Ήδη έχουμε γράψει για την τελευταία ταινία του James Bond, "No Time to Die", στην οποία πέρα από τον γνωστό ηθοποιό Daniel Craig, πρωταγωνιστούν και ένα Triumph Scrambler 1200 κι ένα Tiger 900 με μερικά πραγματικά εντυπωσιακά και ριψοκίνδυνα stunts.
Την ώρα όμως που κινηματογραφούσαν τις επικίνδυνες σκηνές στην Matera, στα νότια της Ιταλίας, η ομάδα του συνεργείου αντιμετώπισε τον χειρότερο φόβο των κασκαντέρ για τα πλάνα με τις μοτοσυκλέτες: γλιστερά, πλακόστρωτα, στενά δρομάκια.
Προκειμένου να ξεπεράσουν τα συγκεκριμένα προβλήματα, ο Daniel Craig πρότεινε την ιδέα να καταβρέξουν τους δρόμους όπου θα γινόντουσαν τα γυρίσματα με Coca Cola, προκειμένου να γίνει η επιφάνειά τους λιγότερο γλιστερή.
Η παραγωγή το έκανε και δεν άνοιξε μάλιστα απλώς μερικά κουτάκια του διάσημου αναψυκτικού, αλλά ξόδεψαν σχεδόν 55.000 λίρες (60.000 ευρώ!) για να χύσουν περίπου 41.000 λίτρα στους δρόμους όλης της πόλης. Μόλις στέγνωσε το υγρό από τον δυνατό ιταλικό ήλιο, αυτό που έμεινε ήταν ένα κολλώδες υπόλειμμα πάνω από τους –πρώην- γλιστερούς δρόμους. Ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε ο stunt rider της παραγωγής, Paul Edwards για να ολοκληρώσει τις πιο παράτολμες σκηνές της ταινίας. Όπως φαίνεται κι από τις φωτογραφίες από τα γυρίσματα, ο Edwards και η τύπου Triumph Scrambler 1200 (που στην ουσία είναι ένα μεταμφιεσμένο Honda CRF400) κάνει ένα απίστευτο άλμα πάνω από έναν ψηλό τοίχο της πόλης.
Για να πραγματοποιηθεί το άλμα, ο Edwards έπρεπε να φτάσει στη ράμπα με ταχύτητα 100km/h, ώστε να προσγειωθεί με ασφάλεια από την άλλη μεριά του τοίχου. To Total Film, ένα περιοδικό που ασχολείται με τις κινηματογραφικές παραγωγές, ανέφερε επίσης ότι ένα από τα παράπλευρα οφέλη του χυμένου αναψυκτικού, ήταν ότι έκανε τους δρόμους να δείχνουν πεντακάθαροι μόλις το ξέπλυναν από πάνω τους, όπως δήλωσε και ο επικεφαλής των stunt riders, Lee Morison.
Astemo-Honda: Τέλος οι σπάνιες γαίες για τους ηλεκτρικούς κινητήρες - Σε βάθος 5ετίας θέλει να αλλάξει τα δεδομένα
Έκλεισε δραστικά την ψαλίδα σε μέγεθος και κατανάλωση έναντι των κινητήρων με σπάνιες γαίες
Από τον
Θοδωρή Ξύδη
12/12/2025
Μέσω της Astemo ο ιαπωνικός κολοσσός μπαίνει στον χορό των ηλεκτρικών κινητήρων που δεν απαιτούν σπάνιες γαίες για να λειτουργήσουν μειώνοντας τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο για την κατασκευή τους αλλά και την εξάρτηση των κατασκευαστών από χώρες που έχουν πλούσια κοιτάσματα σπάνιων γαιών όπως είναι η Κίνα.
Το μέλλον της ηλεκτροκίνησης απομακρύνεται από την εξάρτηση στις σπάνιες γαίες για την κατασκευή ηλεκτρικών κινητήρων και μπαταριών για περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και πολιτικούς λόγους.
Η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σπάνιων γαιών και έτσι μπορεί να ελέγχει τιμές και διαθεσιμότητα πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλο, κάτι που δεν αρέσει φυσικά στον υπόλοιπο κόσμο ειδικά από τη στιγμή οι εγχώριοι κατασκευαστές της πρωτοστατούν στην εξέλιξη και διάδοση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Παράλληλα, η εξόρυξή των σπάνιων γαιών είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για το περιβάλλον -μόλυνση του εδάφους με τοξικές ουσίες εκεί όπου γίνεται η εξόρυξη μεταξύ άλλων-, ενώ και οι ηλεκτρικοί κινητήρες και οι μπαταρίες που ενσωματώνουν σπάνιες γαίες είναι ακριβότεροι στην κατασκευή τους. Ευτυχώς λοιπόν που ο φόβος των κυβερνήσεων και των κατασκευαστών εκτός Κίνας ωθεί τις εξελίξεις στην ηλεκτροκίνηση μακριά από τις σπάνιες γαίες (και) προς ένα πιο φιλικό περιβαλλοντικά μέλλον.
Με στόχο να αντικαταστήσει εντελώς τους ηλεκτρικούς κινητήρες μόνιμου μαγνήτη (Permanent Magnet AC/DC Motor- PMAC-PMDC) η ιαπωνική Advanced Sustainable Technologies for Mobility (Astemo) ανακοίνωσε ότι εξελίσσει και αυτή έναν επαγωγικό ηλεκτρικό κινητήρα μαγνητικής αντίστασης (Reluctance Motor) με ρότορα-δρομέα που δεν ενσωματώνει στη σχεδίασή του σπάνιες γαίες.
Η Astemo, που έχει ως μεγαλομέτοχους τις Honda και Hitachi, έχει κλείσει σημαντικά την ψαλίδα στην απόδοση μεταξύ του φιλικότερου προς το περιβάλλον κινητήρα της που χρησιμοποιεί σιδερένιο δρομέα με φερρίτη (οξείδιο του σιδήρου) και των PMAC-PMDC, ενώ έχει περιορίσει και το απαιτούμενο μέγεθος και βάρος του, τα τρία σημεία που υστερεί αυτός ο τύπος ηλεκτρικού κινητήρα έναντι εκείνων με σπάνιες γαίες.
Ο κινητήρας των Ιαπώνων είναι παράλληλα σημαντικά μικρότερος από τους υπάρχοντες ηλεκτρικούς κινητήρες με φερρίτη που για να έχουν την ίδια απόδοση με τους PMAC-PMDC θα πρέπει να είναι τριπλάσιοι σε μέγεθος σε σχέση με αυτούς αφού η μαγνητική δύναμη του φερρίτη είναι περίπου στο 33% σε σχέση π.χ. με τον μαγνήτη νεοδυμίου, τον ισχυρότερο τύπο μόνιμου μαγνήτη που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή στους ηλεκτρικούς κινητήρες. Έτσι καταναλώνουν και πολύ περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια.
Για τον κυρίως ηλεκτρικό κινητήρα που εξελίσσουν οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν δρομέα με φερρίτη (οξείδιο του σιδήρου), ενώ έχουν δημιουργήσει και έναν βοηθητικό σε αυτόν ηλεκτρικό κινητήρα με δρομέα που δεν έχει ούτε φερρίτη! Και στις δύο περιπτώσεις ο δρομέας είναι 30% μεγαλύτερος έναντι εκείνων που έχουν οι PMAC-PMDC, όμως η Astemo ισχυρίζεται ότι έτσι η απόδοση βρίσκεται στα ίδια επίπεδα στην περίπτωση του κυρίως κινητήρα της.
Χωρίς να αναφέρεται στο μέγεθος και το βάρος, η Astemo κάνει λόγο για μέγιστη απόδοση που φτάνει τους 241 ίππους για τον κυρίως κινητήρα και τους 181 ίππους για εκείνον που δεν έχει ούτε φερρίτη. Και στις δύο περιπτώσεις η εσωτερική σχεδίαση του ρότορα που έχει γίνει σε στρώματα -αλλάζει δηλαδή από την επιφάνεια προς τα μέσα αλλά και από το κέντρο προς τα άκρα- διευκολύνει τη ροή του στάτη (του σταθερού μέρους του κινητήρα) να περάσει μέσα από κάποιες περιοχές και έτσι αναπτύσσεται η μαγνητική ροπή στον δρομέα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που ισχυρίζεται ότι έλυσε η Astemo και επέτρεψε τη μείωση του μεγέθους με ταυτόχρονη αύξηση της ισχύος είναι η διαχείριση της θερμότητας εντός του κινητήρα λόγω της υψηλής τάσης που απαιτείται (400/800V) με την ιαπωνική εταιρεία να ψύχει το τύλιγμα του στάτη με κάποιο είδος λαδιού.
Το πλάνο της Astemo, στην οποία ανήκουν οι Showa, Nissin και Keihin, είναι να έχει έτοιμους για εμπορική χρήση και μαζική παραγωγή τους κινητήρες της μέχρι το 2030 και αυτό, αν το πετύχει, θα αποτελεί παγκόσμια πρωτιά.
