Η επιστροφή της SWM, μέσω Varese και πρώην Husqvarna!

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

4/11/2014

Μετά την αγορά της Husqvarna από την KTM, μείναμε με την απορία: Τι θα γίνει το εργοστάσιο στο Varese, που η BMW ως προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε εκσυγχρονίσει; Οι πληροφορίες μας έλεγαν πως όταν οι ΚΤΜάδες μπήκαν στο εργοστάσιο, τους κρέμασαν τα σαγόνια μέχρι το πάτωμα, αφού ήταν ό,τι πιο σύγχρονο και τελειότερο είχαν δει ποτέ. Mετά, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σταματήσουν κάθε εργασία εκεί, χωρίς να ανακοινώσουν τι πρόκειται να το κάνουν. Προφανώς, έψαχναν για αγοραστή, και τώρα φαίνεται πως τον βρήκαν, έστω και εν μέρει. Εδώ όμως χρειάζεται ένα flach back στην SWM, την χωματερή ιταλική εταιρία που μπαίνει στην ιστορία μας με την επανεμφάνισή της.

Έσσε Ντόπεβιού Έμμε σημαίνει Speedy Working Motors, ένα μάλλον περίεργο όνομα. Στην Ελλάδα τα λέγαμε και Ζβούμ! Ιδρύθηκε στο Μιλάνο το 1971 από τους Piero Sironi και Fausto Vergani, και στην αρχή έβγαζε εντουράκια με κινητήρες Sachs. Αργότερα, πέρασε και στα trial, χρησιμοποιώντας δίχρονους κινητήρες Rotax με περιστροφικές βαλβίδες σε όλα της τα μοντέλα. Όσοι ήταν αρκετά τυχεροί να έχουν ένα Ζβουμ, διηγούνται πως τα μοτέρ ήταν ροπάτα και δυνατά και τα πλαίσια εξαιρετικά. Κρίμα που το 1984, βγάζοντας τα τελευταία της trial, η εταιρία ξεψύχησε. To όνομα της εταιρίας βρισκόταν στην κατοχή του Frederico Fregnan, του βενετσιάνου επιχειρηματία που είχε και την Fantic Motor.

Το κλείσιμο του εργοστασίου της Husqvarna στο Varese δημιούργησε ένα κενό, μια μαύρη τρύπα, κι ως γνωστόν οι μαύρες τρύπες προσελκύουν με την βαρύτητά τους ό,τι βρεθεί κοντά τους. Ένας άνθρωπος που ήταν "κοντά", ο μηχανολόγος Ampelio Macchi, που είχε εργαστεί στην Cagiva, την Morini, την Husqvarna και την Αprilia, είδε την ευκαιρία.

"Συναντήθηκα με τον πρόεδρο της Shineray, τον Daxing Gong, κατά την διάρκεια επαγγελματικού ταξιδιού στην Κίνα. Κι εκείνος έχει πάθος με τις off road μοτοσυκλέτες, ενώ οι νέοι ιδιοκτήτες της Husqvarna δεν είχαν ενδιαφέρον για τα μοντέλα που κατασκευάζονταν στο Varese, ούτε είχαν χρήση για το εργοστάσιο. Τους έκανα λοιπόν μια πρόταση για την αγορά των δικαιωμάτων της προηγούμενης γενιάς κινητήρων, 250, 310, 450, 510 και 630, και σ’ αυτούς προστέθηκε ένας νέος 250 που η Husqvarna είχε έτοιμο αλλά ο Pierer ποτέ δεν είχε δει, συν ένα πρωτότυπο 125 με κινητήρα Yamaha-Minarelli. Tους έκανα επίσης μια πρόταση για να νοικιάσουμε ένα μέρος του εργοστασίου, ώστε να μπορούμε να προσλάβουμε τους ανθρώπους που δούλευαν στο εργοστάσιο και έχουν όλη την τεχνογνωσία.

Τα κεφάλαια για αυτή την επιχείρηση προέρχονται όλα από την Κίνα, από την Shineray, που έχει και την πλειοψηφία των μετοχών. Ήταν μεγάλη πρόκληση και αρκετά δύσκολο να καταφέρουμε να φέρουμε αυτά τα χρήματα στην Ιταλία!

Το όνομα της SWM ήταν μια λογική επιλογή: Ήταν μια χωματερή εταιρία, πολύ επιτυχημένη και με καλή φήμη, ενώ δεν είχε στο ενεργητικό της αποτυχημένες προσπάθειες αναβίωσης. Και αποφασίσαμε να γίνεται η κατασκευή και η εξέλιξη των μοτοσυκλετών στην Ιταλία αντί για την Κίνα, καθώς στην Ιταλία υπάρχει όλη η τεχνογνωσία και μπορεί να διασφαλιστεί η ποιότητα. Στόχος είναι η εξαγωγή τεχνογνωσίας στην Κίνα, έτσι ώστε να επωφεληθεί πολλαπλά η Shineray, αλλιώς δεν υπήρχε λόγος να ξοδέψουν τα χρήματά τους.
Δεν έχουμε σκοπό να φτιάξουμε καθαρόαιμα για να κερδίζουν πρωταθλήματα, αλλά μοτοσυκλέτες αξιόπιστες και ευχάριστες για τους χομπίστες, αν και δεν θα είχαν πρόβλημα να συμμετάσχουν και σε αγώνες, ειδικά με τον νέο μας κινητήρα των 250 κυβικών... Τα 300 και 500 θα έχουν ελαφρά μειωμένη απόδοση σε σχέση με τα παλιότερα αντίστοιχα Husqvarna, και λάστιχα πιο on-off, όχι εντελώς αγωνιστικά. Μιλάμε για μόνο 2-3 ίππους λιγότερους, από ελαφρά χαμηλότερη συμπίεση, που θα αυξήσει σημαντικά την αξιοπιστία. Ά, θα έχουν και εξαιρετική τιμή, κάπου ανάμεσα από 5.500 και 6.000 ευρώ!
Στην γκάμα μας θα υπάρχουν και ρετρό μοτοσυκλέτες, με αερόψυκτο κινητήρα 400 και 440 κυβικών, σχεδιασμένες από τον Raffaele Zaccagnini, όπως και οι υπόλοιπες."

Τα μοντέλα της SWM

     SWM Grand Milano 440 Special
     SWM Grand Milano 440
     SWM Gran Turismo 440
     SWM RS 300 R
     SWM RS 500 R
     SWM SM 450 R
     SWM Silver Vase 440
     SWM Superdual 650

Tα αερόψυκτα 440 χρησιμοποιούν έναν κινητήρα που μοιάζει αντίγραφο του XR400R της Honda, ενώ τα 300, 450 και 500 τους κινητήρες των Husqvarna 310, 450 και 510 πριν το 2010, ενώ το 650 είναι το γνωστό μας TE630. Όπως φαίνεται χρησιμοποιούν και τα πλαίσιά τους, κάτι που μόνο καλό είναι.

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

Honda: Νέες πατέντες δείχνουν τον πολυαναμενόμενο V4 κινητήρα

Ο εμβληματικός V4 της Honda – Συζητιέται χρόνια και εξελίσσεται παρασκηνιακά

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

12/12/2025

Η κατάθεση μίας ακόμη πατέντας που αποκαλύφθηκε τον Δεκέμβριο του 2025 δείχνει έναν καινούργιο V4 κινητήρα με ενδιαφέρουσες τεχνικές λεπτομέρειες.

Η Honda έχει δεκαετίες εμπειρίας πάνω στη φιλοσοφία του V4 με μοντέλα να φέρουν την διάταξη στη παραγωγή από το 1982 (VF750S) έως το 2020 (VFR1200X), με τους V4 κινητήρες να έχουν εκλείψει από τη μαζική της παραγωγή εδώ και χρόνια.

Ο τελευταίος μεγάλος V4 κινητήρας της Honda (VFR 1200Χ) χαρακτηριζόταν από τις διαστάσεις του, όντας ένας ιδιαίτερα περίπλοκος, ογκώδης και βαρύς κινητήρας με την Honda να θέτει τώρα ως στόχο την διευκόλυνση των διαδικασιών κατασκευής και τη συναρμολόγησης.

Οι ευρεσιτεχνίες αναφέρονται σε κύκλωμα λίπανσης, σχεδιασμένο για να μειώνει τις εσωτερικές τριβές στις αντλίες λαδιού καθώς και σε σύστημα ψύξης με αγωγούς μεταξύ των κυλίνδρων, ενισχύοντας την διαχρονικά προβληματική ψύξη των πίσω κυλίνδρων με το μεγάλο νέο εδώ όμως να είναι η προσπάθεια πλατφορμοποίησης του κινητήρα, που προσαρμόζεται από V4 σε έναν “μισό” δικύλινδρο εν σειρά στα πρότυπα της Aprilia (RSV4 / RS660) αλλά και της δικής της σειράς δικύλινδρων σε σειρά κίνητρων δίκυκλων (NC700/NC750) που βασίστηκε σε σχέδια και την αρχιτεκτονική ενός τετρακύλινδρου κινητήρα αυτοκίνητων (Fit/Jazz).

Στα σχέδια ο κινητήρας δείχνει πιο συμπαγής, με το σώμα και το κιβώτιο να δείχνουν μικρότερα, ίσως χάρη στο νέο σύστημα λίπανσης, που χρησιμοποιεί διαδρομές μέσα στο ίδιο το κάρτερ και μικρούς αποταμιευτήρες για τη λίπανση των επιμέρους στοιχείων.

Η Honda κατοχύρωσε αυτές τις πατέντες που προστατεύουν επιμέρους τεχνικές λύσεις για έναν νέο V4 κινητήρα, βελτιστοποιώντας της παραγωγικές της διαδικασίες και στοχεύοντας μακριά, στην χρονική διάρκεια και ευελιξία του σχεδιασμού της.

Αυτό που κινεί περισσότερο το ενδιαφέρον είναι το επίπεδο λεπτομέρειας, που σε αντίθεση με προηγούμενες πατέντες της Honda, εμφανίζουν μια πιο αναλυτική απεικόνιση του κινητήρα, που ενδεχομένως υποδηλώνει ότι η εξέλιξη βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο.

Άλλωστε προ ετών ο Tetsuyo Suzuki, επικεφαλής του R&D της Honda, είχε επιβεβαίωσει ότι υπάρχουν τρία project σε παράλληλη εξέλιξη, ακόμη σε επίπεδο μελέτης.

“Υπάρχουν τρία project που εξετάζουμε σοβαρά. Οι επιλογές είναι η αντικατάσταση του Fireblade, το RVF1000 και μια πιο οικονομική έκδοση του RC213V-S. Τα μελετάμε και τα τρία παράλληλα και όλα βρίσκονται υπό σοβαρή σκέψη, αλλά είναι πιθανό να περάσει στην παραγωγή μόνο ένα ή ίσως δύο από αυτά.”

Άλλωστε δεν είναι το μόνο στέλεχος της Honda που έχει στρέψει το ενδιαφέρον σε αυτή την κατεύθυνση, με τον επικεφαλής μηχανικό του HRC, Yuzuru Ishikawa να δηλώνει μέσα στο καλοκαίρι, πως η Fireblade εμμένει στον εν σειρά τετρακύλινδρο γιατί είναι ελαφρύτερος και φιλικότερος για χρήση στον δρόμο, πράγμα που ήταν προτεραιότητα μέχρι το 2019. Στην πορεία προέκυψε και η ανάγκη για μια μοτοσυκλέτα πιο προσανατολισμένη στην χρήση πίστας και έτσι ήρθε η έκδοση RR-R.

Συμπλήρωσε λέγοντας πως η Honda θα συνεχίσει να προσφέρει μοτοσυκλέτες επιδόσεών για χρήση τόσο στην πίστα όσο και στον δρόμο αλλά ο ίδιος δεν θεωρεί πως είναι σωστή κατεύθυνση για το εργοστάσιο να περάσουν στην παραγωγή μοτοσυκλέτες με κινητήρες που προέρχονται από τα MotoGP, "Αν όμως αλλάξουν οι απαιτήσεις της αγοράς προς την ισχύ και την απόδοση προφανώς και εμείς θα στραφούμε εκεί."

Η Honda κατέθεσε τις πατέντες τον Μάιο του 2024 και αυτές είδαν το φως της δημοσιότητας στο τέλος του 2025. Με βάση την πεπατημένη, δεν περιμένουμε να έρθει στην παραγωγή πριν περάσουν τουλάχιστον δύο χρόνια, αν και οι πιθανότητες για επιστροφή του V4 δείχνουν να αυξάνονται.