BMW GS Trophy 2020: Πρωταθλήτρια η ομάδα της Νότιας Αφρικής!

Ολοκληρώθηκε μετά από 2.500km γεμάτα δράση και διασκέδαση
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

17/2/2020

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε και μετά από οκτώ ημέρες ατελείωτης οδήγησης και προκλήσεων, ολοκληρώθηκε με επιτυχία το φετινό  BMW GS Trophy – ένας θεσμός που έχει δημιουργήσει και πραγματοποιεί εδώ και αρκετά χρόνια ο γερμανικός κολοσσός. Από τις 22 ομάδες που συμμετείχαν νικήτρια στέφθηκε η ομάδα της Νότιας Αφρικής, που τόσο το 2016 στη Ταϊλάνδη όσο και το 2018 στη Μογγολία είχε κερδίσει το τρόπαιο. Ήταν μια νίκη που κρίθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή, καθώς η ομάδα της Γαλλίας ήταν ιδιαίτερα ανταγωνιστική καταφέρνοντας τελικά να σκαρφαλώσει στη δεύτερη θέση την όγδοη μέρα.

Την έβδομη μέρα οι αναβάτες θα έπρεπε να διασχίσουν μια διαδρομή μήκους 375 χιλιομέτρων με αφετηρία τη λίμνη Tekapo και τερματισμό τη λίμνη Wakana που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Aspiring. Οι συμμετέχοντες παράλληλα είχαν να λάβουν μέρος σε δυο προκλήσεις.

Μέχρι να φτάσουν στο όρος Aspiring το καραβάνι έπρεπε να διασχίσει πολλά δύσβατα μονοπάτια, ποτάμια και χωματόδρομους. Η περιοχή είναι γνωστή επειδή εκεί πραγματοποιήθηκαν πολλά απ’ τα γυρίσματα της τριλογίας του “Άρχοντα των δαχτυλιδιών”, ενώ στις αρχές του 19ου αιώνα οι Μαορί έσκαβαν για χρόνια δημιουργώντας πολλά ορυχεία, με στόχο την εξόρυξη πολύτιμων πετραδιών και χρυσού. Η πρώτη δοκιμασία, το Akrapovic Challenge”, περίμενε τους αναβάτες μόλις 30 χιλιόμετρα μετά την αφετηρία και δεν είχε να κάνει με την εξάτμιση των F850GS, αλλά ήταν ένας δύσκολος και τεχνικός αγώνας. Η γεμάτη χαλίκια και πέτρες διαδρομή που έπρεπε να ολοκληρώσουν όλοι οι αναβάτες ήταν στην όχθη της λίμνης Wakana, με μεγάλη κλίση, με αποτέλεσμα πολλοί απ’ τους συμμετέχοντες να πέσουν. Εκεί αναμετρήθηκαν οι ομάδες της Νότιας Αφρικής και της Γαλλίας και το οποιοδήποτε λάθος μετρούσε διπλά, με τόσο μικρή διαφορά που τους χώριζε.

Έπειτα το καραβάνι συνέχισε την πορεία του μέσα προς τη δύση με κατεύθυνση της νοτιότερες Άλπεις της Νέας Ζηλανδίας, όπου σε αυτές περιλαμβάνεται και το ψηλότερο βουνό της χώρας, το Cook, με την υψηλότερη κορυφή του να φτάνει τις 3.724μ. Οι ομάδες πέρασαν από πολλές πεδιάδες, μονοπάτια και χαμηλότερες κορφές, καθώς και μέσα από μικρές πόλεις όπως το Naseby και το Wadderburn που φημίζονται για τους μεταλλωρύχους τους. Το απόγευμα πλέον οι μοτοσυκλέτες και αναβάτες έφτασαν στο φαράγγι Thompson, εκεί όπου τους περίμενε το Gate clutch Start”.

Η δεύτερη πρόκληση της ημέρας ήθελε τους αναβάτες να βάζουν μπροστά του κινητήρες των μοτοσυκλετών τους χωρίς τη χρήση της μίζας, αλλά σπρώχνοντάς τες και αφήνοντας απότομα το συμπλέκτη την ώρα που τις καβαλούσαν. Νικητής θα ήταν αυτός που θα έβαζε μπροστά τη μοτοσυκλέτα του και θα την ακινητοποιούσε διανύοντας τη μικρότερη δυνατή απόσταση. Η ομάδα της Ρωσίας στέφθηκε νικήτρια ολοκληρώνοντας την πρόκληση σε απόσταση μικρότερη από πέντε μέτρα – φαίνεται πως οι σχεδόν πολικές θερμοκρασίες της Ρωσίας έχει κάνει τους Ρώσους master στο να βάζουν μπροστά τις μοτοσυκλέτες τους χωρίς τη μίζα.

Η τελευταία μέρα ήταν και η καλύτερη με τους αναβάτες να ξεκινούν απ’ τη Wakana με προορισμό τη κορυφή του βουνού Coronet, όπου φημίζεται για το χιονοδρομικό του κέντρο. Η διαδρομή αποτέλεσε από μόνη της πρόκληση, καθώς διέσχισαν πάνω από 24 ποταμούς και πολλά τεχνικά και δύσκολα μονοπάτια, μέχρι να φτάσουν στον τερματισμό. Πολλοί απ’ τους συμμετέχοντες είδαν τις μοτοσυκλέτες τους να βυθίζονται και να γίνονται μούσκεμα στην προσπάθειά τους να περάσουν απ’ τη μια όχθη στην άλλη του ποταμού Arrow, που έφτανε σε βάθος μέχρι και το ένα μέτρο.

Η πρώτη πρόκληση που αντιμετώπισαν ήταν το Jerrycan Challenge”. Σε αυτή τη δοκιμασία ο ένας απ’ τα τρία μέλη της ομάδας καθόταν στη θέση του συνεπιβάτη, έχοντας στα χέρια του δύο άδεια μεγάλα δοχεία για νερό. Ο αναβάτης έπρεπε με ασφάλεια να διασχίσει ένα τεχνικό μονοπάτι δίπλα από ένα ρυάκι και μόλις έφταναν στο τέρμα του θα συναντούσαν το τρίτο μέλος της ομάδας. Εκεί, ο συνεπιβάτης με τον τρίτο έπρεπε να γεμίσουν τα δοχεία με νερό όσο ο αναβάτης ξεκουραζόταν για να ξανακάνει την ίδια διαδρομή – αυτή τη φορά με περισσότερο βάρος απ’ τα γεμάτα δοχεία με νερό- και να τερματίσει σημειώνοντας το ταχύτερο χρόνο.

Η τελευταία δοκιμασία, το Final parcour”, πραγματοποιήθηκε στην κορυφή του Coronet, χαρίζοντας στο καραβάνι μια καθηλωτική θέα απ’ τη πεδιάδα που ξεδιπλωνόταν μπροστά τους, ενώ φαινόταν και η λίμνη Wakatipu. Οι άνθρωποι της διοργάνωσης είχαν σχεδιάσει μια διαδρομή με κώνους και διάφορα εμπόδια, την οποία οι αναβάτες θα έπρεπε να την ολοκληρώσουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, χωρίς να σβήσει η μοτοσυκλέτα τους και χωρίς να πέσουν. Ακόμη, η δοκιμασία έδινε διπλούς βαθμούς και με τις ομάδες να έχουν μικρή βαθμολογική διαφορά μεταξύ τους, η ένταση κορυφώθηκε. Ωστόσο, η εμπειρία των αναβατών της Νότιας Αφρικής απ’ τις προηγούμενες επιτυχίες τους, τους βοήθησε στο να ξαναστεφθούν νικητές για άλλη μια φορά.

“Στο ξεκίνημα της ημέρας μας χώριζαν μόλις πέντε βαθμοί απ’ τη δεύτερη ομάδα και ήμασταν πολύ στρεσαρισμένοι και νευρικοί. Υπεραναλύαμε τα πάντα! Για αυτό και αντιμετωπίσαμε μερικά προβλήματα στο Jerrycan αλλά δεν πτοηθήκαμε. Ο Brandon Grimsted της ομάδας της Νότιας Αφρικής συνέχισε λέγοντας: “Το Final parcour ήταν μια απ’ τις πιο τρομακτικές προκλήσεις που έχω λάβει μέρος ποτέ. Αλλά ήταν υπέροχη και καταφέραμε να σημειώσουμε τον ταχύτερο χρόνο χωρίς λάθη. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που κερδίσαμε το τρίτο BMW GS Trophy!”

Τελική κατάταξη:

1 South Africa 394

2 France 382

3 Italy 380

4 Netherlands 375

5 South Korea 361

6 Latin America 355

7 Brazil 335

8 Russia 316

9 Mexico 295

10 Argentina 278

11 Middle East 268

12 Australia 264

13 USA 254

14 Nordic 246

15 UK 238

16 Thailand 222

17 Japan 218

18 Malaysia 208

19 India 200

20 Int. Female Team I 169

21 North Africa 146

22 Int. Female Team II 118

 

Ετικέτες

MotoGP: Nadia Padovani - H οπτική της γυναίκας στο τιμόνι της BK8 Gresini Racing

H Nadia Padovani συνεχίζει να έρχεται αντιμέτωπη με σεξιστικές συμπεριφορές, παρά τις σημαντικές επιτυχίες της Gresini υπό την διοίκηση της
Nadia Padovani
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

11/12/2025

Η Nadia Padovani μιλά ανοιχτά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει από τότε που ανέλαβε την Gresini Racing το 2021.

Αναλαμβάνοντας τα ηνία της Gresini Racing μετά τον τραγικό θάνατο του συζύγου της και πρώην αναβάτη Fausto Gresini, από COVID-19 στις αρχές του 2021, η Nadia Padovani βρέθηκε ξαφνικά να κουβαλά το διπλό βάρος της προσωπικής απώλειας και την ευθύνη να κρατήσει ζωντανή μια από τις ιστορικότερες ομάδες στα paddock των MotoGP.

Nadia Padovani

Καθώς ο σύζυγος Fausto της είχε ζητήσει να πουλήσει τα πάντα αν του συνέβαινε ποτέ κάτι, εκείνη παρά τις επιθυμίες του, μόλις μια μέρα πριν από την κηδεία του Fausto, αποφάσισε να συνεχίσει και να ανασυγκροτήσει την ομάδα των MotoGP, με τη στήριξη των γιων της.

Nadia Padovani

Παρά το δυστυχές πλαίσιο ανάληψης της ηγεσίας, κατάφερε να μεταμορφώσει τη Gresini σε μια από τις πλέον ανταγωνιστικές ομάδες της σύγχρονης εποχής, έχοντας από το 2022 κατακτήσει νίκες με όλους τους αναβάτες που παρέταξε, ενώ ανέβηκε στο top-3 του πρωταθλήματος με τους Enea Bastianini, Marc Marquez και Alex Marquez.

Nadia Padovani

Το 2025 η ομάδα πανηγύρισε τέσσερις νίκες χάρη στους Alex Marquez και Fermin Aldeguer, με τον πρώτο να τερματίζει δεύτερος στη συνολική βαθμολογία οδηγώντας Ducati μοτοσυκλέτα προηγούμενου έτους.

H BK8 Gresini Racing κατόρθωσε υπό την ηγεσία της Padovani το 2025 να κερδίσει του τίτλ

Nadia Padovani

ους τόσο για τον καλύτερο ανεξάρτητο αναβάτη (Alex Marquez) όσο και για την καλύτερη συνολικά ανεξάρτητη ομάδα, εξασφαλίζοντας για το 2026, στον Alex Marquez εργοστασιακή μοτοσυκλέτα του ίδιου έτους, για πρώτη φορά ως αναβάτης της Gresini.

Nadia Padovani

Παρά τις επιτυχίες, η ίδια λέει πως ο σεξισμός δεν σταμάτησε ποτέ. Όπως αποκάλυψε σε συνέντευξη της, η αρνητική αυτή αντιμετώπιση ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της.

Όταν ρωτήθηκε αν κάποιοι χορηγοί αποχώρησαν μετά τον θάνατο του Fausto και τη δική της ανάληψη της ομάδας, απάντησε:
“Πολλοί όχι, γιατί είχαν μεγάλη αγάπη για τον Gresini. Αλλά κάποιοι το έκαναν. Ένας μεγάλος χορηγός, μια εταιρεία από την Άπω Ανατολή που επρόκειτο να έρθει το 2022, όταν έμαθαν ότι ο Fausto δεν ήταν πια μαζί μας, δεν ήθελαν πλέον να συμμετέχουν.
Δεν τους άρεσε η ιδέα να υπάρχει μια γυναίκα επικεφαλής της ομάδας. Ήταν μεγάλο πλήγμα”.

Nadia PadovaniΗ Padovani θυμάται την πίεση εκείνων των πρώτων ημερών:
“Όταν αποσύρθηκαν, είχα μόλις δώσει το ΟΚ στη Ducati για τις μοτοσυκλέτες. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Υπήρχαν τόσα πολλά προβλήματα το 2021, μικρά πράγματα που όλα μαζί γίνονταν ασφυκτικά. Αλλά τα καταφέραμε”.

Παρά τις επιτυχίες και την αναγνώριση που έχει πλέον κερδίσει μέσα στο paddock, παραδέχεται ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν στιγμές μέσα στο ίδιο της το γκαράζ όπου άνδρες απευθύνονται σε άλλους άνδρες, “υποθέτοντας ότι μια γυναίκα δεν ξέρει πώς να χειριστεί ορισμένα θέματα”.

Nadia Padovani

“Συμβαίνει λιγότερο από πριν, αλλά συνεχίζει να συμβαίνει”, λέει.
“Στην αρχή με πλήγωνε, αλλά τώρα ούτε που το προσέχω. Ξέρω τι έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, διορθώνοντας πράγματα, καταστάσεις, συγκρούσεις που υπήρχαν για καιρό και δεν είχαν ποτέ λυθεί, ούτε από τον σύζυγό μου”.

Nadia Padovani

Περιγράφει επίσης ότι χρειάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις:
“Ακόμη και να αφήσω στο σπίτι ανθρώπους που δεν αποδέχονταν τον ρόλο μου.
Ή εκείνους που έλεγαν "Έτσι το κάναμε πάντα…", μια στάση που δεν μου ταίριαζε ποτέ. Δεν το ανέχτηκα. Οι άνδρες τείνουν να κάνουν τα πράγματα πιο περίπλοκα απ’ όσο είναι”.

Nadia Padovani

Και κλείνει με την δήλωση, συνεχίζοντας να φλερτάρει και η ίδια με τον σεξισμό, “Εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο έξυπνες. Το να συνδυάζουμε δουλειά, παιδιά και στη δική μου περίπτωση γονείς, μας έχει μάθει να λύνουμε προβλήματα γρήγορα”.

Nadia Padovani