Η πρώτη μεταφορά υγροποιημένου υδρογόνου με τάνκερ από την Kawasaki!

Κατακτήθηκε ένα μεγάλο βήμα

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

9/3/2022

Όπως έχουμε γράψει αρκετές φορές στο ΜΟΤΟ, το υδρογόνο είναι η επόμενη φάση στο πρόβλημα της ενέργειας και το μέλλον για τους κινητήρες εσωτερικής καύσης, με την ηλεκτροκίνηση να αποτελεί ουσιαστικά ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι να ξεπεραστούν οι προκλήσεις και τα προβλήματα που θέτει από τη φύση του υδρογόνο.

Ένα από αυτά –και ίσως το σημαντικότερο- είναι η μεταφορά και η αποθήκευσή του, με τους μεγάλους "παίκτες" της βιομηχανίας να δουλεύουν εντατικά πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα προκειμένου να βρεθούν λύσεις. Ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια που δραστηριοποιούνται πάνω στον τομέα, είναι και η Kawasaki Heavy Industries (KHI), η οποία διαθέτει όλους τους πόρους και την τεχνογνωσία που απαιτείται, χάρη στο ευρύ πεδίο που έχει αναπτύξει τις δραστηριότητές της.

Πρόσφατα λοιπόν, η KHI σε συνεργασία με άλλες ιαπωνικές εταιρείες, ανακοίνωσε πως το πλάνο για μεταφορά υδρογόνου από την Αυστραλία στην Ιαπωνία, που παράχθηκε από λιγνίτη, με το πρώτο τάνκερ για υγροποιημένο υδρογόνο, έγινε εφικτή!

Εδώ να τονίσουμε πως αν και το υδρογόνο θεωρείται ευρέως ως το καύσιμο του μέλλοντος για μηδενικές εκπομπές ρύπων, απαιτεί μεγάλα ποσά ενέργειας για την παραγωγή του και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να θεωρηθεί "πράσινο υδρογόνο". Οι επικριτές του υδρογόνου, αναφέρουν πως "το υδρογόνο που παράγεται με λιγνίτη έχει ως αποτύπωμα διπλάσιες εκπομπές ρύπων από αυτό του φυσικού αερίου".

Η Kawasaki Heavy Industries ηγήθηκε του project που στοίχισε περί τα 550 εκατομμύρια ευρώ, με την υποστήριξη της ιαπωνικής και της αυστραλιανής κυβέρνησης, σε μια προσπάθεια να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Το αρχικό πλάνο προέβλεπε να έχει ολοκληρωθεί η μεταφορά του πρώτου φορτίου πριν από έναν χρόνο, αλλά το ξέσπασμα της πανδημίας πήγε όλο τον σχεδιασμό πίσω.

Η Electric Power Development (J-Power), η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή του υδρογόνου, ανακοίνωσε πως δοκιμάζει βιομάζα με άνθρακα για να μειώσει τις εκπομπές ρύπων, ενώ στοχεύει στο να εφαρμόσει στο μέλλον ένα σύστημα δέσμευσης και αποθήκευσης υδρογονανθράκων, προκειμένου να παράγεται απολύτως "καθαρά" το υδρογόνο.

Το Suiso Frontier τάνκερ που κατασκεύασε η ΚΗΙ, απέπλευσε από την Αυστραλία στις 25 Ιανουαρίου και έφτασε στο Kobe της Ιαπωνίας έναν μήνα αργότερα, ενώ το φορτίο με το υδρογόνο ξεφορτώθηκε στα τέλη Φεβρουαρίου.

Ο Motohiko Nishimura, εκτελεστικό στέλεχος της KHI δήλωσε πως "η επιχείρηση από την παραγωγή και την μεταφορά, μέχρι τη εκφόρτωση και την αποθήκευση, απέδειξε πως έχουν θεμελιωθεί οι τεχνολογικές υποδομές για την μελλοντική χρήση του υδρογόνου ως ενεργειακή πηγή, όπως συμβαίνει με το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG)".

Η Kawasaki Heavy Industries σκοπεύει να αντιγράψει την επιτυχημένη δραστηριότητά της ως κατασκευάστρια εταιρεία για LNG τάνκερ και με το υδρογόνο, κάτι που θεωρείται ύψιστης σημασία στην προσπάθεια της Ιαπωνίας να απεξαρτοποιηθεί η βιομηχανία της από τον άνθρακα, το αέριο και το πετρέλαιο, προκειμένου να πετύχει μηδενικούς ρύπους μέχρι το 2050, ενώ η Αυστραλία στοχεύει στο να αναδειχθεί η νούμερο ένα χώρα στις εξαγωγές του συγκεκριμένου καυσίμου.

Ο κ. Nishimura πρόσθεσε επίσης στις δηλώσεις του ότι "ο εξοπλισμός και οι εγκαταστάσεις που θα εγγυώνται την ασφαλή διαχείριση, είναι ένας ζωτικός τεχνολογικός παράγοντας για τις επιχειρήσεις καθαρής ενέργειας." Πέραν των KHI και J-Power, η κοινοπραξία που δημιουργήθηκε περιλαμβάνει το ιαπωνικό παρακλάδι της Shell, την Iwatani Corp, την Marubeni, την Eneos Holdings και την Kawasaki Kisen Kaisha. Μέχρι στιγμής, η κοινοπραξία δεν έχει ανακοινώσει το κόστος του project, καθώς είπαν ότι σε αυτή τη φάση ήταν επικεντρωμένοι στην βιωσιμότητα και την ασφάλεια.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Kawasaki Heavy Industries, ο όμιλος στοχεύει στην κατασκευή ακόμη μεγαλύτερων πλοίων για την μεταφορά υδρογόνου στα μέσα της δεκαετίας που διανύουμε, ενώ η εμπορική εκμετάλλευση τοποθετείται στις αρχές τις δεκαετίας του 2030.

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

Νέα κεφαλή βίδας BMW: Ξεβιδώνουν με το λογότυπο τους και ειδικό εργαλείο

Πατέντα για ειδικές κεφαλές κοχλίων (βιδών) με σχήμα το σήμα της BMW, που απαιτούν ειδικά εργαλεία

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

23/12/2025

Η BMW κατοχύρωσε πατέντα για νέες βίδες με κεφαλή εμπνευσμένη από το εμβληματικό της λογότυπο, μια ιδέα που εντυπωσιάζει αισθητικά αλλά εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την πρακτικότητα και την ευκολία συντήρησης των μοτοσυκλετών.

Η BMW κατέθεσε πρόσφατα πατέντα για βίδες και κοχλίες των οποίων η κεφαλή φέρει ανάγλυφα το σήμα της εταιρείας. Στο κέντρο εμφανίζονται τα γράμματα “BMW”, ενώ δύο βαθιές εσοχές, τοποθετημένες εκεί όπου κανονικά βρίσκονται τα μπλε τμήματα του λογοτύπου, λειτουργούν ως σημεία εφαρμογής του ειδικού εργαλείου. Για την αφαίρεση ή σύσφιξη της βίδας απαιτείται αποκλειστικό εργαλείο αντίστοιχου σχήματος, το οποίο λογικά θα διατίθεται σε διαφορετικά μεγέθη.

Το πρακτικό όφελος μιας τέτοιας σχεδίασης είναι προφανώς δεύτερο μπροστά στην εμφάνιση που θέλουν να πετύχουν οι Γερμανοί. Ιδιαίτερα αν αυτές οι βίδες χρησιμοποιούνται μόνο σε εξωτερικά πλαστικά τμήματα του φαίρινγκ ή σε γενικότερα σε σημεία που τονίζουν την εμφάνιση της νέας μοτοσυκλέτας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν σχεδιαστεί και με βάση το καθαυτό πρακτικό ζήτημα της μίας και μόνο δουλειάς που απαιτείται να κάνουν: Οι κεφαλές Allen και Torx έχουν καθιερωθεί εδώ και δεκαετίες χάρη στη δυνατότητά τους να μεταφέρουν υψηλή ροπή, στο μικρό τους μέγεθος και πλέον έχουν σχεδόν καθολική χρήση στη βιομηχανία αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας. Το αν η νέα σχεδίαση κεφαλής μπορεί να ανταποκριθεί σε εφαρμογές υψηλής καταπόνησης μένει να αποδειχθεί.

Αλλά τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι, με τις πρώτες βίδες να είναι ίσιες και σταυροί (Phillips) και χωρίς κοινά στάνταρντ μεταξύ, πολλές φορές όμοιων σχεδίων, είτε λόγω διαφορών των συστημάτων μέτρησης (μετρικό - αυτοκρατορικό) σε κεφαλές και σπειρώματα (μετρικό, BSW κ.α) με κωνικότητες ή χωρίς, είτε διαφορές γεωμετρίας σχεδιασμού (Phillips - JIS), με πολλές φορές τα λάθη να πληρώνονται ακριβά σε χρόνο, άγχος, ταλαιπωρία και μηχανουργική εργασία.

Στο πέρας των ετών πολλά είναι τα σχέδια κεφαλών που είναι αρκετά ιδιαίτερα και απαιτούν πιο εξειδικευμένα εργαλεία λειτουργώντας αποτρεπτικά για τον περισσότερο κόσμο που θέλει να “σκαλίσει”. Εργαλεία που όμως είναι εμπορικά διαθέσιμα χωρίς κάποιο δυσθεώρητο κόστος, μικρό εμπόδιο για κάποιον που ξέρει τι κάνει ή θέλει πραγματικά να δοκιμάσει την τύχη του.

Το να λέμε ότι η συγκεκριμένη πατέντα μοιάζει να ωθεί περισσότερους ιδιοκτήτες προς τα επίσημα συνεργεία της BMW, αποθαρρύνοντας την επισκευή στο σπίτι ή από ανεξάρτητους μηχανικούς, την στιγμή που μια εξαέρωση, μια διάγνωση ή ένα αντικλείδι απαιτεί τον υπολογιστή/διαγνωστικό της εταιρείας φαίνεται πως είναι κάτι που δεν ταιριάζει με την εποχή, όπου είναι όλο και λιγότερα εκείνα που μπορεί να κάνει κανείς, το κυριότερο όμως, είναι λιγότεροι εκείνοι που θέλουν πραγματικά να ασχοληθούν μόνοι τους!

Σιγουρά υπάρχει και ο παράγοντας prestige καθώς μεταξύ μας το βαυαρικό εργοστάσιο απλά “απογειώνει” μια ήδη υπάρχουσα τάση να τοποθετούνται σήματα και εμβλήματα σε οτιδήποτε, που φαίνεται να έχει το κοινό της.

Εάν κάποιος ανήκει στην εκλεκτή ελίτ που με ένα βασικό σετ εργαλείων και εφευρετικότητα επιδιόρθωνε τα πάντα σε μια ερημιά στην μέση του πουθενά, μάλλον μια μικρή ακόμα συλλογή δεν θα είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από τις συνθέτες τεχνολογίες και αρχιτεκτονικές (βλέπε Controller Area Network Bus) που πλέον οι μοτοσυκλέτες ενσωματώνουν.

Άλλωστε μοιάζει πιθανότερο οι απομιμήσεις των συγκεκριμένων εργαλείων να είναι περισσότερες, αν όχι και γρηγορότερα διαθέσιμες από της BMW.

Πέρα από την πλάκα όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι προς το παρόν μιλάμε μόνο για πατέντα και όχι για εξάρτημα που έχει περάσει σε μοντέλο παραγωγής.

Αυτή την στιγμή η BMW δεν έχει ενημερώσει για το που θα τοποθετήσει τις συγκεκριμένες βίδες, σε ότι αφορά την μοτοσυκλέτα πάντως, θεωρούμε πως θα αν βρουν τον δρόμο τους προς τα εκεί, θα είναι σε εξωτερικά σημεία του φαίρινγκ.