Απαγόρευση μοτοσυκλετών λόγω εγκληματικότητας

Μια ανορθόδοξη τακτική στην Αφρική

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/7/2019

Η συνήθης φιλοσοφία, τουλάχιστον στην Ευρώπη, είναι να ενθαρρύνεται η χρήση των μοτοσυκλετών στις μεγάλες πόλεις, καθώς αποτελούν μεγάλο ποσοστό της λύσης για το κυκλοφοριακό χάος και την μόλυνση του περιβάλλοντος. Στην Αφρική όμως, όλο και περισσότερες πόλεις υιοθετούν την απαγόρευσή τους, ως μέσο καταπολέμησης της εγκληματικότητας.

Η πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, η Addis Ababa, είναι η πιο πρόσφατη πόλη στην οποία θεωρείται παράνομη η οδήγηση μοτοσυκλετών, μετά από μια έρευνα που κατέδειξε τα δίκυκλα ως μια από τις βασικές παραμέτρους της εγκληματικότητας, αφού έχουν χρησιμοποιηθεί σε ληστείες, σε ατυχήματα και σε βίαιες ενέργειες. Μια τέτοια τακτική δεν είναι πρωτόγνωρη στην Αφρική, εκεί όπου οι μοτοσυκλέτες είναι πιο άμεσα διαθέσιμες και αποτελούν το ιδανικό μέσο για γρήγορη μεταφορά (π.χ. από ένα σκηνικό εγκλήματος). Η Νιγηρία ήταν η πρώτη χώρα που εφάρμοσε την απαγόρευση, ενώ ακολούθησαν το Lagos, η Abuja και το Port Harcourt.

Παρ' όλα αυτά, οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί έχουν πάντα δύο όψεις, με έναν μεγάλο αριθμό νόμιμων εταιρειών να παραπονούνται ότι με αυτό το σκεπτικό κινδυνεύουν να καταστραφούν, ειδικά εταιρείες όπως αυτές της διανομής φαγητού. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος νόμος δεν παρέμεινε στην θεωρία, καθώς υπάρχουν αναφορές ήδη από την πρωτεύουσα της Αιθιοπίας για μαζικές κατασχέσεις μοτοσυκλετών προκειμένου να γίνει η εφαρμογή του. Η Deliver Addis –μια εταιρεία διανομής φαγητού- πόσταρε στην σελίδα της στο Facebook το εξής: "Η αναμενόμενη ημερομηνία εφαρμογής του νόμου ήταν η 7η Ιουλίου 2019, αλλά οι αξιωματούχοι που έχουν ως καθήκον την επιβολή του έχουν ήδη αρχίσει τις κατασχέσεις μοτοσυκλετών σε διάφορες περιοχές της πόλης και αναγκαστήκαμε να αναστείλουμε την λειτουργία μας για χάρη της ασφάλειας των διανομέων μας."

Σε μια πόλη που ήδη υποφέρει πολύ λόγω της ασφυκτικής κίνησης, οι αρχές της χώρας προσπάθησαν να λύσουν ένα πρόβλημα με έναν σαρωτικό νόμο, ο οποίος όμως επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος νόμιμων πολιτών και επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν τις μοτοσυκλέτες για επαγγελματικούς σκοπούς, αναγκάζοντάς τους να στραφούν στην επιλογή των αυτοκινήτων. Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως να δούμε αν στο άμεσο μέλλον θα μειωθεί η εγκληματικότητα και αν σε σύγκριση με την επιδείνωση του κυκλοφοριακού προβλήματος, άξιζε τον κόπο…

https://bit.ly/MOTO_674

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.