Ο Marco Lucchinelli ήρθε στην Ελλάδα και οδήγησε για πρώτη φορά την Ducati Panigale V4S

Από τον

Μπάμπη Μέντη

17/10/2018

Οι ιστορίες από το φετινό Legends Track Day που έγινε στην πίστα των Μεγάρων είναι ατελείωτες και καθώς οι περισσότερες από αυτές αφορούν θρύλους του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος των Grand Prix, έχουν ταυτόχρονα το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Οι Ιταλοί είναι γενικός εκδηλωτικοί και ενθουσιώδεις, όποτε μπορείτε να φανταστείτε το ύφος και τις κινήσεις του σώματος που έκανε ο πρώην Παγκόσμιος Πρωταθλητής Marco Lucchinelli όταν περιέγραφε την πρώτη του επαφή με την Panigale V4S στην πίστα των Μεγάρων:

-Στην Ιταλία έχω σχολή αγωνιστικής οδήγησης και χρησιμοποιούμε για τα μαθήματα μοτοσυκλέτες από την MV Agusta, την Honda, την Yamaha και την Ducati, αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα την ευκαιρία να οδηγήσω την καινούρια V4 της Ducati. Έπρεπε να έρθω στην Ελλάδα! Χα, χα… και να σκεφτείς ότι συνεργάζομαι στενά με την Ducati κατά την εξέλιξη ορισμένων νέων μοντέλων της.

-Έχει πολύ γκάζι αυτός ο κινητήρας! Παντού! Χαμηλά, ψηλά… Πολύ περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη superbike έχω οδηγήσει τελευταία. Ίσως σε αυτή την πίστα να μην μπορείς να εκμεταλλευτείς πλήρως τις δυνατότητές του, αλλά φαντάζομαι ότι σε πίστες σαν το Mugello, την Monza και την Imola θα βρίσκεται στο στοιχείο της.

-Τα ηλεκτρονικά δεν τα συμπαθώ και τα απενεργοποιώ όταν οδηγάω, αλλά με τις σύγχρονες μοτοσυκλέτες δεν μπορείς να πάς γρήγορα χωρίς τα ηλεκτρονικά. Είναι αδύνατον. Αν θες να κάνεις γρήγορους χρόνους θα πρέπει να έχεις τα ηλεκτρονικά στο ON. Εγώ είμαι γέρος άνθρωπος (χα, χα, χα!!!) και δεν χρειάζεται να κάνω γρήγορους χρόνους πια, οπότε τα βγάζω για να κάνω παντιλίκια!

Τι πρέπει να ξέρεις για τον Marco Lucchinelli

Το αγωνιστικό παρατσούκλι του ήταν Crazy Horse (Τρελό Άλογο) λόγω του παρανοϊκού στιλ οδήγησής του

Το 1981 κατέκτησε το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 500 με μια Suzuki-Roberto Gallina σπάζοντας το αμερικάνικο λόμπι των Kenny Roberts, Freddy Spencer και Randy Mamola.

Υπήρξε εργοστασιακός αναβάτης της Honda δίπλα στον Freddy Spencer, αλλά και της Cagiva στα πρώτα της βήματα στα GP το 1984-1985

Ήταν πολύ καλός στους αγώνες μεγάλης διάρκειας και έχει κερδίσει το Daytona 200 με Ducati 851 (1987) και το Imola 200 με Suzuki (1981)

Ήταν εργοστασιακός αναβάτης της Ducati στα SBK το 1988 και μετέπειτα έγινε team manager

Έχει κάνει φυλακή για υπόθεση εμπορίας-χρήσης ναρκωτικών ουσιών το 1991

https://bit.ly/MOTO_668

Επικαιρότητα

SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης και ADXTG 400 στον "προθάλαμο" της Αλάσκας! [Gallery]

Συναντήσεις με Έλληνες της διασποράς και συγγενείς

SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης - Καναδάς

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

2/7/2025

Με το ταξίδι να συνεχίζεται στον Καναδά, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ολοκλήρωσε το σκέλος από το Winnipeg έως το Dawson Creek, διασχίζοντας τέσσερις καναδικές πολιτείες στη σέλα του SYM ADXTG 400.

Σε αυτό το σκέλος ο Μητσάκης βίωσε ατελείωτες ευθείες αλλά και συγκινητικές συναντήσεις με Έλληνες της διασποράς και στη σέλα του SYM ADXTG 400 ετοιμάζεται πλέον για το θρυλικό Alaska Highway, με την Αλάσκα να αποτελεί τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού του στη Β. Αμερική. Δείτε φωτογραφίες από το ταξίδι του.

Ας δούμε όμως τι έχει να μας πει ο ίδιος ο Μητσάκης στη δεύτερη ανταπόκριση του:

“Στην πόλη Winnipeg, για τρεις μέρες «χάθηκα» μέσα σε μια τεράστια αγκαλιά αγαπημένων συγγενών και φίλων – η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνος ήταν η οικοδεσπότης μου. Τραπεζώματα με ελληνικές γεύσεις, ατελείωτες συζητήσεις για τα δρώμενα στην πατρίδα, επισκέψεις στις εγκαταστάσεις της ελληνικής κοινότητας και στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Δημητρίου, συναντήσεις με Έλληνες της τοπικής παροικίας. Παντού συνάντησα Ελλάδα κι αυτό με συγκίνησε ιδιαίτερα…

Ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επιστροφή, αποχαιρέτησα την Αθανασία και αναχώρησα με την πυξίδα να δείχνει δυτικά. Τις επόμενες μέρες, οδηγώντας στη διαδρομή Winnipeg-Regina-Edmonton-Dawson Creek (2.000 χλμ.), το SYM ADXTG 400 διέσχισε απροβλημάτιστα 4 καναδικές πολιτείες (Manitoba, Saskatchewan, Alberta, British Columbia). Όμως, με την ασφάλτινη λωρίδα του οδικού άξονα Trans-Canada να έχει την μορφή μιας ατελείωτης ευθείας, εγώ έφτασα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης εξαιτίας των απέραντων επίπεδων εκτάσεων που θώπευε η απελπισμένη ματιά μου…

Δύο υπήρξαν, ωστόσο, οι δυνατές αναμνήσεις που βίωσα στη διάρκεια της συγκεκριμένης διαδρομής: η επίσκεψή μου στο κατάστημα της MIKEL COFFEE που λειτουργεί εδώ και 5 χρόνια στην πόλη Regina του κεντρικού Καναδά (πρόσφατα άνοιξε και δεύτερο κατάστημα στην πόλη), όπως και το δείπνο που απόλαυσα με το αξιολάτρευτο ζεύγος Ντούλια (Γιώργος & Λίζα) στην κατοικία τους στη Regina…

Η λύτρωση στο μαρτύριο των βασανιστικών ευθειών ήρθε με την άφιξή μου στην κωμόπολη Dawson Creek. Εδώ άφηνα πίσω μου τις μονότονες πεδιάδες και ξεκινούσα την πορεία μου πάνω στον φημισμένο οδικό άξονα ALASKA HIGHWAY. Με αφετηρία την Dawson Creek, ο ALASKA HIGHWAY θα με οδηγούσε μετά από 2.400 χλμ. στην καρδιά της Αλάσκας, έχοντας διασχίσει τα Βραχώδη όρη. Πάμε λοιπόν Αλάσκα…”