3ο Tourist Trophy Ψυχικού 2018

Τρέξαμε με την γρηγορότερη μοτοσυκλέτα της κατηγορίας και… χάσαμε!

Από τον

Μπάμπη Μέντη

5/11/2018

Η ιστορία του πρώτου μεταπολεμικού αγώνα μοτοσυκλετών που έγινε στην Ελλάδα συνεχίζει να μας διδάσκει. Χάρη στις προσπάθειες του Τάκη Μαριολόπουλου που έχει ιδρύσει και το Μουσείο Κλασσικής μοτοσυκλέτας, όσο και στην ενεργή υποστήριξη του δήμου Ψυχικού, είχαμε την ευκαιρία να δούμε, να ακούσουμε (και εμείς προσωπικά να οδηγήσουμε) σπάνιες μοτοσυκλέτες, που συνήθως είναι κριμένες μέσα σε γκαράζ. Μοτοσυκλέτες που όχι απλώς συμβολίζουν μια εποχή, αλλά διδάσκουν στις νεότερες γενιές το πάθος, την θέληση και την χαρά της δημιουργίας των ανθρώπων που τις σχεδίασαν, τις κατασκεύασαν, αλλά και όσους τις συντηρούν και της οδηγούν. Ειδικά οι ιδιοκτήτες αυτών των μοτοσυκλετών σήμερα, που κάποιοι τους αποκαλούν λανθασμένα “συλλέκτες” είναι στην πραγματικότητα οι βιβλιοθηκάριοι της γνώσης του μοτοσυκλετισμού.

Με κόπο, χρόνο και πάρα πολλά έξοδα και στερήσεις, κρατάνε ζωντανή την ιστορία και όση αξία κι αν έχουν σε χρήματα αυτές οι μοτοσυκλέτες σήμερα, να είστε βέβαιοι ότι οι κάτοχοί τους έχουν ξοδέψει πολλά περισσότερα για να τις κρατάνε ζωντανές.

Τι είναι όμως αυτή η αναβίωση του TT Ψυχικού; Σίγουρα δεν έχει την μορφή που είχαν οι πρώτοι αγώνες που έγιναν εκεί, στους χωματόδρομους του Ψυχικού. Υπάρχει χρονομέτρηση και υπάρχουν ξεχωριστές κατηγορίες, όμως το πνεύμα της εκδήλωσης δεν είναι να δούμε ποιος θα φτάσει πρώτος στον τερματισμό. Στην πραγματικότητα είναι μια αφορμή, για να βγουν ξανά αυτές οι μοτοσυκλέτες στους δρόμους και να τις απολαύσουμε, είτε είμαστε θεατές, είτε είμαστε συμμετέχοντες. Η λογική της χρονομέτρησης είναι να διατηρήσεις έναν σταθερό ρυθμό για συνολικά έξι γύρους. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες με βάσει την ηλικία της μοτοσυκλέτας που οδηγάς. Η κατηγορία με τα “σύγχρονα” είναι μοτοσυκλέτες της εικοσαετίας 1960-1979 και οι περισσότερες από αυτές έχουν μίζα και δισκόφρενα. Η μεσαία κατηγορία είναι μοτοσυκλέτες των ‘50ies και η “κορυφαία” κατηγορία έχει μοτοσυκλέτες που πλησιάζουν χρονολογικά τις μοτοσυκλέτες που συμμετοχών στους πρώτους μεταπολεμικούς αγώνες του TT Ψυχικού.

Η δική μας συμμετοχή ήταν φυσικά στη μεσαία κατηγορία, χάρη στο δίχρονο MI-Val του 1954 που μας παραχώρησε από το μουσείο του ο Τάκης Μαριολόπουλος.

Το μηχανάκι αυτό είναι πραγματικά “όπλο” αφού η ιταλική εταιρεία MI-VAL γεννήθηκε και κατασκεύαζε τις μοτοσυκλέτες της σε δύο από τα εργοστάσια όπλων της Beretta στην Μπολόνια. Το όνομα MI-Val είναι από την σύσταση της εταιρείας Company Industrial Minganti Valtrompia S.p.A το 1950, κατασκευάζοντας το πρώτο δίχρονο 125 Tourismo, με επιρροές από το DKW RT 125 που ήταν μία από τις δημοφιλέστερες μοτοσυκλέτες της εποχής της. Η MI-VAL έγινε γνωστή με τις νίκες και την πολύ καλή της εμφάνιση στους αγώνες SIX DAYS, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο το 1954 και 1956.

Με τέτοιες αγωνιστικές περγαμηνές, η νίκη ήταν το λιγότερο που έπρεπε να κερδίσουμε με την συμμετοχή μας σωστά; Οπότε τέρμα γκάζι από την εκκίνηση! Βέβαια η αλήθεια είναι ότι δεν είχα και άλλη επιλογή, καθώς στη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα είχε αφαιρεθεί το ταχύμετρο, οπότε δεν είχα καμία πληροφορία για την ταχύτητα. Σκέφτηκα λοιπόν πως ο μόνος τρόπος να διατηρήσω σταθερό γυρολόγιο είναι να πηγαίνω όσο πιο γρήγορα γίνεται!

Πράγματι δούλεψε η στρατηγική, αφού η μέση ωριαία μου ήταν στα 52km/h στους περισσότερους γύρους. Έριξα γύρο σε όλους! Το πρόβλημα ήταν πως ο πρώτος γύρος που έκανα ήταν στα 43km/h και βάσει αυτού του γύρου έτρωγα τις ποινές στη διαφορά του χρόνου… όποτε καταλαβαίνετε γιατί τερμάτισα 24^ος, όταν ο νικητής της κατηγορίας μου είχε μέση ωριαία 39-40km/h με την BSA του και ο δεύτερος με μια Harley Davidson είχε 34-35km/h.

Παρ’ όλα αυτά, στο τέλος της ημέρας πάλι κερδισμένος βγήκα. Όχι μόνο διότι η οδήγηση μιας παλιάς μοτοσυκλέτας είναι από τα πιο ψυχαγωγικά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, αλλά κυρίως για τους νέους φίλους και την παρέα που κάνεις σε τέτοιες εκδηλώσεις με σημαντικούς ανθρώπους. Κι αυτό το τελευταίο είναι ανεκτίμητο…

https://bit.ly/MOTO_669

Επικαιρότητα

Μοτοσυκλέτα 300 ίππων με κυψέλες υδρογόνου - Μπορείς και εσύ να την φτιάξεις χάρη στο MIT

Διαθέσιμη προς όλους η τεχνογνωσία πίσω από το project του αμερικάνικου τεχνολογικού ινστιτούτου!

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

29/7/2025

Ομάδα φοιτητών του ΜΙΤ εξέλιξε μοτοσυκλέτα βασιζόμενη σε ένα Ducati 900SS δημιουργώντας μια “ανοικτή πλατφόρμα” μοντέλου με ηλεκτρικό μοτέρ και κυψέλες καυσίμου υδρογόνου (FCVs), για αναπαραγωγή ή περαιτέρω εξέλιξη, προσφέροντας το λιθαράκι του τους σε μια εναλλακτική πορεία εξηλεκτρισμού απέναντι στην τεχνολογία μπαταριών λιθίου (BEVs)

Όταν η ομάδα ηλεκτρικών οχημάτων (EVT) του ΜΙΤ αποφάσισε να ασχοληθεί με το υδρογόνο, δεν έφτιαξε απλώς ένα project για να πάρει βαθμό. Έφτιαξε ένα θηρίο 300 ίππων, βασισμένο σε ένα Ducati 900SS των ’90s, γεμάτο τεχνολογία αιχμής.

Απαλλαγμένη από τις πολύωρες φορτίσεις που θέτουν το μεγάλο πρόβλημα αυτονομίας των ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας. Με το υδρογόνο, ο ανεφοδιασμός γίνεται σε λεπτά και η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για χρήση (όπως με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης) διατηρώντας μηδενικούς τους εκλυόμενους ρύπους (όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρικά οχήματα), συνδυάζοντας έτσι τα πλεονεκτήματα των δύο κόσμων. Η ερευνητική ομάδα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά ρεαλιστικό μέλλον.

Το εγχείρημα προφανώς δεν είναι η δημιουργία ενός μοντέλου παραγωγής και κυκλοφορίας. Είναι ένα εργαλείο ερευνάς, ανάπτυξης και καταγραφής δεδομένων. Αποτελεί επίσης μια modular πλατφόρμα καθώς όλα τα βασικά κομμάτια, από την κυψέλη καυσίμου έως τον ηλεκτροκινητήρα, προσθαφαιρούνται με σχετική ευκολία. Μια ανοικτή βάση για μηχανικούς, φοιτητές ή τρελαμένους χομπίστες. Όλο το project είναι open-source. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη οδηγό κατασκευής, διαθέσιμο online σε όποιον θέλει να το αντιγράψει, να το εξελίξει ή να πειραματιστεί φτιάχνοντας και αυτός ένα ως βάση ή να στείλει τις "σημειώσεις" του στο MIT.

Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ερευνάς, η καταγραφή και διάθεση της πληροφορίας και της γνώσης που αποκομίστηκε από την διαδικασία κατασκευής της μοτοσυκλέτας, καθώς συνήθως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με υψηλά κόστη ενώ το εγχείρημα αυτό θέλει να το ανοίξει σε όλους.

Στο κέντρο, μια μικρή και ελαφριά κυψέλη καυσίμου χορηγία της κορεατικής εταιρείας Doosan Fuel Cell, ικανή να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτροκινητήρα υψηλής απόδοσης, σχεδιασμένο εξ αρχής από την ομάδα για να δώσει προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του εγχειρήματος σε σύγκριση με εμπορικά διαθέσιμους που είχαν αρχικά δοκιμαστεί. Όλα τα ανωτέρω μετά από αρκετή μελέτη για την βελτιστοποιηση της τοποθέτησης και κόπο, εδράζουν σε ένα πλαίσιο Ducati 900SS με τις αναγκαίες τροποποιήσεις για να χωρέσει όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα όπως την ανθρακονημάτινη δεξαμενή υδρογόνου υψηλής πίεσης, τον κινητήρα, τα ηλεκτρονικά, το συστημα ψύξης και την μπαταρία υποβοήθησης.

Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος του project, Aditya Mehrotra,παρότι η ομάδα δεν είναι η πρώτη που δημιουργεί υδρογονοκίνητη μοτοσυκλέτα, είναι η πρώτη που διαθέτει την τεχνογνωσία στον κόσμο. Με την υποδομή υδρογόνου να είναι ακόμα στα σπάργανα, πλην εξαιρέσεων, δύσκολα θα βρεις πρατήριο. Αλλά τέτοια projects είναι αυτά που βάζουν τα θεμέλια για να αλλάξουν τα δεδομένα των υποδομών.

H μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα εργαστηριακό πρωτότυπο, αλλά είναι και ένα σήμα προς τη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, πως το μέλλον των δύο τροχών μπορεί να είναι καθαρό, γρήγορο και απολαυστικό με υδρογόνο και ίσως πιο ελαφρύ από ότι αν την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ αναλαμβάνουν συστοιχίες μπαταριών. Οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου μπορούν επίσης να γεμίζουν σε μόλις 5 λεπτά, αποφεύγοντας έτσι και τις πολύωρες φορτίσεις.