SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin

56χρονος έπεσε με 352 χλμ/ώρα - Τώρα... ανυπομονεί να επιστρέψει στην πίστα!

Το σφοδρό ατύχημα με την dragster Hayabusa του δεν πτόησε τον Danny Cockerill - "Η ζωή είναι για να την ζεις"
Cockerill
Από τον

Παύλο Καρατζά

3/9/2025

Ο Danny Cockerill επέζησε από μια τρομακτική πτώση πριν από περίπου τρεις εβδομάδες σε πίστα της Μ. Βρετανίας και ήδη σχεδιάζει την επιστροφή του στην ενεργό δράση.

Ο Danny Cockerill, αγωνιζόμενος στα dragster είχε μία πτώση με 352 χλμ/ώρα στην αγγλική πίστα Santa Pod του Bedfordshire στις 17 Αυγούστου, έχοντας μόλις κάνει το προσωπικό του ρεκόρ με την αγωνιστική Suzuki Hayabusa του. Δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς συνέβη, αλλά ο Cockerill έχασε τον έλεγχο αμέσως μετά τη γραμμή τερματισμού.

Ο αναβάτης αναρρώνει και ήδη σχεδιάζει να επιστρέψει στην πίστα το συντομότερο δυνατό. Ο ίδιος δήλωσε “Η μοτοσυκλέτα πήγαινε καλά, ήταν η καλύτερη επίδοση που είχα πετύχει ποτέ. Πέρασα τη γραμμή τερματισμού με ταχύτητα 338 χλμ/ώρα, αλλά όταν έπεσα από τη μοτοσυκλέτα, η ταχύτητα ήταν περίπου 352 χλμ/ώρα”.

Ο Cockerill είναι έμπειρος αγωνιζόμενος καθώς έχει συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες τόσο με αυτοκίνητα όσο και με μοτοσυκλέτες για δεκαετίες. Μέχρι το ατύχημα, είχε ως στόχο να πετύχει χρόνο 6 δευτερολέπτων τόσο με αυτοκίνητο όσο και με μοτοσυκλέτα. Έχει ήδη πετύχει τον στόχο του με το αυτοκίνητο και ήταν πολύ κοντά στο να πετύχει το ίδιο και με τη Busa του.

Ο χρόνος που πέτυχε πριν πέσει στην κλασσική διαδρομή των 402 μέτρων ήταν 7,01 δευτερόλεπτα με ταχύτητα εξόδου 338 χλμ/ώρα.

“Πέρασα τη γραμμή τερματισμού, κάνοντας τούμπες, γλιστρώντας, συντρίβοντας και χτυπώντας – πίστευα ότι δεν θα σταματούσε ποτέ. Είδα μία φως και μία σκοτάδι, σε κάθε τούμπα και σε κάθε γύρισμα πόναγα ”, είπε ο Cockerill.

Danny

Ο αναβάτης υπέστη πολλά κατάγματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σπασμένου πλευρού που του προκάλεσε ρήξη στο ήπαρ, καθώς και αρκετές εκδορές και εγκαύματα στα σημεία όπου η δερμάτινη φόρμα του είχε φθαρεί. Όμως και πάλι η υγεία του είναι εξαιρετικά καλή αν αναλογιστούμε την ταχύτητα που είχε όταν έπεσε και αυτό οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στον εξοπλισμό που λέμε και ξαναλέμε πως είναι το A και το Ω, αλλά και στο γεγονός ότι βρισκόταν σε περιβάλλον πίστας.

Στην συνέχεια δήλωσε: “Την επόμενη μέρα ήμουν σε εγρήγορση – είναι πραγματικά θαύμα που είμαι ακόμα ζωντανός. Ακόμα και στο νοσοκομείο δεν μπορούσαν να πιστέψουν πόσο καλά ήμουν, λίγο μετά το ατύχημα”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν όλα αυτά ως έναν καλό λόγο για τον 56χρονο να κρεμάσει το κράνος του, όμως αυτό δεν ισχύει για τον Danny Cockerill που δηλώνει χαρακτηριστικά “ Η ζωή είναι για να τη ζεις. Σκέφτομαι να ξαναφτιάξω μια μοτοσυκλέτα για να πάω να αγωνιστώ του χρόνου. Η γυναίκα και η κόρη μου μίλησαν την Κυριακή το βράδυ (το βράδυ του ατυχήματος). Συζητούσαν για το μέλλον μου και δεν πίστευαν ότι θα ήμουν έτοιμος να σταματήσω χωρίς να πετύχω τον χρόνο των 6 δευτερολέπτων”.