Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου

19/8/2015

Στο νότο της Αυστραλίας

Στην πόλη Perth παρέμεινα τρεις ολόκληρες μέρες. Εκτός από μια σύντομη γνωριμία με την πρωτεύουσα της πολιτείας Western Australia, ήθελα να αποτινάξω μακριά την κούραση των χιλιομέτρων της δυτικής ακτογραμμής και να ετοιμαστώ για το επόμενο σκέλος του "Australian tour 2015", την οριζόντια διάσχιση της Αυστραλίας – από την Perth που ήμουν, είχα να οδηγήσω 3.000 χιλιόμετρα ως την Adelaide.
Παράλληλα, ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στην μαύρη ΚΤΜ, διαπίστωσα πως δεν χρειαζόταν κάποια "φροντίδα" μετά από 11.150 χλμ. ταξιδιού. Έτσι, με ξεκούραστο κορμί, ανεβασμένη ψυχολογία και ετοιμοπόλεμη μοτοσυκλέτα, ξεκίνησα να ενώσω οδικά την δυτική με την ανατολική Αυστραλία, οδηγώντας πάνω στην διαδρομή που είχε ακολουθήσει πρώτος το 1841 ο τολμηρός Άγγλος εξερευνητής Edward John Eyre. Όπως καταλαβαίνετε, στον συγκεκριμένο οδικό άξονα δόθηκε τιμητικά το όνομα του πρωτοπόρου εξερευνητή (Eyre Hwy).

Πέντε υπήρξαν τα δυνατά περιστατικά που κατέγραψα στο "ημερολόγιο καταστρώματος" του Eyre Hwy. Το απρόσμενο κύμα ψύχους που έφτασε στα νότια παράλια της Αυστραλίας από την Ανταρκτική –για μια ολόκληρη μέρα οδηγούσα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Η διάσχιση της μεγαλύτερης ασφαλτοστρωμένης ευθείας της αυστραλιανής ηπείρου: είχε μήκος 146,6 χιλιόμετρα και βρισκόταν στη διαδρομή Balladonia – Caiguna. Η κωμόπολη Kimba, που ήταν ακριβώς στα μέσα της οριζόντιας διάσχισης της Αυστραλίας – δεν παρέλειψα να φωτογραφηθώ μπροστά στην σχετική ενημερωτική πινακίδα. Τα πανύψηλα βράχια Bunda Cliffs, που γκρεμίζονταν απότομα από ύψος 90 μέτρα μέσα στα νερά του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού. Και φυσικά, η διάσχιση της άνυδρης περιοχής Nullarbor Plan – η λέξη "nulla arbor" σημαίνει στα λατινικά "κανένα δέντρο" και δικαιολογημένα δόθηκε στην περιοχή, αφού δέντρο δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα…

Με την άφιξή μου στην πόλη Port Augusta (300 χλμ. βόρεια της Adelaide), η τρομερή αυστραλιανή έρημος αποτελούσε πια παρελθόν. Ναι, τα δύσκολα χιλιόμετρα στο μεγάλο νησί του Νότου είχαν περάσει. Από εδώ και πέρα, όλα θα ήταν αρκετά πιο εύκολα και ξεκούραστα…

Ο μεγάλος του ωκεανού δρόμος

Προσεγγίζοντας την Adelaide, την πρωτεύουσα της πολιτείας South Australia, τα ατελείωτα χιλιόμετρα της περιπλάνησής μου στην καρδιά της Αυστραλίας είχαν τελειώσει. Τρία μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Adelaide, Μελβούρνη, Καμπέρα) ήταν οι επόμενοι -και καθοριστικότεροι- σταθμοί στο "Australian tour 2015", που μετρούσε πλέον τα τελευταία του χιλιόμετρα.

Η Adelaide, που ιδρύθηκε το 1836 με σκοπό να αποτελέσει το διοικητικό κέντρο όλης της νότιας Αυστραλίας, χαρακτηριζόταν από ένα αρκετά σύγχρονο αστικό προφίλ, ενώ η φίλη Ελένη Βάσσου έμελλε να μου χαρίσει τις καλύτερες αναμνήσεις από την πόλη της.
Ταξιδεύοντας από την Adelaide στην Μελβούρνη, την σκυτάλη του ταξιδιού πήρε κατόπιν ο παραθαλάσσιος οδικός άξονας "Great Ocean Road" (G.O.R.). Μετά την εμπειρία της αυστραλιανής ερήμου, σειρά είχε ο Νότιος Ωκεανός να καλωσορίσει τον δίτροχο ταξιδιώτη του κόκκινου νησιού. Απολύτως σίγουρη για την ομορφιά και τη γοητεία της, η μεγάλη θάλασσα του νότου βάλθηκε εδώ να με αποπλανήσει με δαντελωτές ακτογραμμές, κλειστούς απάνεμους κόλπους, βατές και άγριες παραλίες, βραχώδεις σχηματισμούς (Loch Ard Gorge, London Bridge, Twelve Apostles) και έναν καταπράσινο μανδύα που κυλούσε μέχρι τα κύματα.

Με σήμα κατατεθέν τους φημισμένους βραχώδεις σχηματισμούς Twelve Apostles, ο G.O.R. αντιπροσώπευε έναν περίτεχνο πίνακα ζωγραφικής με έντονες πινελιές πρασίνου, αρμονικά συνδυασμένες με το απέραντο γαλάζιο του ωκεανού. Δικαίως χαρακτηρίζεται ως η θεαματικότερη παραθαλάσσια διαδρομή της Αυστραλίας.
Στην Μελβούρνη, τα πάντα "μύριζαν" Ελλάδα. Και όχι άδικα, αφού στην δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Αυστραλίας βρίσκεται η μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα της χώρας, με περισσότερους από 350.000 ομογενείς, σε σύνολο περίπου 700.000 Ελλήνων που υπάρχουν σ’ όλη την Αυστραλία.

Θερμή όσο και αξέχαστη υπήρξε η υποδοχή που έτυχα από τον Παναρκαδικό Σύλλογο της Μελβούρνης "Κολοκοτρώνης", αλλά και απ’ όλη γενικά την τοπική ομογενειακή κοινότητα. Ζεστές αγκαλιές, λουκούλλεια τραπεζώματα στην ελληνική συνοικία Oakleigh, συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα, δημοσιεύματα σε εφημερίδες και συνάντηση με την Ελληνίδα Πρόξενο της Μελβούρνης ήταν τα γεγονότα που γέμισαν τις τέσσερεις μέρες που παρέμεινα στην "Marvelous Melboune", μια πόλη που δικαίως καυχιέται για την υψηλή ποιότητα ζωής που προσφέρει στους 4.500.000 κατοίκους της…

Συνέχεια στην Νέα Ζηλανδία

Κτισμένη 580 χιλιόμετρα μακριά από την Μελβούρνη –και μόλις 280 χλμ. νοτιοδυτικά του Σύδνεϋ– η Καμπέρα, η πρωτεύουσα της Αυστραλίας, ήταν το τελευταίο αστικό κέντρο που έμελλε να επισκεφθώ πριν ολοκληρώσω το "Australian tour 2015". Αποχαιρετώντας την Μελβούρνη, το κοντέρ της ΚΤΜ 1050 είχε καταγράψει περισσότερα από 17.200 χιλιόμετρα, ενώ το ημερολόγιο του ταξιδιού πλησίαζε στην 40η σελίδα του.

Ο ευθυτενής οδικός άξονας Hume Hwy που ανέλαβε να με μεταφέρει στην διοικητική καρδιά της χώρας, κυριολεκτικά με κοίμισε. Σωτήριες στάθηκαν ευτυχώς οι φιλότιμες προσπάθειες της τοπικής φύσης, που με τα απεριόριστα χρώματα της παλέτας της, κατάφερε να ομορφύνει λίγο το σκηνικό της διαδρομής και να μετριάσει -εν μέρει- την ανία της οδήγησης.

Όπως στα άλλα αστικά κέντρα της Αυστραλίας, έτσι και στην Καμπέρα, ο τοπικός ομογενειακός πληθυσμός με αγκάλιασε με θέρμη και φρόντισε να μου χαρίσει όμορφες αναμνήσεις από παρουσία μου στην πόλη. Με ξεναγό τον αντιπρόεδρο της τοπικής ελληνικής κοινότητας κ. Πωλ Λεβεντή, έμαθα και γνώρισα ενδιαφέροντα πράγματα και καταστάσεις από την πολύχρονη παρουσία των Ελλήνων της αυστραλιανής πρωτεύουσας.

Ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου και η λέσχη "HELLENIC CLUB", εκτός από ύψιστα σημεία αναφοράς της τοπικής ελληνικής κοινότητας, αποτελούν παράλληλα κι έναν ισχυρό συνδετικό κρίκο μεταξύ των 8.000 Ελλήνων της Καμπέρα.
Και φυσικά, η μαύρη ΚΤΜ δεν παρέλειψε να με οδηγήσει στο Παλαιό Κοινοβούλιο, στο μνημείο "Australian Memorial War", στη Νέα Βουλή και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στα πιο φημισμένα αξιοθέατα της αυστραλιανής μητρόπολης…

Μπορεί η τελευταία μέρα του ταξιδιού να μην είχε πολλά χιλιόμετρα, μου επιφύλασσε όμως δυνατά συναισθήματα, όμορφες εικόνες και ανεξίτηλες αναμνήσεις. Με την επιστροφή μου στο Σύδνεϋ, έπεφταν οι τίτλοι της ταξιδιωτικής ταινίας δρόμου "Australian tour 2015", αυτό όμως δεν σήμαινε ότι η παρουσία μου στην ήπειρο της Ωκεανίας είχε τελειώσει.
Το αεροπορικό εισιτήριο Σύδνεϋ-Auckland που κρατούσα στα χέρια, σε λίγες μέρες θα με μετέφερε στους δρόμους της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί, στην σέλα μιας απαστράπτουσας Harley Davidson, θα ξεκινήσω το "New Zealand Tour". Και το ταξίδι στους μακρινούς αντίποδες της γης συνεχίζεται…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

23/7/2025

Στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, δημιουργείται ένα μοναδικό custom retro scooter – με έναν αερόψυκτο V4 diesel κινητήρα, που ήδη βρίσκεται σε λειτουργία!

Το εντυπωσιακό project ονομάζεται Dieselpunk και αποτελεί το πρώτο μεγάλο εγχείρημα της ρωσικής ομάδας Saint Peter’s Builds, η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο του customizing.

Το Dieselpunk υιοθετεί ένα μακρύ πλαίσιο με αισθητική που θυμίζει από το πλάι το παιδί μιας Lambretta και ενός τρακτέρ, με επιρροές και από κλασικά αυτοκίνητα, ενώ όλες οι επιφάνειες θα να είναι κατασκευασμένες από μέταλλο.

Η καρδιά του scooter είναι ένας V4 αερόψυκτος diesel κινητήρας που προέρχεται από το σοβιετικής εποχής ZAZ 968, ένα μικρό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε μεταξύ 1970 και 1994. Η επιλογή αυτού του κινητήρα είναι τουλάχιστον ασυνήθιστη με την τοποθέτηση να γίνεται μπροστά από το τιμόνι και το μοτέρ να βρίσκεται μεταξύ αυτού και του καλυμμένου εμπρός τροχού, ενώ οι κεφαλές του είναι εκτεθειμένες σε κοινή θέα, ενισχύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της κατασκευής. Βέβαια ασυνήθιστο είναι όλο το project με τους Ρώσους να θέλουν να κερδίσουν τις εντυπώσεις με αυτή την ακραία κατασκευή.

Ο συγκεκριμένος κινητήρας είναι κατασκευασμένος εν μέρει από αλουμίνιο και έχει απόδοση περίπου 50 ίππων από 1.200 κυβικά εκατοστά με τους Ρώσους να θέλουν να προσφέρουν επιδόσεις παρόμοιες με των σύγχρονων mega scooters με μία ρετρό αισθητικής δημιουργία. Αλλά αυτή είναι η αντίθεση που προσπαθούν να επιτύχουν με το στιλ του Dieselpunk.

Αντί για το 4τάχυτο κιβώτιο του αυτοκινήτου, το scooter θα χρησιμοποιεί CVT αυτόματη μετάδοση, προερχόμενη από snowmobile παρόμοιας ισχύος. Η τελική μετάδοση θα γίνεται μέσω άξονα και αλυσίδας, με ανακατεύθυνση 90 μοιρών προς τον μικρό πίσω τροχό.

Η εξάτμιση είναι χειροποίητη, τύπου downpipe, και η πρώτη δοκιμή του κινητήρα έχει ήδη πραγματοποιηθεί με επιτυχία.

Στο πρώτο making-of video που κυκλοφόρησε η ομάδα Saint Peter’s Builds, παρακολουθούμε τα αρχικά στάδια κατασκευής: την επεξεργασία του V4 κινητήρα και του συστήματος εξάτμισης. Προς το παρόν, δεν έχουν δοθεί περαιτέρω τεχνικές λεπτομέρειες ή χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του scooter που διεκδικεί τον άτυπο τίτλο το πιο ιδιαίτερου custom μοντέλου για το 2025 – ένα ρετρό τέρας με V4 diesel κινητήρα, εμπνευσμένο από τα σοβιετικά ZAZ και την αχαλίνωτη φαντασία των Ρώσων δημιουργών του. Θα καταφέρουν άραγε να το ολοκληρώσουν; Και ποιος θα είναι εκείνος που θα το οδηγήσει;