Enduro στη Σερβία (Α.Ο.Δ.Π. Endurocross Team Patra & Motocross Club Berane Serbia)

9/10/2015

Γνωριστήκαμε με τα παιδιά του Motocross Club Berane εκεί πριν λίγους μήνες, όταν τους επισκέφτηκα μόνος μου στην έδρα τους νοτιοδυτικά της Σερβίας πάνω από το Κόσσοβο. Με υποδέχτηκαν πoλύ φιλικά και μιλήσαμε για πολλά θέματα και μετά από δύο μέρες μαζί τους υποσχέθηκα ότι θα γυρίσω με τη μοτοσυκλέτα μου. Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου, λοιπόν, φορτώσαμε στο τρέιλερ (pricolica) στα σερβικά, τις μοτοσυκλέτες μας και ξεκινήσαμε για εκεί. Φτάσαμε αργά το απόγευμα στα Σκόπια όπου μας περίμενε ο Marjan, παλιός φίλος, που μας φιλοξένησε σπίτι του.


Την επομένη μέρα κατεβήκαμε με τις μοτοσυκλέτες μας στο κέντρο της πόλης. Εκεί δίπλα από το ποτάμι που διασχίζει την πόλη είχε πολλά σκαλάκια, μια καλή ευκαιρία για παιχνίδι. Κατεβαίναμε και ανεβαίναμε τα σκαλιά,ενώ ο κόσμος μας φωτογράφιζε με τα κινητά τους. Μετά από λίγο γυρίσαμε στο σπίτι και πριν φτάσουμε πρόσεξα ένα χωμάτινο άνοιγμα δεξιά μας. Διαπιστώσαμε ότι ήταν μια παλιά πίστα motocross, η οποία είχε μεν χαλάσει, αλλά εμείς δεν πτοηθήκαμε και κάναμε γύρους στους λόφους.
Την επομένη μέρα ξεκινήσαμε για τη Σερβία. Πήραμε το Μarjan και τη σύζυγό του Dubravka και ξεκινήσαμε. Περάσαμε τους ελέγχους στα σύνορα και μπήκαμε στο Kosovo. Η περιοχή αυτή είναι σε ανάπτυξη, έχει πολλά μαγαζιά και οι δρόμοι είναι καθαροί. Προς το απόγευμα βγήκαμε από το Kosovo και περάσαμε Σερβία. Μόλις είχε βραδιάσει, καλέσαμε στο τηλέφωνο τον υπεύθυνο διαδρομών και αγώνων της λέσχης, Nebojsa Vasilievic, που μας περίμενε στο βενζινάδικο στην είσοδο της πόλης. Μας πήγε στο ξενοδοχείο, τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας, ξεκουραστήκαμε λίγο και πήγαμε στο motocross club της πόλης. Τα παιδιά ήταν εκεί και μας περίμεναν, ενώ του πρόσφερα τα αναμνηστικά και πολλά γλυκίσματα που είχα φέρει από την Ελλάδα. Κουβεντιάσαμε για τις δραστηριότητες της λέσχης, για τις διαδρομές που υπάρχουν και το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας.
Το Σάββατο το πρωί ξυπνήσαμε και πήγαμε στη λέσχη όπου δίπλα είχε χώρο για το τρέιλερ και της μηχανές μας. Άρχισαν να μαζεύονται τα παιδιά να μας δουν και να μας γνωρίσουν. Σε μια στιγμή πιο κάτω στη καφετέρια ακούμε φωνές. Τρείς Αλβανοί ρωτούσαν έναν νεαρό για κάτι αλλά αυτός δεν ήξερε να απαντήσει. Αυτοί νόμιζαν ότι δεν τους απαντά γιατί ήταν Αλβανοί. Τότε άρχισαν να τον πιέζουν ασφυκτικά και ο νεαρός φώναξε για βοήθεια. Εκείνη τη στιγμή βγήκε από τη καφετέρια ένας Σέρβος 2,20μ. περίπου και τους έσπασε στο ξύλο. Οι Αλβανοί έφυγαν με σακατεμένα τα πρόσωπα τους αφήνοντας τα δόντια τους στο πεζοδρόμιο. Το Βerane έχει 35.000 κατοίκους και εκεί ζουν περίπου 500 Αλβανοί καθώς το Κόσσοβο είναι πολύ κοντά. Σε λίγο ήρθε η αστυνομία και έψαχνε το δίμετρο Σέρβο που σακάτεψε τους Αλβανούς. Αυτός όμως είχε φύγει. Δεν είπαν τίποτα για τα μηχανάκια και τις γουρούνες που είχαν μαζευτεί εκεί.


Ο Nebojsa μου είπε ότι επειδή δεν γνωρίζει πώς οδηγούμε, γι' αυτό θα πηγαίναμε μόνο εμείς οι δυο και άλλες δυο γουρούνες στο βουνό. Σημειώστε ότι ο Nebojsa όταν έμαθε ότι ερχόμαστε ήρθε από τη Γερμανία να μας δει και να μας πάει στο βουνό. Μπροστά αυτός και πίσω εμείς και όταν μπήκαμε στο χωματόδρομο η γουρούνα πήγαινε με παντιλίκια και με τις δυο ρόδες. Τους ακολουθήσαμε και σε λίγο άρχισε το πραγματικό enduro. Μπήκαμε σε σκιερά μονοπάτια, περάσαμε ορεινές λίμνες, καταπράσινα λιβάδια και φανταστικές ανηφόρες. Εντυπωσιάστηκα γιατί δεν υπήρχε καθόλου πέτρα, ούτε για δείγμα. Μόνο σε ένα μικρό κομμάτι υπήρχαν.

Μου είπε ο Nebojsa ότι θα περάσουμε τρία βουνά και θα τελειώσει η εντουράδα σε ένα χιονοδρομικό κοντά στα 2000 μέτρα υψόμετρο. Το πότε βράδιασε, πότε περάσαμε τα τρία βουνά και φτάσαμε στο χιονοδρομικό ούτε που το κατάλαβα. Ήταν τόσο ωραία. Εκεί ήταν έτοιμο ένα τραπέζι με παραδοσιακά σερβικά φαγητά, όλα υπέροχα και ταχτοποιημένα. Εκεί είχε σπίτι εξοχικό ο Nebojsa και μετά το φαγητό μας φιλοξένησε σ' αυτό. Αύριο, μας είπε, έχουμε και άλλη εντουροβόλτα σε άλλα βουνά. Σε λίγο έφυγε για την πόλη.Το σπίτι ήταν φανταστικό, με ξύλινη επένδυση και ζεστό, καθώς το καλοριφέρ ήταν αναμμένο στο φουλ, αφού έπαιρνε θερμότητα από το τζάκι.


Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με σκιερά μονοπάτια που δεν φαίνονταν ο ουρανός. Ήταν σαν να ήμασταν σε τούνελ από δέντρα. Μέρη που δεν περιγράφονται αν δεν τα δει κάποιος. Εν τω μεταξύ, ο καιρός άρχισε να βαραίνει. Σε μια στιγμή το κινητό μου έκανε ένα μπιπ. Τι είναι αυτό; Το έβγαλα και το κοίταξα να δω. Καλώς ήρθατε στο Kosovo έγραφε. Ωχ, λέω, μας πιάσανε. Σταματήσαμε και έδειξα το sms. Eίχαμε εισέρθει κατά λάθος στο Κοsovo. "Πάμε πίσω", μας λέει ο Nebojsa, "αν μας πιάσουν θα μας αφήσουν σε μια εβδομάδα".
Μετά από λίγο άκουσα το δεύτερο μπιπ στο κινητό και κατάλαβα ότι είμαστε σε σερβικό έδαφος. Ο καιρός ήταν πιο βαρύς πλέον και άρχισε να πέφτει ομίχλη και βροχή. Αν μας έκλεινε ο καιρός εκεί τι θα γινόμασταν; Ευτυχώς, τα παιδιά ήταν καλοί γνώστες της περιοχής και μας γύρισαν στο χιονοδρομικό σχετικά γρήγορα.

Δε μας άφησαν να βραχούμε περισσότερο. Πήραν τηλέφωνο στη πόλη να μας φέρουν τα πράγματα μας επάνω, για να φύγουμε από εκεί. Σε λίγο ήρθαν και δεν μας άφησαν να δέσουμε και να ανεβάσουμε τις μηχανές στο τρέιλερ υπό βροχή. Τις ανέβασαν και τις έδεσαν μόνοι τους και μας φώναξαν να φύγουμε όταν ήταν όλα έτοιμα.
Κατεβαίνοντας προς τη πόλη ο Nebojsa μας πήγε σε ένα ιατρικό διαγνωστικό κέντρο με τελευταία μηχανήματα και πολύ σύγχρονο, του οποίου ήταν ο ιδιοκτήτης. Αργότερα, πήγαμε στο motocross club να χαιρετήσουμε τα μέλη που μας περιμέναν. Μαζί τους, μάλιστα, ήταν και 6 παιδάκια 10-12 χρονών που μάθαιναν motocross.
Η φιλοξενία τους ήταν απίθανη και η αποχώρηση μας συγκινητική.
Οι οικοδεσπότες μας είχαν την ειλικρίνεια στα μάτια τους και ήταν dobri όπως λέγεται στη γλώσσα τους το καλό. Φύγαμε για τα Σκόπια, που είναι μια πόλη που αναπτύσσεται γρήγορα. Καμία σχέση δεν έχει με το παρελθόν πριν από μια επταετία. Καθαρή πόλη,  όμορφη, γεμάτη δέντρα και πράσινο. Την επόμενη και τελευταία ημέρα ο Marjan μας πήγε ως την έξοδο της πόλης. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας και φύγαμε για Θεσσαλονίκη και από Εγνατία-Ιωάννινα-Άρτα-Γέφυρα και Πάτρα. Η διαδρομή ως το Bernane είναι 1.030 χιλιόμετρα να πας και άλλα τόσα να γυρίσεις, αλλά αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω. Γι' αυτό και υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας ότι θα ξαναπατήσουμε αυτά τα χώματα το συντομότερο δυνατό.
Χάρης Κορέσης

 

 

 

Honda CT 125 Hunter Cub - Στην Ευρώπη ανεπίσημα το σκληροτράχηλο crossover παπί

Μέσω ολλανδικής εταιρείας - Ως καινούργιο αλλά και μεταχειρισμένο
Honda CT125 Hunter Cub - ευρώπη
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

7/7/2025

Το Honda CT 125 Hunter Cub είναι ένα παπί φετίχ που δεν έρχεται επίσημα από τη Honda στις ευρωπαϊκές αγορές, ωστόσο μια εισαγωγική από την Ολλανδία κατάφερε να το φέρει και εδώ.

To Hunter είναι ένα όνομα με μακρά ιστορία στην γκάμα της Honda με το πρώτο σκληροτράχηλο παπί να κάνει την εμφάνισή του το 1961 για την αμερικάνικη αγορά, με τη Honda να τροποποιεί το παπί της ώστε να το κάνει πιο σκληροτράχηλο και κατάλληλο για κίνηση σε κακοτράχαλο τερέν, χωρίς ποδιά, με αυξημένες διαδρομές στις αναρτήσεις, ψηλά τοποθετημένο φιλτροκούτι -για να περνά μέσα από υδάτινα εμπόδια- αλλά προστασία για τον κινητήρα του.

Σήμερα στην γκάμα της εταιρείας υπάρχει το Honda CT 125 Hunter Cub, το οποίο δυστυχώς δεν είναι διαθέσιμο στις ευρωπαϊκές αγορές με την ιαπωνική εταιρεία να μην εκμεταλλεύεται την crossover/adventure μόδα που έχει κατακλύσει και τη δική μας ήπειρο. Ευτυχώς που στην ελληνική αγορά έχουμε πλέον το ASUS Cross X 125, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.

Honda CT125 Hunter Cub - ευρώπη

Το παπί "εργαλείο περιπέτειας" της Honda έρχεται εξοπλισμένο με ελαστικά διπλού προφίλ, τηλεσκοπικό πιρούνι με φυσούνες, ποδιά, και κάγκελα προστασίας / ενίσχυσης στην περιοχή του κινητήρα, ψηλή εξάτμιση, δισκόφρενα εμπρός-πίσω, ABS μπροστά, ψηλό τιμόνι, μεγάλη σχάρα, βαλιτσάκι στο αριστερό μέρος, και "snorkel" για την εισαγωγή αέρα, ενώ έχει και ελαφρώς μεγαλύτερες διαδρομές στις αναρτήσεις του έναντι του στάνταρ παπιού.

Η ολλανδική ιστοσελίδα "Four Stroke Barn" ισχυρίζεται ότι μάλλον είναι η πρώτη στην Ευρώπη που καταφέρνει να φέρει και να διαθέσει προς πώληση το CT 125 Hunter Cub ως καινούργιο αλλά και ως ελαφρώς μεταχειρισμένο. Στην ιστοσελίδα μπορείτε να βρείτε τρία παραδείγματα, με το ένα να έχει ήδη πωληθεί, ενώ το άλλο είναι μεταχειρισμένο με 5.127 χλμ. στο κοντέρ του. Όλα έχουν αγοραστεί απευθείας από την Ιαπωνία, με την τιμή του μεταχειρισμένου στα 3.950 ευρώ, χωρίς να έχει ταξινομηθεί. 

Η "Four Stroke Barn" αναφέρει ότι μπορεί να αναλάβει και την ταξινόμησή του, ενώ μπορεί να το αποστείλει όπου της ζητηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εταιρεία έχει στην ιστοσελίδα της πολλούς ακόμη μικρού κυβισμού "θησαυρούς" και σίγουρα αξίζει να ρίξετε μια ματιά και εσείς.