Με Himalayan στα Ιμαλάια!

Ένας άθλος για την Royal Enfield
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

3/5/2019

Η αποφασιστικότητα της Royal Enfield να αποδείξει πως όχι μόνο το Himalayan είναι αντάξιο του ονόματός του αλλά και πως πρόκειται για μια πραγματική adventure μοτοσυκλέτα –η οποία κόντρα στο ρεύμα των καιρών για αυτές τις μοτοσυκλέτες δεν διαθέτει τετραψήφιο αριθμό κυβικών– που δεν γνωρίζει όρια. Γι’ αυτό το λόγο ο ινδικός κολοσσός συνεργάστηκε με το στρατό της χώρας αλλά και με την Himalayan Motorsport Association με σκοπό να δημιουργηθεί μια ομάδα 11 αναβατών που θα διέσχιζε μια απ’ τις πιο δύσβατες περιοχές στον κόσμο.

Η αναλυτική δοκιμή του Himalayan βρίσκεται στο τεύχος 588 του ΜΟΤΟ

Αναφερόμαστε στην οροσειρά του Karakoram όπου εκτείνεται απ’ το Πακιστάν, την Ινδία και φτάνει μέχρι και την Κίνα. Η διαδρομή μήκους 1.126 χιλιομέτρων επιλέχθηκε αφενός μεν γιατί αποτελεί μεγάλη πρόκληση και αφετέρου για να τιμηθεί το Kargil Vijay Diwas, που ήταν μια σημαντική στρατιωτική αποστολή της οποίας η επιτυχία έληξε τον πόλεμο στην Kargil. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη οροσειρά συμπεριλαμβάνεται το αμέσως επόμενο ψηλότερο βουνό του κόσμου (μετά το Everest), το Κ2, με την κορυφή του στα 8,611μ. Μέρος της διαδρομής που έκαναν οι αναβάτες συμπεριλαμβάνονταν στον ιστορικό δρόμο του μεταξιού που χρησιμοποιούσαν οι έμποροι στο παρελθόν, γνωστό ως Silk Road.

Για την επιτυχή ολοκλήρωση της διαδρομής οι αναβάτες πέρασαν 14 μέρες μαζί με τις μοτοσυκλέτες τους, διαβαίνοντας κακοτράχαλους χωματόδρομους και χιονισμένα τοπία, ενώ δεδομένου του υψόμετρου οι καιρικές συνθήκες ήταν εξίσου άσχημες και ακραίες. Ως εκ τούτου χρειάστηκε να προετοιμαστούν τόσο οι ίδιοι όσο και οι Himalayan για να φέρουν εις πέρας το εγχείρημα. Οι αναβάτες έκαναν εντατική και σκληρή προπόνηση, στην οποία μάλιστα συμπεριλαμβάνονταν η ποδηλασία στο χιόνι (σε διπλάσια απόσταση απ’ ότι η διαδρομή, ώστε να αποκτήσουν τις απαραίτητες αντοχές), ενώ οι μοτοσυκλέτες εφοδιάστηκαν με θερμαινόμενα γκριπ, υφασμάτινες χούφτες προστασίας και ειδικά ελαστικά με καρφιά για την ασφαλή διέλευσή τους στα χιονισμένα μονοπάτια.

Μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού οι απόψεις των αναβατών για τις μοτοσυκλέτες ήταν πολύ θετικές καθώς ανταποκρίθηκαν πλήρως στις δυσκολίες. Μάλιστα, ακόμη και το πρωί που οι μοτοσυκλέτες είχαν παραμείνει σβηστές όλο το βράδυ και οι κινητήρες τους είχαν παγώσει για τα καλά (οι θερμοκρασίες έφταναν τους -30οC) δεν αντιμετώπισαν ποτέ πρόβλημα στο να πάρουν μπροστά και εμφάνιζαν μόνο μια μικρή αστάθεια στην τροφοδοσία τους λόγω του υψόμετρου. Επίσης, ανέφεραν πως σε ορισμένα σημεία του ταξιδιού τους ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιήσουν μέχρι και αλυσίδες στα ελαστικά τους για να μην κολλήσουν στο χιόνι.

Αναμνηστική φωτογραφία μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού

Η επιτυχία αυτού του άθλου προσφέρει όλα τα εύσημα στο Himalayan και την Royal Enfield, καθώς επιβεβαίωσε και με το παραπάνω την αξιοπιστία και τις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας. Τέλος, πάει έμπρακτα κόντρα στην νοοτροπία, πως για να ταξιδέψεις χρειάζεσαι απαραίτητα μια μεγάλη adventure μοτοσυκλέτα...

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin