε ρύθμιση ταχύτατη, χωρίς να παίρνεις τα χέρια σου ποτέ από το τιμόνι. Η μεγάλη λοιπόν οθόνη των 6,5 ιντσών έχει σχεδιαστεί για χρήση σε όλες τις συνθήκες κι αυξημένη αντοχή στην σκόνη. Καλύπτεται από γυαλί που η ανθεκτικότητά του και η αντιχαρακτική του αντοχή είναι αντίστοιχων προδιαγραφών με το “gorilla screen” των κινητών τηλεφώνων και προσφέρει σύνδεση μέσω Bluetooth για διαχείριση κλήσεων, μουσικής και πλοήγησης, όπως φαίνεται και στο “teaser” video που έχουμε ανεβάσει.

Η οθόνη είναι το μικρότερο που καταφθάνει στο Βερολίνο όπου συναρμολογούνται τα νέα GS, το μεγαλύτερο είναι ο κινητήρας που κατασκευάζεται κι αυτός στο εξωτερικό, σε έναν μακροχρόνιο συνεργάτη της BMW, στην Κινέζικη Loncin που εδρεύει στον πυρήνα των μοτοσυκλετών της Κίνας, στο Chongqing. Ένας από τους βασικούς λόγους για την καθυστέρηση της ανανέωσης των νέων F, ήταν πως η BMW αναζητούσε την καλύτερη δυνατή λύση για την παραγωγή, μέσα από μία σειρά διαφορετικών επιλογών. Οι γραμμές παραγωγής στην Γερμανία λειτουργούν εδώ και χρόνια με αυτό που αποκαλούν «βιώσιμο μέγιστο», ένα όριο μαθηματικά επιλεγμένο για την καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην ποιότητα και στην ποσότητα και πάντα με την έννοια ότι τα πλάνα μίας τέτοιας εταιρίας κοιτούν μπροστά σε επίπεδο δεκαετίας. Η σειρά F δεν ήταν ποτέ μέσα σε αυτά τα πλάνα, καθώς τους κινητήρες αναλάμβανε η Αυστριακή Rotax.

Πώς λοιπόν θα έβγαινε στην παραγωγή το νέο GS; Θα έφτιαχνε επέκταση εργοστασίου στο Βερολίνο; Θα έφτιαχνε νέο εργοστάσιο στην Γερμανία ή κάπου αλλού, ή θα αναζητούσε έναν νέο στρατηγικό επενδυτή που θα αναλάμβανε την κατασκευή; Τέτοιες αποφάσεις λαμβάνονται έπειτα από μία τεράστια διαδικασία αξιολογήσεων, συγκέντρωσης στοιχείων για τους υποψήφιους, μελέτες αγορών και προβλέψεων πολιτικών εξελίξεων.. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει όλος αυτός ο κύκλος, για να επιλεγεί ξανά από την αρχή η Loncin ως στρατηγικός συνεργάτης που θα αναλάμβανε την κατασκευή του κινητήρα.

Η Κινέζικη εταιρία, δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεται με την BMW, καθώς έχει προηγηθεί το G650, η μοτοσυκλέτα που είχε μπερδέψει τον κόσμο καθώς για περίπου 8 χρόνια βρισκόταν στην παραγωγή ως F650, αλλά η BMW έπρεπε με κάποιο τρόπο να ξεχωρίσει πως πλέον τα μοντέλα “F” είναι δικύλινδρα κι όχι μονοκύλινδρα. Τα σχέδια της Αυστριακής ROTAX μεταφέρθηκαν τότε στην Loncin που έφτιαξε μία γραμμή παραγωγής ασφαλισμένη και σε απόλυτη αρμονία με τα δεδομένα της BMW. Η ίδια αυτή γραμμή παραγωγής, έχει τώρα επεκταθεί κι ενισχυθεί, αναλαμβάνοντας τους νέου δικύλινδρους. Οι πρώτες ύλες του κινητήρα είναι σε μεγάλο βαθμό εισαγόμενες και μάλιστα από την Ευρώπη, σε μία διαδικασία πολύπλοκων μεταφορών. Η πρώτη πάντως εντύπωση, μέχρι να έρθει η ώρα να μιλήσουμε αναλυτικότερα στο περιοδικό, είναι άκρως θετική για τον νέο κινητήρα, που έχει αποκτήσει ροπή και νεύρο στις χαμηλές στροφές, εκεί ακριβώς που έπασχε το προηγούμενο μοντέλο.

Με σειρά ανάφλεξης τις 270/450 μοίρες και χαρτογραφήσεις που διαφοροποιούν την απόκριση του ηλεκτρονικά διαχειρίσιμου γκαζιού, τα νέα F850 και F750 προσφέρουν ισορροπία στην καθημερινή ευκολία και στο παιχνίδι σε επαρχιακούς, γεμάτους στροφές δρόμους. Όπως ακριβώς και στους προκατόχους, ο κινητήρας είναι ολότελα ίδιος ανάμεσα στα δύο μοντέλα, με την διαφορά στο όνομα να δίνεται χαριστικά, για να τονίσει τον πιο ήπιο και street χαρακτήρα που έχει το F750. Η BMW έχει πάρει μία σειρά από δικλείδες ασφαλείας για να παραμείνει σε θεωρητικό και μόνο επίπεδο η δυνατότητα μετατροπής ενός F750 σε F850 και πρέπει να τους πιστέψουμε σε αυτό, καθώς τα ηλεκτρονικά της σειράς F, είναι πιο σύγχρονα από ποτέ, κάνοντας χρήση του CANbus.

ξύνεις μαρσπιέ με απολύτη ασφάλεια στο νέο F750GS...

Καινοτομία υπάρχει και στο ABS, γιατί δεν είναι της Continental, όπως συμβαίνει στο S1000XR για παράδειγμα, αλλά της Bosch κι αυτό σημαίνει ένα πράγμα, πως είναι πολύ δύσκολο να μην δουλεύει σωστά. Πράγματι η BMW έχει κάνει κάτι μαγευτικό στο ABS, που μας κάλεσε να το δοκιμάσουμε στο Enduro Park, απενεργοποιώντας την λειτουργία του στον πίσω τροχό και καλώντας μας να πραγματοποιήσουμε φρενάρισμα πανικού στο χώμα. Εκεί το ABS στην λειτουργία Enduro Pro που ξεκλειδώνει με πρόσθετο εξοπλισμό, ήταν μία κανονική αποκάλυψη, κάτι ολότελα νέο στην μοτοσυκλέτα αυτή την στιγμή…

Οι νέες F έχουν και Dynamic ESA στην πίσω ανάρτηση, και μάλιστα είναι η τελευταία γενιά της, πράγμα που σημαίνει πως συνεργάζεται πλήρως στην άσφαλτο με τα συνδυασμένο φρένα και σου επιτρέπει να φρενάρεις μέσα στην στροφή με την μοτοσυκλέτα να σηκώνεται (εξαιτίας του φρεναρίσματος) πιο αργά από αυτό που θα περίμενες. Μπροστά επιλέχθηκε μία πιο συμβατική λύση, τόσο για θέμα κόστους, όσο και με βάση την χρήση των μοντέλων.

Πάντως, στην γρήγορη οδήγηση η σωστή κατανομή βάρους και η υψηλή σταθερότητα, δεν δημιουργούν δεύτερες σκέψεις και δεν χρειάζεται να ψάχνεις περισσότερα. Ορισμένα, μικρά, παράπονα υπήρχαν από την λειτουργία του ride by wire και του quick shifter που θα αναλύσουμε και στο τεύχος, όμως τα νέα μεσαία GS, είναι συνολικά δύο εξαιρετικές μοτοσυκλέτες, ευπροσάρμοστες σε μία σειρά από διαφορετικές μορφές χρήσης και ιδιαίτερα ευέλικτες.

Σύντομα έρχεται αναλυτικότερο video από την αποκλειστική οδήγησή τους στην Ισπανία, και φυσικά η πλήρης παρουσίασή τους, στο επόμενο τεύχος του MOTO! Το τεύχος Απριλίου θα κυκλοφορήσει μία μέρα νωρίτερα, την Παρασκευή 30 Μαρτίου

Δείτε πλήρες φωτογραφικό υλικό από την παρουσίαση των νέων F850GS & F750GS:

 

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:

 

Εργοστάσιο – Μουσείο Ducati

Στο λίκνο των θρύλων
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/6/2017

Η Bologna είναι μια πόλη που διαθέτει πάρα πολλά στοιχεία που θα μπορούσαν να την κάνουν ξεχωριστή και να την συνυφάνουν με διάφορα πολιτιστικά και πολιτισμικά δεδομένα. Σε όλους εμάς όμως, το όνομα της Bologna είναι το ένα και το αυτό με μία μόνο θρυλική επωνυμία: της Ducati.

Πριν από λίγο καιρό βρεθήκαμε στην Bologna για μια από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που μια εταιρεία επιλέγει να κάνει την παρουσίαση ενός νέου μοντέλου στην έδρα της. Συνήθως το μπουλούκι των δημοσιογράφων συγκεντρώνεται σε κάποιο θέρετρο, που συνδυάζει τον καλό καιρό με τις απαραίτητες υποδομές και το πολύ καλό οδικό δίκτυο, προκειμένου να διαπιστώσουμε την αποτελεσματικότητα των σχεδιαστών του. Με το Scrambler Café Racer όμως, η Ducati επέλεξε να το δείξει για πρώτη φορά στον ειδικό τύπο καλώντας τους δημοσιογράφους στο "σπίτι" της. Να οδηγήσουμε το νέο μοντέλο λίγα χιλιόμετρα από εκεί που είδε για πρώτη φορά το φως του ήλιου, εκεί που οδηγήθηκε για πρώτη φορά από τους αναβάτες εξέλιξης, εκεί ουσιαστικά που διαμορφώθηκαν τα χαρακτηριστικά της απόδοσης και της συμπεριφοράς της. Όποιος έχει οδηγήσει εκεί στους πρόποδες των Απέννινων, στο περίφημο Passo della Futa, μπορεί να καταλάβει γιατί γενικότερα οι κόκκινες μοτοσυκλέτες διαθέτουν αυτόν τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό χαρακτήρα. Το bonus όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η δυνατότητα που είχαμε να επισκεφθούμε το εργοστάσιο με τις γραμμές παραγωγής και στη συνέχεια το ανανεωμένο μουσείο της εταιρείας πριν καν οδηγήσουμε την μοτοσυκλέτα, για να δούμε από κοντά πώς φτιάχνονται τα πραγματικά αντικείμενα του πάθους.

 

Η ιστορική γραμμή

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, δημιουργήθηκε μια μεγάλη δραστηριότητα γύρω από την τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών, με τον Giuglielmo Marconi –γνήσιο τέκνο της Bologna- να κατοχυρώνει την πατέντα του ραδιοτηλέγραφου. Την ίδια εποχή, ένας συντοπίτης του, ο Adriano Cavalieri Ducati κατοχυρώνει την πατέντα για τον πομπό βραχέων ραδιοκυμάτων και στις 4 Ιουλίου του 1926, μαζί με τα αδέρφια του Bruno και Marcello, ιδρύει την Societa Scientifica Radio Brevetti Ducati. Το αντικείμενο της εταιρείας ήταν η κατασκευή μικρών πυκνωτών Manens, οι οποίοι φτιάχνονταν σε ένα μικρό σπίτι από δύο εργάτες και μια γραμματέα! Μέσα σε δέκα χρόνια, η ανάπτυξη της εταιρείας ήταν τέτοια που απασχολούσε χιλιάδες υπαλλήλους στο καινούργιο εργοστάσιο στην περιοχή του Borgo Panigale. Τον Οκτώβρη του 1944 όμως, το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους με αποτέλεσμα να καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά, αλλά μέσα σε έναν χρόνο ξαναχτίστηκε με αντικείμενο πλέον την κατασκευή μικρών μοτοσυκλετών, που αποτελούσαν ένα φθηνό μέσο μετακίνησης στην μεταπολεμική περίοδο της Ιταλίας.

Η αρχή έγινε με το περίφημο Cucciolo (κουτάβι στα ιταλικά), έναν μικρό τετράχρονο κινητήρα 48 κυβικών που μπορούσε να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε ποδήλατο, ο οποίος απέκτησε διαστάσεις φαινομένου. Λίγο αργότερα φτιάχτηκε το "60", η πρώτη ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα της Ducati, και στη συνέχεια "μπήκε το νερό στ' αυλάκι" με την έλευση του Fabio Taglioni και την σχεδίαση του 125 Sport. Έκτοτε, η Ducati είχε μια διαρκώς ανοδική πορεία, τόσο εμπορικά όσο και αγωνιστικά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ducati Siluro 100 που έσπασε 46 (!) παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας εν έτει 1956. Η ιστορική συνέχεια επεφύλαξε πολλά ορόσημα για την Ducati, όπως τα Scrambler και το 750GT, το πρώτο superbike της εταιρείας την δεκαετία του '70 με τον πρώτο δικύλινδρο desmo V 90° και πρόγονος του SuperSport Desmo του '73 που μπήκε στη συλλογή του μουσείου Guggenheim ως μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες που φτιάχτηκαν ποτέ. Το έτερο σήμα-κατατεθέν της Ducati, το πλαίσιο χωροδικτύωμα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1979 στο Pantah 500 και την επόμενη χρονιά επανασχεδιάστηκε από τον Taglioni για το 600 ΤΤ2, με το βάρος του να φτάνει μόλις στα 7 κιλά!

Η λίστα με τους ιστορικούς σταθμούς της Ducati είναι μακρά, η οποία συμπεριλαμβάνει από νίκες στο Dakar (με το Cagiva Elefant που είχε κινητήρα της Ducati), μέχρι το θρυλικό 916 που επαναπροσδιόρισε τα superbikes της σύγχρονης εποχής και το Monster που έκανε το ίδιο για την κατηγορία των Naked. Η συνεργασία με την Cagiva δημιούργησε πολύ ισχυρότερους δεσμούς, καθώς το 1985 η εταιρεία του Castiglioni ενέταξε την Ducati στον όμιλο (αφού πιο πριν, το 1950, είχε αναλάβει τον έλεγχο το ιταλικό κράτος), ενώ το 1996 η εταιρεία άλλαξε ιδιοκτησιακό καθεστώς περνώντας στα χέρια της αμερικανικής Texas Pacific Group και το 2005 τα αδέρφια Bonomi επανέφεραν την εταιρεία σε ιταλικά χέρια. Το 2012 όμως, η Ducati εξαγοράστηκε από το Volkswagen Group –και πιο συγκεκριμένα από την Audi που ανήκει στον όμιλο- όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ακολουθώντας το επιχειρηματικό πλάνο των Γερμανών.

Το "κόκκινο" εργοστάσιο

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το πρώτο εργοστάσιο της Ducati ήταν ουσιαστικά το υπόγειο του σπιτιού των αδερφών Ducati, όπου κατασκεύαζαν πυκνωτές και εξοπλισμό για ραδιόφωνα. Το 1935 λειτούργησαν για πρώτη φορά οι εγκαταστήσεις στο Borgo Panigale, ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης του κύκλου εργασιών της εταιρείας, δίνοντας μια επιπλέον ώθηση στην δυναμική της Ducati. Μέσα σε λίγα χρόνια κατέληξε να αποτελεί ένα… μικρό χωριό, ενώ λίγο μετά άνοιξαν δύο νέα εργοστάσια της εταιρείας με αντικείμενο τις δραστηριότητες της Ducati στον τομέα των οπτικών. Ενώ το όλο εγχείρημα βρισκόταν σε μια οργιώδη ανάπτυξη, ήρθε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος να βάλει ένα απότομο φρένο. Το 1943 το εργοστάσιο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και τον Οκτώβριο του 1944 καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων. Μετά το τέλος του πολέμου ξεκίνησε αμέσως η ανακατασκευή του και το 1948 τα αδέρφια Ducati έφυγαν από την εταιρεία. To 1954 η Ducati διασπάστηκε σε δύο εταιρείες, την Ducati Elettrotecnica και την Ducati Meccanica. Η Ducati Meccanica ήταν η εταιρεία που συνέχισε την παραγωγή μοτοσυκλετών, το εργοστάσιο της οποίας αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικό εργοστάσιο της Ducati, καθώς η εταιρεία διαθέτει πλέον κι ένα εργοστάσιο στην Ταϊλάνδη όπου συναρμολογούνται οι μοτοσυκλέτες που έχουν προορισμός τις αγορές της Ασίας.

Σήμερα, το εργοστάσιο της Ducati στην Bologna παραμένει ένα μικρό… χωριό, με ένα σύμπλεγμα κτιρίων και εγκαταστάσεων να αποτελούν την καρδιά της ιταλικής εταιρείας. Εκεί που βρίσκονται τα γραφεία της εταιρείας ήταν οι γραμμές παραγωγής, ενώ οι τωρινές γραμμές συναρμολόγησης κινητήρων είναι στο κτήριο που χτίστηκε μεταξύ του 1969-1973 και αποτελούσε το εργοστάσιο παραγωγής των αλουμινένιων και τα ατσάλινων μερών.

Παντού βλέπεις χαμόγελα και ευχάριστες φυσιογνωμίες που δημιουργούν μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα μέσα σε ένα επαγγελματικό και υψηλού τεχνολογικά επιπέδου περιβάλλον

Έχοντας επισκεφθεί πολλά εργοστάσια-και δη ευρωπαϊκά- κατασκευής μοτοσυκλετών, το εργοστάσιο της Ducati δεν ξεχωρίζει για τις τεχνολογικές του καινοτομίες ή για το πρωτότυπο σύστημα των logistics που χρησιμοποιεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακολουθεί ό,τι πιο σύγχρονο και άρτιο υπάρχει στον συγκεκριμένο τομέα. Λίγο ως πολύ όμως, τα περισσότερα εργοστάσια είναι εναρμονισμένα για τις σύγχρονες τεχνικές και ακολουθούν –με μικρές διαφοροποιήσεις- τις ίδιες μεθόδους. Το εργοστάσιο στο Borgo Panigale ξεχωρίζει για άλλο λόγο κι όχι τόσο για την μειωμένη παρουσία αυτοματισμών σε σχέση με τα άλλα εργοστάσια. Με το που περνάς την πύλη του ιστορικού εργοστασίου –πιστέψτε με, δεν είναι υπερβολή- γίνεσαι αποδέκτης μιας εντελώς διαφορετικής ατμόσφαιρας. Ένα εργοστάσιο, μια εταιρεία, ένας οργανισμός γενικότερα, είναι οι άνθρωποί του και στην Ducati αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι εργάτες, οι μηχανικοί, οι διοικητικοί υπάλληλοι, είναι όλοι τους άνθρωποι παθιασμένοι με την μοτοσυκλέτα και την φίρμα. Δουλεύουν για την Ducati και γουστάρουν που το κάνουν. Παντού βλέπεις χαμόγελα και ευχάριστες φυσιογνωμίες που δημιουργούν μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα μέσα σε ένα επαγγελματικό και υψηλού τεχνολογικά επιπέδου περιβάλλον. Στις τέσσερις γραμμές συναρμολόγησης οι εργάτες που μοντάρουν τα πλαίσια με τους κινητήρες δουλεύουν λες και πρόκειται για την δική τους μοτοσυκλέτα. Η έντονη γυναικεία παρουσία (πάνω από το 20% είναι γυναίκες) δίνει μια διαφορετική αισθητική στον βιομηχανικό σκηνικό. Ανάμεσα στα CNC και τους επεξεργασμένους στροφάλους, την μονοτονία του μετάλλου την σπάνε δύο μεγάλες γλάστρες με φίκους, γύρω από τις οποίες στρίβουν ξυστά τα περονοφόρα με τις εξαρτήματα για τις γραμμές παραγωγής. Ακόμη και στον λειτουργικό και ποιοτικό έλεγχο μέσα στα κλειστά δυναμόμετρα, οι εργάτες που κάνουν την διαδικασία μοιάζουν λες κι έχουν στηθεί για κόντρα σε φανάρι, αντί να αλλάζουν βαριεστημένα ταχύτητες και να συλλέγουν στοιχεία. Μικρές λεπτομέρειες που όλες μαζί όμως φτιάχνουν το διαφορετικό κλίμα που "μυρίζει" Ducati.

Από τις τέσσερις γραμμές παραγωγής η μία είναι αφιερωμένη στην οικογένεια των Panigale λόγω της ιδιαιτερότητας των κινητήρων τους και στις άλλες τρεις συναρμολογούνται όλα τα υπόλοιπα μοντέλα της γκάμας. Στις τρεις αυτές γραμμές τα μοντέλα που συναρμολογούνται εξαρτώνται από τις προπαραγγελίες των αντιπροσώπων και όχι από την κάθε παραγγελία ξεχωριστά του εκάστοτε πελάτη, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο εργοστάσιο της BMW, και στην ακμή της σεζόν (που ξεκινάει την άνοιξη και τελειώνει το φθινόπωρο) σε ορισμένες απ' αυτές δουλεύουν έως και τρεις βάρδιες.

Κάπου ανάμεσα στις γραμμές συναρμολόγησης των κινητήρων και μοτοσυκλετών, υπάρχει μια κατακόκκινη –τι παράξενο!- πόρτα, ερμητικά κλεισμένη με ηλεκτρονικές κλειδαριές και καθόλου παράθυρα. Πάνω της έχει μόνο ένα μεγάλο αυτοκόλλητο: Ducati Corse. Πίσω από αυτή την πόρτα βρίσκεται το άντρο του αγωνιστικού τμήματος της Ducati. Η εξέλιξη, ο σχεδιασμός και η βάση των εργοστασιακών ομάδων, τόσο για τα MotoGP όσο και για τα WSBK, γίνεται σ' αυτό το τμήμα του εργοστασίου, στο οποίο φυσικά ούτε λόγος για να ρίξουμε έστω και μια κλεφτή ματιά.

Για τους λάτρεις των στατιστικών, να αναφέρουμε ότι οι εγκαταστάσεις του Borgo Panigale καταλαμβάνουν μια έκταση 71.657 τετραγωνικών μέτρων, ενώ η συνολική έκταση του οικοπέδου είναι 114.873m2. Εκεί εργάζονται 1.187 άνθρωποι, από τους 1.558 που απασχολεί η Ducati παγκοσμίως. Εξίσου εντυπωσιακά είναι και τα νούμερα της παραγωγής, καθώς το 2016 έγιναν 55.451 παραδόσεις μοτοσυκλετών στους ιδιοκτήτες τους (ένα νούμερο ρεκόρ για την εταιρεία), ενώ η παραγωγή της περασμένης χρονιάς στο εργοστάσιο της Bologna ήταν 47.054 μοτοσυκλέτες.

Επένδυση στην εκπαίδευση

Η Ducati είναι όμως κάτι περισσότερο από ένα εργοστάσιο παραγωγής μοτοσυκλετών. Είναι μια φίρμα με δυνατό σήμα και ιδιαίτερα ισχυρούς δεσμούς με τους πελάτες της –και όχι μόνο- όντας ταυτόχρονα συνώνυμο του πάθους και του ιταλικού σχεδιασμού. Αυτά τα στοιχεία είναι που της έδωσαν την ώθηση για να δραστηριοποιηθεί και σε τομείς διαφορετικούς από τον αυστηρά κατασκευαστικό χώρο, επενδύοντας τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στην ενίσχυση του brand name της.

Το Fisica in Moto (η φυσική της μοτοσυκλέτας) είναι ένα διαδραστικό εργαστήριο φυσικής μέσα στο εργοστάσιο της Ducati. Είναι κατασκευασμένο για μαθητές γυμνασίου-λυκείου και είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ του Fondazione Ducati (του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ducati που συμμετέχει σε κοινωνικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις) και του λυκείου Malpighi από την Bologna. Η διαδρομή που έχει σχεδιαστεί για τους μαθητές που επισκέπτονται το εργαστήριο, είναι σχεδιασμένη από κοινού από τους καθηγητές του σχολείου και καθηγητών από το πανεπιστήμιο της Bologna, στην οποία τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουν στην πράξη την εφαρμογή των νόμων της φυσικής πάνω στην μοτοσυκλέτα, με ενδιαφέρουσες δράσεις και πειράματα.

Παράλληλα, σε ένα πιο υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης λειτουργεί το project DESI (Ducati Education System Italy). Είναι ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε να λειτουργεί το Σεπτέμβριο του 2014 από την Ducati και την Lamborghini –τις δύο ιταλικές εταιρείες που ανήκουν στο Audi group), με στόχο την φοίτηση και την εκπαίδευση στην Ιταλία. Μέσα απ' αυτό, δίδεται η δυνατότητα σε νεαρούς Ιταλούς να κάνουν το επόμενο βήμα σ' αυτούς τους τομείς και είναι βασισμένο στο σύστημα που χρησιμοποιείται ήδη στην Γερμανία. Ουσιαστικά, παρέχει την ευκαιρία στο να προχωρήσει η εκπαίδευση μέσα από την πρακτική άσκηση σε πραγματικές συνθήκες, μέσα στην εταιρεία. Σε συνεργασία με τα κολέγια Fiorovanti Belluzzi και Aldini Valeriani, συμμετείχαν 48 φοιτητές την πρώτη χρονιά και 26 την δεύτερη σε τρεις διαφορετικούς τομείς της παραγωγικής διαδικασία, παίρνοντας ένα πολύτιμο εφόδιο για την μετέπειτα ένταξή τους στην αγορά εργασίας.

 

Το νέο μουσείο της Ducati

Για την Ducati, κάθε προϊόν της αποτελεί ένα έργο τέχνης και ως τέτοια θα έπρεπε να έχουν τον δικό τους ξεχωριστό χώρο για να εκτίθενται στα μάτια του κοινού.

 

Γι' αυτό το λόγο, το 1998, ιδρύθηκε το μουσείο της Ducati, που συμπεριλαμβάνεται κι αυτό στις εγκαταστάσεις του Borgo Panigale. Πρόκειται για έναν χώρο 850 τετραγωνικών μέτρων το οποίο μέχρι πρότινος στέγαζε μόνο το αγωνιστικό κομμάτι της ιστορίας της Ducati. Πρόσφατα, ο χώρος ανακαινίσθηκε και αναδιοργανώθηκε και πλέον εκτίθενται όλα τα μοντέλα-ορόσημα της Ducati, μαζί με τις καινοτομίες και τα τεχνολογικά στοιχεία που την χαρακτηρίζουν.

Το καλωσόρισμα στο μουσείο γίνεται από μια ιστορική αναδρομή με εκθέματα από τότε που η Ducati δεν κατασκεύαζε μοτοσυκλέτες αλλά πυκνωτές και εξαρτήματα ραδιοφώνων, μαζί με φωτογραφίες από τα αδέρφια Ducati και το σπίτι τους, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο εργοστάσιο της φίρμας.

Η συνέχεια είναι αφιερωμένη στις μοτοσυκλέτες, οι οποίες είναι μοιρασμένες σε τέσσερα δωμάτια και σε τρεις τομείς, με το λευκό χρώμα να κυριαρχεί στους τοίχους προκειμένου οι μοτοσυκλέτες να ξεχωρίζουν και να μην αποσπά τίποτε το βλέμμα από πάνω τους, όπως μας είπαν οι άνθρωποι που μας ξενάγησαν στον ανακαινισμένο χώρο.

Ο ένας τομέας έχει να κάνει με την ιστορία των μοτοσυκλετών παραγωγής παραθέτοντας τα κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία της εποχής που δημιουργήθηκαν. Ο δεύτερος τομέας αφορά τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες και την αγωνιστική παράδοση της εταιρείας, όπου τα εκθέματα συνοδεύονται από τα αμέτρητα τρόπαια που έχουν κερδίσει σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ο τρίτος τομέας είναι αφιερωμένος στους ίδιους τους αναβάτες της Ducati, τους "ήρωες της Ducati", όπως τους αποκαλούν οι άνθρωποι της εταιρείας.

Συνολικά εκτίθενται 46 μοτοσυκλέτες, εκ των οποίων οι 19 είναι μοτοσυκλέτες παραγωγής, ενώ για μερικές από αυτές είναι η πρώτη φορά που ποζάρουν ως εκθέματα.

Ετικέτες