Οδοιπορικό στον Εύξεινο Πόντο

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/7/2016

Αφού κατακάθισε η σκόνη της ερήμου από το πρόσφατο ταξίδι μου στην αραβική χερσόνησο (“ADV 2 Dubai”), οι χάρτες δεν άργησαν ν’ ανοίξουν ξανά και άρχισα να σχεδιάζω εκ νέου κόκκινες γραμμές και συναρπαστικές διαδρομές. Τι αλήθεια σκεφτόμουν; Ένα ταξίδι με παπί, παρόμοιο μ’ αυτό που έκανα το 2012 στην Καππαδοκία και το 2014 στην Ινδία. Λίγα κυβικά, πολύ κέφι, μεγάλη τρέλα…
Κι έτσι, στα τέλη Ιουνίου, κρατώντας το κλειδί ενός ετοιμοπόλεμου Honda Supra-X 125 Helmin, βρέθηκα στην αφετηρία ενός οδοιπορικού μνήμης, αφιερωμένο στον ποντιακό Ελληνισμό. Μια διαδρομή 7.500 χιλιομέτρων σε έξι παρευξείνιες χώρες (Τουρκία, Γεωργία, Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία) αποτελούσε το "Roadbook" ενός ταξιδιού σε τόπους οικείους, που φιλοξένησαν την μακραίωνη ιστορική παρουσία του ποντιακού Ελληνισμού.

Η απόβασή μου στην Τουρκία έγινε ατμοπλοϊκώς (Πειραιάς-Χίος-Cesme), ενώ μετά το γρήγορο συνοριακό "ξεκαθάρισμα", το μαύρο Supra άρχισε να καταπίνει τα 610 χιλιόμετρα που με χώριζαν από την πόλη Polatli, την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί τουρκικού εδάφους. Η πρώτη μέρα προσαρμογής και συνεργασίας ανάμεσα στον αναβάτη και στο Honda Supra έληξε με τις καλύτερες εντυπώσεις εκατέρωθεν. Σημαντικό πλεονέκτημα για την ομαλή ροή του ταξιδιού αποτελούσε φυσικά η μεγάλη αυτονομία του παπιού, αφού ρολάροντας με σταθερή ταχύτητα 80-90 χλμ./ώρα είχα μια αυτονομία που άγγιζε περίπου τα 230 χιλιόμετρα.

Την επομένη, η κοντινή Άγκυρα δεν ήταν σταθμός μου -η πόλη Amasya ήταν ο επόμενος προορισμός. Αφού έριξα μια γρήγορη, κρυφή ματιά στην σύγχρονη τουρκική πρωτεύουσα που χανόταν μέσα από τους καθρέπτες του παπιού, συνέχισα ακάθεκτος για την αρχαία πρωτεύουσα του βασιλείου του Πόντου, 370 χιλιόμετρα ανατολικότερα.
Προσεγγίζοντας την συννεφιασμένη Αμάσεια, είχα βάλει ρόδα στο γεωγραφικό διαμέρισμα του Πόντου. Ως τις αρχές του 20ου αιώνα, στην πόλη της Αμάσεια και στην γύρω περιοχή ζούσαν περίπου 155.000 Έλληνες, που εξοντώθηκαν όμως από τα δικαστήρια ανεξαρτησίας του Κεμάλ Ατατούρκ.

Στις δυο μέρες που αφιέρωσα στην γενέτειρα του αρχαίου γεωγράφου Στράβωνα, οι λαξευτοί τάφοι των Μιθριδατών (Βασιλέων του Πόντου), τα οθωμανικά τεμένη, το αρχαιολογικό μουσείο και οι παραδοσιακές κατοικίες κατά μήκος του ποταμού Ίρι, μού διηγήθηκαν την ιστορία της Αμάσεια, η οποία αποδείχθηκε μια από τις πιο όμορφες και ατμοσφαιρικές πόλεις της Ανατολίας. Επόμενη στάση στην χιλιοτραγουδισμένη Τραπεζούντα…

https://bit.ly/MOTO_669

Enduro

Επικαιρότητα

Red Bull Romaniacs 2025: Τους διέλυσε το Stark Varg EX στην κατηγορία Silver

Νίκη για τον Eddie Karlsson επάνω σε ένα με την ηλεκτρική enduro

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

28/7/2025

Στην κορυφή της δεύτερης απαιτητικότερης κατηγορίας, Silver, του Red Bull Romaniacs 2025 βρέθηκε ο Σουηδός αναβάτης τερματίζοντας πρώτος, επάνω σε μια ηλεκτρική Stark Varg.

Αντιδρούμε και έτσι πρέπει σε έναν εξηλεκτρισμό που προσπαθεί να μας επιβληθεί εδώ στην Ευρώπη ως μια αναγκαιότητα, με μεγαλεπήβολα σχέδια απόσυρσης του υπάρχοντος στόλου οχημάτων και σταδιακό εξηλεκτρισμό με μακρινούς ορίζοντες που ευτυχώς όλο και ξεμακραίνουν.

Την ίδια στιγμή όμως, υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες και λύσεις που έχουν αρκετά πλεονεκτήματα, τα σκούτερ για αυστηρά αστική μετακίνηση είναι μία τέτοια περίπτωση, η εξειδικευμένη αγωνιστική χρήση στο χώμα, μία άλλη επίσης.

Πέρα από τον ήχο του θερμικού κινητήρα που συνδέεται άρρηκτα με τις μοτοσυκλέτες και τα συναισθήματα που αυτός γεννά, το Stark Varg έχει ορισμένα δυνατά πλεονεκτήματα τα οποία έκαναν την διαφορά στον σκληρότερο αγώνα, το Red Bull Romaniacs και έδειξε πως έχει θέση εκεί έξω, συνυπάρχοντας μαζί με δίχρονα και τετράχρονα Enduro και Motocross. Δεν χρειάζεται στο τέλος "να μείνει μόνο ένας", όπως συνέβη με τα δίχρονα που μόνο στο χώμα συνεχίζουν, έτσι και εδώ, υπάρχει χώρος για όλους.

Οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες αγωνίστηκαν σε ξεχωριστές κατηγορίες στον σκληρότερο αγώνα hard enduro, το Red Bull Romaniacs που ακολουθώντας τα σημεία των καιρών, εισήγαγε πέρα από δύο κατηγορίες adventure μοτοσυκλετών (Ultimate και Lite) και δύο κατηγορίες ηλεκτρικών μοτοσυκλετών τις, eMoto Expert και eMoto Hobby, διατηρώντας παράλληλα τις “παραδοσιακές” πέντε κατηγορίες δυσκολίας (Gold, Silver, Bronze, Iron, Atom).

Όλα καλά μέχρι εδώ θα λέγαμε, μέχρι που η Stark Future Racing αποφάσισε να συμμετάσχει με αναβάτη τον Eddie Karlsson επάνω σε μια EX, όχι όμως σε κάποια από τις δυο ηλεκτρικές κατηγορίες, αλλά στην Silver, την δεύτερη απαιτητικότερη από τις συνολικά εννέα κατηγορίες.

Από τον πρόλογο ακόμα στους δρόμους του Sibiu έγινε εμφανής η ανταγωνιστικότητα μοτοσυκλέτας και αναβάτη, κατακτώντας την πρώτη θέση. Η πρώτη off-road ημέρα βρήκε τον Σουηδό στην έκτη θέση με σχεδόν 12 λεπτά διαφορά από την κορυφή. Αλλά με νίκες τόσο στην δεύτερη όσο και στην τέταρτη ημέρα και μια τέταρτη θέση (3^η ημέρα) κατέκτησε την νίκη στην κατηγορία του απέναντι σε αγωνιστικά enduro (με κινητήρες εσωτερικής καύσης) χωρίς καμία ανάγκη συντήρησης του κινητήρα. Χωρίς ανάγκη αλλαγής λαδιών και φίλτρων. Αναπόφευκτη προφανώς η συντήρηση των αναρτήσεων και η αλλαγή/φόρτιση των μπαταριών, σημαντική όμως διευκόλυνση η ελαχιστοποίηση των διαδικασιών συντήρησης και σαφές το πλεονέκτημα που αυτή δίνει.

H εταιρεία με βάση την Βαρκελώνη πέτυχε κάτι πραγματικά αξιόλογο στον διάσημο αυτό αγώνα με την κατάκτηση αυτής της πρώτης θέσης. Το εάν πρόκειται για μια φωτοβολίδα ή εάν η τεχνολογική ψαλίδα μεταξύ συμβατικών και ηλεκτρικών δικύκλων κλείνει ταχύτερα από όσο είχαμε αντιληφθεί, θα το δείξει το μέλλον, προς το παρόν γίναμε μάρτυρες πολλών μηχανικών που σχολίαζαν πως η μοτοσυκλέτα αυτή ήταν έτοιμη να συνεχίσει με 20 λεπτά συντήρησης και αλλαγής μπαταρίας, έναντι του δικού τους κόπου...