Έκλεισε το εργοστάσιο της Bimota

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/9/2017

Δημοσιεύματα στην Ιταλία αναφέρουν ότι η Bimota, η οποία ταλανιζόταν το τελευταίο διάστημα εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, κατέβασε ρολά στο εργοστάσιο στο Rimini οριστικά.

Σύμφωνα μ' αυτά τα δημοσιεύματα, το εργοστάσιο έχει πλέον αδειάσει και έχουν αφαιρεθεί οι ταμπέλες και οι επιγραφές, ενώ το στοκ των ανταλλακτικών έχει μεταφερθεί σε αποθήκες που βρίσκονται εκεί κοντά. Οι νυν ιδιοκτήτες της φίρμας λέγεται πως έχουν συναρμολογήσει τα πιο πρόσφατα μοντέλα της εταιρείας σε κάποιες εγκαταστάσεις στην Ελβετία από τα εναπομείναντα εξαρτήματα, ενώ είναι άγνωστο ακόμη το τι θα συμβεί όταν τελειώσει αυτό το απόθεμα ανταλλακτικών και εξαρτημάτων. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι δεσμοί και οι ρίζες με την γενέτειρα της Bimota στο Rimini έχουν αποκοπεί εντελώς.

Η πρώτη ουσιαστική απώλεια για την Bimota ήταν η αποχώρηση του Massimo Tamburini για να πάει στην Ducati, αν και μετά από αυτό η εταιρεία κατάφερε να δημιουργήσει αρκετές μοτοσυκλέτες που είχαν μια αξιοπρεπή εμπορική πορεία. Το δεύτερο αρνητικό ορόσημο της Bimota ήταν το 1997 με την δημιουργία του δίχρονου Vdue, ένα φιλόδοξο project με έναν κινητήρα δικής της κατασκευής το οποίο όμως κατέληξε άδοξα εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετώπισαν με τον άμεσο ψεκασμό.

Λίγα χρόνια αργότερα ήρθε και η οικονομική κατάρρευση για την Bimota, αν και το 2003 έγινε μια προσπάθεια αναγέννησης με τη δημιουργία κάποιων μοντέλων, που όμως δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να επαναφέρει το εργοστάσιο στα επίπεδα του παρελθόντος. Πριν από λίγους μήνες, η εταιρεία κατέγραψε άλλη μια σημαντική απώλεια, αυτή του Pierluigi Marconi ο οποίος ήταν ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του σχεδιαστικού τμήματος που αναγκάστηκε να παραιτηθεί –ακολουθούμενος από πολλά μέλη της ομάδας του- λόγω μη καλής επικοινωνίας και συνεργασίας με τους τωρινούς ιδιοκτήτες της Bimota.

Πάντως, αν έχουμε μάθει κάτι από το παρελθόν, είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να διαγράψουμε οριστικά την Bimota από τον χάρτη, μόνο που αυτή τη φορά θα χρειαστεί ένας πολύ γενναίος επενδυτής με τα χρήματα στην τσέπη, προκειμένου να επαναφέρει την ιστορική φίρμα στη ζωή.

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

17/7/2025

Ο Wayne Rainey ηγήθηκε του γύρου παρέλασης στην πίστα Laguna Seca, ενόψει του 5^ου γύρου του πρωταθλήματος MotoAmerica Superbike. Μία ειδικά διαμορφωμένη Yamaha XSR900 GP ήταν προετοιμασμένη για τον τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή MotoGP, ενώ αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο Rainey οδήγησε μοτοσυκλέτα 32 χρόνια μετά το δυστύχημα στην πίστα του Misano.

Για να τιμήσει τον Αμερικανό θρύλο των αγώνων, ο οποίος έχει κερδίσει και δύο πρωταθλήματα AMA, η Yamaha Motor Europe ετοίμασε ένα μοναδικό XSR900 GP για τον Wayne Rainey, σε στενή συνεργασία με τη Yamaha ΗΠΑ. Εκτός από την εφαρμογή του κιβωτίου Y-AMT, η XSR900 GP είχε επίσης εξοπλιστεί με ένα μεγάλο "μαξιλάρι" που σταθεροποιούσε τον Αμερικανό στη θέση οδήγησης μαζί με άλλες τροποποιήσεις, αφού το δυστύχημα στο Misano τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω. Η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε επίσημα στον Rainey κατά τη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στην πίστα Laguna Seca στις 11-13 Ιουλίου, όπου και φιλοξενήθηκε ο 5ος γύρος του πρωταθλήματος MotoAmerica 2025.

Εκτός του Rainey το "παρών" στην πίστα έδωσαν και άλλοι μεγάλοι Αμερικανοί αναβάτες με τους Kenny Roberts, Eddie Lawson, Freddie Spencer, Kenny Roberts Jr και Ben Spies να συνοδεύουν τιμητικά τον Rainey στο γύρο παρέλασης στη Laguna Seca. Τελευταία φορά που ο Rainey βρέθηκε να οδηγεί στην αμερικάνικη πίστα ήταν το 1991 όταν είχε πάρει την pole position και είχε κερδίσει τον αγώνα.

Η σχεδίαση της XSR900 GP, παραπέμπει σε αγώνες GP των 80s και 90s, στην εποχή δηλαδή που πρωταγωνιστούσε ο Wayne Rainey και έχει άλλωστε και τα χρώματα που είχαν και οι πρωτότυπες δίχρονες 500άρες με τις οποίες αγωνιζόταν.. Η XSR900 GP φέρει τον γνωστό κινητήρα CP3 με απόδοση 119 ίππους στις 10.000 στροφές και 9,5 kg.m στις 7.000 στροφές. Οι αναρτήσεις της είναι πλήρως ρυθμιζόμενες και προέρχονται από την KYB. Μπροστά βρίσκουμε ένα ανεστραμμένο πιρούνι με διαδρομή 130 χιλιοστά και πίσω ένα monoshock αμορτισέρ 131 χιλιοστών.

Ο Rainey συμμετείχε στην μεγάλη κατηγορία των 500 κυβικών του MotoGP από το 1988 έως το 1993, όταν και είχε το ατύχημα στην πίστα του Misano, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από την μέση και κάτω. Ο Αμερικανός κέρδισε τρία σερί πρωταθλήματα (1990-1992) και θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων αναβατών στην ιστορία του MotoGP, χωρίς κανένας να μπορεί να φανταστεί πού θα είχε φτάσει αν δεν είχε το ατύχημα. Παρά τον πολύ σοβαρό του τραυματισμό δεν εγκατέλειψε το πάθος του και ήταν επικεφαλής για κάποια χρόνια της αγωνιστικής ομάδας της Yamaha. Μάλιστα από το 2015 εκτέλεσε χρέη προέδρου του οργανισμού MotoAmerica.