Ιταλοί κατασκευάζουν πίστα στην Τενερίφη - δείχνουν το δρόμο μιας τέτοιας επένδυσης

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/9/2016

Εδώ και τέσσερα χρόνια, ακούμε για κατασκευή πίστας με προδιαγραφές F1 στα Κανάρια Νησιά, τα οποία ανήκουν στην Ισπανία με καθεστώς αυτονομίας και βρίσκονται εκατό χιλιόμετρα από τις νότιες ακτές του Μαρόκο. Έπειτα από τα εγκαίνια του εργοταξίου στο τέλους Αυγούστου, πλέον η κατασκευή έχει ξεκινήσει αμετάκλητα, με ορίζοντα ολοκλήρωσης τους επόμενους 22 μήνες.

Με κλίμα ξερό και υποτροπικό, τα Κανάρια Νησιά χαρακτηρίζονται από σταθερές μεσαίες θερμοκρασίες σε όλη την διάρκεια του χρόνου με μόλις 15 μέρες βροχόπτωσης κατά μέσο όρο. Με βασική πηγή εσόδων τον τουρισμό και τις δραστηριότητες αναψυχής, τα νησιά έχουν αναπτύξει μία μοναδική σειρά υποδομών, με μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και αεροδρόμια με απευθείας σύνδεση με τις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχει το κατάλληλο κλίμα και οι υποδομές και παράλληλα ακόμα ένα επιπρόσθετο χαρακτηριστικό, που αναγάγει την Τενερίφη, ιδανικό μέρος για την δημιουργία πίστας: Το ενεργό ηφαίστειο προμηθεύει την καλύτερη πρώτη ύλη του κόσμου, για την ασφαλτόστρωση!

ο θεμέλιος λίθος, κρύβει χρονοκάψουλα με αντίγραφο των συμβολαίων και πρωτότυπες υπογραφές...

πηγή: motorbikemag.es

Οι αναγνώστες του MOTO, ακούν συχνά για παρουσιάσεις νέων μοτοσυκλετών, για τις οποίες ταξιδεύουμε μέχρι τα Κανάρια Νησιά τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο, και οι λόγοι είναι όλοι οι παραπάνω. Τα νησιά έχουν εκπληκτική άσφαλτο στους δημόσιους δρόμους, που αντίστοιχη δεν βρίσκεις παρά μόνο σε πίστες, και οι υποδομές τους είναι ιδανικές για την φιλοξενία τέτοιων οργανώσεων. Με βάση αυτό, είναι κατανοητό ότι η πίστα δεν φτιάχνεται τόσο για τους ντόπιους και εξαιτίας της απομακρυσμένης απόστασης, ούτε και για την φιλοξενία πρωταθλημάτων της F1 και των MotoGP. Αν και θα διεκδικήσουν την διοργάνωση τέτοιων αγώνων, το αρχικό στάδιο κατασκευής που ξεκίνησε τέλη Αυγούστου και θα ολοκληρωθεί το ’18, δεν περιλαμβάνει εκτεταμένες κερκίδες εκατοντάδων χιλιάδων θεατών. Ωστόσο από την άλλη δεν απορρίπτουν κανένα ενδεχόμενο, καθώς το συμβούλιο των νησιών αναλαμβάνει την προέκταση του περιφερειακού αυτοκινητόδρομου και την σύνδεση του κοντινού βασικού αεροδρομίου των νησιών, ώστε να διευκολύνει την διοργάνωση οποιασδήποτε εκδήλωσης προγραμματιστεί στο μέλλον.

Οι επενδυτές που έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου το έργο κατασκευής για 35+5 χρόνια εκμετάλλευσης, δεν προσδοκούν στην ανάληψη παγκόσμιου πρωταθλήματος για να αποσβέσουν τα σχεδόν 26 εκατομμύρια της επένδυσης. Το συνολικό κόστος ανέρχεται στα 39 εκατομμύρια, όταν υπολογίσει κανείς τις εργασίες οδοποιίας που θα κατασκευάσει η πολιτεία, και το κόστος της αγοράς γης από τους ιδιώτες. Η γη αγοράστηκε το ‘12 από την κυβέρνηση αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό…

Τα έσοδα της νέας πίστας θα προέρχονται από την ενοικίαση για δοκιμές σε αγωνιστικές ομάδες της F1, MotoGP και Superbike, την φιλοξενία εκδηλώσεων όπως οι παρουσιάσεις νέων μοντέλων σε δημοσιογράφους και το κυριότερο στον τουρισμό υψηλού κόστους… Σκοπός τους είναι να προσελκύσουν την φιλοξενία των ακριβών αυτοκινήτων που βρίσκονται σε πίστες ανά τον κόσμο. Οι ιδιοκτήτες τους έτσι κι αλλιώς ταξιδεύουν στα Κανάρια Νησιά για διακοπές όλο το χρόνο, με τα παγκοσμίου φήμης γήπεδα του γκολφ να αποτελούν βασική αιτία. Η δημιουργία πίστας αποσκοπεί στην διεκδίκηση ενός ακόμα ακριβού χόμπι.. και προτάσσει ως δέλεαρ το κλίμα και την εξωτική τοποθεσία.

Η πίστα των 4.067 χιλιομέτρων, σχεδιάστηκε το 2012 από τον όμιλο GPO, υπεύθυνο μεταξύ άλλον για μία σειρά από μεγάλες πίστες της Ισπανίας, όμως της Catalunya στην Βαρκελώνη, της Navarra και Monteblanco. Την κατασκευή έχει αναλάβει η Ιταλική Axia S.r.l. που με έδρα στο Μιλάνο επηρέασε και τον σχεδιασμό της GPO, που ακολουθήσε τα χαρακτηριστικά της Imola κατασκευάζοντας την νέα πίστα με υψομετρικές διαφορές και γνώμονα την θέα προς τον ορίζοντα και την θάλασσα.

Το αεροδρόμιο της Τενερίφης υποδέχεται κάθε χρόνο 6 εκατομμύρια τουρίστες απέχοντας μόλις 2,5 χιλιόμετρα από το σημείο που κατασκευάζεται η πίστα, ενώ ορισμένα από τα μεγαλύτερα θέρετρα βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση. Ο Carlos Alonso, πρόεδρος του συμβουλίου των Κανάριων Νησιών, υποστηρίζει ότι η πίστα ταιριάζει απόλυτα με το μοντέλο τουρισμού που έχουν επιλέξει και γι΄ αυτό η κυβέρνηση προχώρησε στις απαραίτητες ρυθμίσεις με αγορά γης από τους αγρότες και διευκόλυνση της γραφειοκρατικής διαδικασίας, που παρόλο αυτά καθυστέρησε την έναρξη της κατασκευής για έναν ολόκληρο χρόνο.

Βασικό επίσης στοιχείο για την ολοκλήρωση της επένδυσης, ήταν η ευνοϊκή φορολόγηση που ισχύει για τις εταιρίες με έδρα τα νησιά, που ανέρχεται μόλις σε 4%, έναντι της αρκετά υψηλότερης φορολογίας που ισχύει στην Ισπανία.

Με τα δεδομένα της χρονολογίας του σχεδιασμού της, πίσω στο 2012, η πίστα υπολογίζεται να έχει μέγιστη ταχύτητα 310Km/h για μονοθέσια της F1 στην ευθεία μήκους 819 μέτρων, ενώ απαρτίζεται από μία εντυπωσιακή σειρά δεκαπέντε στροφών, από τις οποίες δέκα αριστερόστροφες και πέντε δεξιόστροφες.

Το πλάτος της θα είναι μεταξύ 12 και 15 μέτρων και οι ομάδες θα διαθέτουν χώρο για 2.000 αυτοκίνητα, 60 λεωφορεία και 20 φορτηγά. Ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν 6.500 θέσεις πάρκινγκ, κατά το μέγιστο, μεγέθη που αποκαλύπτουν περεταίρω ότι η δημιουργία της πίστας δεν αποσκοπεί απευθείας στην φιλοξενία παγκόσμιων πρωταθλημάτων, τουλάχιστον στο αρχικό της στάδιο.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πίστας, αποτελεί ο σχεδιασμός που της επιτρέπει να διαχωριστεί σε τρεις μικρότερες πίστες, που με την παρουσία εξόδων διαφυγής και ανεξάρτητης πρόσβασης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν παράλληλα, φιλοξενώντας ταυτόχρονες διοργανώσεις. Αυτό είναι απόλυτα κατανοητό, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι σκοπός της δημιουργίας της είναι να αποτελεί σημείο συνεχών δοκιμών για τις αγωνιστικές ομάδες… Ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί και πίστα για αγώνες 4x4 και motocross.

Διευθυντής της πίστας, πρόκειται να τεθεί ο Άγγλος Walter Sciacca, στέλεχος εταιρίας που διατηρεί το management ακριβών αυτοκινήτων και διοργανώνει αγώνες με supercar και μοτοσυκλέτες. Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό, ότι οι συμφωνίες πίσω από την δημιουργία αυτών των πιστών, γίνονται πολύ συχνά ανάμεσα σ’ ένα κλειστό κύκλο με πανευρωπαϊκές επεκτάσεις, εξασφαλίζοντας την βιωσιμότητα της επένδυσης ακόμα και πριν τον τελικό σχεδιασμό της πίστας. Ελάχιστα επαφίονται στην διοργάνωση τοπικών πρωταθλημάτων και την καθημερινή ενοικίαση για το κοινό, πράγμα που μαρτυρά και την πορεία που θα πρέπει να έχει μία τέτοια επένδυση και για εμάς. Διαφορετικά είναι προτιμότερο να δημιουργηθεί μία πίστα χωρίς αυτές τις πανάκριβες προδιαγραφές, που η επένδυσή της θα μπορούσε να αποσβεστεί από τις ντόπιες διοργανώσεις. Αυτή άλλωστε είναι και η πραγματικότητα για τις αναρίθμητες πίστες που συναντάμε σε Ιταλία και Ισπανία, χωρίς να είναι καθόλου τυχαίο ότι αποτελούν φυτώρια κορυφαίων αναβατών. Για τα δικά μας δεδομένα, είναι ευκολότερη η δημιουργία μικρότερων πιστών με γνώμονα την κάλυψη του ντόπιου πληθυσμού, που με μικρό κόστος θα απολαμβάνει σωστές και άρτιες εγκαταστάσεις, με μέγιστη ασφάλεια. Οι πίστες με προδιαγραφές F1, απαιτούν ένα αρκετά υψηλότερο κόστος κατασκευής, που για να καλυφθεί απαιτεί με τη σειρά του, ένα τελείως διαφορετικό παιχνίδι στην προσέλκυση πελατείας. Στο τέλος αυτές οι πίστες είναι ασύμφορες για το κοινό, όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της Κωνσταντινούπολης…

Το σημείο της πίστας, όπως ήταν το '14 όταν και κατατέθηκαν τα έγγραφα για την έναρξη της κατασκευής:

------------------

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Πατέντες δείχνουν πως η Yamaha εργάζεται πάνω στην εξέλιξη των αερόσακων θέλοντας να τους ενσωματώσει σε μοτοσυκλέτες της με στόχο να βελτιωθεί η πιθανότητα επιβίωσης του αναβάτη σε τροχαίο ατύχημα.

Στην αυτοκινητοβιομηχανία οι αερόσακοι έχουν αποδείξει την αξία τους στη σωτηρία οδηγού και επιβατών και έχουν καθιερωθεί ως το κυριότερο δευτερεύον σύστημα παθητικής ασφαλείας που υποστηρίζει στο μέγιστο το βασικό, τη ζώνη ασφαλείας- χωρίς αυτή ο αερόσακος μπορεί να γίνει ακόμη και απειλητικός για τη ζωή του οδηγού και των υπόλοιπων επιβαινόντων.

Σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Οδικών Μεταφορών των ΗΠΑ (NHTSA), περισσότερες από 50.000 ζωές σώθηκαν από τους αερόσακους μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ 1987 και 2017. Παγκοσμίως, εκτιμάται ότι αποτρέπουν περίπου 70.000 θανάτους κάθε χρόνο, ένα νούμερο που είναι λογικά πολύ μεγαλύτερο στην πραγματικότητα.

Ωστόσο, ενώ τα αυτοκίνητα εξοπλίζονται εδώ και καιρό υποχρεωτικά με αυτή την τεχνολογία, οι αερόσακοι έχουν μια εξειδικευμένη ύπαρξη στην ενσωμάτωσή τους στις μοτοσυκλέτες- με εξαίρεση το Honda Gold Wing που διατίθεται με αερόσακο. Τους συναντάμε συνήθως ως μέρος του τεχνικού ρουχισμού του αναβάτη.

Τώρα και η Yamaha μπαίνει στο παιχνίδι με μια νέα ιδέα γύρω από την εφαρμογή του αερόσακου στα δίκυκλα σε συνδυασμό με αισθητήρες. Οι μοτοσυκλέτες διαφέρουν θεμελιωδώς από τα αυτοκίνητα σε πολλές πτυχές που σχετίζονται με την ασφάλεια. Ως αποτέλεσμα, ένας αερόσακος μοτοσυκλέτας πρέπει να αντιδρά πολύ πιο γρήγορα και να ενεργοποιείται με μεγαλύτερη ακρίβεια από τον αντίστοιχο αερόσακο αυτοκινήτου. Επιπλέον, οι κινήσεις μιας μοτοσυκλέτας σε περίπτωση ατυχήματος είναι πιο πολύπλοκες - εκτός από την καθαρή επιβράδυνση, παίζουν ρόλο και οι κινήσεις κλίσης και περιστροφής. Συνεπώς, το σύστημα αισθητήρων πρέπει να επεξεργάζεται σημαντικά περισσότερες πληροφορίες προκειμένου να διασφαλίζεται η ενεργοποίηση χωρίς σφάλματα. Αυτά τα τεχνικά εμπόδια ευθύνονται εν μέρει για το γεγονός ότι η Gold Wing της Honda παραμένει μέχρι στιγμής η μόνη μοτοσυκλέτα παραγωγής με αερόσακο.

Η Yamaha κατέθεσε μια πατέντα που αφορά ειδικά τη βελτίωση της τεχνολογίας αισθητήρων για τους αερόσακους στις μοτοσυκλέτες. Η τεχνολογία περιλαμβάνει τη χρήση δύο αισθητήρων επιτάχυνσης - συγκρίσιμων με τις μονάδες αδρανειακής μέτρησης (IMU) αλλά το κυριότερο είναι ότι ο ένας από τους αισθητήρες τοποθετείται μπροστά από το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας και ο άλλος πίσω από αυτό. Αυτό επιτρέπει στο σύστημα να ανιχνεύει με ακρίβεια την κίνηση σε τρεις διαστάσεις - οριζόντιες, πλευρικές και κατακόρυφες.

Η διάταξη αυτή επιτρέπει στη μονάδα ελέγχου να ανιχνεύει μια πιθανή σύγκρουση και την κατεύθυνσή της ιδιαίτερα γρήγορα και αξιόπιστα. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ενεργοποίηση του αερόσακου σε κλάσματα του δευτερολέπτου - πριν ο ίδιος ο αναβάτης προσκρούσει σε εμπόδιο.

Η Yamaha R1 στο επίκεντρο

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η Yamaha χρησιμοποιεί ως μοντέλο αναφοράς στα σχέδια ευρεσιτεχνίας μια supersport μοτοσυκλέτα, τη YZF-R1 όπου η πρόκληση είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Η σπορ θέση οδήγησης, με κλίση προς τα εμπρός, σημαίνει ότι το κεφάλι του αναβάτη βρίσκεται πολύ κοντά στο μπροστινό μέρος της μοτοσυκλέτας.

Η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου από τη Yamaha ως παράδειγμα θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι ο ιαπωνικός κατασκευαστής είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα σενάρια ενσωμάτωσης αερόσακων - και να μην επικεντρωθεί μόνο σε μοτοσυκλέτες τουρισμού ή πόλης. Ωστόσο οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν για να κατοχυρώσουν τις πατέντες τους και δίκυκλα στα σχέδια που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την τελική εφαρμογή.

Tricity με αερόσακο;

Εκτός από το R1, η πατέντα δείχνει επίσης το τρίτροχο σκούτερ Tricity της Yamaha με σύστημα αερόσακου. Όπως έχετε διαβάσει και εδώ η Autoliv παρουσίασε επίσης ένα πρωτότυπο αερόσακου σε ένα Piaggio MP3, άμεσο ανταγωνιστή του Tricity, σε εμπορικές εκθέσεις το 2023. Φαίνεται ότι οι κατασκευαστές προσδοκούν ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες από τα αστικά οχήματα που είναι προσανατολισμένα στην ασφάλεια.

Συμπερασματικά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Yamaha δείχνει ότι η ανάπτυξη των αερόσακων για μοτοσυκλέτες συνεχίζει στον δρόμο της εξέλιξης - με έμφαση στην έξυπνη τεχνολογία αισθητήρων και την αλγοριθμική ακρίβεια. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σαφές: αν ο αερόσακος σε δύο τροχούς πρόκειται να έχει πραγματικότητα στο μέλλον, αυτό ακριβώς το είδος προσέγγισης -η εξέλιξη των αισθητήρων- είναι απαραίτητο για να ξεπεραστούν τα τεχνικά εμπόδια. Οι κάμερες (ή ραντάρ), σε συνδυασμό ίσως με λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό.