Πανελλήνιο πρωτάθλημα Enduro 2019: Δυναμικά με το καλημέρα!

Λασπομαχίες στον 1ο αγώνα στον Ωρωπό
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/2/2019

Ο πρώτος αγώνας της χρονιάς για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Enduro μπορεί να μην είχε τον καιρό σύμμαχο, αλλά τουλάχιστον αποζημίωσε τους θεατές με θέαμα και πολύ δυνατές μάχες, μιας και τις δύο μέρες η πρωτιά κρίθηκε στην τελευταία ειδική. Παράλληλα με το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα έγινε και ο πρώτος γύρος για το Πρωτάθλημα Νοτίου Ελλάδος, αν και όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο καιρός έκανε ό,τι μπορούσε για να ταλαιπωρήσει ομάδες και αναβάτες.


Πιο συγκεκριμένα το Σάββατο, το συνεχές ψιλόβροχο και η κακοκαιρία των προηγούμενων ημερών είχαν μετατρέψει τις ειδικές σε έναν κολασμένο λασπότοπο, ενώ η δεύτερη ειδική είχε τόσο νερό που κάλλιστα θα μπορούσε να διοργανωθεί και πρωταθληματικός αγώνας για jet ski! Ήταν ουσιαστικά ένας αγώνας για επιβίωση, με πολλούς από τους συμμετέχοντες να αντιμετωπίζουν προβλήματα από τα νερά που πήραν οι μοτοσυκλέτες τους. Το καλό ήταν βέβαια ότι η ταλαιπωρία των αναβατών σήμαινε θέαμα για τους θεατές, οι οποίοι είχαν πολύ εύκολη πρόσβαση στις ειδικές από το δρόμο, ένα πολύ καλό στοιχείο της διοργάνωσης. Οι απλές διαδρομές ήταν βατές και με χαλαρούς σχετικά χρόνους, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τη μηδενική επιβολή "καπέλων", αν και ορισμένοι αναβάτες διαμαρτυρήθηκαν για την ύπαρξη μεγάλου φλατ κομματιού, που σε συνδυασμό με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες τους έκανε να παγώσουν.


Αγωνιστικά, όπως είπαμε ήδη, υπήρχαν δυνατές μάχες για την Γενική, ιδιαίτερα ανάμεσα στους Κακολύρη και τον Τρίγκα με το δίχρονο Beta 300. Ο Κακολύρης διατηρούσε ένα μικρό προβάδισμα μέχρι το τέλος, αλλά στην τελευταία ειδική ο Τρίγκας εξαπέλυσε μια φοβερή επίθεση, δείχνοντας ότι θα μπορούσε να καλύψει την διαφορά, όμως ένα λάθος και μια πτώση του στοίχισαν πολύτιμο χρόνο, με αποτέλεσμα να πάρει την νίκη ο Κακολύρης με Yamaha. Τρίτος ήταν ο Βασίλης Σιαφαρίκας με Honda και λίγο πιο πίσω ο Αλέξης Ζώρας στην σέλα ενός ΚΤΜ EXC-F.


Την Κυριακή, τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα από άποψη καιρικών συνθηκών, με την τον ήλιο και τον αέρα να στεγνώνουν γρήγορα την πρώτη ειδική, όχι όμως και την δεύτερη με το πολύ νερό, γεγονός που οδήγησε τους διοργανωτές να την ακυρώσουν για όλους, μιας και είχε ήδη ληφθεί η απόφαση να ακυρωθεί για τον αγώνα του Νοτίου Ελλάδος. Το πιο πιο στεγνό τερέν έφερε και ταχύτερους χρόνους, με τις μάχες να εξακολουθούν να είναι δυνατές, ενώ η πρωτιά της Γενικής κρίθηκε για ακόμη μια φορά στο τέλος.

Αυτή τη φορά η "κόντρα" ήταν ανάμεσα στον Κακολύρη και τον Ζώρα, καθώς ο Τρίγκας δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον ρυθμό των δύο πρώτων. Ο Ζώρας δεν είχε κάνει και το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα της ημέρας, αλλά όσο περνούσε η ώρα και το χώμα στέγνωνε, άρχισε να ανεβάζει ρυθμό ξεπερνώντας τον Τρίγκα που ήταν μπροστά του μέχρι εκείνη την ώρα στην κατάταξη, και μπήκε με φόρα στο κυνήγι της πρώτης θέσης. Ο πολύ δυνατός όμως Κακολύρης δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο, νικώντας και στον αγώνα της Κυριακής. Τρίτος γενικής ήταν ο Τρίγκας, με τον Σιαφαρίκα να παίρνει άλλη μια τέταρτη θέση, ενώ την πεντάδα έκλεισε ο Ντουζένης Μιχαήλ.


Στην κατάταξη για το Πρωτάθλημα Νοτίου Ελλάδος, στην Ε1 νικητής ήταν ο Γιάννης Δαλιάτσης, στην Ε2 ο Κωνσταντίνος Νικίας και στην Ε3 ο Μιχάλης Τσίπας.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε αναλυτικά τα αποτελέσματα όλων των κατηγοριών και τις δύο ημέρες:

 

KTM-Pedro Acosta: Τελειώνει η υπομονή του Ισπανού - "Δεν αποδέχομαι και δεν είμαι υπομονετικός"

Πιστεύει στο εγχείρημα των Αυστριακών – Απαιτεί όμως άμεσες λύσεις από την ομάδα
Pedro Acosta Red Bull KTM Factory Racing 2025
Από το

motomag

26/5/2025

Ο αναβάτης της Red Bull KTM Factory Racing, Pedro Acosta, δήλωσε πως η υπομονή του εξαντλείται με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Αυστριακοί στο MotoGP και πως δεν πρόκειται να περιμένει μια ζωή για να γίνει πρωταθλητής.

Το Grand Prix της Βρετανίας αποδείχθηκε δύσκολο για την KTM, καθώς κανένας από τους αναβάτες της δεν κατάφερε να προκριθεί από το Q1 στις κατατακτήριες, αν και ο Acosta κατάφερε να τερματίσει έκτος σε έναν χαοτικό αγώνα.

Το Σάββατο, ο Acosta σε δηλώσεις του, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στην KTM ότι μπορεί να φτιάξει μια καλή μοτοσυκλέτα, καλώντας ωστόσο την εταιρεία να προσφέρει λύσεις πιο άμεσα.

Μετά τον αγώνα της Κυριακής, τον οποίο χαρακτήρισε αγώνα απελπισίας, ο Acosta δήλωσε ότι η έλλειψη πρόσφυσης στο πίσω μέρος του έφερε πολλά προβλήματα.

"Λοιπόν, δεν ήταν παράξενος αγώνας. Ήταν ένας αγώνας απελπισίας", είπε.

"Είναι λυπηρό να βλέπεις ότι προσπαθείς να είσαι τέλειος στην επιτάχυνση και στην έξοδο των στροφών, προσπαθείς να μείνεις κοντά στους άλλους και μετά χάνεις τα πάντα στην επιτάχυνση, για κάτι ξεκάθαρο – δεν έχουμε την πρόσφυση που έχουν οι άλλες μοτοσυκλέτες. Αλλά έτσι είναι τα πράγματα και πρέπει να συνεχίσουμε."

Στην ερώτηση αν πρέπει να αποδεχτεί την κατάσταση και να μάθει να είναι υπομονετικός, ο Acosta απάντησε κοφτά: "Δεν αποδέχομαι και δεν είμαι υπομονετικός….Η ευκαιρία περνάει μία φορά στη ζωή. Δεν θα περάσω όλη μου τη ζωή για να γίνω πρωταθλητής σε αυτό το πρωτάθλημα. Χρειάζομαι βοήθεια από το εργοστάσιο. Είσαι νέος μέχρι να μην είσαι πια. Πολλοί αστέρες στο πρωτάθλημα αναδείχθηκαν γρήγορα και εξαφανίστηκαν το ίδιο γρήγορα. Freddie Spencer, τον θυμάσαι; Κέρδισε δύο τίτλους, μετά είχε κάτι με το χέρι του και δεν επέστρεψε ποτέ ο ίδιος."

"Στο τέλος, δεν είναι μόνο εγώ. Βλέπεις και τις τέσσερις KTM να μην περνάνε στο Q2 αυτό το Σαββατοκύριακο και να δυσκολεύονται πολύ. Χρειαζόμαστε βοήθεια από το εργοστάσιο. Τώρα μιλάω για τους τέσσερις αναβάτες – όχι μόνο για μένα."

Ο Acosta εξακολουθεί να συζητιέται για θέσεις άλλων ομάδων καθώς και την ενδεχόμενη αποχώρηση του από την KTM στο τέλος της σεζόν, αν και ο ίδιος επέμεινε για άλλη μια φορά πως έχει ακόμη έναν χρόνο συμβόλαιο και πιστεύει πραγματικά στο εγχείρημα της ομάδας. 

“Αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο μίλησα πολύ σοβαρά και είπα ότι χρειάζομαι βοήθεια. Δεν θέλω να έρχομαι εδώ με την KTM μόνο για να καίω καύσιμα. Θέλω να αγωνίζομαι. Και σήμερα μπόρεσα να αγωνιστώ, περίπου, μέχρι ένα σημείο όπου ήμουν στο γκρουπ με τους Marc, Franco, Jack και Alex αλλά δεν μπορούσα να παλέψω. Και αυτό είναι που με καίει, να είσαι τόσο κοντά και να μην μπορείς να το πιάσεις, να μην μπορείς να το καταφέρεις, χωρίς να έχει σημασία τι κάνεις γιατί δεν φτάνει ποτέ.”