Το TRK 502X δέχθηκε μια ολοκληρωτική ανανέωση για το 2020, τόσο μηχανολογικά όσο και αισθητικά, με στόχο την βελτίωση της συμπεριφορά και της εμφάνισης.
Η πιο εμφανής αλλαγή οπτικά είναι αυτή των γραφικών, όπως και η υφή των πλαστικών που φιλοδοξεί να αντανακλά περισσότερο το περιπετειώδες πνεύμα του TRK. Οι διακόπτες είναι κι αυτοί εντελώς καινούργιοι και απέκτησαν οπίσθιο φωτισμό, ενώ νέοι είναι και οι καθρέφτες που φέρουν πάνω τους και λογότυπο της εταιρείας.
Το τιμόνι έχει διαφορετικό σχήμα και μπορεί να ρυθμιστεί σε διαφορετικές θέσεις για να ταιριάξει με τις προτιμήσεις του εκάστοτε ιδιοκτήτη, με την μανέτα του συμπλέκτη να είναι επίσης ρυθμιζόμενη. Η σχάρα άλλαξε σχήμα με πιο εργονομική σχεδίαση. Η νέα σέλα ολοκληρώνει την σχεδιαστική ανανέωση, καθώς πλέον προσφέρει μεγαλύτερη άνεση και χώρο, τόσο για τον αναβάτη όσο και για τον συνεπιβάτη.
Δείτε στο τέλος του άρθρου το gallery και το video της παρουσίασης
Κινητήρας και πλαίσιο δεν έχουν δεχτεί αλλαγές, σε αντίθεση με την εξάτμιση όπου πλέον το τελικό είναι τοποθετημένο πιο ψηλά σε σχέση με το στάνταρ TRK 502, ενώ τα φρένα και οι αναρτήσεις παρέμειναν κι αυτές ως είχαν στον προηγούμενο μοντέλο. Οι διαθέσιμες χρωματικές επιλογές για το TRK 502X θα είναι λευκό, κόκκινο, μπλε και γκρι.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.
