Panamerican Crossing 2014: Καναδάς - Αλάσκα

3/9/2014

Να λοιπόν που είχα πια φτάσει στον Καναδά, την μεγαλύτερη χώρα της αμερικανικής ηπείρου. Η διαδρομή μου μέσα στο καναδέζικο έδαφος θα είχε σταθερά βορειοδυτική πορεία, αφού τελικός προορισμός μου ήταν πλέον η Αλάσκα.
Μετά τα σύνορα, στην ρότα της ΚΤΜ βρέθηκαν οι πόλεις Calgary και Edmonton, τις οποίες όμως και προσπέρασα τάχιστα. Προτιμούσα να διανυκτερεύω σε μικρές επαρχιακές κωμοπόλεις με απλούς ανθρώπους και νωχελικούς ρυθμούς καθημερινότητας, παρά σε μοντέρνα απρόσωπα αστικά κέντρα.
Μετά από δυο μέρες πορείας μέσα σε απέραντες επίπεδες εκτάσεις, προσέγγισα την κωμόπολη Dawson Creek, εκεί όπου η τεράστια πινακίδα με την επιγραφή "YOU ARE NOW ENTERING THE WORLD FAMOUS ALASKA HIGHWAY" σηματοδοτούσε την αρχή του Alaska Highway, ενός οδικού άξονα μήκους 1.300 μιλίων, που θα με οδηγούσε κατευθείαν στην Αλάσκα. Ο δρόμος Alaska Highway κατασκευάστηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, με την στρατιωτική συνεργασία Η.Π.Α. και Καναδά. Οι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν στις 9/3/1942 και ολοκληρώθηκε ύστερα από 8 μήνες και 12 μέρες. Η αρχική διαδρομή ήταν χωμάτινη και για την ολοκλήρωσής της εργάστηκαν περίπου 20.000 Αμερικανοί και Καναδοί στρατιώτες.

Μέσα στις επόμενες 4 μέρες, οι δασώδεις, καταπράσινες πολιτείες της British Columbia και της Yukon είχαν την τιμητική τους στην προς βορρά πορεία μου. Πυκνά, βαθυπράσινα κωνοφόρα δάση, γοητευτικές λίμνες, πάμπολλα ποτάμια και ψηλές χιονισμένες βουνοκορφές συνέθεταν ένα καθαρά σκανδιναβικό περιβάλλον, σχεδόν απαλλαγμένο από την ανθρώπινη παρουσία και επέμβαση. Μικροί οικισμοί και οργανωμένες κωμοπόλεις (Fort Nelson, Watson Lake, Whitehorse) με φιλοξένησαν μέχρι την Αλάσκα, ενώ μέσα από τη τεράστια ποικιλία και αυθεντικότητα της καναδικής φύσης ευτύχισα να βιώσω στιγμές πραγματικής ελευθερίας και προσωπικής αναγέννησης.
Όμως, η πτώση μου από τα σκαλιά ενός μοτέλ στην κωμόπολη Whitehorse στάθηκε η αιτία ενός επώδυνου τραυματισμού στην ωμοπλάτη, που άρχισε να με ταλαιπωρεί αρκετά στην οδήγηση. Με δυνατούς πόνους στην περιοχή της ωμοπλάτης κατάφερα τελικά να φτάσω στα σύνορα της Αλάσκας και να βάλω "ρόδα" στην 52η πολιτεία των Η.Π.Α.
Στον μικρό οικισμό Tok έμεινα δυο μέρες σ’ ένα ξύλινο μπανγκαλόου μέσα στην καταπράσινη φύση της Αλάσκας για να ξεκουραστώ και να ετοιμαστώ για την επιστροφή μου (με πλοηγό ξανά τον Alaska Highway) στον Καναδά. Και μετά, πορεία για Νέα Υόρκη. Το "Panamerican Crossing 2014" έμπαινε πλέον στην τελική του φάση…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

Τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα έχουν το λιγότερο τρεις ρόδες, ωστόσο κάποιος Ασιάτης φαίνεται ότι σκέφτεται να φέρει στην παραγωγή και ένα με δύο τροχούς, σύμφωνα με πατέντες που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλοι οι κατασκευαστές, όχι μόνο εκείνοι που δραστηριοποιούνται στους δύο τροχούς, καταθέτουν πατέντες για κατοχύρωση που δεν βλέπουν ποτέ το φως της παραγωγής. Πολλές φορές το κάνουν αυτό για να κατοχυρώσουν την ιδέα ώστε να μην την "κλέψει" κάποιος άλλος μέχρι αυτή να "ωριμάσει" και να φτάσει η εξέλιξή της σε επίπεδο που μπορεί να εφαρμοστεί στην μαζική παραγωγή. Άλλες φορές η κατοχύρωση γίνεται για να περάσει ο χρόνος και να εξελιχθούν οι τεχνολογίες που την αφορούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να γίνει πραγματικότητα στο μέλλον.

Δεν ξέρουμε τι από τα δύο ισχύει σε αυτή την περίπτωση με την πατέντα που αφορά την τοποθέτηση τροχόσπιτου πάνω σε δίκυκλο, όμως αυτή έκανε την εμφάνισή της στην Ασία με το γερμανικό Motorrad να αναφέρει ότι πρόκειται για πατέντα που προέρχεται από άγνωστη εταιρεία της κινέζικης επαρχίας Guangdong, ενώ το κινέζικο sohu.com αναφέρει ότι αυτή η πατέντα προέρχεται από ιαπωνική εταιρεία και σε αυτό το στάδιο αφορά μόνο την εξωτερική σχεδίαση του μικρού τροχόσπιτου.

Φαινομενικά σε αυτό το μίνι τροχόσπιτο μπορούν να χωρέσουν μόνο... ζώα και μωρά, όμως φαίνεται να έχει σχεδιαστεί ώστε να εκτείνεται με κάποιο τρόπο αφού το εμπρός στενότερο μέρος του δείχνει να "χωνεύει" μέσα στο φαρδύτερο πίσω. Αυτό που δεν φαίνεται σε καμία από τις ψηφιακές εικόνες είναι το σύστημα που θα στηρίζει το δίκυκλο όταν αυτό θα είναι παρκαρισμένο και έτοιμο προς χρήση.

Πέρα από το αυξημένο βάρος το θέμα που προκύπτει από μια τέτοια κατασκευή και μπορεί να κάνει το δίκυκλο επικίνδυνο είναι η σταθερότητά του αν οδηγείται σε δρόμο όπου υπάρχει πλάγιος άνεμος. Επίσης το PCX χρησιμοποιείται εδώ λογικά απλά σαν ένα μοντέλο για να κατοχυρωθεί το σχέδιο του μίνι τροχόσπιτου αφού είναι πολύ μικρό για να μπορέσει να κουβαλήσει όλον αυτόν τον όγκο. Σαν concept μοιάζει πάντως πολύ ελκυστικό τώρα που είναι καλοκαιράκι και πλησιάζουν οι μέρες των διακοπών.