Panamerican Crossing 2014: Mexico – Η.Π.Α.

19/8/2014

Στις τέσσερεις μέρες που έμεινα στην μεξικάνικη πρωτεύουσα έτρεχα σαν τρελός να τα προλάβω όλα. Σέρβις στην μαύρη ΚΤΜ, ξενάγηση στα ιστορικά αξιοθέατα της πόλης (καθεδρικό ναό, προεδρικό μέγαρο, πλατεία Plaza Garibaldi, Εθνικό-Ιστορικό Μουσείο, πυραμίδες Teotihuacan, κ.τ.λ.), να συντάξω την ανταπόκριση στο ΜΟΤΟ και να επανασχεδιάσω τη μετέπειτα διαδρομή μου.
Ναι, είχα αποφασίσει μετά το Μεξικό να αλλάξω την ρότα του "Panamerican Crossing". Κανονικά, με την είσοδό μου στις Η.Π.Α. θα κατευθυνόμουν ανατολικά στην Νέα Υόρκη. Όμως, στο αρρωστημένο μου μυαλό είχε σφηνωθεί μια τρελή ιδέα: να πάω στην Νέα Υόρκη μέσω… Αλάσκας! Και αυτό τελικά ξεκίνησα να κάνω. Μέχρι εδώ είχα κάνει 13.000 χιλιόμετρα και τώρα θα έπρεπε να κάνω ακόμα 13.700! Η απόλυτη χιλιομετρική διαστροφή…
Στις Η.Π.Α, έξι πολιτείες (Texas, New Mexico, Arizona, Utah, Wyoming, Montana) με καλωσόρισαν στα εδάφη τους, ενώ καθοριστικό ρόλο στην σχεδίαση της διαδρομής έπαιξε ο αυτοκινητόδρομος Route 66 (ή αλλιώς "Mother Road"), ο πιο διάσημος ίσως δρόμος του κόσμου. Ήθελα οπωσδήποτε να κυλήσω τους τροχούς της μοτοσυκλέτας μου πάνω στον θρυλικό δρόμο της Αμερικής και να ζήσω λίγο από την μαγεία της διαδρομής και να νιώσω την αξεπέραστη αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει η απεραντοσύνη του αμερικανικού τοπίου και οι ατέρμονες ασφάλτινες ευθείες του "Route 66".

Τον ιστορικό δρόμο των Η.Π.Α. τον συνάντησα στην πόλη Amarillo του Texas και ταξιδέψαμε μαζί για περίπου 950 χιλιόμετρα δυτικά. Η διαδρομή ήταν αρκετά τουριστική, δεν παρουσίαζε ιδιαίτερες οδικές δυσκολίες και σε όλο το μήκος της υπήρχαν ικανοποιητικές υποδομές για ύπνο και φαγητό.
Για να απαθανατίσω τα γνωστότερα αξιοθέατα της διαδρομής του Route 66, επιβεβλημένες ήταν οι στάσεις στις πόλεις Amarillo (επίσκεψη στο φημισμένο Steakhouse "The Big Texan Steak Ranch" και στο αγρόκτημα με τις "φυτεμένες" Κάντιλακ “Cadillac Ranch”), όπως και στις κωμοπόλεις Williams, Ash Fork, Selligman, Hackberry και Kingman της πολιτείας Arizona.
Σκοπός μου όμως δεν ήταν να διατρέξω όλον τον Route 66, αλλά να πάω στην Αλάσκα. Έτσι, στην Αριζόνα αποχαιρέτησα τον Route 66 και στράφηκα βόρεια προς τα καναδέζικα σύνορα. Στη πορεία μου προς τον Καναδά, δεν μπορούσα φυσικά να μην σταματήσω στην πόλη-συνώνυμο του τζόγου και της χλιδής, το αξεπέραστο Λας Βέγκας.
Τελευταία στάση στην πόλη Salt Lake City, την πρωτεύουσα της πολιτείας Utah. Και με το κοντέρ της ΚΤΜ να έχει καταγράψει περίπου 3.250 χιλιόμετρα στο έδαφος των Η.Π.Α., βρέθηκα μπροστά στην συνοριακή πόρτα του Καναδά, την χώρα-διάδρομο για την μυθική Αλάσκα…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

2/7/2025

Με το ταξίδι να συνεχίζεται στον Καναδά, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ολοκλήρωσε το σκέλος από το Winnipeg έως το Dawson Creek, διασχίζοντας τέσσερις καναδικές πολιτείες στη σέλα του SYM ADXTG 400.

Σε αυτό το σκέλος ο Μητσάκης βίωσε ατελείωτες ευθείες αλλά και συγκινητικές συναντήσεις με Έλληνες της διασποράς και στη σέλα του SYM ADXTG 400 ετοιμάζεται πλέον για το θρυλικό Alaska Highway, με την Αλάσκα να αποτελεί τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού του στη Β. Αμερική. Δείτε φωτογραφίες από το ταξίδι του.

SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης - Καναδάς

Ας δούμε όμως τι έχει να μας πει ο ίδιος ο Μητσάκης στη δεύτερη ανταπόκριση του:

“Στην πόλη Winnipeg, για τρεις μέρες «χάθηκα» μέσα σε μια τεράστια αγκαλιά αγαπημένων συγγενών και φίλων – η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνος ήταν η οικοδεσπότης μου. Τραπεζώματα με ελληνικές γεύσεις, ατελείωτες συζητήσεις για τα δρώμενα στην πατρίδα, επισκέψεις στις εγκαταστάσεις της ελληνικής κοινότητας και στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Δημητρίου, συναντήσεις με Έλληνες της τοπικής παροικίας. Παντού συνάντησα Ελλάδα κι αυτό με συγκίνησε ιδιαίτερα…

Ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επιστροφή, αποχαιρέτησα την Αθανασία και αναχώρησα με την πυξίδα να δείχνει δυτικά. Τις επόμενες μέρες, οδηγώντας στη διαδρομή Winnipeg-Regina-Edmonton-Dawson Creek (2.000 χλμ.), το SYM ADXTG 400 διέσχισε απροβλημάτιστα 4 καναδικές πολιτείες (Manitoba, Saskatchewan, Alberta, British Columbia). Όμως, με την ασφάλτινη λωρίδα του οδικού άξονα Trans-Canada να έχει την μορφή μιας ατελείωτης ευθείας, εγώ έφτασα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης εξαιτίας των απέραντων επίπεδων εκτάσεων που θώπευε η απελπισμένη ματιά μου…

Δύο υπήρξαν, ωστόσο, οι δυνατές αναμνήσεις που βίωσα στη διάρκεια της συγκεκριμένης διαδρομής: η επίσκεψή μου στο κατάστημα της MIKEL COFFEE που λειτουργεί εδώ και 5 χρόνια στην πόλη Regina του κεντρικού Καναδά (πρόσφατα άνοιξε και δεύτερο κατάστημα στην πόλη), όπως και το δείπνο που απόλαυσα με το αξιολάτρευτο ζεύγος Ντούλια (Γιώργος & Λίζα) στην κατοικία τους στη Regina…

Η λύτρωση στο μαρτύριο των βασανιστικών ευθειών ήρθε με την άφιξή μου στην κωμόπολη Dawson Creek. Εδώ άφηνα πίσω μου τις μονότονες πεδιάδες και ξεκινούσα την πορεία μου πάνω στον φημισμένο οδικό άξονα ALASKA HIGHWAY. Με αφετηρία την Dawson Creek, ο ALASKA HIGHWAY θα με οδηγούσε μετά από 2.400 χλμ. στην καρδιά της Αλάσκας, έχοντας διασχίσει τα Βραχώδη όρη. Πάμε λοιπόν Αλάσκα…”