Δημοσιεύματα στην Ιταλία αναφέρουν ότι η Bimota, η οποία ταλανιζόταν το τελευταίο διάστημα εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, κατέβασε ρολά στο εργοστάσιο στο Rimini οριστικά.
Σύμφωνα μ' αυτά τα δημοσιεύματα, το εργοστάσιο έχει πλέον αδειάσει και έχουν αφαιρεθεί οι ταμπέλες και οι επιγραφές, ενώ το στοκ των ανταλλακτικών έχει μεταφερθεί σε αποθήκες που βρίσκονται εκεί κοντά. Οι νυν ιδιοκτήτες της φίρμας λέγεται πως έχουν συναρμολογήσει τα πιο πρόσφατα μοντέλα της εταιρείας σε κάποιες εγκαταστάσεις στην Ελβετία από τα εναπομείναντα εξαρτήματα, ενώ είναι άγνωστο ακόμη το τι θα συμβεί όταν τελειώσει αυτό το απόθεμα ανταλλακτικών και εξαρτημάτων. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι δεσμοί και οι ρίζες με την γενέτειρα της Bimota στο Rimini έχουν αποκοπεί εντελώς.
Η πρώτη ουσιαστική απώλεια για την Bimota ήταν η αποχώρηση του Massimo Tamburini για να πάει στην Ducati, αν και μετά από αυτό η εταιρεία κατάφερε να δημιουργήσει αρκετές μοτοσυκλέτες που είχαν μια αξιοπρεπή εμπορική πορεία. Το δεύτερο αρνητικό ορόσημο της Bimota ήταν το 1997 με την δημιουργία του δίχρονου Vdue, ένα φιλόδοξο project με έναν κινητήρα δικής της κατασκευής το οποίο όμως κατέληξε άδοξα εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετώπισαν με τον άμεσο ψεκασμό.
Λίγα χρόνια αργότερα ήρθε και η οικονομική κατάρρευση για την Bimota, αν και το 2003 έγινε μια προσπάθεια αναγέννησης με τη δημιουργία κάποιων μοντέλων, που όμως δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να επαναφέρει το εργοστάσιο στα επίπεδα του παρελθόντος. Πριν από λίγους μήνες, η εταιρεία κατέγραψε άλλη μια σημαντική απώλεια, αυτή του Pierluigi Marconi ο οποίος ήταν ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του σχεδιαστικού τμήματος που αναγκάστηκε να παραιτηθεί –ακολουθούμενος από πολλά μέλη της ομάδας του- λόγω μη καλής επικοινωνίας και συνεργασίας με τους τωρινούς ιδιοκτήτες της Bimota.
Πάντως, αν έχουμε μάθει κάτι από το παρελθόν, είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να διαγράψουμε οριστικά την Bimota από τον χάρτη, μόνο που αυτή τη φορά θα χρειαστεί ένας πολύ γενναίος επενδυτής με τα χρήματα στην τσέπη, προκειμένου να επαναφέρει την ιστορική φίρμα στη ζωή.
ΕΕ-Κινητήρας εσωτερικής καύσης: Παράταση ζωής και μετά το 2035 με θεαματική αναδίπλωση
Αλλάζει τα σχέδιά της η Ευρώπη για τα ηλεκτρικά που δεν έβγαιναν από την αρχή
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
15/12/2025
Τελικά και εν μέσω πιέσεων κυρίως από Γερμανούς κατασκευαστές αλλά και από τον κατακλυσμό των ευρωπαϊκών αγορών από πιο προσιτά κινέζικα ηλεκτρικά η ΕΕ κάνει πίσω στην απαγόρευση πώλησης καινούργιων οχημάτων με θερμικούς κινητήρες από το 2035, σε ένα πλάνο που δεν έβγαινε από την αρχή.
Είχαμε πει αρκετές φορές πως το πλάνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης της μείωσης του περιβαλλοντικού αντίκτυπου από τις μεταφορές δεν ήταν ρεαλιστικό αναφορικά με τα επιβατικά και ελαφριά επαγγελματικά οχήματα παρά τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν ξοδέψει, ειδικά την τελευταία πενταετία, οι κατασκευαστές για την εξέλιξη τεχνολογιών σχετικών με τους ηλεκτρικούς κινητήρες και τις μπαταρίες και σε πολύ μικρότερο βαθμό οι κυβερνήσεις για τη δημιουργία των κατάλληλων υποδομών -δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση. Δεν ήταν επίσης ρεαλιστικό αναφορικά με το στρατηγική που ακολουθήθηκε όπου όλο το βάρος έπεφτε σε μία τεχνολογία, την ηλεκτροκίνηση, ενώ ο θερμικός κινητήρας, ο οποίος μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης -με την εξέλιξη ουδέτερων ανθρακικά καυσίμων-, αντιμετωπιζόταν εχθρικά.
Η αλλαγή αντικαθιστά τον αρχικά προτεινόμενο στόχο μείωσης CO₂ κατά 100% με έναν πιο ήπιο στόχο 90%, μειώνοντας την άμεση πίεση στις πωλήσεις νέων οχημάτων με κινητήρες βενζίνης και πετρελαίου, συμπεριλαμβανομένων και των μοτοσυκλετών, με την εξέλιξη να επιβεβαιώνεται σε γερμανικά έντυπα από τον Manfred Weber, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
"Για τις νέες ταξινομήσεις από το 2035 και μετά, θα ισχύει πλέον υποχρεωτική μείωση CO₂ κατά 90% στους στόχους στόλου των κατασκευαστών αυτοκινήτων, αντί για 100%", δήλωσε ο Βέμπερ στην εφημερίδα. "Επίσης, δεν θα υπάρχει στόχος στο 100%, ούτε από το 2040 και μετά. Αυτό σημαίνει ότι η απαγόρευση των κινητήρων εσωτερικής καύσης, ουσιαστικά βγαίνει από το τραπέζι."
Παρότι οι κανονισμοί είναι διατυπωμένοι σε σχέση με τους μέσους όρους εκπομπών στόλου, για αυτοκίνητα και βαν, οποιαδήποτε απομάκρυνση από ένα σκληρό τέλος στους κινητήρες εσωτερικής καύσης επηρεάζει αναπόφευκτα και τις μοτοσυκλέτες. Τα τελευταία χρόνια, οι ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ άφηναν να εννοηθεί ότι τα οχήματα κατηγορίας L (δίκυκλα) θα εντάσσονταν σταδιακά στο ίδιο νομικό πλαίσιο με τα τετράτροχα. Αυτή όμως η θεαματική αναδίπλωση δείχνει ότι οι Βρυξέλλες αναγνωρίζουν έστω και αργά, και έπειτα από πολλή πίεση, τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κατασκευαστές και από τον κινέζικο ανταγωνισμό που κατακλύζει τις ευρωπαϊκές αγορές αλλά και την αδυναμία του κοινού να ανταπεξέλθει οικονομικά στα σαφώς ακριβότερα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Σε συνδυασμό με τις γεωπολιτικές εξελίξεις -και την πανδημία- τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν συμπαρασύρει και τις τιμές των συμβατικών μοντέλων -όχι μόνο στα αυτοκίνητα αλλά ειδικά εκεί- τα οποία έχουν ακριβύνει κατά 15%-30% σε σχέση με πριν από μία 5ετία.
Ο Weber τόνισε επίσης ότι η αλλαγή στέλνει ένα σημαντικό μήνυμα "σε ολόκληρη την αυτοκινητοβιομηχανία και διασφαλίζει δεκάδες χιλιάδες βιομηχανικές θέσεις εργασίας", μετά από μήνες αντιδράσεων από πολλούς κατασκευαστές, μεταξύ των οποίων οι Volkswagen, Stellantis, Renault, Mercedes-Benz και BMW, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι καταναλωτές θα πρέπει να καθορίσουν τελικά τον ρυθμό μετάβασης στην ηλεκτροκίνηση.
Για τη βιομηχανία της μοτοσυκλέτας, η κίνηση αυτή μειώνει αισθητά την πίεση προς τους κατασκευαστές να προωθήσουν άμεσα τον πλήρη εξηλεκτρισμό στις εκθέσεις, πριν η τεχνολογία είναι πραγματικά έτοιμη και ώριμη για μαζική υιοθέτηση, ειδικά σε μια αγορά που συνεχίζει να δείχνει σχεδόν μηδενική ζήτηση για ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες.
Η ευρωπαϊκή αυτή αναδίπλωση ενδέχεται να παρασύρει και άλλες αγορές με πρώτο το Ηνωμένο Βασίλειο που τυπικά δεν δεσμεύεται από τις αποφάσεις των Βρυξελλών αλλά είχε εναρμονιστεί με τις πολιτικές τους. Μια τόσο μεγάλη αλλαγή όμως ασκεί αναπόφευκτα έντονη πίεση στη βρετανική κυβέρνηση να ακολουθήσει, ενδεχομένως βάζοντας στο στόχαστρο και την απαγόρευση των θερμικών κινητήρων το 2030 που είχε θέσει η ίδια , η οποία έτσι κι αλλιώς δεν κάλυπτε τις μοτοσυκλέτες. Και εκεί αναμένονται αντιδράσεις γιατί οι εγχώριοι κατασκευαστές είχαν επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ προς αυτή την κατεύθυνση και τώρα βλέπουν ότι αυτές οι επενδύσεις απαξιώνονται.
Ο Peter Golding, CEO της βρετανικής FleetCheck, συμφωνεί ότι η επικείμενη κίνηση της ΕΕ μπορεί γρήγορα να εξελιχθεί σε πονοκέφαλο για την βρετανική κυβέρνηση: "Οποιαδήποτε μέτρα, φυσικά, θα ασκήσουν τεράστια πίεση στη κυβέρνηση να ευθυγραμμιστεί", δήλωσε ο Γκόλντινγκ. "Η ΕΕ είναι η μαζική αγορά δίπλα μας και είναι δύσκολο να αντισταθείς στην ευθυγράμμιση πολιτικών σε βασικούς τομείς, ειδικά όταν πρόκειται για έναν κρίσιμο κλάδο της οικονομίας όπως η κατασκευή οχημάτων."
Προσθέτει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο ήδη δυσκολεύεται να πετύχει τα ορόσημα της εντολής ZEV (Zero Emission Vehicle), χαρακτηρίζοντας τις χαμηλές επιδόσεις των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, βαν και μοτοσυκλετών ως προειδοποιητικό σημάδι. "Αποτυγχάνουμε να πιάσουμε τα ενδιάμεσα στάδια που έχουν τεθεί για την ηλεκτροκίνηση με τον ρυθμό που θα ήθελε η κυβέρνηση", ανέφερε, δείχνοντας ως βασικά εμπόδια την πρόσβαση σε φόρτιση και τις πρόσφατες φορολογικές αλλαγές."Ο στόχος του 2030 στο Ηνωμένο Βασίλειο αποδείχθηκε μη ρεαλιστικός και η αναθεώρηση του 2035 για τα υβριδικά δείχνει ήδη πως ίσως και αυτή να είναι ανέφικτη."
Με τη μοτοσυκλέτα να αποτελεί για πολύ κόσμο ένα βαθιά συναισθηματικό καταναλωτικό προϊόν, η αγορά ηλεκτρικών μοτοσυκλετών φανερώνει ότι ο κλάδος δεν είναι έτοιμος για μια μαζική μετάβαση στην μπαταρία. Παρά την σειρά πλεονεκτημάτων της ηλεκτροκίνησης, ανά περιπτώσεις, όπως η αθόρυβη αστική κινητικότητα μηδενικών εκπομπών, η μοτοσυκλέτα αποτελεί έναν πολυδιάστατο κόσμο και ελπίζουμε ότι η βενζίνη θα παραμείνει μαζί μας για όσο το δυνατόν περισσότερο, για να συνεχίσει να τον τροφοδοτεί και να τον αρωματίζει.
