Αντιμετώπιση ατυχήματος: Πράξε σωστά!

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

19/2/2019

Σίγουρα οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, έχει τύχει να γίνουμε μάρτυρες ή να βρεθούμε μπροστά σε ένα ατύχημα που μόλις έχει συμβεί με μοτοσυκλέτα και είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αισθανόμαστε αυτό το απελπιστικό συναίσθημα της αδυναμίας να προσφέρουμε ουσιαστική βοήθεια μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο. Εντάξει, τον γενικό κανόνα του ότι δεν μετακινούμε τον τραυματία και δεν του αφαιρούμε το κράνος τον γνωρίζουμε όλοι, αλλά το ερώτημα και το ζήτημα που τίθεται είναι τι μπορούμε να κάνουμε πέρα από αυτό, καθώς οι ενέργειες στις οποίες θα προχωρήσουμε και το πώς θα πράξουμε, μπορεί να κάνουν την διαφορά ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο!
Προσοχή όμως! Το παρόν κείμενο δεν φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τις χρήσιμες και πολύτιμες γνώσεις που μπορείτε να λάβετε παρακολουθώντας ένα σεμινάριο πρώτων βοηθειών (το ΕΚΑΒ οργανώνει αντίστοιχα προγράμματα). Ένα τροχαίο συμβάν, ακόμη και το πιο μικρό, στο οποίο εμπλέκεται μοτοσυκλέτα, είναι μια χαοτική σκηνή. Περιγράφοντας λοιπόν διάφορες πτυχές και ενέργειες που μπορούν να γίνουν, θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε το χάος μιας τέτοιας κατάστασης, προσαρμόζοντας τις βασικές γνώσεις ανάλογα με την περίπτωση.
Ξεκινάμε, λοιπόν, έχοντας πάντοτε στο μυαλό μας τέσσερα βασικά βήματα που πρέπει να γίνουν:
• Αποτρέπουμε τους επιπλέον τραυματισμούς
• Αξιολογούμε την κατάσταση
• Επικοινωνούμε με το ΕΚΑΒ
• Βοηθάμε τον τραυματία με πολλή προσοχή

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, είναι να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα χτυπήσει κανείς άλλος και δεν θα συμβεί κάποιο άλλο ατύχημα πάνω στο ατύχημα! Προσπαθούμε με οποιοδήποτε εμφανές μέσο να προστατέψουμε το σημείο του ατυχήματος και συμβάλλουμε στο να υπάρξει μια ροή στην κίνηση των άλλων οχημάτων, έστω κι αν χρειαστεί να παίξουμε τον ρόλο του τροχονόμου. Το σύνηθες είναι η περιέργεια των άλλων οδηγών και αναβατών να δημιουργήσει συμφόρηση, γεγονός που αυξάνει κατακόρυφα τον κίνδυνο ενός ακόμη ατυχήματος, αλλά δυσκολεύει και την γρήγορη πρόσβαση του ιατρικού προσωπικού στον τραυματία. Στην… περιφρούρηση του χώρου συμπεριλαμβάνεται και το ότι δεν επιτρέπουμε σε κανένα να αγγίξει τον άνθρωπο που έχει χτυπήσει, εκτός βέβαια από τους εξειδικευμένους διασώστες ή γιατρούς… Ακόμη όμως κι αν τύχει να βρίσκεται κάποιος που μπορεί να χειριστεί τέτοιες καταστάσεις στο σημείο, σιγουρευόμαστε ότι θα το κάνει με όλες τις προφυλάξεις ασφαλείας ξεκινώντας από το να φοράει γάντια.

Οι ενέργειες στις οποίες θα προχωρήσουμε και το πώς θα πράξουμε, μπορεί να κάνουν την διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο!

Στη συνέχεια, αναλύουμε και αξιολογούμε την κατάσταση. Πώς έγινε το ατύχημα; Μπορεί να είναι διαφορετικοί, για παράδειγμα, οι τραυματισμοί που προκύπτουν από μια μετωπική σύγκρουση και διαφορετικοί από μια πτώση σε λάδια. Αυτό θα μας βοηθήσει να ενημερώσουμε και πιο σωστά το ΕΚΑΒ και την αστυνομία για να αναφέρουμε το συμβάν. Όσο πιο πλήρεις είναι οι πληροφορίες που θα δώσουμε (όπως το πώς συνέβη, τον αριθμό των τραυματιών και το είδος των τραυμάτων, την ακριβή τοποθεσία κ.τ.λ.) τόσο πιο σωστή θα είναι και η αντιμετώπιση της βοήθειας που θα έρθει.
Αφού γίνουν οι παραπάνω ενέργειες, τότε και μόνο τότε θα προσπαθήσουμε να παρέχουμε βοήθεια στον ή τους τραυματίες. Υπενθυμίζουμε για άλλη μια φορά, ότι το συγκεκριμένο άρθρο δεν είναι υποκατάστατο ενός κανονικού σεμιναρίου πρώτων βοηθειών, αλλά σας παραθέτουμε μερικές βασικές συμβουλές για την αντιμετώπιση σοβαρών τραυμάτων. Γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι ποτέ δεν αφαιρούμε το κράνος από τον τραυματία, εκτός και αν δεν μπορεί να αναπνεύσει, διότι είναι πολύ επικίνδυνο να του τραυματίσουμε τον αυχένα. Αν όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναπνεύσει το κράνος πρέπει να βγει και πρέπει να γίνει με τη συνεργασία δύο ατόμων, όπου ο ένας θα κρατά όσο το δυνατόν ακίνητο τον αυχένα και ο άλλος θα βγάζει το κράνος με πολύ απαλές κινήσεις.

Αν η μη αναπνοή συνεχίζεται, τότε ανοίγουμε την αναπνευστική οδό με τον εξής τρόπο: πιάνουμε με τα δύο χέρια την κάτω γνάθο και πιέζουμε τους δύο δείκτες κάτω και πίσω από αυτήν. Με τους αντίχειρες τραβάμε κάτω το χείλος ενώ ταυτόχρονα ανασηκώνουμε προς τα πάνω την γνάθο. Έτσι σηκώνεται η επιγλωττίδα και ανοίγει η οδός του φάρυγγα, με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί καλύτερα ο αέρας. Στη συνέχεια προσπαθούμε να στηρίξουμε και να ακινητοποιήσουμε τυχόν σπασμένα κόκκαλα, όπως και να σταματήσουμε τυχόν αιμορραγίες πιέζοντας –αφού καθαρίσουμε- ένα ανοιχτό τραύμα. Βασικό είναι επίσης να ελαχιστοποιήσουμε τις κινήσεις του τραυματία μέχρι να έρθει το εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό, έτσι ώστε να εμποδίσουμε την επιδείνωση των υπαρχόντων τραυμάτων.

Καταλαβαίνουμε φυσικά όλοι, ότι όλα αυτά είναι απλώς μια επιδερμική προσέγγιση στην αντιμετώπιση ατυχημάτων στα οποία μπορεί να βρεθούμε παρόντες, με τον κάθε παράγοντα να αποτελεί από μόνος του αντικείμενο ξεχωριστών σεμιναρίων, όπως είναι η καρδιοαναπνευστική ανάνηψη, για παράδειγμα, το λεγόμενο CPR. Παρ' όλα αυτά, ακόμη κι αυτές οι βασικές γνώσεις μπορούν να κάνουν την διαφορά, αρκεί να αξιολογείται σωστά κάθε φορά η προτεραιότητα των ενεργειών που θα κάνουμε. Είμαστε μοτοσυκλετιστές και εξ ορισμού διανύουμε πολλά χιλιόμετρα ο καθένας μας στο δρόμο. Αυτό μας αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες να βρεθούμε (όχι να εμπλακούμε…) σε κάποιο ατύχημα, το οποίο δεν είναι απαραίτητο ότι θα περιλαμβάνει μόνο μοτοσυκλετιστές, αλλά μπορεί να αφορά κάποιον οδηγό αυτοκινήτου ή ακόμη και κάποιον πεζό. Το να γνωρίζουμε έστω και τα βασικά για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση είναι εξαιρετικά χρήσιμο και –δυστυχώς- πότε δεν ξέρεις πότε μπορεί να σου χρειαστεί, αν και είμαστε σίγουροι ότι ο καθένας μας εύχεται να μην χρειαστεί ποτέ…

Πρέπει να αξιολογείται σωστά κάθε φορά η προτεραιότητα των ενεργειών που θα κάνουμε

https://bit.ly/MOTO_654

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

17/5/2024

Ο Βρετανός θρύλος του BSB, Shane “Shakey” Byrne, μετά το ατύχημα που τον ανάγκασε να αποσυρθεί από τους αγώνες, προχώρησε σε μήνυση της διοργανώτριας αρχής των BSB διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 1 εκατομμυρίου λιρών, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο ο λόγος του σοβαρού τραυματισμού του ήταν ότι δεν είχαν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Ο Byrne, 47 ετών σήμερα, είχε πριν από 6 χρόνια, το 2018, ένα πολύ άσχημο ατύχημα στην πίστα του Snetterton. Η πτώση του ήρθε κατά την διάρκεια των δοκιμαστικών, με αποτέλεσμα ο έξι φορές Πρωταθλητής των Βρετανικών SBK -έχοντας συμμετάσχει και σε MotoGP & WorldSBK στην καριέρα του- να υποστεί πολλαπλά τραύματα στην σπονδυλική του στήλη, αφού χτύπησε πάνω στα προστατευτικά ελαστικά που υπάρχουν στα εξωτερικά όρια της πίστας. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης ήταν τέτοια, που ο Byrne αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αγωνιστική δράση, για να εργαστεί ως σχολιαστής σε αθλητικές εκπομπές στην τηλεόραση και στο youtube, ενώ παράλληλα έγινε και μάνατζερ του Bradley Ray.

BSB – Ο Shane Byrne διεκδικεί 1 εκατομμύριο λίρες από την διοργάνωση

Τώρα, αρκετά χρόνια μετά το ατύχημά του, ο Βρετανός αποφάσισε να προχωρήσει σε αγωγή εναντίον της Motorsport Vision Racing, ιδιοκτήτρια της πίστας και υπεύθυνης για τη διεξαγωγή αγώνων εκεί, και απέναντι στο Motorcycle Circuit Racing Board of Control, τη διοργανώτρια αρχή του Βρετανικού Πρωταθλήματος SBK (BSB). Στην αναφορά του υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να έχουν ληφθεί καλύτερα μέτρα προστασία στο γρήγορο κομμάτι, εκεί δηλαδή που έλαβε χώρα και το ατύχημά του.

Η νομική ομάδα του Byrne υποστηρίζει ότι μπροστά από τα λάστιχα, που χρησιμοποιούνται ως ανάχωμα πριν από τα τσιμεντένια στηθαία, θα έπρεπε να έχουν τοποθετηθεί αεροφράχτες (“air fences”) -όπως βλέπουμε στην άνω φωτογραφία. Μιλάμε στην ουσία για ένα τμήμα σκληρού υφάσματος, το οποίο γεμίζει με αέρα, απορροφώντας μεγάλο μέρος των δυνάμεων που αναπτύσσονται κατά την κρούση. Η σωτήρια λειτουργία των “φουσκωτών φραχτών” έχει αποδειχθεί πολλές φορές στους υψηλότερου επιπέδου αγώνες, όπως τα MotoGP, παρέχοντας κορυφαία επίπεδα ασφάλειας σε σύγκριση με τα παραδοσιακά λάστιχα και τις αχυρόμπαλες, ιδιαίτερα σε σημεία όπου αναπτύσσονται υψηλές ταχύτητες, καθώς οι φράχτες αυτοί λειτουργούν σαν μαξιλάρι. Η απουσία αυτών, σύμφωνα με τον Byrne και την νομική του ομάδα, ήταν που συντέλεσε στον τόσο σοβαρό τραυματισμό του Βρετανού. Όπως ισχυρίζονται, οι διοργανωτές απέτυχαν να εξασφαλίσουν την μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τους αγωνιζόμενους, ιδιαίτερα στα επικίνδυνα τμήματα της πίστας.

Από τη μεριά τους οι εναγόμενοι, Motorsport Vision Racing και Motorcycle Circuit Racing Board of Control, δηλώνουν ότι το ατύχημα του Byrne δεν μπορούσε να προβλεφθεί, ενώ οι τραυματισμοί του οφείλονται κυρίως στην ίδια την πτώση και όχι τα προστατευτικά. Σύμφωνα με τους ίδιους, είχαν ακολουθήσει όλα τα μέτρα που απαιτεί το πρωτόκολλο, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν ότι θα μπορούσε να συμβεί ένα ατύχημα όπως αυτό του Byrne -αν και σε τέτοιου είδους αγώνες πρέπει πάντα να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο σενάριο, ώστε να το αποφύγεις. Η υπερασπιστική τους γραμμή κλείνει με την διαβεβαίωση ότι ακόμα και αν υπήρχαν σε εκείνο το σημείο στρώματα αέρα, δεν θα έπαιζαν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, εξαιτίας της φύσης της σύγκρουσης.

Τώρα, ο δικαστής Bruce Blair είναι αυτός που θα αποφασίσει αν ο Byrne θα δικαιωθεί και αν θα πάρει τα χρήματα -ή μέρος αυτών- που ζητά. Η απόφασή του, ωστόσο, κρύβει και μία ακόμα συνθήκη, καθώς θα δημιουργήσει ιστορικό, ως προς το πώς αξιολογούνται και εφαρμόζονται τα μέτρα προστασίας σε αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού. Η δικαστική αυτή διαμάχη έρχεται να τονίσει τη συνεχιζόμενη κουβέντα στη Βρετανία, που έχει να κάνει με τις ευθύνες των διοργανωτών για την προστασία των αναβατών, αλλά και για το αν τα υπάρχοντα μέτρα ασφαλείας είναι επαρκή.

Η υπόθεση του Byrne έχει τραβήξει τα βλέμματα της μοτοσυκλετιστικής, και όχι μόνο, κοινότητας, πάνω της, αναδεικνύοντας τα ρίσκα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αναβάτες και πόσο σημαντική είναι η διαρκής εξέλιξη, όσον αφορά την ασφάλεια. Οι θαυμαστές του, αλλά και άλλοι αναβάτες έχουν δείξει την υποστήριξή τους στον Byrne, τονίζοντας την ανάγκη που υπάρχει για αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας, προκειμένου να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιου είδους ατυχήματα. Το Βρετανικό Πρωτάθλημα SBK αποτελεί ένα από τα πιο προβεβλημένα Πρωταθλήματα στον κόσμο, όμως ταυτόχρονα είναι και ένα από τα πιο επικίνδυνα, μετρώντας σχεδόν κάθε χρόνο τουλάχιστον έναν άσχημο τραυματισμό αναβάτη ή ακόμη και θάνατο.