Akrapovic: Γιατί ήταν αποκαλυπτική η επίσκεψη στο εργοστάσιό της

Μοτοσυκλετιστική εκδοχή «Charlie and the Chocolate Factory»

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/2/2019

Καμία επιγραφή, καμία ένδειξη, δεν θα σε προειδοποιήσει πως βρίσκεσαι έξω από το εργοστάσιο της Akrapovic, πως αυτό που βλέπεις από μακριά είναι ο τοίχος πίσω από τον οποίο συνυπάρχουν ταυτόχρονα οι MotoGP μοτοσυκλέτες που σε λίγες μέρες θα παλέψουν για τον πρώτο τους αγώνα! Όλα τα μεγάλα μυστικά, η επιτομή της μηχανολογίας της μοτοσυκλέτας, συνυπάρχει σε έναν χώρο και μόνο όταν δεν πρόκειται για την πίστα, κι αυτός ο χώρος είναι ένα γκρίζο, ντιζαϊνάτο συγκρότημα κτηρίων έξω από το χωρίο Ivančna Gorica! Το μόνο που θα προδώσει την τοποθεσία στον τυχαίο ξένο περαστικό, μιας και δεν υπάρχει Σλοβένος που δεν γνωρίζει την Akrapovic, είναι ο απόκοσμος μοτοτζιπί ήχος, που κατακλύζει τον γειτονικό λόφο σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού, στο γιγάντιο δωμάτιο που φιλοξενείται το δυναμόμετρο. Ένα από τα δυναμόμετρα. Κι αυτός ο ήχος, αυτή η μουσική για τα μοτοσυκλετιστικά αυτιά, ακούγεται κάθε μέρα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Να κάθεσαι στο πάρκινγκ, να κλείνεις τα μάτια, και να νιώθεις πως έρχεται κατά πάνω σου μία σφαίρα 160 κιλών με τριακόσια χιλιόμετρα! Επιλογή τους να μην υπάρχει σημαία, επιγραφή, τεράστια γράμματα στην οροφή. Για να μην έρχεται ο περαστικός και ζητάει επισκέψεις. Μερικές πόρτες ανοίγουν δύσκολα και μονάχα σε λίγους κι εκλεκτούς, όχι γιατί υπάρχει κάποιο κλειστό κλαμπ, όχι γιατί οι μύτες είναι ψηλά, αλλά γιατί έξω από αυτές τις πόρτες περιμένουν στην σειρά να αρπάξουν οτιδήποτε μπορούν… Ποιοι; Φανταστείτε ένα σκηνικό που εύκολα θυμίζει ταινία με ζόμπι που έχοντας τα χέρια απλωμένα, προσπαθούν να αρπάξουν οτιδήποτε βρουν μπροστά τους, κι έτσι αναγκαστικά οφείλεις πιάνοντας το χερούλι της πόρτας, να είσαι προσεκτικός ώστε κανένας να μην ορμήσει μέσα.

Ξεναγήσεις στο εργοστάσιο έχουν γίνει αρκετές όλα αυτά τα χρόνια, σχεδόν δεκαπέντε δημοσιογράφοι το επισκέπτονται σε ετήσια βάση, αν και θα πρέπει κανείς να κοιτά πλέον μονάχα εκείνες από το 2017 και μετά, καθώς τότε ολοκληρώθηκε η τελευταία μεγάλη αναβάθμιση, παρόλο που αυτή πρέπει να θεωρείται διαρκής και μόνιμη. Αλλοίμονο αν πηγαίνεις σε ένα εργοστάσιο ανά διετία και αναγνωρίζεις κάθε γωνιά του, αυτό θα σήμαινε στασιμότητα. Η μεταφορά της παραγωγής στο νέο εργοστάσιο ξεκίνησε στα τέλη του 2014, κι αν ψάξετε να βρείτε τις καταγραφές των δημοσιογραφικών ξεναγήσεων τα τελευταία δύο χρόνια, που σημαίνει το πολύ τριάντα στο σύνολο, καμία τους δεν πρόκειται να περιέχει αυτά που τώρα έχουμε απλά και μόνο σε σημειώσεις. Μην το εκλάβετε ως προσπάθεια υπερηφάνειας, από εμάς δεν πρέπει να περιμένετε κάτι τέτοιο άλλωστε, όχι, η αναφορά αυτή και η σύγκριση γίνεται γιατί βοηθά εσάς, τους αναγνώστες, να καταλάβετε την προσπάθεια διαφύλαξης της πληροφορίας, από τον καλύτερο κατασκευαστή εξατμίσεων στον κόσμο. Αν κι αυτός ο τίτλος εργασίας για την εταιρεία του Igor Akrapovic, να ξέρετε πως την μειώνει και δεν την εξυψώνει, καθώς συμβαίνουν εκεί μέσα πολλά περισσότερα πράγματα από την κατασκευή των καλύτερων εξατμίσεων στον κόσμο.

Το MOTO επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Akrapovic το 2001, συνοδευόμενο από τον Ντίνο Νικολαϊδη, ιδιοκτήτη της TECNO MOTO, αποκλειστικού εισαγωγέα στην Ελλάδα. Τότε η Akrapovic ήταν ήδη παγκοσμίως αναγνωρισμένη και κατά μία σύμπτωση είχε ήδη δύο χρόνια στο νέο της εργοστάσιο, ξεφεύγοντας από τα όρια της βιοτεχνίας. Ένα χρόνο πριν είχε αποκτήσει τον πρώτο της τίτλο στα WSBK με τον Colin Edwards που αποτελεί πρεσβευτή της, κι έναν χρόνο μετά θα έμπαινε στα MotoGP για πρώτη φορά. Η πορεία της ήταν ήδη ιλιγγιωδώς ανοδική κι αμέσως μετά θα πατούσε και το κουμπί της πυροδότησης για να εκτοξευθεί περνώντας την στρατόσφαιρα, απομακρυνόμενη μια και καλή έτη φωτός από τον ανταγωνισμό. Ακόμη κι έτσι όμως, το 2001 είχαμε πάει απλά σε μία βιοτεχνία, μιας και τώρα μπήκαμε στην NASA την ίδια! Μονάχα αυτή την σύγκριση πρέπει να φέρνετε στο μυαλό σας, φανταστείτε: Κρατάμε στα χέρια μας το τεύχος του 2001 που απεικονίζει τον Igor Akrapovic μαζί με τον καλό του φίλο Ντίνο Νικολαϊδη –ας το αφήσουμε έτσι αυτό μετέωρο, καθώς απαιτείται πολυσέλιδο άρθρο για να εξηγήσουμε τι ακριβώς συνδέει αυτούς τους δύο- και τους δείχνουμε πως τότε φτιάξαμε με τα ίδια μας τα χέρια ένα τελικό εξάτμισης. Ακολουθεί χαμόγελο αμηχανίας. «Τώρα που θα μπούμε στο αυτοκίνητο και θα πάμε μία ώρα μακριά, στο νέο εργοστάσιο όπου θα σου δείξουμε τα πάντα από την αρχή ως το τέλος, να μας πεις μετά αν αυτό που έκανε το ΜΟΤΟ τότε γίνεται το ίδιο εύκολα και σήμερα, ή αν έστω γίνεται».

Να σας προϊδεάσουμε: Δεν γίνεται.

Οι διαδικασίες, η τεχνική, η τεχνολογία υλικών, οι κολλήσεις, ο ποιοτικός έλεγχος, τίποτα δεν είναι ίδιο και τίποτα δεν είναι απλό. Η Akrapovic αυτή την στιγμή δεν έχει ανταγωνισμό, κι αν υπάρχει κάποιος που χρειάζεται επιχειρήματα για αυτή την τοποθέτηση, τότε απλά θα πρέπει να περιμένετε την επιστροφή στην Αθήνα και την ανάλυση της διαδικασίας. Μία ανάλυση που αν όχι η πλέον, τότε να περιμένετε πως θα είναι σίγουρα μία από τις πιο λεπτομερείς από την απαρχή του νέου εργοστασίου, καθώς οι διήμερες ξεναγήσεις σπανίζουν και βγαίνουν εκτός από τον μέσο όρο των δεκαπέντε επισκέψεων τον χρόνο που προαναφέραμε. Κι αυτό βασισμένο στα λεγόμενα του προκατόχου του εργοστασίου που μας συνόδευε όλη την ώρα, τον κλειδοκράτορα που είχε στην κατοχή του τα κλειδιά κάθε πόρτας. Όχι δεν ήταν επειδή μας αγάπησε, παρότι η επίσκεψή μας κορυφώθηκε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά γιατί κι αυτή την φορά, όπως πριν από 18 χρόνια, την πρώτη πόρτα μας την άνοιξε ένας Νικολαΐδης, ο υιός Μάριος αυτή την φορά! Διστακτικά μας άφησαν να τραβήξουμε και πλάνα video μέσα στις μετρημένες φωτογραφίες. Κι αυτή η πρακτική ελέγχου που όλοι οι κατασκευαστές έχουν για τα εργοστάσιά τους, και υπερθετικά ίσως η Akrapovic, δεν είναι προϊόν μυστικοπάθειας. Εκτός από τον διαρκή αγώνα να περιφράξουν τα δικά τους αγαθά που τους έχουν κάνει να ξεχωρίζουν, η Akrapovic διαφυλάσσει τα μυστικά τρίτων, στην προκειμένη περίπτωση σχεδόν ολόκληρου του grid των MotoGP, των κορυφαίων στο Dakar, στο Enduro και το Motocross, των WSBK και πολλών νέων μοντέλων που εμείς δεν ξέρουμε καν πως ετοιμάζονται!

Για τους Έλληνες λοιπόν τα πράγματα στην Akrapovic μπορούν να είναι λιγάκι πιο φιλικά, έως πολύ. Άλλωστε δεν βγαίνει ένα τέτοιο εργοστάσιο από τον προγραμματισμό του για να φτιάξει μία και μόνο εξάτμιση για μία και μόνο μοτοσυκλέτα που δεν πρόκειται ποτέ να πουληθεί. Ναι δεν τον κάνει καμία φορά, το κάνει δύο! Αν βέβαια το όνομα αυτών ξεκινά με DCR και φτιάχνονται στην Ελλάδα! Στην φετινή EICMA οι άνθρωποι της Akrapovic άφηναν το περίπτερό τους για να επισκεφτούν εκείνο της DNA και να δουν από κοντά την ελληνική DCR-018 για πρώτη φορά, ώστε να έχουν ολοκληρωμένη εικόνα για τις μοναδικές εξατμίσεις που κατασκεύασαν κι έστειλαν στην Ελλάδα.

Τέτοιος είναι ο δεσμός λοιπόν, κι έτσι στα επόμενα τεύχη, αλλά κι εδώ στην σελίδα μας μέσω ενός video που αντίστοιχου –με δημοσιογραφική προσέγγιση- δεν υπάρχει, θα αποκαλύψουμε όλες τις διαδικασίες. Σε μία φορά κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Βλέπετε η Akrapovic είναι ο μόνος κατασκευαστής εξατμίσεων που διαθέτει χυτήριο τιτανίου, εκτός από το γεγονός πως είναι η μόνη εταιρεία που κατασκευάζει σωλήνες τιτανίου με αυτό τον τρόπο… Και τους πήρε 8 χρόνια να το εκκινήσουν φωνάζοντας τους καλύτερους στον κόσμο, δείχνοντας μας αναλυτικά όλη την διαδικασία. Αυτό από μόνο του λοιπόν αξιώνει ξεχωριστό κι αναλυτικό άρθρο, ώστε να μάθουμε όλοι για την χύτευση τιτανίου. Πόσο μάλιστα για τον τρόπο που γίνονται οι σωληνώσεις, για τις κούρμπες και τα μυστικά της συγκόλλησης, πριν φυσικά δούμε το R&D και πώς αυτό δουλεύει, μέσα από συνεντεύξεις με τα υψηλότερα στελέχη, τους ανθρώπους που γνωρίζουν όλα τα μυστικά!

Η Akrapovic είναι ένας ολόκληρος κόσμος και η κατασκευή εξατμίσεων είναι ένα κομμάτι της, καθώς η έρευνα και η εξέλιξη είναι ίσως ακόμη πιο σημαντική ενώ οι ειδήσεις που βγαίνουν από μία σύντομη κουβέντα μαζί τους, βαρύγδουπες. Πολλοί κατασκευαστές βρίσκουν εκεί την επέκταση του δικού τους R&D και τις απαντήσεις που χρειάζονται, κι αυτό είναι το γεγονός που καθιστά την Akrapovic μοναδική, όπως σύντομα θα δείτε…

Ετικέτες

Αποκλειστικό

https://bit.ly/MOTO_666

Νέα Μοντέλα

Επικαιρότητα

Αποστολή στη Βουλγαρία: Οδηγούμε τις Harley-Davidson 2025 στη Σόφια

Πρώτη επαφή με τις μοτοσυκλέτες της H-D στη γειτονική χώρα

Από το

motomag

2/5/2025

Πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι αστραπή για να πάρουμε μια πρώτη γεύση από όλα τα νέα μοντέλα της εταιρείας που θα είναι και πάλι ενεργή στη χώρα μας

Όπως σας είχαμε ενημερώσει η Harley-Davidson αποτελεί πλέον μέρος του brand portfolio του Fais Group και εμείς βρεθήκαμε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τους ανθρώπους του ομίλου, τον Κωνσταντίνο Νούσια, διευθυντή μάρκετινγκ του group και τον εμπορικό διευθυντή Κώστα Καλατζόπουλο και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας για τη Σόφια. Εκεί βρισκόταν εκείνες τις ημέρες το γνωστό φορτηγό της H-D με όλα τα νέα μοντέλα, μία καλή ευκαιρία για μία πρώτη γνωριμία με τις ανανεώσεις και τις αλλαγές τους. Φτάσαμε απόγευμα στη γειτονική χώρα με βροχερό καιρό και φύγαμε κατευθείαν για τις εκεί εγκαταστάσεις της Harley-Davidson και την ενημερωτική παρουσίαση που είχαν ετοιμάσει για εμάς οι άνθρωποι της αμερικάνικης εταιρείας.

Η H-D ιδρύθηκε στο Milwaukee το 1903 όταν ο William S. Harley και τα αδέλφια Arthur, Walter και William A. Davidson κατασκεύασαν την πρώτη τους μοτοσυκλέτα μέσα σε ένα μικρό ξύλινο υπόστεγο και μας είναι γνωστή σήμερα για τους δικύλινδρους κινητήρες διάταξης «V» αλλά και ένα τεράστιο δίκτυο φαν κλαμπ που απαρτίζεται από δεκάδες λέσχες με πιο γνωστό το Harley Owners Group (H.O.G.), μέλη του οποίου μας συνόδευσαν στην αποστολή.

Κατά την διάρκεια της παρουσίασης, οι άνθρωποι της Harley-Davidson μας πληροφόρησαν πως οι εγκαταστάσεις τους στην Ελλάδα θα είναι σύντομα γεγονός και θα βρίσκονται στην περιοχή Βάρης – Κορωπίου. Επίσης μάθαμε πως όλα τα νέα μοντέλα της Harley, φέρουν φρένα Brembo, τρεις χάρτες οδήγησης, συνδεσιμότητα με κινητό και εκδόσεις CVO (εκτός των sport). Σημαντικό επίσης είναι να αναφέρουμε πως η εταιρεία χρησιμοποιεί για το 2025 δύο διαφορετικούς κινητήρες, τον αερόψυκτο δικύλινδρο διάταξης «V» Milwaukee-Eight 117, 1.917 κυβικών και τον υγρόψυκτο δικύλινδρο διάταξης «V» Revolution Max, σε δύο εκδόσεις με 975 και 1.252 κ.εκ.

Η μέρα που οδηγήσαμε ήταν η επόμενη της άφιξής μας στη Σόφια. Ξυπνήσαμε το πρωί αντικρίζοντας έναν ηλιόλουστο καιρό που μας έφτιαξε από νωρίς τη διάθεση. Γρήγορα ξεκινήσαμε για τις εγκαταστάσεις της Harley-Davidson όπου και μας περίμενε ήδη το επιβλητικό φορτηγό που “στεγάζει” τις νέες μοτοσυκλέτες και γυρνά την Ευρώπη για τις αντίστοιχα εκδηλώσεις επισκεπτόμενο κάθε σημαντική αγορά για την αμερικάνικη εταιρεία.

Ντυμένοι με τον απαραίτητο εξοπλισμό, ανεβήκαμε σε μία από τις διαθέσιμες μοτοσυκλέτες και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας νιώθοντας για λίγο πως παίζουμε στο “Sons of Anarchy” καθώς το κομβόι με τις 20 και πλέον Harley-Davidson ξεκίνησε την πορεία του. Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι αυτή δεν ήταν μία κανονική αποστολή, όπως όλες τις άλλες που έχουμε συνηθίσει να πηγαίνουμε είτε στο εξωτερικό είτε στην Ελλάδα, όπου συνήθως οδηγούμε για πολλά χιλιόμετρα ένα μοντέλο ώστε να αποκτήσουμε για αυτό μια πολύ καλή πρώτη εικόνα. Οι μοτοσυκλέτες ήταν πολλές και ο χρόνος λίγος αλλά χρειάζεται κατανόηση καθώς πρόκειται για μία προσπάθεια από την εταιρεία που ξεκινά σε νέα βάση και το πλέον σημαντικό σε αυτό το σημείο είναι ότι η αρχή μόλις έγινε!

Η συγκεκριμένη εμπειρία οδήγησης είχε περισσότερο στόχο να μας βάλει ξανά στο αμερικάνικο πνεύμα, να θυμηθούμε τα πολλά και διαφορετικά μοντέλα που έχει η Harley Davidson και να μας μεταφέρει λίγη από την αύρα των μοτοσυκλετών από το Milwaukee έπειτα από την πολυετή απραξία της H-D στην Ελλάδα. Φυσικά και θα επανέρθουμε αναλυτικά για όποια από αυτές τις μοτοσυκλέτες μας δοθεί με το καλό για δοκιμή επί ελληνικού εδάφους.

Ας μην ξεχνάμε πως το MOTO είναι το μόνο Μέσο που έχει κάνει δικά του έξοδα και μάλιστα ιδιαίτερα υψηλά για να δοκιμάσει και να συγκρίνει την πιο φρέσκια των H-D. Μία κίνηση που είχε ως μόνο στόχο την πληρότητα και την απάντηση στην μόνιμη δέσμευση απέναντι στον αναγνώστη.

Πρώτη μοτοσυκλέτα που επιλέξαμε ήταν το Street Bob, με τον μίνιμαλ πίνακα οργάνων και με το τιμόνι να έρχεται ασυνήθιστα ψηλά. Η μοτοσυκλέτα των 293 κιλών -σε κατάσταση λειτουργίας- είναι αντικαταστάτης του Street Bob 114 και φέρει τον κινητήρα Milwaukee-Eight 117 έναντι του Milwaukee-Eight 114 του προηγούμενου μοντέλου. Ο κυβισμός του βρίσκεται στα 1.917,28 κ.εκ. και η απόδοση στους 98 ίππους και τα 16,62 κιλά ροπής στις μόλις 4.600 και 2.500 σ.α.λ. αντίστοιχα. Ο ήχος του κινητήρα είναι εξαιρετικός με μπόλικη ροπή από το ρελαντί και με τη δύναμη του να “απλώνει” σε όλο το φάσμα λειτουργίας. Μπροστά συναντάμε ένα τηλεσκοπικό πιρούνι 49 χιλιοστών και πίσω ένα monoshock αμορτισέρ 43 χιλιοστών με δυνατότητα ρύθμισης προφόρτισης ελατηρίου.

Ο εξοπλισμός είναι πλούσιος και περιλαμβάνει cornering ABS, traction control, Drag-Torque Slip Control (DSCS), Tire Pressure Monitoring System (TPMS), LED φώτα και USB θύρα φόρτισης. Το Street Bob ανήκει στην γκάμα “Cruiser” της H-D και η μοτοσυκλέτα του 2025 είναι 4 κιλά ελαφρύτερη έναντι της προηγούμενης, πάρα τα έξτρα κυβικά.

Συνεχίσαμε με τη Pan America 1250 που περιμέναμε πώς και πώς να δοκιμάσουμε, καθώς μιλάμε για την πρώτη adventure/crossover μοτοσυκλέτα στην ιστορία της Harley-Davidson και εκείνη που ίσως έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό. Είχαμε να την δούμε από προηγούμενο MEGA TEST ON-OFF που είχαμε κάνει δυσανάλογα μεγαλύτερο κόπο από τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες για να την έχουμε μαζί μας και ήταν μάλιστα και μία από τις πρώτες συγκριτικές δοκιμές της παγκοσμίως! Η μοτοσυκλέτα βγαίνει σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Pan America 1250 ST, Pan America 1250 Special και CVO Pan America 1250 και όλες φέρουν τον Revolution Max 1.252 κυβικών.

Η Pan America 1250 ST είναι η ασφάλτινη έκδοση με 17άρηδες τροχούς και χυτές ζάντες που παρουσιάστηκε πρόσφατα. Η Pan America 1250 Special είναι η πιο χωμάτινη έκδοση με 19αρη τροχό μπροστά και ακτίνες και η CVO φέρει επίσης ακτινωτές ζάντες με 19άρη τροχό εμπρός όπως επίσης και τρεις βαλίτσες, δύο πλαϊνές και μία κεντρική. Η ισχύς όλων των εκδόσεων είναι 150 ίπποι και οι αναρτήσεις τους είναι ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες από την Showa. Ο εξοπλισμός είναι υπερπλήρης και συναντάμε οθόνη TFT 6,8 ιντσών, TPMS, USB θύρα φόρτισης, EITMS, quickshifter, Vehicle Hold Control (VHC), Cornering Enhanced Anti-lock Brake System (C-ABS), Traction Control System (TCS), DSCS και πολλά ακόμη.

Εμείς οδηγήσαμε τις Pan America 1250 ST και Pan America 1250 Special. Ανεβαίνοντας στη μοτοσυκλέτα μας έκανε εντύπωση η μία και μοναδική θέση οδήγησης, εδώ δεν μπορείς να μετακινηθείς πάνω στη σέλα λόγω του σχήματός της και κατά συνέπεια είτε βολεύεσαι με αυτή είτε όχι. Εμείς βολευτήκαμε μια χαρά με τις εντυπώσεις να κερδίζουν η πολύ καλή λειτουργία των ηλεκτρονικά ελεγχόμενων αναρτήσεων αλλά και ο “ροπάτος” και εύστροφος κινητήρα που δείχνει με την απόδοσή του ότι δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τον ανταγωνισμό, αν και δεν φτάνει στα δικά του νούμερα απόδοσης. Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για τον ισχυρότερο κινητήρα της εταιρείας. Αναμένουμε το συγκεκριμένο μοντέλο για την πλήρη δοκιμή του στην Ελλάδα, ώστε να δούμε και τις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας εκτενέστερα αλλά και να πατήσουμε με αυτήν εκτός δρόμου κομμάτι.
Έπειτα ακολούθησε πήρε το Sportster S που φέρει τον υδρόψυκτο κινητήρα Revolution Max των 1.252 κυβικών, με την απόδοση να φτάνει στα 121 άλογα και τα 12,85 κιλά ροπής στις 7.500 και 6.000 σ.α.λ. αντίστοιχα, για μία από τις ελαφρύτερες μοτοσυκλέτες των Αμερικανών στα 221 κιλά χωρίς υγρά.

Το ανανεωμένο μοντέλο φέρει αλλαγή στο λογότυπο του ντεπόζιτου και έχει αυξημένη διαδρομή πίσω ανάρτησης κατά 60%, στα 82 χλστ. (92 χλστ. μπροστά) με το ύψος σέλας όμως να παραμένει στα 765 χιλιοστά. Η οθόνη είναι TFT 4 ιντσών και η μοτοσυκλέτα είναι εξοπλισμένη με TPMS, TCS, DSCS, C-ABS και θύρα USB. Πρόκειται ξεκάθαρα για ένα μοντέρνο muscle bike με τροχούς που βλέπουμε συνήθως σε bobber και 160άρι μπροστινό λάστιχο που δυσκολεύει τον αναβάτη στις επιτόπιες μανούβρες, αλλά το ξεχνάς μόλις ξεκινήσει η μοτοσυκλέτα. Εδώ να το τονίσουμε πως αισθανθήκαμε έντονη τη ζέστη από την εξάτμιση που περνάει πολύ κοντά στο δεξί μηρό του αναβάτη, με θερμοκρασία περιβάλλοντος στους 20 βαθμούς Κελσίου.

Στη συνέχεια δοκιμάσαμε το Breakout που εμφανισιακά θυμίζει την εικόνα που έχει ο μέσος άνθρωπος για τις μοτοσυκλέτες Harley-Davidson, μοιάζοντας περισσότερο από όλα με custom δημιουργία. Το αναβαθμισμένο μοντέλο, που ελάφρωσε κατά ένα κιλό έναντι του προηγούμενου στα 309 κιλά σε κατάσταση λειτουργίας. Φέρει τον αερόψυκτο δικύλινδρο κινητήρα των 1.917,28 κ.εκ. που αποδίδει όμως ένα περισσότερο ίππο φτάνοντας στους 104 στις 4.800 με τη μέγιστη τιμή της ροπής των 17,44 κιλών να κάνει την εμφάνισή της στις 3.000 σ.α.λ.

Με τροχό 21 ιντσών μπροστά, ίσιο τιμόνι και πλάτος πίσω ελαστικού 240 χιλιοστά είναι σίγουρα επιβλητικό και πολύ σταθερό στην ευθεία. Ο προβολέας LED είναι νέος και διαθέτει LCD οθόνη 4 ιντσών, σύστημα TPMS, TCS, DSCS, C-ABS αλλά και cruise control. Η θέση οδήγησης μας άρεσε πολύ με μόνη παραφωνία τη πολύ κοντινή απόσταση που έχουν οι καθρέφτες με τα grip.

Έπειτα ανεβήκαμε στην πολύ άνετη σέλα του Street Glide Ultra που ανήκει στη σειρά Grand American Touring των H-D και από την πρώτη επαφή με τη μοτοσυκλέτα καταλαβαίνεις ότι μπορείς να γυρίσεις όλο τον κόσμο μαζί της. Και αυτή η μοτοσυκλέτα φέρει τον Milwaukee-Eight 117 έναντι του “114” του προηγούμενου μοντέλου και αποδίδει πλέον 105 ίππους αντί για 93. Επίσης φέρει αναβαθμισμένη σέλα και ανάρτηση τόσο εμπρός όσο και πίσω. Το μάτι μας έπεσε αμέσως στην νέα τεράστια έγχρωμη οθόνη αφής 12,3 ιντσών με τα ηχεία των 50 watt να ξεχωρίζουν δεξιά και αριστερά της. Ο εξοπλισμός της αμερικάνικης Tourer μοτοσυκλέτας περιέχει τα πάντα, από πλοήγηση στην οθόνη με ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο για τις συνθήκες κίνησης και τον καιρό και ασύρματο Apple CarPlay με φωνητικές εντολές έως Vehicle Hold Control (VHC), TPMS, συνδυασμένα φρένα με Cornering ABS και Cornering traction control. Αξιοσημείωτο είναι ότι φέρει πλαϊνές βαλίτσες, top case, πλάτη συνεπιβάτη και το βάρος της μοτοσυκλέτας φτάνει τα 393 κιλά έναντι των 416 του προηγούμενου μοντέλου!

Η τελευταία μοτοσυκλέτα που είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε ήταν η Nightster Special, η οποία θα είναι και η πιο προσιτή από πλευράς τιμής της Harley-Davidson στη χώρα μας, αλλά και η πιο ελαφριά στα 225 κιλά σε κατάσταση λειτουργίας. Η μοτοσυκλέτα με τον Revolution Max των 975 κυβικών αποδίδει 92,4 ίππους και 9,9 kgm ροπής στις 7.500 και 5.750 σ.α.λ. αντίστοιχα. Είναι εξοπλισμένη με TFT οθόνη 4 ιντσών, θύρα USB, TCS, DSCS και TPMS. Μας άρεσε πολύ το ρετρό ντεπόζιτο χρώματος “Whiskey Fire” και η θέση οδήγησης που δημιουργεί άνετες γωνίες για τα πάνω και τα κάτω άκρα. Μας άρεσε επίσης η μίνιμαλ αισθητική της και η “ζωντάνια” του κινητήρα της.

Φυσικά και ένα από τα σημεία της πρώτης αυτής επαφής με τον ανανεωμένο στόλο της H-D, δεν θα μπορούσε παρά να είναι η τρέχουσα γεωπολιτική κατάσταση και το ενδεχόμενο οποιασδήποτε επιβάρυνσης. Κάτι το οποίο είναι παγωμένο αυτή τη στιγμή ως ενδεχόμενο ενώ επικρατεί αισιοδοξία και για το μέλλον απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο καθώς η Harley Davidson έχει διάφορα όπλα στη φαρέτρα της. Νέα εποχή για την H-D λοιπόν και μαζί, νέα προσέγγιση και για την Ελληνική αγορά με τα καλύτερα εγκαίνια, οδηγώντας την γκάμα της!