Suzuki GSX-R 750: Το τέλος ενός θρύλου

Από τον

Μπάμπη Μέντη

3/1/2019

Στην ιστορία της μοτοσυκλέτας υπάρχουν δύο ορόσημα στα ιαπωνικά τετρακύλινδρα superbikes. Το ένα είναι το Honda CB750 που όρισε τα πρότυπα για την κατηγορία από τα τέλη του 1960 έως και τις αρχές του '80 και το δεύτερο είναι φυσικά το Suzuki GSX-R 750, που έφερε στη ζωή μας τα race replica. Το αλουμινένιο πλαίσιο και η έννοια της αναλογίας κιλών ανά ίππο στο σχεδιασμό μια μοτοσυκλέτας, αποτελούν ακόμα και σήμερα τους βασικούς κανόνες για μια superbike.

Η Suzuki ήταν η μόνη εταιρεία που κράτησε στην παραγωγή την GSX-R 750 παράλληλα με το GSX-R 1000 έως σήμερα, παρά το γεγονός ότι από το 2003 που άλλαξαν οι κανονισμοί στα WSBK δεν είχε κανένα αγωνιστικό λόγο ύπαρξης. Φέτος όμως ήρθε το τέλος για αυτή την θρυλική μοτοσυκλέτα. Οι φανατικοί φίλοι της δεν είναι πλέον αρκετοί για να κρατήσουν τις πωλήσεις σε ένα επίπεδο που να δικαιολογεί την συνέχεια της παραγωγής της. Άλλωστε οι χαμηλές πωλήσεις ήταν και η αιτία που δεν έγινε καμία αναβάθμιση στα GSX-R 750 τα τελευταία χρόνια. Ούτε cornering ABS, ούτε traction control, ούτε φυσικά IMU με αισθητήρες G-Force. Η χαμηλή τιμή σε σχέση με τα πανάκριβα πλέον superbike 1000 ήταν ο μόνος λόγος για να το αγοράσεις.

Οπότε, όσο κι αν μας πονάει σε συναισθηματικό επίπεδο η είδηση για την οριστική διακοπή της παραγωγής της, εν τούτοις δεν έχει λογική να απαιτείς από την Suzuki να συνεχίσει να φτιάχνει μια μοτοσυκλέτα που κανείς δεν αγοράζει πλέον. Μαζί με το 750, σταματά και η παραγωγή του 600, που ουσιαστικά μοιράζεται τα περισσότερα μηχανικά μέρη. Σε αντίθεση με την περίπτωση του Hayabusa που υπάρχει μια μικρή ελπίδα να δούμε αντικαταστάτη σε μερικά χρόνια, στη περίπτωση των GSX-R 750/600 δεν υπάρχει ούτε ένα μικρό ψήγμα ελπίδας για νέα γενιά τετρακύλινδρων κινητήρων υψηλών επιδόσεων από την Suzuki. Τα τελευταία κομμάτια που υπάρχουν στην Αμερική θα συνεχίσουν να πωλούνται μέχρι αν εξαντληθεί το στοκ, ενώ σε Ευρώπη και Ασία θα σταματήσει οριστικά η διάθεσή του.

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.