SYM Arctic Route 2025, Μέρος 10ο - Το ταξίδι των 20.000 χλμ. έφτασε στο τέλος του [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 Μόντρεαλ μέσω... Νέας Υόρκης!
SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

30/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 ολοκληρώθηκε, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να διανύουν συνολικά 20.000 χιλιόμετρα.

Η επιστροφή για τον Μητσάκη και το ADXTG 400 ξεκίνησε από τα βορειοδυτικά της Βόρειας Αμερικής και το Deadhorse / Prudhoe Bay της Αλάσκας, με κατεύθυνση προς την ανατολική άκρη της ηπείρου. Στο φινάλε, η διαδρομή επιφύλασσε μια απρόσμενη αλλά συμβολική παράκαμψη στη Νέα Υόρκη, πριν το ταξίδι ολοκληρωθεί στο Μόντρεαλ.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την τελευταία του ανταπόκριση:

"Προσεγγίζοντας το ηλιόλουστο Τορόντο, το κοντέρ του SYM ADXTG 400 είχε καταγράψει 18.250 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα. Η βόλτα γνωριμίας με το  κοσμοπολίτικο κέντρο του Καναδά μού αποκάλυψε μια πόλη με υψηλά στάνταρ διαβίωσης και μοντέρνο αστικό τοπίο, η οποία δικαίως κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο χάρτη των πόλεων του κόσμου. Παράλληλα, στο προάστιο Hamilton βρέθηκα στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το τρίτο που λειτουργεί στον Καναδά), ενώ δεν παρέλειψα να επισκεφθώ τους κοντινούς καταρράχτες του Νιαγάρα και να θαυμάσω ένα ανυπέρβλητο θαύμα της φύσης…

Και μετά το Τορόντο, τι κάνω; Η λογική “έδειχνε” το φινάλε του ταξιδιού στο Μόντρεαλ (540 χλμ.), αλλά το συναίσθημα με “έσπρωχνε” αλλού! Πού; Μα φυσικά στην παγκόσμια Νέα Υόρκη (690 χλμ.)! Εκεί ποθούσα να γράψω τον επίλογο του βορειοαμερικανικού ταξιδιού μου: από τα δάση των κωνοφόρων της Αλάσκας, ήθελα διακαώς να περπατήσω στα “δάση” των ουρανοξυστών της Νέας Υόρκης! Και τελικά, χωρίς δεύτερη σκέψη, πάτησα μίζα και ξεκίνησα με προορισμό την high-tech αμερικανική μεγαλούπολη. Εκεί θα “έκοβα” το photo-finish του SYM ARCTIC ROUTE 2025… 

Ώρες αργότερα, “Welcome to New York”! Οδηγώντας με δέος το SYM ADXTG 400 στους δρόμους της άκρως προκλητικής και τολμηρής αμερικανικής mega city, έπιασα τον εαυτό μου να συμπεριφέρεται σαν ένα χωριατόπουλο που μόλις έχει πρωτοέρθει στη μεγάλη πόλη. Έχοντας το κεφάλι διαρκώς στραμμένο ψηλά, εύγλωττη ήταν η απορία μου για το πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν, όχι μόνο οι ουρανοξύστες αυτής της πόλης αλλά και τα όρια της ανθρώπινης δύναμης. Εδώ, η πραγματικότητα ξεπερνούσε κατά πολύ τη φαντασία…

Η εκκεντρική Νέα Υόρκη είναι αναμφίβολα μια παγκόσμια μητρόπολη που κρατά τα σκήπτρα της οικουμένης και ασκεί στους επισκέπτες της μια παράξενη όσο και ανεξήγητη γοητεία -αυτό το ένιωσα κι εγώ! Σίγουρα δεν συγκρίνεται με καμία άλλη πόλη στον κόσμο και το αστικό της σκηνικό συνθέτει την ταυτότητα μιας άκρως συναρπαστικής μεγαλούπολης: Broadway, 5th Avenue, Wall Street, Times Square, Central Park, Empire State, Bronx, Manhattan, Columbus Circle, Rockefeller Center… Κι εγώ, ο δίτροχος ταξιδευτής του SYM ARCTIC ROUTE 2025, ρολάροντας συνεπαρμένος στους πολύβουους δρόμους του “Big Apple”, σιγοτραγουδούσα μέσα από το κράνος το διάσημο τραγούδι του Frank Sinatra: NEW YORK, NEW YORK..."

 

Suzuka 8 Hours: Ο Johann Zarco μιλά για απίστευτα δύσκολες συνθήκες αγώνα

Η Honda HRC και ο Johann Zarco ήταν και πάλι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου
Zarco
Από τον

Παύλο Καρατζά

5/8/2025

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Johann Zarco και Takumi Takahashi ανέβηκαν στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου της Suzuka 8 Hours, κατακτώντας παράλληλα την 4η συνεχόμενη νίκη της Honda HRC στον εμβληματικό αγώνα.

Η Honda επέλεξε να συμμετέχει με μόλις δύο αναβάτες την φετινή χρονιά, τους Johann Zarco και Takumi Takahashi. Η συγκεκριμένη επιλογή μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς το δίδυμο χρειάστηκε να οδηγήσει για σχεδόν τέσσερις ώρες ο καθένας σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες που είχαν διαθέσιμους τρεις αναβάτες.

Η ομάδα της Honda κατάφερε να πάρει την καρό σημαία με διαφορά 34 δευτερολέπτων από την εργοστασιακή ομάδα Yamaha Racing Team.

Ο Johann Zarco δήλωσε: “Οι 8 ώρες Suzuka είναι ένας αγώνας που απολαμβάνω πολύ και το να βρίσκομαι στην καλύτερη μοτοσυκλέτα, μια μοτοσυκλέτα που είναι ευχάριστη να οδηγείς, είναι απολύτως σπουδαίο. Ταυτόχρονα, σήμερα ήταν τόσο, μα τόσο δύσκολο, σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Κατάφερα να διατηρήσω τον έλεγχο στην πίστα, όπως περίμενα, αλλά η ξεκούραση μεταξύ των sessions ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι πίστευα. Στη συνέχεια, την τελευταία ώρα, βγήκε ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και πρόσθεσε μερικούς επιπλέον γύρους στην τελευταία περίοδο που ήταν στην πίστα ο Takumi, γεγονός που μου έδωσε λίγο περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστώ. Όταν ήρθε η στιγμή να οδηγήσω, βγήκε άλλο ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και με βοήθησε να επανέλθω σιγά σιγά στο ρυθμό μου, οπότε τελικά όλα πήγαν πολύ καλά.”

Στην συνέχεια είπε πως ο Takumi ήταν πολύ δυνατός, ανεξάρτητα από την ζέστη. Το πλάνο ήταν καλό και τα επτά pit stops έκαναν την διαφορά. Είπε επίσης πως πέρυσι ο Takahashi πήρε την καρό σημαία, όμως φέτος ήταν προσχεδιασμένο να τελειώσει τον αγώνα ο ίδιος, το οποίο ήταν πραγματικά πανέμορφο. Η μοτοσυκλέτα έγινε πιο διαχειρίσιμη μόλις έπεσε η θερμοκρασία και η διαφορά των τριάντα δευτερολέπτων έδωσε στην ομάδα τους μία ασφάλεια. Μάλιστα δήλωσε πως η πίστα σε μερικά σημεία ήταν αρκετά σκοτεινή και δεν μπορούσε να κατέβει το 2:09, έτσι απόλαυσε την οδήγηση έως τον τερματισμό.