Η Ελληνική σημαία στην 18η θέση του πίνακα EJC - WSBK (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/10/2016

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε βρήκε τον Νίκο και τον Δημήτρη στην Ισπανία για να λάβουν μέρος στους δύο τελευταίους αγώνες του European Junior Cup που έγιναν στη πίστα της Jerez της Ανδαλουσίας. Η έντονη βροχή τη Τετάρτη που έφτασαν δεν τους χάλασε την διάθεση και την Πέμπτη που περπάτησαν τη πίστα ο καιρός ήταν βελτιωμένος. Τα δύο αδέρφια εκτός από τις συμβουλές που άκουσαν από τον Kyle Smith, κατάφεραν και έκαναν μερικούς ακόμα γύρους στη πίστα με ποδήλατο για προσομοίωση. 

Με αλλαγμένο το πρόγραμμα αυτή τη φορά λόγω του διπλού αγώνα (για τον αγώνα που δεν έγινε στην Monza) η ομάδα ήταν πολύ απασχολημένη να ετοιμάσει τις δύο μοτοσυκλέτες. Έτσι τη Παρασκευή ο Γιώργος μαζί με τον Δημήτρη και τον Νίκο μελέτησαν το σχεδιάγραμμα της πίστας και τους περσινούς χρόνους και αποφάσισαν για το γρανάζωμα των μοτοσυκλετών όπως και τις ρυθμίσεις που ήθελε το κάθε παιδί. Ακολούθησαν δύο ελεύθερα 30λεπτα με τα δύο αδέρφια να προσπαθούν να κάνουν γρήγορους χρόνους.

Το Σάββατο το πρωί έγινε το 30λεπτο χρονομετρημένο και οι θέσεις εκκίνησης και για τους δύο αγώνες ήταν 22ος για τον Δημήτρη και 25ος για τον Νίκο στους 33 αναβάτες. Η πίεση και η ένταση ήταν μεγάλη σε όλους τους αγωνιζόμενους ειδικά σε αυτούς που ήθελαν βαθμούς ή κυνήγαγαν την νίκη. Στον αγώνα του Σαββάτου που έγινε με πολύ ζέστη το μεσημέρι, ο Δημήτρης τερμάτισε 19ος με σκοπό να προσπαθήσει περισσότερο στον αγώνα της Κυριακής. Ο Νίκος τερμάτισε 23ος με μεγάλη βελτίωση στο χρόνο του και ευχαριστημένος με το σετάρισμα της μοτοσυκλέτας του. Πριν το κλείσιμο της ημέρα ο Δημήτρης βρέθηκε στο paddock show και μίλησε για την απόδοσή του αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια.

Την Κυριακή το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε ο τελευταίος αγώνας του EJC. Όλοι οι αναβάτες με ανάμεικτα συναισθήματα στήθηκαν στη γραμμή εκκίνησης και χάρηκαν τον αγώνα. Ο Δημήτρης τερμάτισε 16ος, μία ανάσα από τους βαθμούς που ήθελε, αλλά ευχαριστημένος που κατά τη διάρκεια του αγώνα υπήρξαν μάχες και προσπεράσεις. Ο Νίκος τερμάτισε 23ος έχοντας έντονο συναγωνισμό με συναθλητές του αν και δεν έκανε καλή εκκίνηση και άργησε να βρει τον ρυθμό του.

Με τον διπλό αγώνα στην πίστα της Jerez στην Ισπανία τελείωσε το European Junior Cup - World Superbike για το 2016 αλλά και σαν θεσμός αφού του χρόνου δημιουργείτε μία καινούρια κατηγορία για νέους αναβάτες η SUPERSPORT 300. Ο Δημήτρης και ο Νίκος κατάφεραν τη φετινή χρονιά να αυξήσουν τις εμπειρίες τους και να γράψουν πολλά χιλιόμετρα σε ευρωπαϊκές πίστες. Η βελτίωση τους ήταν εμφανής σε κάθε αγώνα και η απόδοσή τους έδειξε ότι η δουλειά και η προσπάθεια που έκαναν όλη τη χρονιά άξιζε όλο τον κόπο και τις θυσίες. Η συναναστροφή τους με αγωνιζόμενους όλων των κατηγοριών του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ήταν σημαντικές για το μέλλον τους αλλά και για την δημιουργία φιλικών σχέσεων με συναθλητές από όλο τον κόσμο. Σημαντική ήταν επίσης και η συμμετοχή τους πολλές φορές στο paddock show με οικοδεσπότη τον Michael Hill, υπεύθυνο δημοσίων σχέσεω της DORNA που για δεύτερη φορά έδειξε την συμπάθειά του στους Έλληνες αναβάτες αλλά και στους γονείς τους.

Με τους βαθμούς που κέρδισε ο Δημήτρης κατατάχθηκε 18ος στους 30 βαθμολογούμενους αναβάτες από τους 47 συμμετέχοντες και η Ελληνική σημαία βρέθηκε και φέτος στον πίνακα της επίσημης ιστοσελίδας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος SUPERBIKE. Ο Νίκος αν και πλησίασε τους βαθμούς δεν απογοητεύτηκε αλλά χάρηκε την συμμετοχή του και τις εμπειρίες που αποκόμισε. Το μέλλον ανήκει στα νέα παιδιά και ελπίζουμε να τους δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες να ξανακάνουν περήφανη την Ελλάδα συμμετέχοντας σε διεθνείς αγώνες.

 

Δημήτρης : Χαρά και συγκίνηση για μια σεζόν γεμάτη εμπειρίες, φιλίες, και πολλές αναμνήσεις ! Ευχαριστώ τους γονείς μου για την ευκαιρία που μου έδωσε να ζήσω το ονειρό μου και τους χορηγούς μου που στάθηκαν δίπλα μας !

 

 

Νίκος: Ο θεσμός του European Junior Cup τελείωσε! Έχοντας αυτήν την ευκαιρία για δεύτερη φορά θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που με υποστηρίξετε αυτά τα χρόνια με τα "like" σας, τα θετικά σας σχόλια και μηνύματα, τους φίλους μου και ανθρώπους που πιστέψανε σε εμένα και ειδικά την οικογένεια-ομάδα μου που μου έδωσε αυτήν την δυνατότητα για άλλη μια φορά! Και τέλος τους χορηγούς μου. Βλέψεις για το 2017...

 

 

 

Χορηγοί της Ελληνικής Συμμετοχής στο EJC / WSBK

 

ΑΦΟΙ ΣΑΡΑΚΑΚΗ HONDA GREECE

MOTO MONKEY

PIRELLI INTRAMOTO

CASTROL GREECE

TZORTZOPOULOS SHOEI IXS SIDI

PERISTERAS TIRES

CALIFORNIA SUPERBIKE SCHOOL

ERMAX GEORGOPOULOS

EXTRA PRODUCKTS TASOULIS

 

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που σε αυτή τη διαδρομή σταθήκατε δίπλα μας, μας δώσατε κουράγιο και θετική ενέργεια, και πιστέψατε στις ικανότητες του Δημήτρη και του Νίκου.

Να ευχαριστήσουμε επίσης τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ηλεκτρονικά - γραπτά - και τηλεοπτικά που ακολούθησαν την πορεία μας.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”