Suzuki GSX-R 750: Το τέλος ενός θρύλου

Ο γενάρχης των σύγχρονων superbike πεθαίνει
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

3/1/2019

Στην ιστορία της μοτοσυκλέτας υπάρχουν δύο ορόσημα στα ιαπωνικά τετρακύλινδρα superbikes. Το ένα είναι το Honda CB750 που όρισε τα πρότυπα για την κατηγορία από τα τέλη του 1960 έως και τις αρχές του '80 και το δεύτερο είναι φυσικά το Suzuki GSX-R 750, που έφερε στη ζωή μας τα race replica. Το αλουμινένιο πλαίσιο και η έννοια της αναλογίας κιλών ανά ίππο στο σχεδιασμό μια μοτοσυκλέτας, αποτελούν ακόμα και σήμερα τους βασικούς κανόνες για μια superbike.

Η Suzuki ήταν η μόνη εταιρεία που κράτησε στην παραγωγή την GSX-R 750 παράλληλα με το GSX-R 1000 έως σήμερα, παρά το γεγονός ότι από το 2003 που άλλαξαν οι κανονισμοί στα WSBK δεν είχε κανένα αγωνιστικό λόγο ύπαρξης. Φέτος όμως ήρθε το τέλος για αυτή την θρυλική μοτοσυκλέτα. Οι φανατικοί φίλοι της δεν είναι πλέον αρκετοί για να κρατήσουν τις πωλήσεις σε ένα επίπεδο που να δικαιολογεί την συνέχεια της παραγωγής της. Άλλωστε οι χαμηλές πωλήσεις ήταν και η αιτία που δεν έγινε καμία αναβάθμιση στα GSX-R 750 τα τελευταία χρόνια. Ούτε cornering ABS, ούτε traction control, ούτε φυσικά IMU με αισθητήρες G-Force. Η χαμηλή τιμή σε σχέση με τα πανάκριβα πλέον superbike 1000 ήταν ο μόνος λόγος για να το αγοράσεις.

Οπότε, όσο κι αν μας πονάει σε συναισθηματικό επίπεδο η είδηση για την οριστική διακοπή της παραγωγής της, εν τούτοις δεν έχει λογική να απαιτείς από την Suzuki να συνεχίσει να φτιάχνει μια μοτοσυκλέτα που κανείς δεν αγοράζει πλέον. Μαζί με το 750, σταματά και η παραγωγή του 600, που ουσιαστικά μοιράζεται τα περισσότερα μηχανικά μέρη. Σε αντίθεση με την περίπτωση του Hayabusa που υπάρχει μια μικρή ελπίδα να δούμε αντικαταστάτη σε μερικά χρόνια, στη περίπτωση των GSX-R 750/600 δεν υπάρχει ούτε ένα μικρό ψήγμα ελπίδας για νέα γενιά τετρακύλινδρων κινητήρων υψηλών επιδόσεων από την Suzuki. Τα τελευταία κομμάτια που υπάρχουν στην Αμερική θα συνεχίσουν να πωλούνται μέχρι αν εξαντληθεί το στοκ, ενώ σε Ευρώπη και Ασία θα σταματήσει οριστικά η διάθεσή του.

 

Pan America Beyond the Map, Μέρος 4ο - Ψάχνοντας τη Nessie στη Loch Ness [Γκάλερι]

Πέρασμα από τη Σκωτία στην Ιρλανδία για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη
Κωνσταντίνος Μητσάκης Pan America 1250 SP Σκωτία
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/9/2025

Στη συνέχεια του ταξιδιού του με τη Harley-Davidson Pan America 1250 SP ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ανακαλύπτει περισσότερες ομορφιές των Highlands και περνά και στην Ιρλανδία.

Ας δούμε τι μας λέει ο Κωνσταντίνος Μητσάκης στην τέταρτη κατά σειρά ανταπόκρισή του:

"Μπορεί με την άφιξή μας στη βόρεια εσχατιά της Σκωτίας (John o’ Groats) να αγγίξαμε την γεωγραφική κορύφωση του “Pan America Beyond the Map”, η Σκωτία ωστόσο διέθετε πολλά ακόμα τουριστικά “θέλγητρα”.

Έτσι, μετά από μια αυστηρή επιλογή αξιοθέατων, η οποία βασίστηκε στον υπολειπόμενο χρόνο μας (έχοντας καταγράψει 3.200 χλμ., βρισκόμασταν ημερολογιακά περίπου στη μέση του ταξιδιού), αποφασίσαμε να κινηθούμε νότια και να στρατοπεδεύσουμε πλησίον της λίμνης Loch Ness (στην κωμόπολη Drumnadrochit), απ’ όπου και θα εκδράμαμε στα πέριξ.
 
Μέσα στις δυο επόμενες ημέρες, η κοντινή ατμοσφαιρική πόλη Inverness, το παραλίμνιο μεσαιωνικό κάστρο Urquhart Castle και οι καταπράσινες δυτικές όχθες της Loch Ness μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας, προσφέροντάς μας έναν μεγάλο αριθμό εντυπωσιακών εικόνων και αναμνήσεων από τα κεντρικά Highlands. Ούτε κι εμείς πάντως καταφέραμε να εντοπίσουμε στα ασάλευτα νερά της λίμνης Loch Ness το θρυλικό τέρας της, την περιβόητη Nessie! 

Κάπου εδώ, ο Γιώργος πρότεινε να περικόψουμε κάποιες μέρες από το υπόλοιπο πρόγραμμα της Σκωτίας και να πάμε στην Ιρλανδία – η πρότασή του με βρήκε σύμφωνο. Αλλαγή ρότας λοιπόν και πορεία κατευθείαν για το λιμάνι Cairnryan (375 χλμ. νοτιοδυτικά της Drumnadrochit), απ’ όπου θα περνούσαμε ακτοπλοϊκώς στην Βόρεια Ιρλανδία. Σημείο αναφοράς της τελευταίας σκωτσέζικης διαδρομής αποτέλεσε η διάσχιση της πανέμορφης προστατευόμενης περιοχής Glencoe, ενώ καθοδόν για το λιμάνι Cairnryan η γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP δεν έκανε τελικά στάση στη πόλη Γλασκόβη, αλλά την παράκαμψε περιφερειακά…
 
Μετά από ένα δίωρο ακτοπλοϊκό ταξίδι (κόστος περίπου 100 ευρώ) αποβιβαστήκαμε στο νησί της Ιρλανδίας και συγκεκριμένα στην πόλη Belfast, την πρωτεύουσα της βρετανικής Βόρειας Ιρλανδίας. Για τουλάχιστον 3 δεκαετίες, το Belfast (εξαιτίας της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην Βόρεια Ιρλανδία) μονοπωλούσε στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου, λόγω των επεισοδίων βίας και θανάτου μεταξύ Καθολικών Ιρλανδών και Άγγλων Προτεσταντών, τα οποία κόστισαν την ζωή σε χιλιάδες πολίτες. 

Έχοντας μια ολοκληρωμένη κατανόηση του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος και του σημερινού καθεστώτος του Belfast, επισκεφθήκαμε το συμβολικό “Τείχος της Ειρήνης” (Peace Wall), φωτογραφηθήκαμε στο κέντρο της πόλης μπροστά στον πύργο-ρολόι Albert Memorial Clock, απαθανατίσαμε πάμπολλα πολύχρωμα γκράφιτι στην περιοχή του Καθεδρικού ναού και σβήσαμε την δίψα μας σε μια από τις δεκάδες παραδοσιακές pubs του Belfast, απολαμβάνοντας μια δροσερή μπύρα Guiness!"