Οδήγηση μοτοσυκλέτας: Το καλύτερο για την υγεία!

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

22/1/2019

Η αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι οδηγούμε μοτοσυκλέτες το έχουμε νιώσει. Έχουμε δει να δημιουργείται η ανάγκη να χαμογελάσουμε. Έχουμε απολαύσει αυτόν τον περίφημο "αέρα της ελευθερίας". Έχουμε αισθανθεί αυτή την στιγμή ψυχικής γαλήνης που τη νιώθεις όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου στο δρόμο, ακούγοντας μόνο τον ήχο των εμβόλων που ανεβοκατεβαίνουν και τα ντεσιμπέλ που απελευθερώνει η εξάτμιση.
Μπορεί όλα αυτά να σας ακούγονται λίγο μελιστάλακτα και εξόχως ποιητικά, αλλά το συναίσθημα είναι λίγο πολύ οικείο σε όλους τους μοτοσυκλετιστές. Μάλιστα, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, δεν πρόκειται απλώς για μια αίσθηση αλλά για ένα αποδεδειγμένο στοιχείο ότι η οδήγηση μοτοσυκλέτας είναι καλή για την υγεία μας.

Μια επιστημονική έρευνα που έγινε στην Αμερική, η οποία αποδεικνύει ότι υπάρχουν ψυχοσωματικά οφέλη από την οδήγηση, είναι πολύ φυσιολογικό να έχει χρηματοδότηση που προέρχεται από την Harley Davidson. Πιο συγκεκριμένα, η εταιρεία από το Milwaukee συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Semel ανθρώπινης συμπεριφοράς και νευρολογικής επιστήμης που ανήκει στο UCLA, για μια μελέτη ανάμεσα σε 50 έμπειρους αναβάτες, προκειμένου να προσδιοριστούν τα αποτελέσματα της οδήγησης μοτοσυκλέτας στον εγκέφαλο.

Όλοι οι αναβάτες που πήραν μέρος στην μελέτη, συνδέθηκαν με ένα φορητό μηχάνημα για εγκεφαλογραφήματα (EEG) που έμοιαζε με σκουφάκι για… ντους γεμάτο ηλεκτρόδια που καταγράφουν την ηλεκτρική εγκεφαλική δραστηριότητα. Οδήγησαν τις μοτοσυκλέτες τους φορώντας αυτές τις συσκευές στο κεφάλι, έχοντας ήδη μετρήσει την εγκεφαλική τους δραστηριότητα και την έκκριση ορμονών πριν την οδήγηση, έχοντας οδηγήσει αυτοκίνητο και κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης, έτσι ώστε να υπάρχουν σημεία αναφοράς.

Αυτό που παρατήρησαν οι ερευνητές ήταν ότι κατά την διάρκεια της οδήγησης με μοτοσυκλέτα, μειώθηκαν τα επίπεδα του στρες (κατά 28% στην αντίστοιχη κλίμακα), οι καρδιακοί παλμοί αυξήθηκαν κατά 11% μέσα σε 20 λεπτά, ενώ τα επίπεδα αδρεναλίνης αυξήθηκαν κατά 27%, με αντίστοιχη αύξηση της συγκέντρωσης και της εγρήγορσής τους. Πώς μεταφράζεται αυτό; Ότι την επόμενη φορά που θα νιώσετε ατονία μπροστά στον υπολογιστή σας ή θα γυρίσετε σπίτι μετά από μια αγχωτική μέρα στη δουλειά σας, η λύση για να εκτονωθεί η ένταση και να επιστρέψετε στους κανονικούς ρυθμούς σας είναι να πάτε μια βόλτα με την μοτοσυκλέτα σας. Δεν χρειάζεστε πλέον άλλες δικαιολογίες, αφού τώρα μπορείτε να το κάνετε και με συνταγή γιατρού!

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”