Πώς να καβαλάτε: Η γυναικεία εκδοχή

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/4/2016

Ο σκηνοθέτης Alex Vivian έφτιαξε εννέα μήνες πριν, ένα video μικρού μήκους για το πώς πρέπει να κάθονται δικάβαλο οι άντρες. Η επιτυχία εκείνου του video, τον οδήγησε και σε αυτή την νέα, γυναικεία εκδοχή, ενώ για να αντιληφθεί κανείς το πραγματικό αστείο, θα πρέπει να γνωρίζει τις μοτοσυκλετιστικές συνήθειες που ισχύουν στην Β. Αμερική.

Εκεί λοιπόν θεωρείται υποτιμητικό για κάποιον άντρα να κάθεται στην πίσω σέλα. Σε ορισμένες οργανώσεις/συμμορίες είναι υποτιμητικό και για τις γυναίκες ακόμα, που προτιμούν να οδηγούν την δική τους μοτοσυκλέτα. Είναι τόσο διαδεδομένη αυτή η αντίληψη, που ακόμα κι αν χαλάσει η μοτοσυκλέτα υπάρχουν πάντα εκείνοι που προτιμούν να συνεχίσουν με την οδική, παρά να ανέβουν στη μοτοσυκλέτα κάποιου φίλου τους. Αν όμως, τελικά, βρεθείς στην πίσω σέλα, τότε ο χαρακτηρισμός που σου αρμόζει είναι “Riding Bitch” αφού εκεί κάθονται οι.. “bitches”!

Εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια θέματα, γιατί ο μοτοσυκλετισμός μας πηγάζει από διαφορετική κουλτούρα και δεν θεωρείται μειονεκτικό για κάποιον να κάθεται στην πίσω σέλα, ωστόσο το video είναι απολαυστικό, ιδιαίτερα η νέα του εκδοχή…

Θυμηθείτε το πρώτο video:

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: