Ανεξάρτητη η Kawasaki Motors από σήμερα [VIDEO]

Φεύγει από την ομπρέλα της Kawasaki Heavy Industries
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/10/2021

Εγκαινιάζεται σήμερα η δομική αλλαγή για τις μοτοσυκλέτες της Kawasaki που αποχωρούν από τον τεράστιο όμιλο Kawasaki Heavy Industries και γίνονται μία ανεξάρτητη εταιρεία, σε μία προαναγγελθείσα κίνηση που την περιμένουμε εδώ κι ένα χρόνο.

Ανέκαθεν για την Kawasaki ο Οκτώβριος είναι μήνας αλλαγών, όπως και γενικά στην Ιαπωνική κουλτούρα και από σήμερα εφαρμόζεται πλέον και τυπικά, η κίνηση που είχαν εξαγγείλει. Αξίζει να τονίσουμε μία μικρή λεπτομέρεια, πως έχει προηγηθεί η μεταφορά της πώλησης αλλά και της γραμμής παραγωγής των μικρών αερόψυκτων δίχρονων και τετράχρονων κινητήρων που ακόμη κατασκεύαζε ο όμιλος για διάφορες χρήσεις, γεννήτριες κτλ, στην εταιρεία MHIM (Mitsubishi Heavy Industries Meiki Engines Co., Ltd θυγατρική του Mitsubishi Heavy Industries Group. Η μεταφορά αυτή ενεργοποιήθηκε 1η Φεβρουαρίου 2020 αλλά είχε κοινοποιηθεί με δελτίο τύπου επίσης Οκτώβριο, λίγους μήνες πριν, το 2019. Μετά την πώληση της γραμμής παραγωγής των μικρών κινητήρων, ήρθε και η ανακοίνωση για την ανεξαρτητοποίηση του τμήματος μοτοσυκλετών και κινητήρων και πλέον από σήμερα, 1/10/2021, τίθεται σε ισχύ.

Αυτό δείχνει πως η Kawasaki Heavy Industries ήθελε να απεμπλακεί από τον κύκλο εργασιών του μικρότερου και πιο αγαπημένου παιδιού της, του τμήματος μοτοσυκλετών, atv, jetski κτλ, σε ένα γενικότερο πλάνο αναδιάρθρωσης της βαριάς βιομηχανίας της. Ας μην ξεχνάμε πως η Kawasaki Heavy Industries έχει κατακτήσει την θάλασσα, την γη, τον αέρα και το διάστημα, είναι δηλαδή εμπλεκόμενη σε κάθε τομέα κίνησης με μηχανικό μέσο, από όλους όσους γνωρίζει η ανθρωπότητα αυτή την στιγμή. Η Kawasaki κατασκευάζει από πλοία, τρένα, κινητήρες αεροσκαφών, μέχρι πύραυλους και δορυφόρους και φαίνεται πως στην νέα εποχή των προδιαγραφών με αυστηρό έλεγχο των ρύπων στην βιομηχανία και των απότομων αλλαγών σε ορισμένους μόνο τομείς των μεταφορών, ενώ άλλοι προχωρούν πιο αργά, ήταν προς κοινό συμφέρον όλων, να υπάρξει διαχωρισμός εταιρειών. Η κίνηση αυτή αναμένεται απλά να βοηθήσει το τμήμα των μοτοσυκλετών σε ευελιξία, χωρίς όμως στην πράξη να χάσει την υποστήριξη από τον τεράστιο αυτό όμιλο.

Από σήμερα η Kawasaki Motors φαίνεται πως θα χρησιμοποιεί πολύ πιο συχνά το λογότυπο “River Mark” και το γνωστό σλόγκαν “Let the good times roll” πράγματα δηλαδή συνυφασμένα με την Kawasaki από την αρχή σχεδόν της πορείας της. Μέχρι στιγμής το “River Mark” ήταν ένα λογότυπο που έμπαινε σε πολύ λίγα προϊόντα και στην νεότερη ιστορία της Kawasaki ο κόσμος το είδε το 2014 στην H2R και αργότερα σε όλη την σειρά H2, όπως άλλωστε υπήρχε και παλαιότερα στις ιδιαίτερες αυτές μοτοσυκλέτες:

Η Kawasaki Heavy Industries θεώρησε τότε πως η πρώτη υπερτροφοδοτούμενη μοτοσυκλέτα μαζικής παραγωγής του κόσμου πρέπει να φέρει το συγκεκριμένο λογότυπο, που δηλώνει την τεράστια ιστορία του ομίλου και την κατασκευαστική του δεινότητα.

Οι αναγνώστες του ΜΟΤΟ θα θυμούνται τώρα, αυτά που πρώτοι στον κόσμο μάθαιναν πίσω στο 2015, όταν το ΜΟΤΟ οδηγούσε από τους πρώτους στον κόσμο την εξωφρενική H2R στο Τατόι, πως η τεχνογνωσία που υπήρχε απλωμένη στον όμιλο ήταν ο μόνος τρόπος να φτάσει ένας κατασκευαστής μοτοσυκλετών σε αυτό το αποτέλεσμα.

Φανταστείτε τις μεγάλες εταιρείες με τα τόσα πολλά κέντρα εξέλιξης σε διαφορετικούς τομείς που εσωκλείουν και ερευνητικά κέντρα ή αυτόνομα συνεργάζονται με πανεπιστήμια και εξωτερικούς συνεργάτες, σαν ένα τεράστιο αγρό που η γνώση έχει την μορφή πλούσιων οπωροφόρων δέντρων που οποιοσδήποτε ανήκει στην οικογένεια, μπορεί να τρυγήσει. Έτσι κατάφερε η Kawasaki Motors να χρησιμοποιήσει τεχνολογία που είχε αναπτυχθεί στο αεροναυπηγικό τμήμα για να φτιάξει μία γραμμή παραγωγής που συνδύαζε ακρίβεια πολλά επίπεδα κάτω από το χιλιοστό, με βιομηχανικό ρυθμό παραγωγής. Έτσι ώστε να φτάσουμε να έχουμε μία φτερωτή που παίρνει κίνηση από πλανητικό κιβώτιο δύο σχέσεων και αποτελεί την καρδιά του συστήματος του υπερσυμπιεστή για την σειρά H2. Όλες οι μεγάλες εταιρείες μεταδίδουν την γνώση από τμήμα σε τμήμα, και η BMW όταν σχεδίαζε τον εξακύλινδρο κινητήρα της σειράς μοτοσυκλετών K1600, στο τμήμα Μ των αυτοκινήτων απευθύνθηκε για να δει με ποιον τρόπο θα φτιάξει έναν τέτοιο στρόφαλο, που πρώτη φορά χρειαζόταν. Η διαφορά της Kawasaki είναι πως αυτή η γνώση ξεκινά από τον πυθμένα της θάλασσας, πηγαίνει στην επιφάνειά της, εκτείνεται στην στεριά, πετάει στον αέρα και ξεφεύγει και στο διάστημα… Αυτό είναι ένα τεράστιο εφόδιο  που δεν θα πρέπει να χαθεί από την φαρέτρα της εταιρείας, παρά την ανεξαρτητοποίηση του τμήματος μοτοσυκλετών και την γενικότερη βαθιά ανοικοδόμηση όλου του ομίλου.

Ας μην ξεχνάμε πως η Kawasaki ξεκίνησε να ασχολείται με τις μοτοσυκλέτες όταν το τμήμα των αεροσκαφών συνεργάστηκε και στην συνέχεια απορρόφησε την “Meguro Motorcycles” που είχε ιστορία από το 1937 αλλά που και οι δικές της ρίζες πηγαίνουν πίσω σε ένα ναυπηγείο μία δεκαετία νωρίτερα…

Πολύ συμπυκνωμένα, το «River Mark» είναι σύμβολο που δείχνει τα όρια να ξεπερνιούνται και πηγάζει στην εποχή πριν από την Kawasaki Heavy Industries στην απαρχή της εποχής «Meiji» δηλαδή της βιομηχανικής επανάστασης στην Ιαπωνία! Έρχεται απευθείας από το ναυπηγείο Kawasaki Tsukiji και το συναντάμε περίπου το 1870. Προσομοιάζει το ιδεόγραμμα “kawa” που στα ιαπωνικά σημαίνει ποτάμι και συμβολίζει την αέναη κίνηση προς τα εμπρός. Το βλέπουμε να χρησιμοποιείται με μεγάλη φειδώ στην νεότερη ιστορία του γκρουπ και μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις και πολύ σωστά έκαναν και το τοποθέτησαν στην σειρά H2 που πρακτικά είναι μοτοσυκλέτα που ενέπλεξε όλο τον όμιλο, κερδίζοντας τεχνογνωσία από πολλά διαφορετικά σημεία.

Φαίνεται πως το σύμβολο αυτό καθιερώνεται πλέον για τις μοτοσυκλέτες της Kawasaki, μιας και η ανακοίνωση στα ιαπωνικά, όπως και το video που ανέβασαν στον ιαπωνικό τους λογαριασμό, για την σημερινή πρώτη ημέρα ανεξαρτησίας, το χρησιμοποιούν ευρέως.

Καμία αλλαγή δεν θα υπάρχει για τους ιδιοκτήτες και πελάτες της Kawasaki ανά τον κόσμο , ενώ η Kawasaki USA που είναι από τις σημαντικότερες οντότητες μέσα στην Kawasaki Motors και που ετοιμάζεται για μία από τις μεγαλύτερες επεκτάσεις, έχει ήδη δηλώσει εδώ και ένα χρόνο, πως η οργανωτική αυτή αλλαγή δεν θα επηρεάσει στο παραμικρό τα σχέδια της εταιρείας. Ίσα, ίσα που θα δημιουργήσει ευκαιρίες για μεγαλύτερη ευελιξία στο μέλλον.

Να τονίσουμε πως οι πωλήσεις στην Ευρώπη καλπάζουν για την Kawasaki και μπορεί αυτή την στιγμή να μην είναι για την ελληνική πλευρά η πιο δυνατή περίοδος, καθώς γίνονται οργανωτικές αλλαγές και ζημώσεις εντός του ομίλου, αλλά εκτός Ελλάδας οι πωλήσεις της Kawasaki καλπάζουν με μεγάλο θετικό πρόσημο.

Η νέα εταιρεία πρακτικά συγκεντρώνει τα προϊόντα με τα οποία το ευρύ κοινό γνωρίζει το όνομα Kawasaki, καθώς επίσης συγκεντρώνει και την μαζική παραγωγή. Οι τομείς με τους οποίους ασχολείται η Kawasaki Heavy Industries δεν αποτελούν κομμάτι «βιτρίνας». Κι αυτός είναι άλλος ένας λόγος για να γίνει ο διαχωρισμός αυτός, ώστε βασικοί τομείς στους οποίους η Kawasaki Motors πάσχει οργανωτικά, να μπορούν να αναπτυχθούν καλύτερα.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”