Piaggio Beverly 500 2003-2006

Από το

Μαύρο Σκύλο

27/8/2010

Στην Αμερικανική τηλεοπτική σειρά ο κλειστός κοινωνικός κύκλος των πρωταγωνιστών είχε οδηγήσει να παντρεύονται όλοι με όλους.  Οι Ιταλοί υιοθετώντας το όνομα κράτησαν και τις συνήθειες. Το μεγάλο Beverly παντρεύει ανέσεις σκούτερ και επιδόσεις μοτοσυκλέτας. Με τιμή λίγο πάνω από τον ανταγωνισμό, αλλά με πολλά αντισταθμιστικά οφέλη και κινητήρα ιδανικό για τα δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας, η επιτυχία δεν προκαλεί έκπληξη.
Είναι αυτός ο μονοκύλινδρος των πεντακοσίων κυβικών, που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα σε δύο κατηγορίες που στη χώρα μας έχουν μεγάλη απήχηση: Τα σκούτερ και τις μεσαίου κυβισμού μοτοσυκλέτες. [blockquote]Ναι
για τη διαχρονικότητά του
για την αξιοπιστία του
για την πολυχρηστικότητά του
Όχι
για το μεγάλο μεταξόνιο
για τον περιορισμένο αποθηκευτικό χώρο
Γιατί
αγοράζετε δύο στην τιμή του ενός και πάτε παντού με στιλ, ενώ ταυτόχρονα δεν δείχνει την ηλικία του
Τι πρέπει να προσέξετε
Τη γενική κατάσταση των πλαστικών για σημεία που δεν κάνουν απόλυτη εφαρμογή, και ίσως υποδεικνύουν επισκευή από πτώση. Αν πρόκειται για μοντέλο ’03-’04, ρωτήστε αν έχει γίνει αλλαγή στα υλικά του φυγόκεντρου συμπλέκτη και κάντε μια μεγάλη βόλτα σε γρήγορο ρυθμό με απότομα ανοίγματα, για να δείτε αν παρουσιάζεται μηχανικός θόρυβος.[/blockquote]
Αν κάποιος θέλει ένα σκούτερ για καθημερινή μετακίνηση και μια μοτοσυκλέτα για βόλτες στον ελεύθερο χρόνο του, αλλά ένα κλειδί, τότε το Beverly είναι μια πρόταση που "παίζει" δυνατά. Από τότε που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του μέχρι σήμερα, οι ανταγωνιστές στην κατηγορία έχουν πολλαπλασιαστεί, με τους Κινέζους να καταβάλουν αξιότιμες προσπάθειες, αλλά και εταιρείες που ανήκουν στον ίδιο όμιλο να παρουσιάζουν αντίστοιχα μοντέλα. Ωστόσο, τα υψηλά στάνταρ που εξαρχής είχε θέσει και η ποιότητα κατασκευής του, το κράτησαν εντός ανταγωνισμού και μάλιστα με αξιώσεις.
Με εμφάνιση που ακολουθούσε τα 200 ή 125 -στο πιο "σοβαρό" όμως- και με πιο μεγάλες διαστάσεις, το 500 έδειχνε οικείο. Η άνετη και εργονομική του σέλα διεκδικεί την προτίμηση των συνεπιβατών -και αν μάλιστα πρόκειται για συνεπιβάτη γυναικείου φύλου, οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι η γνώμη τους επηρεάζει σημαντικά τις πωλήσεις. Το ότι ουσιαστικά παραμένει ίδιο οπτικά για το 2008, αποδεικνύει εκ των υστέρων ότι ο σχεδιασμός του βρισκόταν μπροστά από την εποχή του και δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα.
Και από πλευράς επιδόσεων όμως, παραμένει εντός των πλαισίων του ανταγωνισμού. Με 28 από τους 39 ανακοινωμένους ίππους να φτάνουν στον πίσω τροχό, όχι μόνο θα φύγει μπροστά στο φανάρι, αλλά θα ταξιδέψει άνετα, διατηρώντας ταχύτητες της τάξης των 140 χιλιομέτρων με άνεση, σκαρφαλώνοντας αν χρειαστεί μέχρι τα 160, ή και τα 180 στο κοντέρ υπό ιδανικές συνθήκες. Η επιτάχυνση είναι δυνατή και έρχεται άμεσα με την περιστροφή του γκαζιού, σπινάροντας εύκολα τον πίσω τροχό. Αν όμως τέτοιου είδους συμπεριφορά αποτελεί τη μόνιμη συνήθειά σας, τότε υπάρχει περίπτωση να αρχίσει να σας ακολουθεί ένας ιδιόρρυθμος θόρυβος από τον συμπλέκτη. Ο φυγοκεντρικός συμπλέκτης των μοντέλων ’03 και ’04, σε γρήγορους ρυθμούς και απότομα ανοίγματα του γκαζιού άρχιζε να παραπονιέται -αλλά μέχρι εκεί. Πέραν του παραγόμενου θορύβου, δεν υπήρχε καμία άλλη παρενέργεια, τόσο στην αξιοπιστία όσο και στην απόδοση.
Μετά το 2004 το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίστηκε πλήρως, με αντικατάσταση κάποιων υλικών στον συμπλέκτη και δεν συναντάται πλέον. Ορισμένοι μάλιστα ιδιοκτήτες παλαιότερων μοντέλων είχαν προχωρήσει σε αντικατάσταση, στα πλαίσια του service. Αν τώρα σκοπεύετε να αγοράσετε κάποιο μοντέλο ’03-'04, δεν θα πρέπει να σας ανησυχεί αυτό, καθώς ακόμα και αν παρουσιαστεί ο θόρυβος, αντιμετωπίζεται εύκολα και γρήγορα στην αντιπροσωπεία, με κόστος γύρω στα εκατό ευρώ. Η γρήγορη οδήγηση βέβαια με το 189 κιλών σκούτερ, εξίσου γρήγορα θα φθείρει τα πίσω τακάκια -αλλά αυτό αποτελεί επιλογή σας.
Είναι πάντως δύσκολο να μην πας γρήγορα με το Beverly 500, καθώς το μεγάλο, 41 χιλιοστών πιρούνι με τη σκληρή συμπεριφορά του και το στιβαρό πλαίσιο, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το κυνήγι της ταχύτητας στην είσοδο της στροφής. Ο μπροστινός τροχός των 16 ιντσών περνά εύκολα πάνω από την πλειοψηφία των ανωμαλιών του οδοστρώματος, και ο 14 ιντσών πίσω θα ακολουθήσει -αλλά το αμορτισέρ με τη μικρή διαδρομή των 78 χιλιοστών, θα περιορίσει την κάθετη κίνησή του. Σε μια προσπάθεια να μειωθεί το ύψος της σέλας και να μείνει χώρος από κάτω για τουλάχιστον ένα μικρό jet κράνος, αυτή ήταν μια αναγκαία παραχώρηση. Ωστόσο, έτσι κέρδισε σε συμπεριφορά μέσα στη στροφή.
Το Beverly 500 ακροβατεί ανάμεσα στην άνεση και τον σπορ χαρακτήρα χωρίς να κάνει παραχωρήσεις. Είναι μια δύσκολη αποστολή, αλλά οι Ιταλοί τα κατάφεραν. Άνετο και γρήγορο μέσα στην πόλη, με σύγχρονη σχεδίαση που τραβά τα βλέμματα, αφήνει το αστικό περιβάλλον ορμώντας στην εθνική οδό με αξιώσεις. Αν κινήστε εκεί συχνά, θα χρειασθείτε τη ζελατίνα, καθώς δεν υπάρχει άλλη προστασία από τον αέρα. Η διασκέδαση όμως έρχεται σε επαρχιακές διαδρομές. Εκεί το Beverly θα κινηθεί σβέλτα ακόμα και με δύο άτομα και πάνω απ’ όλα με ενεργητική ασφάλεια. Στα χρήματα που γίνεται διαθέσιμο, λίγες μοτοσυκλέτες ή σκούτερ μπορούν να προσφέρουν αντίστοιχα οφέλη και ίσως γι’ αυτό αλλάζει έτσι εύκολα χέρια.


ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 
Τύπος:Μονοκύλινδρος, τετράχρονος, υγρόψυκτος με 1 ΕΕΚ, 4 βαλβίδες
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):92x69
Χωρητικότητα (cc):459
Σχέση συμπίεσης:10,5:1
Ανάφλεξη:Ηλεκτρονική, μεταβαλλόμενο αβάνς
Τροφοδοσία:Ηλεκτρονικός ψεκασμός Magneti Marelli
Σύστημα εκκίνησης:Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:2 σε 1, καταλύτης
ΜΕΤΑΔΟΣΗ 
Τύπος Συμπλέκτη:Αυτόματος φυγοκεντρικός
Τελική Μετάδοση:Τροχαλίες μεταβαλλόμενης διαμέτρου, τραπεζοειδής ιμάντας, γραναζωτός μειωτήρας
ΠΛΑΙΣΙΟ 
Τύπος:Ατσάλινο σωληνωτό χωροδικτύωμα
Γωνία κάστερ (o):27,5
Μεταξόνιο (mm):1550
Μήκος (mm):2215
Πλάτος (mm):770
Ύψος σέλας (mm):775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg): 189 / –
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):13,2 / 3
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 
Εμπρός:Yδραυλικό τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):41
Διαδρομή (mm):104
Ρυθμίσεις:Καμία
Πίσω:Αιωρούμενος βραχίονας με δύο υδραυλικά αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):78
Ρυθμίσεις:Προφόρτιση ελατηρίων σε 4 θέσεις
ΦΡΕΝΑ 
Εμπρός:Δύο δίσκοι 260 χιλιοστών με δαγκάνες Brembo Serie Oro δύο αντικριστών εμβόλων και σύστημα Integrale
Πίσω:Δίσκος 240 χιλιοστών με δαγκάνα Brembo Serie Oro δύο αντικριστών εμβόλων και σύστημα Integrale
ΤΡΟΧΟΙ 
Εμπρός 
Ελαστικό:Pirelli GTS 23 (Tubeless) / 110/70-16 52S
Ζάντα:3x16''
Πίσω 
Ελαστικό:Pirelli GTS 24 (Tubeless) / 150/70-14 66S
Ζάντα:4,5x14''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ταχύμετρο (χιλιόμετρα ή μίλια ανά ώρα) με ολικό και μερικό χιλιομετρητή, immobilizer, ενδεικτικές λυχνίες για λειτουργία ψεκασμού / μεσαία και μεγάλη σκάλα φώτων / πίεση λαδιού / φλας / ρεζέρβα / λειτουργία immobilizer, ενδείξεις στάθμης καυσίμου και θερμοκρασίας ψυκτικού, αποθηκευτικός χώρος κάτω από τη σέλα και ντουλαπάκι στην ποδιά, πλαστικός γάντζος, σχάρα, αδιάβροχο κάλυμμα σέλας, πρίζα 12V/180W, εργαλεία, πλαϊνό και κεντρικό σταντ
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ 
Ισχύς εργοστασίου (ΗΡ/rpm):39 / 7.500
Ροπή εργοστασίου (kg.m/rpm):4,38 / 5.500
Μέχρι τα 50 χιλιόμετρα ανά ώρα, που είναι το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο εντός πόλης, κινήστε ομαλά και πολιτισμένα. Αν μπείτε σε λεωφόρο με μεγαλύτερο όριο ή αποφασίσετε να παρανομήσετε, το Beverly δεν θα σας σταματήσει καθόλου. Αντιθέτως, μετά τα 50 θα αρχίσει να ανεβάζει δυνατά και σταθερά μέχρι και τα 110. Γραμμική και μεστή απόδοση που χαρίζει χαμόγελα
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (km/l) 
Μέση:16,3

Yamaha V-Max 1200 1985-2001

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Οι αγώνες dragster ξετρέλαιναν τους Αμερικανούς για χρόνια, από τη δεκαετία του '50. Μέχρι που εμφανίστηκε η V-Max, μια πραγματική muscle bike, όπως καμία άλλη μέχρι τότε, το μακρινό 1985. Σχεδιασμένη αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της αμερικανικής αγοράς, η V-Max όχι μόνο έδειχνε όμορφη, αλλά είχε και τόσο γκάζι, όσο μόνο ένας μυημένος Αμερικανός θα μπορούσε να έχει ονειρευτεί στο δρόμο [blockquote]Ναι
μα γιατί είναι μια V-MAX
για να μην έχετε αντίπαλο στις ευθείες
για το πρεστίζ και μόνο
Όχι
για τη μεγάλη κατανάλωση
για τον ατίθασο χαρακτήρα της στις στροφές
για το μαλακό πλαίσιο
Γιατί
είναι το καταλληλότερο εργαλείο για τους λάτρεις της ευθείας, γιατί είναι μια άριστη βάση για τρελό customizing, γιατί η νέα V-Max σας πέφτει πολύ ακριβή, γιατί μπορείτε να την πουλήσετε ακριβότερα απ' ό,τι την αγοράσατε, γιατί μπορεί σε λίγα ακόμα χρόνια να καταλήξει εξαιρετικά δυσεύρετη
Τι πρέπει να προσέξετε
Όσο πιο πολύπλοκο το μηχάνημα, τόσο μεγαλύτερη και η επιφυλακτικότητα. Και ο κινητήρας του V-Max, είναι μεγάλος, V4 άρα και πολύπλοκος, πολύ δυνατός και αρκετά ακριβός. Εκρηκτικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σας! Αν και θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε στην αξιοπιστία του κινητήρα της Yamaha, αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι, μια καλή μοτοσυκλέτα με βλάβη στον κινητήρα. Γενικότερα δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα τμήματα ιδιαίτερης καταπόνησης καθώς και σε αυτά της μετάδοσης, όπως στον άξονα, στην καμπάνα του συμπλέκτη, στους δίσκους ("πατινάρισμα"), στα ρουλεμάν του λαιμού του πλαισίου, στο πιρούνι και στα φρένα. Ελέγξτε επίσης πόσο καλά δουλεύει το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και τη λειτουργία της μίζας. Και καλές κόντρες![/blockquote]
Και τι υπήρχε πριν τη V-Max; Λίγα πράγματα... Τρελαμένοι Αμερικανοί πετσόκοβαν και μαστόρευαν τις μοτοσυκλέτες τους, για να μοιάζουν όσο περισσότερο γίνεται σε αγωνιστικές -της εποχής βέβαια, και αμερικάνικων προδιαγραφών. Και αυτός ήταν βέβαια και ο λόγος, που σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν -οι τόσο περίεργες για τους περισσότερους- πελώριες γωνίες κάστερ, οι χαμηλές σέλες, τα τεράστια μεταξόνια και τα φαρδιά πίσω λάστιχα. Όλα στον βωμό της ευθείας, του "ενός τετάρτου του μιλίου", της κόντρας και του drag racing. Μια απόδειξη της τάσης εκείνης της εποχής, ήταν και πολλά από τα δημιουργήματα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας τότε -όχι όμως και της μοτοβιομηχανίας, που όπως πάντα ακολουθεί τις εξελίξεις αρκετά χρόνια μετά. Τη δεκαετία του '60 έγινε η αρχή, με πρώτα δείγματα μερικές μεταλλαγμένες μοτοσυκλέτες chopper. Τίποτα σπουδαίο! Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια, μέχρι το 1983, όποτε και η Honda θα έκανε την πρώτη κίνηση με τη Magna V-65 1100, άλλα δύο χρόνια μέχρι το 1985 και την Kawasaki Eliminator 900, και λίγο ακόμα μέχρι τη μοναδική, φανταστική, και ασύλληπτη Yamaha V-Max 1200.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη V-Max τόσο ποθητή, τόσο ακαταμάχητη; Απλά πράγματα, που όμως μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί κανένας: Η πληθωρική εμφάνιση, και η πληθωρική ιπποδύναμη! Είχε το μεγαλύτερο πίσω ελαστικό της εποχής (150/90-15), που έμοιαζε βγαλμένο από τους αγώνες dragster. Είχε αστραφτερούς, συμπαγείς αλουμινένιους τροχούς, πιο εντυπωσιακούς από οποιασδήποτε άλλης custom μοτοσυκλέτα της εποχής. Είχε "τσοπεράδικα" φτερά τονισμένα με χρώμιο. Στο τιμόνι υπήρχε μόνο ένα χρωμιωμένο ταχύμετρο και τίποτα άλλο. Εκεί που στις άλλες μοτοσυκλέτες υπήρχε το ρεζερβουάρ, η V-Max είχε το φίλτρο αέρα. Είχε τέσσερα αδηφάγα καρμπιρατέρ, τα οποία εσκεμμένα ήταν σε κοινή θέα, και ανάλογα με τα κέφια του αναβάτη, ρούφαγαν χαλαρά όλο το ρεζερβουάρ ακόμα και σε λιγότερα από 150 χιλιόμετρα. Πάνω στο υποτιθέμενο ρεζερβουάρ, υπήρχε ένα λιλιπούτειο στροφόμετρο, λίγα όμορφα λαμπάκια, και η βελόνα ένδειξης της θερμοκρασίας. Αυτά και άλλα πολλά διακοσμητικά, μινιμαλιστικά, χρωμιωμένα, καλλίγραμμα και πανέμορφα μεταλλικά και μη εξαρτήματα, προς τέρψη του άπληστου οφθαλμού και μόνο.
Όσο για το μυαλό, τη δύσκολη δουλειά είχε αναλάβει ένα και μόνο εξάρτημα... Ο κινητήρας, το απίστευτο εκείνο εργοστάσιο ενέργειας και κατανάλωσης, των 1.198 κυβικών εκατοστών και 145 ίππων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, συναντάμε τη V-Max σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Την πρώτη, "ανοιχτή", full power αμερικάνικη έκδοση των 145 ίππων, τη δεύτερη, "κλειστή", ευρωπαϊκή έκδοση των 104 ίππων (με παρθενική εμφάνιση στη Γαλλία), και μια μεταγενέστερη ευρωπαϊκή έκδοση 97 ίππων, ακόμα πιο "κλειστή" λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών. Ευτυχώς, αργότερα η γρήγορη έφτασε και στην Ευρώπη. Εκτός όμως από τα κολακευτικά σχόλια για την εξωγήινη, τότε, ισχύ της, η V-Max προσέλκυσε αντίστοιχα "κολακευτικά" σχόλια και για τη μέτρια έως κακή οδική συμπεριφορά της.
Λίγο τα αδύναμα φρένα, που στα πρώτα μοντέλα αποτελούνταν από δύο διέμβολες δαγκάνες εμπρός και άλλη μια ίδια πίσω, λίγο το μαλακό πιρούνι (μόλις 40 χιλιοστών τον πρώτο καιρό και αργότερα 43 χιλιοστών), που "έπεφτε" γρήγορα φτάνοντας στο σημείο να τερματίζει ακόμα και σε μικρές λακκούβες με ένα μόνο άτομο, λίγο το πίσω μέρος που με τον μονοκόμματο άξονα - ψαλίδι, τα δύο αμορτισέρ, και το υπερβολικό γκάζι της V-Max, "την άκουγε" άσχημα αδυνατώντας να μείνει στον δρόμο, και βέβαια το σημαντικότερο, το πολύ μαλακό πλαίσιο, για τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, έκαναν μια γρήγορη βόλτα με τη V-Max, εμπειρία αντίστοιχη με την προσπάθεια ενός καουμπόη να κρατηθεί πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο.
Οι Άγγλοι την παρομοίασαν με την προσπάθεια ξανθιάς μεθυσμένης γραμματέως, να κουβαλήσει ένα βαρύ φωτοτυπικό μηχάνημα, άλλοι με ανεξέλεγκτο ποδήλατο χωρίς φρένα σε κατηφόρα, άλλοι με τρενάκι του τρόμου. Υπερβάλλοντας ή όχι, όλοι οι προηγούμενοι είχαν έναν σκοπό και μόνο: Να περιγράψουν τον τόσο ατίθασο, αλλά και συνάμα μοναδικό χαρακτήρα της V-Max 1200, της πρώτης muscle bike της σύγχρονης ιστορίας των δύο τροχών, με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Και μάλλον τα κατάφεραν.



1985: Παρουσιάζεται στην αμερικάνικη αγορά, εφοδιασμένη με το V-Boost, με απόδοση 145 ίππων (και 0-400 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα)
1986: Παρουσιάζεται στη Γαλλία, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής αγοράς, χωρίς V-Boost και με 104 ίππους
1990: Λανσάρεται στην ιαπωνική αγορά. Στην Ευρώπη μειώνεται η ισχύς του στους 97 ίππους, λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών
1991: Ο κινητήρας αποκτά νέους εκκεντροφόρους, και μακρύτερη τελική μετάδοση
1993: Αποκτά παχύτερο πιρούνι από τα 40 στα 43 χιλιοστά, και τετραέμβολες δαγκάνες


(στην παρένθεση, τα χαρακτηριστικά της κλειστής έκδοσης του '90)
  
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 
Τύπος:Τετράχρονος, τετρακύλινδρος V70, υγρόψυκτος, 2 ΕΕΚ, 4 Β/Κ
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):76x66
Κυβικά (cc):1.198
Σχέση συμπίεσης:10,5:1
Ανάφλεξη:Ψηφιακή Hitachi
Τροφοδοσία:4 καρμπιρατέρ 35mm (30mm)
Σύστημα εκκίνησης:Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:4 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ 
Τύπος Συμπλέκτη:Υγρός, πολύδισκος, υδραυλικός
Τελική Μετάδοση:Άξονας, 2,86
ΠΛΑΙΣΙΟ 
Τύπος:Διπλό, κλειστό, σωληνωτό, από ατσάλι
Γωνία κάστερ (o):29
Ίχνος (mm):119
Μεταξόνιο (mm):1.590
Ύψος σέλας (mm):775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg):271/-
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):15
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 
Εμπρός:Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):40
Διαδρομή (mm):140
Ρυθμίσεις:Υποβοήθηση αέρα
Πίσω:Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):100
Ρυθμίσεις:Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ 
Εμπρός:Δύο δίσκοι 298mm με δαγκάνες δύο αντικριστών εμβόλων
Πίσω:Δίσκος 282mm με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ 
Εμπρός 
Ελαστικό:110/90-18
Ζάντα:2,15''
Πίσω 
Ελαστικό:150/90-15
Ζάντα:3,5''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 
Αναλογικό στροφόμετρο και κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, λυχνίες με ενδείξεις νεκράς / φλας / πίεσης λαδιού / στάθμης καυσίμου / μεγάλης σκάλας φώτων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ 
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm):145 / 8.500 (97 / 8.500)
Ειδική ισχύς (HP/l):121,03 (81,03)
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ):119 / 8.250 (108,3 / 7.250)
Ροπή στον τροχό (kg.m):11,5 / 6.000 (11,5 / 6.250)
Ορίστε γιατί το V-Max έχει γράψει τόσο λαμπρή ιστορία: Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των δύο μοντέλων, που γίνεται αισθητή μετά τις 7.000 στροφές, όπου και το μαγικό V-Boost αρχίζει... δουλειά. Παραδόξως, η κλειστή έκδοση των 97 ίππων, αποδίδει 108,3 ίππους σε χίλιες στροφές λιγότερες. Το εργοστάσιο ωστόσο, ανακοινώνει 97 ίππους στις 8.500.