Aprilia RSV4 Factory America και Tuono V4 1100 Factory America: Ειδικά για το Τέξας
Αμερικάνικων… προδιαγραφών
Από τον
Μπάμπη Μέντη
18/4/2023
Με την ευκαιρία της επίσκεψης των MotoGP στην πίστα του Τέξας, η Aprilia έφτιαξε έναν ειδικό χρωματισμό για τις κορυφαίες εκδόσεις Factory των RSV4 1100 και Tuono V4 1100 εμπνευσμένο από τα χρώματα της αμερικάνικης σημαίας, τα οποία είναι ίδια και με την τοπική σημαία του Τέξας.
Η παρουσίαση των δύο μοτοσυκλετών έγινε από τον Aleix Espargaro και Maverick Vinales μέσα στην πίστα πριν την έναρξη της αγωνιστικής δραστηριότητας των MotoGP.
Το βασικό χρώμα είναι το άσπρο μεταλλικό, με τις κόκκινες και μπλε λωρίδες να ολοκληρώνουν την αμερικάνικη αισθητική. Σε επίπεδο εξοπλισμού δεν υπάρχει κάποια διαφορά, αφού έτσι κι αλλιώς οι εκδόσεις Factory έχουν τα πάντα. Οπότε και η διαφορά της τιμή είναι μόλις 500 δολάρια για το Tuono V4 1100 και 750 δολάρια για το RSV4 1100, έστω κι αν το ολόσωμο φαίρινγκ δεν έχει πάνω του αυτοκόλλητα για να δικαιολογεί τα επιπλέον 250 δολάρια. Θυμίζουμε πως και το 660 RS είχε ειδική έκδοση America, η οποία ήταν διαθέσιμη και στην Ευρωπαϊκή αγορά, μόνο που πέρα από τα χρώματα είχε αλλαγές και στον εξοπλισμό, με μεγαλύτερη ζελατίνα φαίρινγκ, διαφορετικό μοχλικό λεβιέ ταχυτήτων και στάνταρ κάλυμμα σέλας συνεπιβάτη.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.