Ducati Monster 1200S 2020: Σκοτεινό και κακό!

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

12/9/2019

Το πρώτο Monster κυκλοφόρησε το 1993 και με τον ξεχωριστό σχεδιασμό του και την μοναδική οδηγική αίσθηση που προσέφερε, εισήγαγε νέα δεδομένα στη κατηγορία των γυμνών μοτοσυκλετών. Έκτοτε, τα “Τέρατα” της Ducati, διατηρούν ακόμη πρωταγωνιστικό ρόλο στη γκάμα της, χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους, ενώ το ιταλικό εργοστάσιο από το Borgo Panigale φροντίζει κάθε χρόνο να τα εμπλουτίζει, τονίζοντας περισσότερο αυτό που αντιπροσωπεύουν.

Για το 2020, η Ducati αποφάσισε για την ναυαρχίδα των γυμνών μοτοσυκλετών της, το Monster 1200S, να το ντύσει με ένα “μαύρο πέπλο”, δίνοντάς του μια πιο επιβλητική και sport εμφάνιση. Ωστόσο, για τους Ducatisti που παραμένουν πιστοί στα παραδοσιακά χρώματα της Ducati, το Monster 1200S παραμένει διαθέσιμο και σε κόκκινο. Έτσι, το νέο Monster 1200S παίζει με τις αποχρώσεις του μαύρου, με το χρυσό πιρούνι της Ohlins, τις κόκκινες λεπτομέρειες στις ζάντες και τα carbon μέρη να δημιουργούν αντιθέσεις, κάνοντας πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους…

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

Εξοπλισμένο με τον Testatretta 11^ο DS το Monster φτάνει τους 147 ίππους στις 9.250 στροφές και χάρη στον ηλεκτρονικό έλεγχο του γκαζιού, οι κινήσεις του δεξιού καρπού του αναβάτη μεταφέρονται με ακρίβεια, προσφέροντας δυνατές συγκινήσεις χάρη στη ροπή που παράγει. Ακόμη, είναι εξοπλισμένο με τα περισσότερα προηγμένα ηλεκτρονικά βοηθήματα που υπάρχουν στην αγορά όπως τα cornering ABS, traction control, wheelie control και quickshifter τόσο για το ανέβασμα όσο και το κατέβασμα των σχέσεων. Το τελευταίο μάλιστα ήταν μια καινοτομία που η Ducati εισήγαγε πρώτη στις μοτοσυκλέτες παραγωγής.

Το Monster 1200S ξεχωρίζει περισσότερο από την “απλή” έκδοση χάρη στον πρόσθετο περιφερειακό εξοπλισμό, που υπογραμμίζεται από κορυφαίους κατασκευαστές του χώρου. Στον τομέα των αναρτήσεων η Ohlins, που έχει πάντα τον πρώτο λόγο στα πιο “premium” μοντέλα και εκδόσεις της Ducati, εξοπλίζει το Monster 1200S με ένα πλήρως ρυθμιζόμενο ανεστραμμένο πιρούνι 48mm μπροστά και αντίστοιχα πίσω έχουμε το πλήρως ρυθμιζόμενο αμορτισέρ της. Τα φρένα είναι της Brembo με δύο δίσκους μπροστά 330mm συνδυασμένους με τις ακτινικά τοποθετημένες monoblock δαγκάνες M50, για κορυφαίες επιδόσεις φρεναρίσματος. Στον επιμέρους εξοπλισμό έχουμε φώτα και φλας τεχνολογίας LED, ενώ διαθέτει και DRL (φώτα ημέρας). Το κόστος απόκτησης στην Ελλάδα δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη, αλλά στην Ιταλία €17.390 χωρίς Φ.Π.Α.

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κώστα Γκαζή

11/3/2025

Δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος του δικύλινδρου RSV1000 Mille, το 2010 και την αντικατάστασή του από την RSV4 μοτοσυκλέτα της Aprilia, η μητρική Piaggio κατοχυρώνει ξανά το όνομα της δικύλινδρης Superbike της, με τις πρώτες σκέψεις να δείχνουν φυσικά έναν νέο αντίπαλο στις πιο οικονομικές δικύλινδρες και τρικύλινδρες προτάσεις που πλέον αγωνίζονται στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport.

Με τις επιδόσεις αλλά και τις τιμές των τετρακύλινδρων Superbike να βρίσκονται πλέον στα ύψη, αφορώντας ολοένα και μικρότερο κοινό, οι εταιρείες αναγεννούν την ιδέα της Sport οδήγησης με λιγότερους κυλίνδρους, πιο βατές ιπποδυνάμεις και χαμηλότερες τιμές, αποσκοπώντας στην προσέλκυση ευρύτερης βάσης αναβατών.

Η Ducati με το Panigale V2, η Triumph με το Street Triple RS 765 και η Yamaha με το R9, έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια πως δικύλινδρα και τρικύλινδρα μοντέλα μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τα τετρακύλινδρα στα WorldSSP, ενώ παράλληλα μοτοσυκλέτες όπως το Aprilia RS660, το Honda CBR500RR, το Yamaha R7, το Triumph Daytona 660, το Suzuki GSX-8R, κ.α. αποτελούν τίμιες sport προτάσεις, για καθημερινή οικονομική αλλά και διασκεδαστική μετακίνηση.

Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό, η κίνηση της Piaggio να κατοχυρώσει εκ νέου το όνομα RSV1000 Mille -αρχικά στις Η.Π.Α.-, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί προάγγελο για την επιστροφή ενός δικύλινδρου sport μοντέλου στην γκάμα της εταιρείας, το οποίο θα προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του RS660 των 100 hp και του RSV4 των… 217 hp.

Εάν όντως το Noale σκέφτεται κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να ακολουθήσει δυο δρόμους. Ο πρώτος είναι ο ακριβότερος, τον οποίο και συνήθως αποφεύγουν όποτε μπορούν τα εργοστάσια, και αφορά στην εξέλιξη μιας ολοκαίνουργιας πλατφόρμας. Ο δεύτερος και πιο οικονομικός θα ήταν να προσαρμόσουν στη νέα RSV1000 Mille τον ήδη εξελιγμένο -και πολύ πιο ταπεινό σε επιδόσεις- V2 που έχει φορεθεί προηγουμένως στα Shiver και Dorsoduro και είχε παραχθεί σε κυβισμούς 750, 900 και 1.200. Πλέον ο συγκεκριμένος V2 παράγεται στην Κίνα μέσω της συνεργασίας Piaggio-Zonsen, ενώ αρχικά είχε κυκλοφορήσει στα 896 κ.εκ. για το Shiver 900, τώρα ετοιμάζεται έκδοσή του στα 996 κ.εκ. για την επερχόμενη κινέζικη naked μοτοσυκλέτα Zonsen Cyclone SR1000 που είχαμε δει ως πρωτότυπο το 2021.

Η SR1000 μοιράζεται το πλαίσιο χωροδικτύωμα του Shiver, καθώς και τη βασική αρχιτεκτονική του κινητήρα, έχοντας μονόμπρατσο ψαλίδι και ένα τεράστιο πίσω ελαστικό 240.

Στα 996 κ.εκ. ο V2 αυτός αποδίδει 105 hp, ενώ πληροί τις κινέζικες προδιαγραφές ρύπων που πλησιάζουν εκείνες της Ευρώπης. Μια ιπποδύναμη χαμηλή για sport μοτοσυκλέτα του λίτρου, αλλά στα πρότυπα της νέας sport οικονομικής κατηγορίας, και συνοδευόμενη με τη σεβαστή ροπή των χιλίων κυβικών. Παρόλα αυτά, το Dorsoduro 1200 απέδιδε 130 hp από την έκδοση του κινητήρα στα 1.197 κ.εκ. δείχνοντας πως η Aprilia θα μπορούσε να βγάλει εύκολα περισσότερους ίππους αν το επιθυμεί. Θυμίζουμε πως το Aprilia RSV1000 Mille R στις τελευταίες του εκδόσεις παραγωγής απέδιδε κοντά ή και λίγο πάνω από τους 140 hp.

Ένας ακόμη παράγοντας για την ιταλική εταιρεία με το έντονο αγωνιστικό προφίλ θα ήταν και η δυνατότητα αγωνιστικής εμπλοκής της νέας RSV1000 σε Πρωταθλήματα όπως το WorldSSP, ακόμα και μια νέα κατηγορία στο MotoGP που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη Moto3.