Ducati 1299 Superleggera – η επίσημη παρουσίαση (Video)

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

7/11/2016

"Fortitudo mea in levitate", ή στα ελληνικά, "η δύναμή μου είναι η ελαφρότητά μου", είναι ένα από τα σλόγκαν της Ducati για την νέα Superleggera. Mε το ίδιο όνομα είχε παρουσιάσει ένα γλυπτό, αφαιρετικό Panigale από μάρμαρο της Carrara, το ίδιο που αγαπούσε και ο Μιχαήλ Άγγελος να δουλεύει. Mε το racing kit (και σιγά μην υπάρξει ιδιοκτήτης του που να μην το βάλει...) είναι 162 κιλά, ενώ με την νόμιμη εξάτμιση, τους καθρέφτες και την βάση της πινακίδας, 167 κιλά για την Ευρώπη και 165 για τις ΗΠΑ. Σε συνδυασμό με την ιπποδύναμη των 220HP που βγαίνει με την εξάτμιση του κιτ – ίδια με του Chaz Davies – η αναλογία ίππων ανά κιλό φτάνει το 1,36. Η πιο δυνατή δικύλινδρη που έχει φτιαχτεί ποτέ, κι όπως δήλωσε ο Domenicali, "...και θα παραμείνει η πιο δυνατή για πολλά χρόνια!". Επιπλέον, η πρώτη μοτοσυκλέτα παραγωγής με πλαίσιο carbon fiber, που ζυγίζει μόνο 2,6 κιλά, κερδίζοντας 1.700gr σε σχέση με το αντίστοιχο αλουμινένιο εξάρτημα. Και λέμε εξάρτημα, γιατί έτσι κι αλλιώς το Panigale δεν έχει πλήρες πλαίσιο, αλλά ένα κομμάτι που συνδέει το λαιμό του πιρουνιού με τον κινητήρα. Το επίσης carbon υποπλαίσιο ζυγίζει μόλις 900gr, ενώ το ψαλίδι 4,1kg (μείον 900gr σε σχέση με το αλουμινένιο). Carbon fiber είναι και ολόκληρο το κουστούμι της. Πιο ελαφριές είναι και οι αναρτήσεις της Ohlins, τόσο το πιρούνι FL936 όσο και το αμορτισέρ ΤΤΧ36 με το ελατήριο τιτανίου.


"Είναι το απόγειο της διαθέσιμης τεχνολογίας", δήλωσε ο Domenicali, "ό,τι πιο προηγμένο υπάρχει αυτή τη στιγμή. Για παράδειγμα, τα ηλεκτρονικά της είναι καλύτερα από τα σημερινά των MotoGP, κι είναι βασισμένα σε αυτά που μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μέχρι πέρυσι. Η Superleggera διαθέτει δύο αδρανειακές μονάδες (IMU), κι έτσι μπορεί να αξιοποιήσει τα ηλεκτρονικά της περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μοτοσυκλέτα. Για παράδειγμα, το Advanced Slide Control επιτρέπει στον αναβάτη να σπινάρει και να πλαγιολισθαίνει κατά βούληση, ενώ το Cornering ABS μπορεί να λειτουργεί και σε πολύ μεγαλύτερες κλίσεις απ’ ότι ήταν δυνατόν μέχρι σήμερα σε μοτοσυκλέτες παραγωγής. Κάθε εξάρτημα της νέας Superleggera μας πάει σε νέα πεδία τεχνολογίας, απρόσιτα ως τώρα. Από τα πιστόνια των 116mm με τα δύο ελατήρια ως την τελευταία λεπτομέρεια, τα πάντα πάνω της είναι φτιαγμένα με την ίδια ακρίβεια και την ίδια προσοχή όπως και στις εργοστασιακές μας superbike."


Με 215ΗΡ στις 11.000 και 14,9kgm στις 9.000, συν το racing kit που ανεβάζει 5 ίππους, ο τυχερός ιδιοκτήτης θα έχει την ευκαιρία να παραγγείλει και φόρμα στα μέτρα του και στα χρώματα που προτιμάει, αλλά και να βρεθεί στην πίστα (πιθανώς στην Monza) με την Superleggera του, και να οδηγήσει όχι μόνο την δική του, αλλά και τις factory superbike της Ducati, παρέα με όλη την εργοστασιακή ομάδα. Με τα έξοδα της πίστας πληρωμένα από την Ducati φυσικά, ως ένα μικρό δωράκι για τους πιστούς της πελάτες που διέθεσαν 80.000 ευρώ για κάθε μία από τις 500 Superleggera που θα παραχθούν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.

Ετικέτες