Θέλει 8.000 ευρώ για ένα 50αρι Honda

Και είναι μεταχειρισμένο!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/1/2019

Κάποτε τα μεταχειρισμένα από την Ιαπωνία ήταν η μοναδική επιλογή για να αγοράσεις φτηνά να υψηλής τεχνολογίας τετρακύλινδρη μοτοσυκλέτα, έστω κι αν είχε μόλις 400 κυβικά. Σήμερα όμως φαίνεται πως έχουν αλλάξει τα πράγματα, καθώς για ένα μεταχειρισμένο αεροψυκτό 50άρι ζητάνε 8.000 ευρώ!

Φυσικά όσοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω για το συγκεκριμένο 50άρι της Honda, μπορούν να καταλάβουν γιατί η τιμή του είναι τόσο υψηλή. Πρόκειται για το Dream 50 (AC15), που η Honda έβγαλε στην παραγωγή στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με μοναδικό στόχο θα θυμίζει στους οπαδούς της (και όχι μόνο…) την ένδοξη εποχή των Grand Prix της δεκαετίας του ’60.

CR 110 1962

Το Dream 50 ήταν από την αρχή ένα πανάκριβο 50άρι και γι΄αυτό δεν ήρθαν πολλά στην Ευρώπη. Ο λόγος ήταν πως η Honda δεν αρκέστηκε σε μια απλή αισθητική ομοιότητα με τις μοτοσυκλέτες των GP του 1960, αλλά σχεδίασε και κατασκεύασε έναν μοναδικό κινητήρα, αποκλειστικά για αυτό το μοτοσυκλετάκι. Κι όπως όλοι ξέρουμε, όταν ένας κινητήρας σχεδιάζεται και χρησιμοποιείται για ένα μόνο μοντέλο και μάλιστα περιορισμένης παραγωγής, η τιμή πώλησης εκτοξεύεται στα ύψη.  Ο συγκεκριμένος αερόψυκτος μονοκύλινδρος, τετράχρονος κινητήρας, έχει δύο επικεφαλείς εκκεντροφόρους και έξι ταχύτητες, όπως ακριβώς και το CR110 Super Cub του 1960, από το οποίο άντλησε η Honda την έμπνευσή της για τον σχεδιασμό του Dream 50. Η ιπποδύναμη ήταν στους 5,6 ίππους στις 10.500 στροφές και το βάρος στα 88 κιλά.

HRC Dream 50R (AR02) 2004

Το  HRC έφτιαξε μια αγωνιστική έκδοση Dream 50R  (AR02) χωρίς εξοπλισμό δρόμου, με βάρος μόλις 71 κιλά και ιπποδύναμη στους 7 ίππους στις 13.500 στροφές! Με αυτά τα αγωνιστικά μοτοσυκλετάκια διοργάνωναν οι αντιπρόσωποι της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ κύπελλα ενιαίου τύπου. Για όποιον ενδιαφέρεται να αποκτήσει το ακριβότερο 50άρι παραγωγής, το συγκεκριμένο Dream 50 είναι μοντέλο 1991, βρίσκεται στην Ιταλία και πωλείται από την εταιρεία Ruote da Sogno. Δυστυχώς δεν λέει πόσα χιλιόμετρα έχει στην πλάτη του, ενώ οι τεχνικές πληροφορίες που δίνει έχουν λάθη και δεν είναι αξιόπιστες…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”