MV Agusta: Ξανά στους Castiglioni

Από το

Μαύρο Σκύλο

1/9/2010

Στις 6 Αυγούστου 2010 ανακοινώθηκε η συμφωνία με την οποία η MV Agusta Motor S.p.A επανήλθε σε ποσοστό 100% στα χέρια του εξηνταπεντάχρονου Claudio Castiglioni Προέδρου της MV και του γιου του Giovanni, από την Harley-Davidson.
Τον Ιούλιο του 2008 είχε πουληθεί η οικογενειακή εταιρεία στην HD αντί του ποσού των 70 εκατομμυρίων ευρώ. Σε αυτό το ποσό περιλαμβανόταν η αποπληρωμή υφιστάμενων δανείων ύψους 45 εκατομμυρίων και επιπρόσθετα η καταβολή ενός ποσού της τάξης των 40 εκατομμυρίων στον Claudio Castiglioni το 2016, εάν όμως πετύχαιναν κάποιοι οικονομικοί στόχοι. Τώρα μετά την απόκτηση του 100% των μετοχών, μέσω της οικογενειακής της οικογενειακής εταιρείας χαρτοφυλακίου – αντί του ποσού των 5 ευρώ (!) – της MV Agusta Motor η οποία περιλαμβάνει και την Cagiva, o Claudio Castiglioni θα συνεχίσει να είναι Πρόεδρός της και μαζί με τον 29 ετών γιο του Giovanni, Διευθύνοντα Σύμβουλο, θα διοικούν την εταιρεία. O Giovanni, είχε εργαστεί στην MV Agusta το 2002 σαν υπεύθυνος επικοινωνίας, τώρα θα αφήσει την επιχείρηση μόδας που έχει για να ασχοληθεί πλήρως και καθημερινά με την MV.
Η Harley αποχώρησε έχοντας επενδύσει 60 εκατομμύρια δολάρια για να εξυγιάνει τον ισολογισμό της MV Agusta, να αναπτύξει τα δυο νέα μοντέλα του 2010, την καινούρια F4 και τις Brutale 990R και 1190R αλλά και για την εξέλιξη της τρικύλινδρης F3 των 675 κυβικών.
Ο Keith Wandell που ανέλαβε πέρυσι στις 15 Οκτωβρίου τη διοίκηση της Harley, αποφάσισε, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων της που προκλήθηκαν από την ύφεση, να κλείσει την Buell και να πουλήσει την MV. “ Η απόφασή μας να παραχωρήσουμε την MV αντανακλά τη στρατηγική μας να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες και τις επενδύσεις μας αποκλειστικά στην Harley-Davidson, γιατί θεωρούμε ότι αυτό είναι το καλύτερο για την μακρόχρονή ανάπτυξή μας” είπε ο Wandell ανακοινώνοντας την πώληση της MV στην οικογένεια Castiglioni, μόλις για τρία ευρώ ή πέντε δολάρια. Αυτό δείχνει την επιθυμία του να τελειώνει η εποχή της εμπλοκής της Harley με την MV, ενώ η απόφαση του προηγούμενου προέδρου της Jim Ziemer θεωρείται ένα στρατηγικό σφάλμα του Milwaukee, που η Harley πρέπει να πληρώσει. Ένας άλλος λόγος για την επιστροφή της MV στους Castiglioni είναι ο όρος στη συμφωνία του 2008 που είχε βάλει ο Claudio για την υποχρέωση της Harley να του καταβάλει το ποσό των 40 εκατομμυρίων δολαρίων στην περίπτωση που πωλούσε την MV Agusta σε άλλον αγοραστή. Για την MV Agusta είχαν ενδιαφερθεί τρία ιταλικά Funds αλλά και ο πρώην πρόεδρος της Ducati Federico Minoli, όπως έχει παραδεχθεί.
“Πραγματικά δεν περίμενα να ξαναβρεθώ σε αυτή τη θέση” είπε ο Claudio Castiglioni μετά την υπογραφή της συμφωνίας “Ήμουν αποφασισμένος να μην αφήσω την εταιρεία να καταλήξει στα χέρια των καρχαριών των funds που δεν καταλαβαίνουν τι αντιπροσωπεύει το όνομα της MV”
Τo 2009 η MV παρήγαγε 3.000 μοτοσυκλέτες, έχοντας 34 εκατομμύρια τζίρο και γράφοντας ζημιές 29 εκατομμυρίων, στην πρώτη χρονιά που ανήκε στον έλεγχο της Harley. Για φέτος η παραγωγή θα φθάσει μόνο τις 4.500 μοτοσυκλέτες και οι ζημιές τα 60 εκατομμύρια. Θα πρέπει να αυξήσουν πολύ την παραγωγή τους οι 250 εργαζόμενοι στην εταιρεία για να γίνει βιώσιμη. Ο Claudio πιστεύει ότι το κλειδί για την επιτυχία της MV είναι η τρικύλινδρη F3 που θα πωλείται στη τιμή των 10-11.000€, ενώ θα ακολουθήσει και μια πιο προσιτή έκδοση Brutale που μέσα στο εργοστάσιο αποκαλούν Brutalina. Ο Castiglioni έκανε ακόμη μια σημαντική κίνηση φέρνοντας και τον Massimo Bordi στο δυναμικό της MV Agusta. Ο Bordi είχε εργαστεί στην Ducati επί είκοσι τρία χρόνια, αντικαθιστώντας τον Fabio Taglioni από το 1985, δημιουργώντας τους υγρόψυκτους τετραβάλβιδους Desmo και φθάνοντας να είναι ο γενικός διευθυντής της Ducati μέχρι το 2003. H 916 και δεκατέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα αποκτήθηκαν εκείνα τα χρόνια.

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.