BMW GS Trophy – 6η μέρα: Στο κέντρο του Νησιού!

Με προορισμό τη λίμνη Tekapo!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

14/2/2020

Μπορεί η πέμπτη μέρα να δοκίμασε τις αντοχές των αναβατών, όμως πλέον φαντάζει με παιχνιδάκι μετά τη σημερινή διαδρομή των 440 χιλιομέτρων. Το καλό για τους συμμετέχοντες ήταν πως τα περισσότερα χιλιόμετρα πραγματοποιήθηκαν στην εθνική και μόνο τα 110 της συνολικής απόστασης ήταν σε χωματόδρομους, ενώ ήρθαν αντιμέτωποι με δύο προκλήσεις.

Το καραβάνι ξύπνησε για άλλη μια φορά στις 5:30π.μ. έχοντας μιάμιση ώρα μπροστά του για πρωινό μέχρι να ξαναπάρει τους δρόμους. Η πρώτη πρόκληση, το Rent-a-Ride” βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής - μόλις μισή ώρα μακριά απ’ την εκκίνηση. Το όνομά της βέβαια δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικό, αφού ήταν ένας αγώνας και δεν είχε να κάνει με την ενοικίαση μοτοσυκλετών. Ένας αναβάτης από κάθε ομάδα θα έπρεπε να ολοκληρώσει μια τεχνική και δύσκολη διαδρομή δύο φορές με στόχο οι χρόνοι των  γύρων του να μην έχουν μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους. Ένα εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο απ’ τη στιγμή που οι άνθρωποι του GS Trophy είχαν απαγορέψει τη χρήση χρονομέτρων, με αποτέλεσμα να είναι επιτακτική η συνεργασία των μελών. Παράλληλα, κάθε φορά που ο αναβάτης πατούσε το πόδι του κάτω ή σταματούσε τελείως έχανε βαθμούς, οπότε ο νικητής θα ήταν αυτός που θα επαναλάμβανε τη διαδρομή με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμασίας το GS Trophy πέρασε μέσα απ’ το Greymouth, μια αγροτική πόλη που ασχολείται και με την υλοτομία, ενώ τα τελευταία χρόνια αποτελεί και τουριστικό προορισμό. Από εκεί, οι αναβάτες κατευθύνθηκαν ανατολικά και μπήκαν στην ενδοχώρα περνώντας απ’ τους βουνίσιους χωματόδρομους για να φτάσουν στις πεδιάδες του Canterburry με τα βοσκοτόπια. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, τα 180 F850GS ξαναπήραν τα βουνά και ξαναβρέθηκαν σε πετρώδη και τεχνικά μονοπάτια, ενώ διέσχισαν και αρκετά ποτάμια. Στο τέλος της ημέρας κατέληξαν στην τεχνητή λίμνη Tekapo, που βρίσκεται στο κέντρο του Νότιου Νησιού. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της περιοχής απ’ τις τρεις που υπάρχουν οι οποίες είναι σχεδόν παράλληλες μεταξύ τους, καλύπτοντας μια έκταση 83 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Tekapo κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’70 και συγκεντρώνει τα καταπράσινα νερά απ’ τις πηγές Silica, ενώ μέσα απ’ τις ηλεκτρογεννήτριες που διαθέτει καλύπτει το 85% των αναγκών της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί πραγματοποιήθηκε και η τελευταία δοκιμασία που ήταν πάλι ένας διαγωνισμός φωτογραφίας.

Ο ήλιος έδυσε για το GS Trophy με την κατάταξη των τριών πρώτων να μην αλλάζει και την ομάδα της Νότιας Αφρικής να επεκτείνει την κυριαρχία της.

Κατάταξη μετά το πέρας της 6ης μέρας:
1 South Africa 309
2 France 302
3 Italy 287
4 Brazil 260
5 South Korea 258
6 Netherlands 241
7 Russia 239
8 Middle East 217
9 Australia 215
9 Latin America 215
11 USA 211
12 Argentina 198
13 Japan 187
13 Mexico 187
15 Nordic 180
16 UK 172
17 India 166
18 Thailand 165
19 Malaysia 157
20 Int. Female Team I 127
21 North Africa 110
22 Int. Female Team II 98
 
Ετικέτες

56χρονος έπεσε με 352 χλμ/ώρα - Τώρα... ανυπομονεί να επιστρέψει στην πίστα!

Το σφοδρό ατύχημα με την dragster Hayabusa του δεν πτόησε τον Danny Cockerill - "Η ζωή είναι για να την ζεις"
Cockerill
Από τον

Παύλο Καρατζά

3/9/2025

Ο Danny Cockerill επέζησε από μια τρομακτική πτώση πριν από περίπου τρεις εβδομάδες σε πίστα της Μ. Βρετανίας και ήδη σχεδιάζει την επιστροφή του στην ενεργό δράση.

Ο Danny Cockerill, αγωνιζόμενος στα dragster είχε μία πτώση με 352 χλμ/ώρα στην αγγλική πίστα Santa Pod του Bedfordshire στις 17 Αυγούστου, έχοντας μόλις κάνει το προσωπικό του ρεκόρ με την αγωνιστική Suzuki Hayabusa του. Δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς συνέβη, αλλά ο Cockerill έχασε τον έλεγχο αμέσως μετά τη γραμμή τερματισμού.

Ο αναβάτης αναρρώνει και ήδη σχεδιάζει να επιστρέψει στην πίστα το συντομότερο δυνατό. Ο ίδιος δήλωσε “Η μοτοσυκλέτα πήγαινε καλά, ήταν η καλύτερη επίδοση που είχα πετύχει ποτέ. Πέρασα τη γραμμή τερματισμού με ταχύτητα 338 χλμ/ώρα, αλλά όταν έπεσα από τη μοτοσυκλέτα, η ταχύτητα ήταν περίπου 352 χλμ/ώρα”.

Ο Cockerill είναι έμπειρος αγωνιζόμενος καθώς έχει συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες τόσο με αυτοκίνητα όσο και με μοτοσυκλέτες για δεκαετίες. Μέχρι το ατύχημα, είχε ως στόχο να πετύχει χρόνο 6 δευτερολέπτων τόσο με αυτοκίνητο όσο και με μοτοσυκλέτα. Έχει ήδη πετύχει τον στόχο του με το αυτοκίνητο και ήταν πολύ κοντά στο να πετύχει το ίδιο και με τη Busa του.

Ο χρόνος που πέτυχε πριν πέσει στην κλασσική διαδρομή των 402 μέτρων ήταν 7,01 δευτερόλεπτα με ταχύτητα εξόδου 338 χλμ/ώρα.

“Πέρασα τη γραμμή τερματισμού, κάνοντας τούμπες, γλιστρώντας, συντρίβοντας και χτυπώντας – πίστευα ότι δεν θα σταματούσε ποτέ. Είδα μία φως και μία σκοτάδι, σε κάθε τούμπα και σε κάθε γύρισμα πόναγα ”, είπε ο Cockerill.

Danny

Ο αναβάτης υπέστη πολλά κατάγματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σπασμένου πλευρού που του προκάλεσε ρήξη στο ήπαρ, καθώς και αρκετές εκδορές και εγκαύματα στα σημεία όπου η δερμάτινη φόρμα του είχε φθαρεί. Όμως και πάλι η υγεία του είναι εξαιρετικά καλή αν αναλογιστούμε την ταχύτητα που είχε όταν έπεσε και αυτό οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στον εξοπλισμό που λέμε και ξαναλέμε πως είναι το A και το Ω, αλλά και στο γεγονός ότι βρισκόταν σε περιβάλλον πίστας.

Στην συνέχεια δήλωσε: “Την επόμενη μέρα ήμουν σε εγρήγορση – είναι πραγματικά θαύμα που είμαι ακόμα ζωντανός. Ακόμα και στο νοσοκομείο δεν μπορούσαν να πιστέψουν πόσο καλά ήμουν, λίγο μετά το ατύχημα”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν όλα αυτά ως έναν καλό λόγο για τον 56χρονο να κρεμάσει το κράνος του, όμως αυτό δεν ισχύει για τον Danny Cockerill που δηλώνει χαρακτηριστικά “ Η ζωή είναι για να τη ζεις. Σκέφτομαι να ξαναφτιάξω μια μοτοσυκλέτα για να πάω να αγωνιστώ του χρόνου. Η γυναίκα και η κόρη μου μίλησαν την Κυριακή το βράδυ (το βράδυ του ατυχήματος). Συζητούσαν για το μέλλον μου και δεν πίστευαν ότι θα ήμουν έτοιμος να σταματήσω χωρίς να πετύχω τον χρόνο των 6 δευτερολέπτων”.