Panamerican Crossing 2014: Αλάσκα – Βανκούβερ

5/9/2014

"Το τέλος…"

Με την Αλάσκα να αποτελεί άλλο ένα "τρόπαιο" στη μεγάλη ταξιδιωτική συλλογή μου, επέστρεψα και πάλι στην κωμόπολη Dawson Creek, την αφετηρία του Alaska HWY. Το "Panamerican Crossing 2014" είχε ουσιαστικά ολοκληρωθεί, αφού η μαύρη ΚΤΜ –μετά τον επαναπροσδιορισμό του ταξιδιού στο Μεξικό– είχε καταφέρει να με ταξιδέψει από την μια άκρη της αμερικανικής ηπείρου στην άλλη: από την Αργεντινή της Εβίτα Περόν και του Μαραντόνα, στην Αλάσκα των γηγενών Ινουίτ (Εσκιμώων) και Αλουίτ.
Υπολείπονταν άλλα 4.800 χιλιόμετρα για να φτάσω στην Νέα Υόρκη, εκεί όπου είχα αρχικά προγραμματίσει να πέσουν οι τίτλοι τέλους του "Panamerican Crossing 2014". Όμως, στα εκτεταμένα όρια της αμερικανικής ηπείρου, ο χρόνος ήταν πλέον απελπιστικά λιγοστός για να οδηγήσω με άνεση και ασφάλεια μέχρι την μακρινή μητρόπολη των Η.Π.Α. Η λύση; Επαναπροσδιορισμός διαδρομής Νο 2 και αλλαγή τελικού προορισμού. Τι προέκυψε; Το κοντινό Βανκούβερ στις ακτές του Ειρηνικού επιλέχθηκε για να κυματίσει την καρό σημαία του τερματισμού στο παναμερικανικό οδοιπορικό μου.
Έτσι, μετά από περίπου 3 μήνες και καταγεγραμμένα 24.150 χιλιόμετρα, η δίτροχη περιπλάνησή μου στον Νέο Κόσμο, έφτασε αισίως στο τέλος της. Διατρέχοντας από άκρη σ’ άκρη την αμερικανική ήπειρο, κυνήγησα με πάθος το όνειρο της περιπέτειας και της εξερεύνησης με μια μοτοσυκλέτα, γεύτηκα "αχόρταγα" την κάθε συγκίνηση και εμπειρία που ξεπήδησε μέσα απ’ αυτό το διηπειρωτικό ταξίδι και γνώρισα την πρωτόγνωρη δυναμική που έκρυβε τούτος ο ανεξάντλητος τόπος στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ
Χωρίς αυτούς, το "Panamerican Crossing 2014" θα ήταν απλώς μια άσκηση επί χάρτου:
1) Στην KTM S.E.E για την παραχώρηση της ΚΤΜ 1190 R Adventure, των αναγκαίων ανταλλακτικών και την τεχνική υποστήριξη.
2) Στο ταξιδιωτικό γραφείο "ΜΑΡΙΝΕ ΤOURS" για τα αεροπορικά εισιτήρια του αναβάτη.
3) Στο κατάστημα φωτογραφικών PHOTOAGORA GR. για την χορηγία του φωτογραφικού εξοπλισμού.
4) Στο ειδησεογραφικό site www.newsbeast.gr.
5) Στο μοτοσυκλετιστικό site www.bikeit.gr.
6) Στο ταξιδιωτικό portal www.xprgr.com (EXPERIENCE GREECE).
7) Στο μηνιαίο περιοδικό μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟ.
8) Στο κατάστημα ελαστικών RIDER’S SHOP.
9) Στην "MOTOR IMPORT", την επίσημη αντιπροσωπεία της Arai στην Ελλάδα, για την χορηγία ενός κράνους Arai Tour -X3.
10) Στην "LeKare – Designs", και προσωπικά στον κ. Λευτέρη Καρέτσο, για τις υπέροχες αερογραφίες που ζωγράφισε στο κράνος.

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”