Οδηγούμε το Honda SH 150i Smart Top Box

Απρόσιτο… για τον ανταγωνισμό!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

29/7/2020

Είναι κλισέ με, αλλά πέρα ως πέρα αληθινό δε: το καλό για να γίνει καλύτερο είναι δύσκολο και ταυτόχρονα ελλοχεύει κινδύνους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι μηχανολόγοι των εργοστασίων, στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν ένα καλό "πακέτο", κατέστρεψαν τα κεκτημένα! Ευτυχώς στην περίπτωση του ανανεωμένου και αναβαθμισμένου Honda SH 150i, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι.

Έχοντας ξεκάθαρο το ποιο θα είναι το επόμενο βήμα για το SH 150i, οι άνθρωποι της Honda χάραξαν μια στρατηγική αναβάθμισης πάνω σε τέσσερις άξονες. Στην αύξηση της δύναμης και της ροπής, στην βελτίωση της κατανάλωσης, στην περισσότερη άνεση και στον εμπλουτισμένο εξοπλισμό. Εμφανισιακά, το νέο SH διατηρεί την οικογενειακή ταυτότητα, αλλά με μια πιο σύγχρονη και δυναμική εμφάνιση. Τα LED φώτα δημιουργούν το γράμμα "H", δίνοντας μια χαρακτηριστική όψη, ενώ έχει διατηρηθεί –φυσικά- το επίπεδο πάτωμα (το μεγαλύτερο ατού σε ότι αφορά την πρακτικότητα του μικρομεσαίου σκούτερ της Honda), σε συνδυασμό με την αύξηση κατά 10 λίτρα του αποθηκευτικού χώρου κάτω από τη σέλα, χάρη στην τοποθέτηση του ρεζερβουάρ χαμηλά στην ποδιά. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, μαζί με το top case της συγκεκριμένης έκδοσης της δοκιμής μας, προσθέτουν σημαντικούς πόντους στην πρακτικότητα του μικρού SH.

Η οθόνη, αν και παρέμεινε LCD, είναι πλέον διαφορετικά σχεδιασμένη και σαφώς πιο καλαίσθητη, προσφέροντας όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και ενδείξεις. Τώρα, η πλοήγηση στο μενού γίνεται από δύο διακόπτες που βρίσκονται στα αριστερά χειριστήρια.

Η θέση οδήγησης διατηρεί τα υψηλά στάνταρ της προηγούμενης γενιάς, με ιδιαίτερη πρόβλεψη και για την άνεση του συνεπιβάτη, για τον οποίο το εργονομικό τρίγωνο διαστάσεων αγγίζει το ιδανικό. Στο νέο SH 150i παρέμεινε φυσικά και η keyless τεχνολογία, με τον περιστροφικό, φωτιζόμενο, διακόπτη να απλουστεύει σημαντικά την διαδικασία εκκίνησης.

Ο μονοκύλινδρος κινητήρας eSP+ είναι σχεδιασμένος από την αρχή, ανοίγοντας για το SH την τετραβάλβιδη εποχή, πληρώντας παράλληλα και τις Euro5 προδιαγραφές. Πέρα από την τετραβάλβιδη κεφαλή, οι σημαντικές διαφορές συγκριτικά με το προηγούμενης γενιάς SH, είναι η βελτίωση της επιτάχυνσης και η υψηλότερη τελική σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις, ενώ ταυτόχρονα έχει βελτιωθεί αισθητά το επίπεδο της κατανάλωσης. Όπως θα μπορέσετε να διαβάσετε στο τεύχος Σεπτεμβρίου του ΜΟΤΟ στην αναλυτική δοκιμή του SH 150i Smart Top Box, δεν είναι μόνο τα απόλυτα νούμερα της ροπής και της ιπποδύναμης που κάνουν την διαφορά, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται η δύναμη και το "άπλωμά" της σε όλο το φάσμα των στροφών.

Μία από τις σημαντικές προσθήκες του νέου SH για το 2020 είναι το HSTC (το traction control της Honda), το οποίο όσο οξύμωρο κι αν φαίνεται αρχικά σε ένα σκούτερ 150 κυβικών, άλλο τόσο νόημα και ουσία έχει η ύπαρξή του, ειδικά αν συνυπολογίσουμε την ποιότητα της ελληνικής ασφάλτου και το συνολικό προφίλ του SH 150i. Αποτελώντας σημείο αναφοράς σε όλους σχεδόν τους τομείς, από την πρακτικότητα και τις επιδόσεις, μέχρι την ποιότητα κατασκευής, δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά στον τομέα της ασφάλειας. Αν παρ' όλα αυτά υπάρχουν κάποιοι που αναρωτιούνται για το λόγο ύπαρξης του traction control, προφανώς δεν έχουν γλιστρήσει ξεκινώντας πάνω από τις βρεγμένες άσπρες γραμμές των διαβάσεων ακόμη και με πενηντάρι σκούτερ…

Σε ό,τι αφορά το πλαίσιο, ο επανασχεδιασμός του έγινε με γνώμονα την αύξηση του αποθηκευτικού χώρου, αλλά και η βελτίωση της συμπεριφοράς, μιας και αυξήθηκε το μεταξόνιο κατά 10mm, ενώ άλλαξε και το μοχλικό σύνδεσης του κινητήρα, μαζί με την γωνία έδρασης των αμορτισέρ.

Φυσικά όλα τα παραπάνω έχουν και το αντίστοιχο "αντίκρισμα" στην πράξη, εκεί που από τα πρώτα κιόλας μέτρα που θα διανύσεις πάνω στην σέλα του SH 150i δεν θα σου είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθείς, ότι η ποιότητα ήταν το κύριο μέλημα σε όλες τις παραμέτρους. Δεν αναφέρομαι μόνο στο κατασκευαστικό κομμάτι, αλλά στην αίσθηση που αποκομίζεις οδηγικά σε όλες τις συνθήκες. Είναι πραγματικά δύσκολο για ένα σκούτερ να σε αφήσει τόσο εντυπωσιασμένο, γι' αυτό και αποκτά ιδιαίτερο βάρος αυτή η δυνατότητα του SH 150i, όπως θα αντιληφθείτε διαβάζοντας το πλήρες τεστ του συγκεκριμένου σκούτερ. Με το SH 150i η Honda κάνει μια ακόμη επίδειξη σχεδιαστικής και κατασκευαστικής δεινότητας και ποιοτικής υπεροχής, κι αυτό μεταφράζεται μόνο σε όφλεος για τους υποψήφιους ιδιοκτήτες του.

 

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Honda SH 150i Smart Top Box
Αντιπρόσωπος:
Αδελφοί Σαρακάκη Α.Ε.Β.Μ.Ε.
Τιμή:
€4.250
 
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
Μήκος (mm):
2.090
Ύψος (mm):
1.130
Μεταξόνιο (mm):
1.350
Απόσταση από το έδαφος (mm):
145
Ύψος σέλας (mm):
799
Ίχνος (mm):
85,2
Γωνία κάστερ (˚):
26
Απόσταση σέλας - τιμονιού (mm):
600
Απόσταση σέλας - μαρσπιέ (mm):
600
Απόσταση μαρσπιέ - τιμονιού (mm):
770
Απόσταση πίσω σέλας - πίσω μαρσπιέ (mm):
650
 
ΜΕΤΡΗΣΗ ΒΑΡΟΥΣ
143
(χωρίς καύσιμο: 137,75)
Πίσω
61,9%
Εμπρός
38,1%
Σφάλμα στοιχείων κατασκευαστή:
6,6%
 
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος:
Ατσάλινο σωληνωτό
Πλάτος (mm):
730
Βάρος κατασκευαστή, γεμάτη (kg):
134,1
 
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος:
Τετράχρονος, μονοκύλινδρος, υγρόψυκτος με 1ΕΕΚ και 4 βαλβίδες
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):
60 x 55,5
Χωρητικότητα (cc):
156,9
Σχέση συμπίεσης:
12,0:1
Ισχύς (ΗΡ/rpm):
16,6 / 8.500
Ροπή (kg.m/rpm):
1,5 / 6.500
Ειδική ισχύς (ΗΡ/l):
105,8
Τροφοδοσία:
Ψεκασμός
Σύστημα εξαγωγής:
1 σε 1
Σύστημα λίπανσης:
Υγρό κάρτερ
Σύστημα εκκίνησης:
Μίζα
 
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Συμπλέκτης:
Αυτόματος φυγοκεντρικός
 
ΚΙΛΑ ΑΝΑ ΙΠΠΟ
 
Κενή
Γεμάτη
Θεωρητικά
-
8,07
Πραγματικά
 
 
 
ΠΙΣΩ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):
83
Ρυθμίσεις:
Προφόρτιση ελατηρίων
ΤΡΟΧΟΣ
Ζάντα:
16M/C x MT2.75
Ελαστικό:
120/80-16
ΦΡΕΝΟ
Δισκόφρενο με δικάναλο ABS
 
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
 
 
ΕΜΠΡΟΣ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διαδρομή/Διάμετρος (mm):
89 / 33
Ρυθμίσεις:
Καμία
ΤΡΟΧΟΣ
Ζάντα:
16M/C x MT2.50
Ελαστικό:
100/80-16
ΦΡΕΝΟ
Δισκόφρενο με δικάναλο ABS
 
 
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Μέση
3.1
Αυτονομία (km):
226
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):
7 / -
     

 

 

 

 

 

Ετικέτες

Συγκριτικό: Aprilia RSV4 1100 Factory vs Ducati Panigale V4 στις Σέρρες με Σάκη Συνιώρη [VIDEO]

Τιτανομαχία για τον τίτλο της καλύτερης Hyperbike
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

20/9/2020

Κάθε χρονιά επιστρέφουμε από τις διεθνείς εκθέσεις και αμέσως το μυαλό μας ετοιμάζει τα μεγάλα συγκριτικά την χρονιάς. Στις συζητήσεις κυριαρχούν τα δύο παραδοσιακά συγκριτικά τεστ του περιοδικού σε χώμα και άσφαλτο και με μεγάλη ευχαρίστηση ονειρευόμαστε και "τσακωνόμαστε", ανταλλάσσοντας απόψεις για το πού θα πάμε για το MEGA TEST των νέων on-off και πότε θα πάμε στις Σέρρες για το συγκριτικό των superbikes. Ειδικά για φέτος είχαμε ετοιμάσει χολιγουντιανές παραγωγές! Πράγματι καταφέραμε να κάνουμε δύο μοναδικά MEGA TEST με on-off μοτοσυκλέτες, κόντρα σε κάθε εμπόδιο που μας έβαλαν τα περιοριστικά μέτρα για τον COVID-19 και οι επιπτώσεις τους στην οικονομία.

Με τα superbikes τα πράγματα είναι πάντα πιο δύσκολα τα τελευταία χρόνια, διότι η εμπορική τους δυναμική στην Ελλάδα έχει περιοριστεί, ασχέτως αν αποτελούν τους τεχνολογικούς σημαιοφόρους κάθε εταιρείας. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως αυτού του είδους οι μοτοσυκλέτες διαφημίζουν τις εταιρείες που τις κατασκευάζουν, προσδίδοντας κύρος σε όλα τα υπόλοιπα μοντέλα τους. Επίσης δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως αν πουλήσεις 10 superbike των 20.000€ βγάζεις περισσότερα λεφτά από το να πουλήσεις 80 παπιά των 2.000€. Πέρα όμως από το εμπορικό ενδιαφέρον, τα superbikes είναι η βιτρίνα της εφαρμοσμένης τεχνολογίας στις μοτοσυκλέτες και γι' αυτό πάντα θα τραβούν το ενδιαφέρον μας, ακόμα κι αν κανείς δεν σκοπεύει ποτέ να αγοράσει μια τόσο εξειδικευμένη και ακριβή μοτοσυκλέτα.

Μετά απ’ όσα είπαμε, νομίζουμε πως γίνεται αντιληπτό γιατί πήγαμε φέτος δύο φορές στις Σέρρες και μία στα Μέγαρα για να δοκιμάζουμε τα νέα superbikes του 2020. Προφανώς και το αρχικό πλάνο ήταν να τα έχουμε όλα μαζί στις Σέρρες. Θα ήταν πολύ φτηνότερο και πολύ πιο ξεκούραστο για εμάς. Όμως το Honda CBR1000RR-R καθυστέρησε υπερβολικά να έρθει λόγω ανάκλησης και αντίστοιχα μεγάλη καθυστέρηση για τον ίδιo ακριβώς λόγο είχε το BMW S1000RR. Τα ανανεωμένα Yamaha R1 και R1-M ήταν στην ώρα τους, αλλά το επίσης ανανεωμένο Ducati Panigale V4 ήταν sold out λόγω περιορισμένης παραγωγής από το παρατεταμένο lockdown στην Ιταλία και το Aprilia RSV4 1100 Factory είχε ασφυκτικό πρόγραμμα και δεν μπορούσαμε να το έχουμε όποτε θέλαμε εμείς. Σχεδόν ευθυγραμμίσαμε τους πλανήτες για να γίνουν αυτά τα δύο συγκριτικά τεστ στις Σέρρες (R1-M vs S1000RR και RSV4 1100 Factory vs Ducati Panigale V4) και με την ενεργή συμμετοχή του Σάκη Συνιώρη, του Λευτέρη Πίππου και της Dunlop, νοιώθουμε πως δημιουργήσαμε δίκαιες συνθήκες για να κρίνουμε τις γρηγορότερες μοτοσυκλέτες παραγωγής του κόσμου.

 

Δεν είναι superbike

Μετά την ολοκλήρωση αυτού του συγκριτικού, είναι πραγματικά δύσκολο να πούμε με σιγουριά αν το ζευγάρι των R1-M και S1000RR μπορεί να συγκριθεί άμεσα με το ζευγάρι των RSV4 1100 Factory και Panigale V4. Οι δύο ιταλικές υπερμοτοσυκλέτες έχουν σχεδιαστεί με την φιλοσοφία του πρώτου CBR900RR, όταν η Honda έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τους κανονισμούς του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Superbikes και σπάζοντας το φράγμα των 750 κυβικών, έφτιαξε ένα παντοδύναμο θηρίο για τους λάτρεις της ταχύτητας σε δρόμους με στροφές και σε πίστες. Το Yamaha και το BMW από την άλλη, έχουν πάνω από το κεφάλι τους το μαχαίρι των κανονισμών του WSBK, που βάζει όριο τα 1000 κυβικά, αλλά και ζητάει από τις μοτοσυκλέτες παραγωγής να έχουν εξεζητημένες τεχνολογίες αν θέλουν να βγάλουν άλογα όταν μπει το αγωνιστικό κιτ. Έτσι ο διαχωρισμός που κάναμε στα ζευγάρια εξ ανάγκης των συνθηκών και όχι από πρόθεση, τελικά αποδείχτηκε πολύ λογικός.

 

Το Aprilia RSV4 1100 Factory και το Panigale V4 δεν είναι πλέον superbikes, αλλά έχουν δημιουργήσει μια νέα κατηγορία, ένα σκαλί πιο πάνω. Αυτές οι μοτοσυκλέτες είναι ξεκάθαρα Hyperbikes

 

Για το 2020 οι Ιταλοί έκαναν σημαντικές αλλαγές στις κορυφαίες μοτοσυκλέτες τους. Σε αριθμό αλλαγών η Ducati έβαλε το νυστέρι πιο βαθιά, καθώς έχουμε εντελώς καινούριο πλαίσιο (το εμπρός τμήμα άλλαξαν, αλλά σε αυτή τη μοτοσυκλέτα αυτό το κομμάτι είναι ουσιαστικά ολόκληρο το πλαίσιο), νέο μοχλικό στην πίσω ανάρτηση, καινούριο φαίρινγκ με σαφώς βελτιωμένη αεροδυναμική (αυτούσιο το φαίρινγκ της έκδοσης R) και νέο λογισμικό για το traction control και τον ψεκασμό ride by wire. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ducati, οι αλλαγές αυτές θα κάνουν έναν έμπειρο αναβάτη να είναι 1,3 δευτερόλεπτα πιο γρήγορος στην πίστα της Vellelunga, έναν πολύ γρήγορο αναβάτη να είναι 0,8 του δευτερολέπτου ταχύτερος, ενώ ο Michele Pirro (δοκιμαστής της Ducati στα MotoGP) ήταν 0,4 του δευτερολέπτου ταχύτερος σε σχέση με το χρόνο που έκανε με το προηγούμενο μοντέλο! Από τα παραπάνω φαίνεται πως οι πιο κερδισμένοι από τις αλλαγές είμαστε εμείς οι ιδιώτες και λιγότερο οι επαγγελματίες αγωνιζόμενοι, αν και σε συνθήκες αγώνα τα 0,4” είναι χαοτικά μεγάλη. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα πως η νέα Panigale V4 είναι πιο φιλική μοτοσυκλέτα και προσφέρει απλόχερα σε όλους τις υπερεπιδόσεις της. Βέβαια δεν λένε αν οι βελτιωμένοι χρόνοι έγιναν με την βασική έκδοση ή την έκδοση S που έχει τις ημι-ενεργητικές αναρτήσεις.

Η προηγούμενη Panigale V4 που είχαμε οδηγήσεις εμείς στα Μέγαρα και τις Σέρρες ήταν η έκδοση S με τις ημί-ενεργητικές αναρτήσεις και όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες του ΜΟΤΟ, η συμπεριφορά τους στα Μέγαρα δεν μας είχε αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων, ενώ στις Σέρρες τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα.

Δείτε το Teaser VIDEO από το συγκριτικό στις Σέρρες!

Τώρα, η αντιπροσωπεία της Ducati στην Ελλάδα έβγαλε για δοκιμή τη βασική έκδοση με το “συμβατικό” upside-down πιρούνι BPF των 43mm της Showa εμπρός και ένα αμορτισέρ της Sachs πίσω. Η επιλογή αυτή αποδείχτηκε σοφή, όχι μόνο γιατί οι συμβατικές αναρτήσεις είναι ελαφρύτερες και έχουν πιο φυσική αίσθηση, αλλά και γιατί η τιμή των 26.800€ είναι πολύ κοντά στα 24.750€ της Aprilia 1100 Factory. Η έκδοση S της Panigale V4 εκτοξεύει την τιμή στα 32.800€ που είναι πέρα από κάθε σύγκριση με τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες της κατηγορίας. Όχι πως τα 24.000-26.000€ είναι λίγα λεφτά, αλλά τουλάχιστον δεν ακούγονται τόσο υπερβολικά σε σύγκριση με τα 18.000-22.000€ που κοστίζουν πλέον τα Mega οn-οff.

H Aprilia από τη μεριά της έκανε την μεγάλη έκπληξη πέρσι, παρουσιάζοντας την έκδοση των 1100 κυβικών της RSV4. Με αυτή την κίνηση κατάφερε να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Κράτησε τη βασική έκδοση RR των 1000 κυβικών για όσους θέλουν να συμμετέχουν σε αγώνες και με την 1100 Factory πρόσφερε στον υπόλοιπο κόσμο την πρώτη RSV4 που είχε περισσότερη δύναμη από τους ανταγωνιστές της. Διότι αν υπήρχε κάτι που πάντα υστερούσε στα χαρτιά η RSV4 των 1000 κυβικών, ήταν εκείνα τα 5-10 άλογα που τις έλειπαν στις τελευταίες 1.000 στροφές πριν τον κόφτη. Σε όλα τα άλλα, η RSV4 ήταν επί έντενα χρόνια μια φανταστική superbike σε τιμή ευκαιρίας. (Μετρά 15 χρόνια ζωής, αν δεις πως πωλείται από το 2009, ξεκίνησε παραγωγή στα μέσα του 2008 και ετοιμάζεται για 4 χρόνια από την Aprilia). Φέτος αποφάσισαν να βάλουν ημί-ενεργητικές αναρτήσεις της Öhlins (πέρσι είχε “συμβατικές” Öhlins) αυξάνοντας την τιμή μόλις κατά 1.000€, κερδίζοντας άλλη μια μάχη στα χαρτιά. Οι ανταγωνιστές της με ημί-ενεργητικές Öhlins κοστίζουν ΠΟΛΥ παραπάνω (Yamaha R1-M 28.100€, Ducati V4S 32.800€ και κάπου εκεί θα είναι και η έκδοση SP της νέας CBR1000RR-R αν κρίνουμε από την τιμή των 28.000+ δολαρίων που ανακοινώθηκε στις ΗΠΑ και μάλιστα προ φόρων!).

Τη νέα RSV4 1100 Factory με τις ημί-ενεργητικές αναρτήσεις την έχουμε δοκιμάσει ήδη στην πίστα των Μεγάρων και το αναλυτικό τεστ της υπάρχει στο τεύχος του ΜΟΤΟ που κυκλοφορεί αυτό το μήνα στα περίπτερα. Οπότε δεν θα ξαναμπούμε σε λεπτομέρειες εδώ, αλλά μπορούμε να πούμε πως κράτησε τον τίτλο της καλύτερης αγοράς σε αυτή την κατηγορία.

Έτσι σε αυτό το συγκριτικό εναντίον την νέας Panigale V4, η απάντηση στο ερώτημα ποια από τις δύο είναι καλύτερη, είναι ταυτόχρονα και η απάντηση στο ερώτημα ποια είναι η καλύτερη Superbike ή μάλλον για να είμαστε πιο σωστοί Hyperbike που έχουμε οδηγήσει έως σήμερα! Βαρύς τίτλος, γι΄αυτό σκεφτήκαμε να έχουμε μαζί μας κάποιον που ξέρει από τίτλους. Ο Σάκης Συνιώρης έχει 11 πρωταθλήματα και μάλιστα έχει κερδίσει τον τίτλο του πρωταθλητή superbike τόσο με την Aprilia όσο και με την Ducati. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλος αναβάτης για αυτή τη δουλειά, αφού αν τον ρωτήσεις ποια από τις δύο αγαπάει περισσότερο είναι σαν να ζητάς σε έναν γονιό να σου πει ποιο από τα δύο παιδιά του αγαπά περισσότερο.

Η Dunlop για άλλη μια φορά μας πρόσφερε δύο ζευγάρια KR 106/KR108 και μάλιστα στη νέα διάσταση πίσω 200/70-17, ακριβώς την ίδια δηλαδή που χρησιμοποιήσαμε για τη χρονομέτρηση στο συγκριτικό τεστ των R1-M και S1000RR.

Πριν βάλουμε τα αγωνιστικά slick, τις δύο μοτοσυκλέτες τις είχαμε οδηγήσει με τα semi-slick ελαστικά Pirelli Supercorsa που φοράνε από το εργοστάσιο. Το υπογραμμίζουμε αυτό, διότι όπως θα διαβάσετε στο συγκριτικό που θα δημοσιεύσουμε στο προσεχές τεύχος του ΜΟΤΟ, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στον τρόπο που λειτουργούν τα ηλεκτρονικά τους ανάλογα με τα λάστιχα που βάζεις πάνω τους, παρά το γεγονός πως βασίζονται στην τεχνολογία των IMU και μπορούν να αυτορυθμιστούν.

Οι εκπλήξεις και οι διαφορές συνεχίστηκαν σε όλους τους τομείς. Η νέα Panigale V4 είναι πολύ διαφορετική μοτοσυκλέτα από το προηγούμενο μοντέλο και ειδικά από την έκδοση S που είχαμε οδηγήσει. Το ίδιο ισχύει και για την Aprilia RSV4 1100 Factory του 2020 σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο, αλλά και το Factory των 1000 κυβικών που είχαμε κάνει συγκριτικό με το Panigale V4S το 2018 στα Μέγαρα και τις Σέρρες.

Όλες αυτές οι δεκάδες μικρές και μεγάλες αλλαγές στα μοντέλα του 2020, έκαναν πολύ ενδιαφέρουσα αυτή τη συγκριτική δοκιμή, ειδικά αν δεν σε ενδιαφέρει να μάθεις μόνο “Ποια είναι η καλύτερη” αλλά και “γιατί είναι η καλύτερη”.

Οι απαντήσεις έρχονται στο επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ

Ετικέτες