Goodwood Festival Of Speed: Wayne Rainey Rides Again - Video

Ο θρύλος των GP500 οδήγησε ξανά το ειδικά διασκευασμένο Yamaha YZR500 του
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

30/6/2022
Ο τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής GP500, Wayne Rainy, που έχει μείνει παράλυτος από το στήθος και κάτω μετά το ατύχημα του στο Misano το 1993,  έδωσε το παρών στου Goodwood Festival Of Speed 2022. Εκεί οδήγησε το ειδικά διασκευασμένο Yamaha YZR500 του, και συναντήθηκε με τους άλλους θρύλους των αγώνων. Τον μεγάλο του αντίπαλο Kevin Schwantz, τον Mick Doohan, τον Kenny Roberts Snr, τον Giacomo Agostini και τον Dani Pedrosa.
 
Στο Goodwood, ο Rainey που είναι πλέον υπεύθυνος για το Αμερικανικό Πρωτάθλημα ταχύτητας MotoAmerica, βρέθηκε ξανά στη σέλα του ίδιου YZR500 με το οποίο είχε πάρει τον τίτλο του 1992, οδηγώντας αγωνιστική μοτοσυκλέτα για πρώτη φορά μετά από το ατύχημα που του στοίχισε την καριέρα αλλά και τη χρήση των ποδιών του.
Σημειώστε πως ειδικά για τον Rainey οι μηχανικοί της Yamaha στην Ιαπωνία μετασκεύασαν το συγκεκριμένο YZR, ώστε να μπορεί ο αναβάτης του να αλλάζει ταχύτητες χρησιμοποιώντας δυο κουμπιά στο αριστερό γκριπ.
Μετά από μια δοκιμή που έκανε πριν το Goodwood Festival of Speed, ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, ο Αμερικανός αναβάτης οδήγησε 6 συνολικά φορές το YZR του στον λόφο του Goodwood, δίπλα στους Kenny Roberts Snr, Kevin Schwantz και Mick Doohan, κάτω από το ασταμάτητο χειροκρότημα του κοινού.
Wayne Rainey: “Ήμουν νευρικός πριν οδηγήσω το YZR500, καθώς είχαν μεν οδηγήσει ένα ειδικά διασκευασμένο R1 στο παρελθόν (σσ. στη Suzuka, το 2019), όμως εκείνο είχε ένα σωρό ηλεκτρονικά βοηθήματα, αντίθετα από μια δίχρονη αγωνιστική μοτοσυκλέτα 500 κυβικών της δεκαετίας του 1990! Όμως τελικά, η αίσθηση ήταν σα να συναντούσα ξανά έναν παλιό φίλο. Ήταν πάντα μια μεγάλη πρόκληση η οδήγηση του YZR σε αυτό το επίπεδο, παλεύοντας στήθος με στήθος για τη νίκη και τα πρωταθλήματα, αλλά το να είμαι εδώ 30 χρόνια αργότερα, και να μπορώ να ανέβω και πάλι στη μοτοσυκλέτα και να την οδηγήσω χαλαρά στον λόφο του Goodwood, ήταν μια φανταστική εμπειρία. Η μοτοσυκλέτα ήταν δίπλα μου τότε, και είναι ακόμα μαζί μου σήμερα, οπότε είμαι ενθουσιασμένος.”

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”