Η.Π.Α. - Πρόταση νόμου για να θεωρείσαι αυτόματα δωρητής οργάνων όταν σκοτωθείς χωρίς να φοράς κράνος

Από τον Γερουσιαστή Martin Looney στο Connecticut, με στόχο “τη βελτίωση της δημόσιας υγείας”
Πρόταση νόμου στο Connecticut
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

1/2/2023

Έχει καθιερωθεί -και στην Ελλάδα-, να αστειευόμαστε όταν βλέπουμε αναβάτες χωρίς κράνος, αποκαλώντας τους “δωρητές οργάνων”, και να που ένας νομοθέτης αποφάσισε να πατήσει πάνω σε αυτό το “μαύρο” αστείο, προτείνοντας το για νόμο!

Η καταπληκτική είδηση μας έρχεται από από τον Γερουσιαστή Martin Looney στο Connecticut των Η.Π.Α., με την πρόταση νόμου S.B. No. 96, σύμφωνα με την οποία οποιοσδήποτε αναβάτης μοτοσυκλέτας που δεν φορά κράνος και σκοτωθεί σε τροχαίο δυστύχημα θα θεωρείται αυτόματα δωρητής οργάνων.

Κι όμως, δεν είναι hoax, καθώς μπορεί ο Γερουσιαστής να έχει “ύποπτο” επώνυμο (Looney που μεταφράζεται και ως τρελός -βλ. Looney Tunes, ενώ η AMA αποκαλεί ειρωνικά τον νόμο “Looney bill” ήτοι “τρελό νόμο”), μπορεί η πρόταση νόμου να ακούγεται εξωφρενική, όμως και ο Martin Looney είναι πραγματική οντότητα, όπως και η πρόταση νόμου έχει όντως κατατεθεί στο νομοθετικό σώμα της πολιτείας του Connecticut. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι αν η κίνηση του Looney έχει πραγματικά στόχο την ψήφιση ενός τέτοιου νόμου, ή αν θέλει να δημιουργήσει δυνατές εντυπώσεις και να ξεκινήσει διάλογο ενάντια στον νόμο που ισχύει αυτή τη στιγμή στο Connecticut, που επιτρέπει τη μη χρήση κράνους από ενήλικες αναβάτες μοτοσυκλέτας.

Connecticut bill

Η πρόταση νόμου S.B. No. 96 του Martin Looney αναφέρει τα εξής: “Ένας νόμος που ξεκαθαρίζει / αποδεικνύει μια αμφισβητήσιμη υπόθεση ότι άτομα που σκοτώνονται σε δυστύχημα μοτοσυκλέτας ενώ οδηγούσαν χωρίς να φορούν κράνος, επιθυμούν να δωρίσουν τα όργανα τους.” Ως “Δήλωση σκοπού” (Statement of Purpose) της νομοθετικής αυτής πρότασης δηλώνεται “η βελτίωση της δημόσιας υγείας”!

Τα πρώτα συναισθήματα που νιώσαμε διαβάζοντας τα παραπάνω ήταν έκπληξη και θυμός, όμως η είδηση αποτελεί παράλληλα τροφή για σκέψη, πάνω σε αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν “Bodily Autonomy” ή “Bodily Integrity” και στα ελληνικά μεταφράζεται ως Σωματική Αυτονομία. Δεν είναι κάτι νέο, και αφορά σε ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή στην κυριότητα του σώματος σου. Ισχύει αυτή η κυριότητα και η αυτονομία του σώματος και μετά θάνατον; Και θα μπορούσε το κράτος για το καλό του κοινωνικού συνόλου (βλ. “τη βελτίωση της δημόσιας υγείας”) να επιβάλλει ένα μέτρο όπως τον νόμο που προτείνει ο Γερουσιαστής Looney; Την ίδια στιγμή, το μέτρο αυτό δεν αποτελεί κατάφωρη διάκριση για τους μοτοσυκλετιστές, όταν δεν εφαρμόζεται για όλο το κοινωνικό σύνολο; Και θα πρέπει να “πληρώσουν” οι -έστω ανεύθυνοι- αναβάτες μοτοσυκλέτας τη νύφη για την φθίνουσα πορεία της δωρεάς οργάνων;

Martin Looney

Θυμόμαστε ανάλογες προτάσεις νόμου στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα να μην καλύπτονται από το δημόσιο σύστημα υγείας οι καπνιστές, που εν γνώσει τους κάνουν κακό στην υγεία τους, προτάσεις που συνήθως απορρίπτονταν πριν γίνουν νόμοι. Το ίδιο και στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν πιστεύουμε πως υπάρχει πιθανότητα να περάσει ένας τέτοιος νόμος, όμως η Αμερικάνικη Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών (AMA) δεν το αφήνει στην τύχη, και ξεκίνησε ήδη καμπάνια ενάντια στον νόμο.

Στο οργισμένο ανακοινωθέν της ΑΜΑ διαβάζουμε μεταξύ άλλων πως “η δωρεά οργάνων αποτελεί έναν ευγενή σκοπό που σώζει ζωές, αλλά η απόφαση του να γίνεις δωρητής αφορά αποκλειστικά το άτομο και όχι τον νομοθέτη. Ο προτεινόμενος αυτός νόμος όχι μόνο είναι προσβλητικός για τους αναβάτες μοτοσυκλέτας, αλλά παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία εκείνων που η πίστη τους απαγορεύει τη δωρεά οργάνων μετά θάνατον, και είναι ξεκάθαρα μια παραβίαση του συντάγματος όσον αφορά στη Σωματική Αυτονομία για κάθε Αμερικανό.”

Η ΑΜΑ συνεχίζει αναφέροντας πως αν στόχος είναι η “βελτίωση της δημόσιας υγείας” τότε η νομοθεσία πρέπει να έχει ως προτεραιότητα την πρόληψη των τροχαίων δυστυχημάτων, με τον προτεινόμενο νόμο να βάζει την ασφάλεια των αναβατών σε δεύτερο πλάνο, θεωρώντας τους αναβάτες ως “τίποτα παραπάνω από μια συλλογή οργάνων που θα θερίσουν μετά το θάνατο τους.”

AMA against Connecticut bill

Όταν η AMA επικοινώνησε με το γραφείο του Γερουσιαστή Looney, το προσωπικό του απάντησε πως ο νόμος στόχο έχει να αυξήσει τη φθίνουσα πορεία δωρεάς οργάνων στο Connecticut και ταυτόχρονα να αποτρέψει τους αναβάτες να οδηγούν χωρίς κράνος. Επιπλέον, το γραφείο του κ. Looney δήλωσε πως “αν οι αναβάτες μοτοσυκλέτας επιλέγουν να θέσουν τους εαυτούς τους σε τέτοιο κίνδυνο, οδηγώντας χωρίς κράνος, τότε θεωρούμε πως οι αναβάτες αυτοί δεν ενδιαφέρονται για το πού θα καταλήξουν τα όργανα τους.”

Από την άλλη, η ομοσπονδιακή τράπεζα οργάνων (New England Donor Bank) και η μητρική της, New England Donor Services, οι υπεύθυνοι δηλαδή για τη δωρεά οργάνων στο Connecticut αντιτίθενται με τον προτεινόμενο νόμο, και με κάθε αντίστοιχο νόμο που παρακάμπτει το άτομο για τη δωρεά οργάνων μετά τον θάνατο του.

Διαβάστε περισσότερα στην καμπάνια ενάντια στον νόμο που έχει ξεκινήσει η ΑΜΑ ΕΔΩ, και αναμείνατε στο τερματικό σας, για τις εξελίξεις που αναμένονται ενδιαφέρουσες.

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: