"Έφυγε" ο John Surtees

Ο πιο εμβληματικός Θρύλος των αγώνων

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

13/3/2017

Ο John Surtees, ο οποίος πέθανε στο Λονδίνο την Παρασκευή 10 Μαρτίου, σε ηλικία 83 ετών, ήταν ο μοναδικός αγωνιζόμενος που είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής τόσο με μοτοσυκλέτες όσο και με αυτοκίνητα , καθώς είχε πάρει εφτά παγκόσμιους τίτλους με την MV Agusta πριν κερδίσει το πρωτάθλημα στην F1 το 1964 για λογαριασμό της Ferrari.

Ο Surtees γεννήθηκε το 1934 και ενηλικιώθηκε δουλεύοντας στο συνεργείο μοτοσυκλετών του πατέρα του στο νότιο Λονδίνο. Για πρώτη φορά αγωνίστηκε σε ηλικία 14 ετών, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του προς τη νίκη, αλλά αποκλείστηκε λόγω του νεαρού της ηλικίας του! Παράτησε το σχολείο στα 15 του και ξεκίνησε να τρέχει αγώνες στο χώμα, αλλά λίγο αργότερα ξεκίνησε συνεργασία με το εργοστάσιο της Victory τρέχοντας σε αγώνες δρόμου, δημιουργώντας ένα σερί νικών πάνω σε ένα Grey Flash 500 που προετοίμαζε ο ίδιος.

Ο πρώτος του αγώνας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν το 1952, πάνω σε ένα Norton Manx 500 και το 1955 ο Sutrees πήρε τις πρώτες του εργοστασιακές συμμετοχές με την Norton, κερδίζοντας 69 από τους 75 αγώνες που έτρεξε στην Βρετανία, ενώ στο GP του Ulster πήρε την πρώτη του νίκη σε παγκόσμιο επίπεδο στην κατηγορία των 250cc. Την επόμενη χρονιά, κι αφού η Norton αποσύρθηκε από τους αγώνες, συνεργάστηκε με την MV Agusta κερδίζοντας το Senior TT πάνω σε ένα τετρακύλινδρο MV (η πρώτη του νίκη στο ΙοΜ), ενώ κέρδισε συνολικά έξι φορές τις εφτά χρονιές που συμμετείχε. Μέχρι τα 22 του χρόνια, είχε πετύχει το ασύλληπτο ρεκόρ των εφτά παγκόσμιων τίτλων, παρά το γεγονός μάλιστα ότι μία σεζόν του τέλειωσε νωρίς εξαιτίας ενός σπασμένου χεριού στο γερμανικό GP.

Το 1957 τα Agusta δεν μπορούσαν να κερδίσουν τα πολύ καλά Gilera και ο Surtees μετά βίας κατάφερε να τερματίσει τρίτος στο πρωτάθλημα των 500cc. Έδωσε μεγάλο αγώνα για να πείσει τον Κόμη Agusta να βελτιώσει την αξιοπιστία των τετρακύλινδρων μοτοσυκλετών, με αποτέλεσμα να επέλθει ρήξη και να εγκαταλείψει την εταιρεία για να συνεργαστεί με την Moto Guzzi. Πριν όμως καν προλάβει να ξεκινήσει, η Moto Guzzi ανακοίνωσε ότι μαζί με την Gilera και την Mondial, θα εγκατέλειπαν κι αυτοί τους αγώνες. Μετά απ' αυτό επέστρεψε στην MV Agusta κερδίζοντας όλα τα GP στα οποία ξεκίνησε το 1958 και το 1959 με ένα σερί 25 νικών!

Το 1960, όντας εκνευρισμένος από την απόφαση του Κόμη να μην του επιτρέψει να τρέξει με τις μοτοσυκλέτες της εταιρείας σε αγώνες εκτός των παγκόσμιων πρωταθλημάτων, αποφάσισε να συνδυάσει τους αγώνες μοτοσυκλετών με των αυτοκινήτων, κάνοντας το ντεμπούτο του στη F1 με την ομάδα της Lotus στο GP του Μονακό. Εκεί εγκατέλειψε λόγω βλάβης στην μετάδοση και μετέβη στο Isle of Man όπου πέτυχε την τελευταία του νίκη στο Νησί. Αργότερα εγκατέλειψε οριστικά την MV Agusta και τους αγώνες μοτοσυκλετών, αλλά πιο πριν είχε φροντίσει να κάνει άλλο ένα ρεκόρ τρέχοντας την ίδια μέρα με μοτοσυκλέτα και αυτοκίνητο. Αυτό συνέβη στις 24 Ιουλίου του 1960, όπου ο Surtees κέρδισε στο γερμανικό GP στα 500cc έξω από την Στουτγάρδη και στη συνέχεια οδήγησε μέχρι την Porsche του Rob walker στην Formula 2, σε αγώνα που έγινε στην ίδια πίστα λίγο αργότερα!

Το 1963 μπήκε στην ομάδα της Ferrari και το 1964 κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο για την Scuderia. Μάλιστα εκτός από πιλότος ήταν και μηχανικός, καθώς λόγω της κακής οργάνωσης της ομάδας και τις συνεχόμενες απεργίες στην Ιταλία, ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να κάνει κολλήσεις και να φτιάξει ένα βοηθητικό ρεζερβουάρ, ώστε το αμάξι του να καταφέρει να τελειώσει τον αγώνα και να μην μείνει από καύσιμα, αφού δεν μπορούσε να κάνει ανεφοδιασμό!

Ο Surtees ήταν ένας σκληρός αλλά δίκαιος άνθρωπος, που έθετε πάντα υψηλά στάνταρ

Αργότερα έφτιαξε την δική του ομάδα, αλλά τα απανωτά οικονομικά προβλήματα έφεραν το τέλος της προσπάθειας το 1978. Οι μοτοσυκλέτες παρέμειναν ως η μοναδική του αγάπη, τρέχοντας τον τελευταίο του αγώνα το 1986 στο Paul Ricard σε έναν αγώνα Ιστορικών GP, ως παράλληλη διοργάνωση του GP της Γαλλίας των 500cc.

Ο Surtees ήταν ένας σκληρός αλλά δίκαιος άνθρωπος, που έθετε πάντα υψηλά στάνταρ για τον εαυτό του αλλά και για τους συνεργάτες του. Δεν φοβόταν να αντιπαρατεθεί με τους ισχυρούς, ακόμη κι αν ήξερε πως δεν είχε ελπίδα να περάσει τη γνώμη του, ενώ η επιμονή του στις απόψεις του, του στοίχησε πολλές περισσότερες επιτυχίες από αυτές που ήδη είχε καταφέρει, ειδικά στο σκοτεινό περιβάλλον της F1. Παρά την ταπεινή καταγωγή του, τα επιτεύγματά του στην μοτοσυκλέτα και το αυτοκίνητο ήταν ιδιαίτερα σημαντικά, κάνοντας πολύ φτωχότερα και τα δύο με τον θάνατό του.

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]

Η ανωτερότητα των ηλεκτρικών κινητήρων που ευαγγελίζεται η εταιρεία σηκώνει συζήτηση - Όπως και το ρεκόρ που ισχυρίζεται

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/12/2025

Η Stark Future πραγματοποίησε ανάβαση στο υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, Los Ojos del Salado, φτάνοντας σε υψόμετρο 6.721 μέτρων με τον Ελβετό αναβάτη Jiri Zak επάνω στην ηλεκτρική Varg EX και διατυμπανίζει ότι έσπασε το ρεκόρ για την υψηλότερη ανάβαση με μοτοσυκλέτα που ανήκει στη Yamaha και τον Pol Tarres. Τα δεδομένα την διαψεύδουν.

Εν συντομία: Υπάρχει ένα κωνικό ηφαίστειο που προσφέρεται για αναβάσεις οχημάτων εξαιτίας της ομαλότητάς του και τις εύκολης προσέγγισης με αυτοκίνητο μέχρι περίπου τα 5.000 μέτρα. Εδώ και μία εικοσαετία, 9 στους 10 που θέλουν να σπάσουν το συγκεκριμένο ρεκόρ, επιλέγουν το συγκεκριμένο βουνό και σε ότι αφορά τις μοτοσυκλέτες κολλάνε σε ένα σημείο της σάρας που βυθίζει την μοτοσυκλέτα και έτσι κανείς δεν έχει σπάσει το όριο των 7.000 μέτρων, ενώ είναι αρκετά εύκολο (συγκριτικά και μόνο η λέξη "εύκολο") να φτάσουν στα 6.500 μέτρα.

Ο Tarres επιχείρησε με Tenere και έκανε ρεκόρ δικύλινδρων αλλά επιχείρησε και με YZ450 και έφτασε ψηλότερα από όλους. Εκείνο το ρεκόρ ΔΕΝ έχει σπάσει ακόμη. Η Yamaha το έχει επικοινωνήσει και διάφοροι οργανισμοί καταγραφής ρεκόρ περιμένουν ακόμη να το πιστοποιήσουν. Διασημότερος όλων είναι τα Guiness φυσικά που δεν τα βρήκαν με την Yamaha στην δήλωση του ρεκόρ και δεν έχουν συμπεριλάβει στην λίστα τους την προσπάθεια του Tarres. Η Stark Varg ποντάρει ότι θα μπει στην λίστα αυτή, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το YZ450 της Yamaha δεν έχει φτάσει ψηλότερα. Αν η Stark Varg έκανε λόγο για ρεκόρ ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, δεν θα ήταν πρόβλημα. Δηλώνοντας πως έχει πάει ψηλότερα από όλους και μάλιστα πως αυτό συνέβη γιατί δεν έχει τα "προβλήματα των κινητήρων εσωτερικής καύσης σε μεγάλα υψόμετρα" είναι ένα σημαντικό ατόπημα.

Ακόμη και αν οι Ισπανοί δεν θέλουν να υπολογίσουν το ρεκόρ του YZ450, υπάρχει άλλο ρεκόρ μόλις 40 μέτρων που αναγνωρίζεται και από τα Guiness με μόλις διψήφια διαφορά, οπότε ο τονισμός της προσπάθειας ως κάτι που μόνο μία ηλεκτρική μπορεί να κάνει είναι διπλά άτοπος.

Πιο αναλυτικά:

Το μόνο σίγουρο πως ανεβαίνοντας αναπνέει ένας κινητήρας δυσκολότερα. Έχουμε φτάσει εντός Ελλάδας τα 2.810 με τέσσερις μοτοσυκλέτες, ΤΕΥΧΟΣ #625 Δεκέμβριος 2021, και τα 1.301 κυβικά δεν είχαν κανένα θέμα, τα μικρότερα είχαν χάσει λίγη από την δύναμη τους.

Στο Νεπάλ οδηγώντας στα 5.200 μέτρα το πρόβλημα των 400 κυβικών ήταν ακριβώς το ίδιο με πριν, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε οδηγήσει πάνω από τα 6.000 μέτρα εδώ στο MOTO, αλλά το μόνο σίγουρο, μιλώντας και με τον Tarres, είναι πως κάθε 100 μέτρα είναι και σημαντική η διαφορά ιδιαίτερα αν μιλάμε για ταχεία άνοδο, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση που απαιτεί δηλαδή μπόλικο γκάζι.

Τα ψηλά βουνά είναι απαιτητικά με τα μέλη των αποστολών να χρειάζονται εβδομάδες σταδιακής προσαρμογής για να εγκλιματιστούν στην οροσειρά των Άνδεων. Ακόμη και με την απίστευτη φυσική κατάσταση των κορυφαίων αθλητών τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το μεγάλα υψόμετρα μπορούν να λυγίσουν τους περισσότερους ανθρώπους με την “ασθένεια του υψομέτρου” να είναι μόνιμος σύντροφος για τις ομάδες που επιχειρούν σε αυτά. Χιονοπτώσεις, κατολισθήσεις, ισχυροί άνεμοι, χαμηλές θερμοκρασίες, απότομές κόψεις, παγωμένα τμήματα και σάρες περιπλέκουν την αναζήτηση και τελική επιλογή βέλτιστης διαδρομής. Ξεκινώντας από το Καταφύγιο Murray στα 4.522 μέτρα, οι δυσκολίες των εγχειρημάτων αυτών είναι δυσκολότερες από όσο οι περισσότεροι φανταζόμαστε.

Το πνεύμα της δημοσίευσης δεν είναι να μειωθεί καμία από τις απόπειρες που καταβάλλουν κατασκευαστές και εταιρείες, επιτυχημένες ή όχι, αλλά μια διευκρίνηση στο τι έχει έως τώρα επιτευχθεί, το οποίο είναι και αντίθετο με τους ισχυρισμούς της Stark Varg για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Το απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου διατηρεί ο Pol Tarres από το 2024 όταν στο πλαίσιο της αποστολής της Yamaha, ανέβηκε έως τα 6.756 μέτρα με ένα cross country YZ450FX, ξεπερνώντας το ρεκόρ των 6.546 μέτρων που είχε κάνει ο Jiri Zak με ένα ΚΤΜ 450 τo 2020.

Στην ίδια αποστολή ο Ισπανός αναβάτης επέκτεινε το ήδη δικό του ρεκόρ ανάβασης σε υψόμετρο για πολυκύλινδρη μοτοσυκλέτα από τα 6.157,5 μετρά (Yamaha Tenere 700 - 2022), στα 6.677 μέτρα, ξανά με ένα Yamaha Tenere 700.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως ένα ρεκόρ δεν καταγράφεται μονάχα από τα Guiness Records καθώς η συγκεκριμένη εταιρεία και οι διαδικασίες της δεν είναι ο μοναδικός "θεματοφύλακας" ρεκόρ στον κόσμο.

Σύμφωνα με αυτήν πάντως, το υψηλότερο υψόμετρο που επιτεύχθηκε ποτέ με μοτοσικλέτα είναι τα 6.639 μέτρα και καταγράφηκε από τους Francisco Rencoret, Max Rencoret και Tomás Rencoret, στις 25 Νοεμβρίου 2025, με την ομάδα (πατέρας και δύο γιοι) να σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου οδηγώντας τις μοτοσυκλέτες τους έως τα 6.639,976 μέτρα, πάλι στο Ojos del Salado, το ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, χωρίς να γίνεται αναφορά στις μοτοσυκλέτες.

Η προσπάθεια κεφαλαιοποίησης του εγχειρήματος από το τμήμα marketing της Stark Future είναι τουλάχιστον προβληματική, παρουσιάζοντας την ανωτερότητα των ηλεκτροκινητήρων έναντι των συμβατικών, εσωτερικής καύσης, λόγω της μη εξάρτησης τους από την περιεκτικότητα του ατμοσφαιρικού αέρα σε οξυγόνο που χρειάζεται ο θερμικός κινητήρας για να λειτουργήσει σωστά κατά την καύση του μίγματος. Τι κάνει δηλαδή νιάου νιάου στα κεραμίδια.

Την ίδια στιγμή η Starl Varg φυσικά και “ξεχνάει” να αναφερθεί στα ζητήματα αυτονομίας και ανεφοδιασμού της μοτοσυκλέτας της, το ντύσιμο των μπαταριών με αλουμινοκουβέρτες (φαίνεται στις φωτογραφίες) για την διατήρηση της θερμότητας που απαιτείται ώστε λειτουργούν οι μπαταρίες και κυρίως το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου, αλλά για την καλύτερη επίδοση ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έως τώρα. Χώρια που για να φτάσει εκεί η ηλεκτρική της μοτοσυκλέτα χρειάστηκαν άλλα οχήματα με θερμικούς κινητήρες για να τη μεταφέρουν εκεί πάνω, αλλά και για να την φέρουν ξανά κάτω... Άρα για ποια ακριβώς "νίκη" των ηλεκτρικών έναντι των συμβατικών μοτοσυκλετών υπερηφανεύεται;

Ακόμα και άγοντας όμως την ανάβαση του Tarres με το YZ450FX -το ρεκόρ περιμένει επικαιροποίηση- είναι όντως τόσο μεγάλη επιτυχία για ένα αγωνιστικό enduro, ακόμα και εάν αυτό είναι ηλεκτρικό, το να ξεπεράσει ένα μεσαίο on-off για μόλις 44 μέτρα;